All Chapters of ใต้เงาบุษบา : Chapter 21 - Chapter 30

ช่วงมื้อเย็นจัดเป็นสองโต๊ะ กัญญานันกับพิมพ์ปรางร่วมโต๊ะเดียวกันกับกิตติกรโดยมีเพื่อนที่ชื่อต่อของเขารวมด้วย นั่นทำให้พิมพ์ปรางมักจะตัวเกร็งเสมอเวลาที่ต่อหันมาคุยกับเธอ กระทั่งเลยสี่ทุ่มมาแล้วสองสาวน้อยจึงชวนกันกลับห้องพัก“ก้อยกับปรางกลับห้องก่อนนะคะพี่กลาง”“ครับ”ชายหนุ่มมองนาฬิกาที่ข้อมือก่อนจะตอบรับเมื่อสองสาวคล้อยหลัง กลุ่มหนุ่มสาวก็ยังนั่งดื่มนั่งคุยกันอย่างออกรสจนถึงเที่ยงคืนจึงค่อยๆ แยกย้ายไปทีละคนสองคนสักพักกิตติกรก็ลุกขึ้นเช่นกัน ทำให้สาวร่างอวบอิ่มลุกตามด้วย กระทั่งกำลังจะเข้าไปในบ้านพักชายหนุ่มจึงพูดขึ้น“แอนเดรียนอนที่นี่คนเดียวก็แล้วกันนะ”“ทำไม”แอนเดรียขยับตัวเข้ามาเบียดหน้าอกหน้าใจกับต้นแขนเขาแต่กิตติกรไม่มีอารมณ์ร่วมด้วย วันนี้สาวสวยดื่มหนักเกินไป เขาไม่ชอบกลิ่นเบียร์จากปากผู้หญิงที่จูบ แม้กลิ่นจางๆ อาจจะดูเย้ายวนแต่พอดื่มจนเมาแล้วมันกลายเป็นคนละเรื่องสำหรับเขาไปเลย กิตติกรมักจะนอนไม่หลับถ้าได้กลิ่นฉุนแอลกอฮอล์เพราะนิสัยตัวเองก็ไม่ค่อยดื่มจนเมาหัวราน้ำ เขามีลิมิตในการดื่ม ถ้าตัวมีกลิ่นฉุนติดจมูกยังอาบน้ำก่อนนอนด้วยซ้ำ พูดง่ายๆ คือไม่ชอบนอนกับคนเมา“วันนี้เหนื่อยน่ะ

พิมพ์ปรางไม่เคยดำโผขึ้นลงอยู่ในน้ำเป็นเวลานานขนาดนี้ แม้จะเป็นครั้งแรกที่มาดำน้ำและเรียนรู้การดำน้ำตื้นแต่สาวน้อยก็สามารถทำได้ดี และโลกใต้ทะเลทำให้ตื่นตาตื่นใจแต่ก็เพียงชั่วเวลาหนึ่งเท่านั้น ปัญหาอยู่ที่คนที่สอนเธอดำน้ำทั้งยังอยู่ข้างๆ ตลอดเวลานั่นเองต่อเพื่อนของกิตติกรเกาะติดเธอจนสาวน้อยอดวิตกไม่ได้ รู้ตัวดีว่าถูกหม่อมหลวงหนุ่มจับตามองอยู่แม้จะไม่ได้หันไปมองอีกฝ่ายก็ตาม ไม่อยากนึกเลยว่าเธอต้องเจอกับอะไรสุดท้ายแล้วการดำผุดดำว่ายนานกว่าปกติโดยร่างกายยังไม่ชินเท่าไรนักก็ทำให้พิมพ์ปรางมึนหัวจนต้องขอขึ้นมาก่อน ทว่าต่อก็ยังตามมาดูแลอีกด้วย แม้จะรู้สึกขอบคุณแต่มันกลับทำให้เธอกดดันจนทำตัวไม่ถูก“ขอบคุณค่ะ”ชายหนุ่มพยุงร่างเล็กให้ขึ้นมาบนเรือและยังพามานั่งพัก“พักสักหน่อยนะ หรือว่าจะเอายาดมหรืออะไรไหม เดี๋ยวพี่หาให้”ต่อถามด้วยความหวังดีแต่พิมพ์ปรางยิ้มแหย ไม่อยากขอความช่วยเหลือจากอีกฝ่าย หรือเป็นภาระของเขาไปมากกว่านี้เพราะคนที่จะเดือดร้อนก็คือเธอเอง“ปรางเป็นอะไร”กัญญานันรีบตามมาด้วยความเป็นห่วงเมื่อเห็นเพื่อนมีชายหนุ่มพยุงขึ้นมา“มึนหัวนิดหน่อยน่ะค่ะ”“เหรอ งั้นเดี๋ยวก้อยหายาดมให้นะ”เมื

พิมพ์ปรางกำลังพยายามพาตัวเองลุกขึ้นแต่แล้วก็มีมือยื่นมาตรงหน้าสาวน้อยจึงเงยขึ้นมองแล้วเห็นว่าเป็นต่อ“ส่งมือมาสิ พี่ช่วย”“ไม่เป็นไรค่ะ ขอบคุณค่ะ”คนตัวเล็กลุกขึ้นมายืนได้ด้วยตัวเองแล้วเซเล็กน้อยอีกฝ่ายจึงเข้ามาช่วยจับเอาไว้ แต่เธอก็รีบถอยหนีจนเขามองหน้า“ทำไมต้องทำท่ารังเกียจกันด้วย”“เปล่านะคะ”สาวน้อยรีบส่ายหน้าเมื่อถูกทักมาแบบนั้นกลัวเขาจะเข้าใจผิด“ปรางแค่...ตกใจน่ะค่ะ”ชายหนุ่มเงียบไป มองเหมือนไม่คิดจะเชื่อก่อนจะพูดขึ้น“ไม่ใช่เพราะนายกลางเหรอ”น้ำเสียงของเขาแข็งกว่าที่เธอเคยได้ยิน แววตาก็ดูเปลี่ยนไป ท่าทางแปลกๆ ของอีกฝ่ายทำให้พิมพ์ปรางค่อยๆ ถอยหลังโดยอัตโนมัติแต่ชายหนุ่มเหมือนจะรู้ทันเขาคว้าแขนเล็กไว้แน่น“จะไปไหน”“กลับห้องค่ะ”“จะรีบทำไม ไปคุยกันที่ห้องก่อนสิ”“อะไรนะ”“อย่าทำเป็นไม่เข้าใจหน่อยเลย เมื่อวานยังอ่อย แกล้งมึนหัวให้พี่ดูแลดูแลอยู่เลยนี่นา”“เมื่อวานปรางไม่สบายจริงๆ ค่ะ”เธอพยายามอธิบายให้เขาเข้าใจ แต่ดูเหมือนอีกฝ่ายพอใจที่จะคิดเองเออเองไม่ฟังคำพูดของเธอ“ไม่สบาย? ฮ่าๆ ๆ ๆ”ต่อหัวเราะเสียงดังแล้วขยิบตาให้เธอข้างหนึ่งราวกับรู้ทันในเล่ห์กลของสาวน้อย“ทีกับนายกลางยังไ

“อยากให้ยายอกแตกตายใช่ไหม เด็กคนนี้”ทันทีที่เข้ามาในเรือนของยายจันทร์ก็ได้ยินเสียงสั่นพร่าของยาย พิมพ์ปรางรีบเข้าไปหา วางกระเป๋า นั่งบนพื้นกอดเข่าซบหน้าลงบนตักเล็กๆ แม้คนที่นั่งบนโซฟาจะผลักไสเธอก็ไม่ยอมถอย“ปรางไม่รู้อะไรเลยจริงๆ จ้ะยาย คุณก้อยชวนไปเที่ยว ไม่ได้บอกว่าไปกับใคร”“อย่ามาแก้ตัว แกบอกคุณก้อยว่าไม่อยากไปก็ได้ ไม่เห็นต้องตำตัวตีเสมอลูกท่าน ไปเที่ยวกับท่าน”ยายจันทร์โกรธหลานสาวจนไม่อยากฟังอะไร ท่านรู้จากพลที่ขับรถไปส่งขึ้นเรือว่าพิมพ์ปรางไปด้วย อีกฝ่ายยังบอกด้วยว่ามีโอกาสได้ไปเที่ยวบ้างก็ดีเหมือนกัน แม้คนบอกจะไม่คิดอะไรแต่ยายไม่ดีใจกับหลานสาวเลยสักนิด“คุณก้อยบอกว่า ปรางไม่ไปคุณก้อยก็ไม่ไปเพราะไม่มีเพื่อน”สาวน้อยบอกเสียงเครือ เพราะเจอเรื่องวุ่นวายที่โน่นเธอเลยลืมคิดไปว่ากลับมาที่นี่ก็อาจจะเกิดปัญหากับยาย เพราะยังไงยายก็ต้องรู้เรื่องจากลุงพลอยู่ดีเนื่องจากมาถึงกรุงเทพฯ ก็บ่ายแก่แล้ว กิตติกรให้คนขับรถไปส่งเพื่อนจากต่างประเทศถถึงที่พัก ส่วนเพื่อนคนไทยส่งในจุดที่ต่อแท็กไปบ้านได้สะดวก และค่อนข้างเย็นมากแล้วจึงตรงกลับบ้านอรรถพันธ์พงศ์เลย เพราะอย่างน้อยพิมพ์ปรางก็พักกับยายได้แล้ว

กิตติกรกลับเข้ามาในห้องอีกครั้ง ร่างสูงใหญ่มีเพียงกางเกงขายาว ชายหนุ่มมาหยุดยืนมองคนที่ก้มหน้าซบกอดเข่าตัวเองขณะเช็ดผมไปด้วย การเอาแต่ใจของเขาคงทำให้อีกฝ่ายเจ็บไม่น้อย แต่กิตติกรไม่อยากใจดีให้พิมพ์ปรางได้ใจ ไม่อย่างนั้นหญิงสาวจะไม่กลัวเขา เธอต้องรู้เอาไว้ว่าตัวเองไม่ได้มีอิสระจะคบหากับใครก็ได้อย่างที่คิด“ไปอาบน้ำซะ”พิมพ์ปรางสะดุ้งที่อยู่ๆ เสียงเข้มก็ดังขึ้น หญิงสาวเงยหน้ามามองเขาอย่างหวาดหวั่นและนิ่งเงียบอย่างนั้นจนชายหนุ่มรำคาญ“หรือให้ฉันพาไปอาบไหม”คำถามนี้ทำเอาคนตัวเล็กเลิ่กลั่กแล้วมองหาเสื้อผ้าของตัวเองเพราะยังไม่ได้ใส่ชายหนุ่มมองท่าทางลนลานของอีกฝ่ายอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะเดินเข้าไปคลุมผ้าขนหนูที่ถืออยู่ลงบนร่างบาง แม้จะไม่ได้ทะนุถนอมแต่ก็ไม่ถึงกับโยนใส่“ทีนี้ไปได้หรือยัง”พิมพ์ปรางพยักหน้าแล้วค่อยๆ เอาผ้าที่คลุมมาพันตัวอย่างระมัดระวังไม่ให้โป๊ ก่อนจะก้าวลงจากเตียงช้าๆ ไปยังตู้เสื้อหาชุดที่ต้องใส่ด้วยมาท่าทางเกร็งๆ ไม่เคยแต่งตัวแบบนี้ต่อหน้าผู้ชายแถมยังเพิ่งผ่านการแตะเนื้อต้องตัวมาสดๆ ร้อนๆกิตติกรไม่ได้เร่ง เขาเพียงแค่มองตามจนอีกฝ่ายได้สิ่งที่ต้องการครบถ้วนแล้วออกจากห้องไป ร่าง