All Chapters of สัมพันธ์ลับ(รัก)สุดยอด: Chapter 61 - Chapter 69

ชีวิตที่ตกต่ำอยู่แล้วไม่คิดว่าตกต่ำจนถึงขีดสุด เกรซได้แต่ก่นด่าแพรดาวอยู่ในใจ เธอโดนหมายหัวไม่สามารถเข้าไปที่ซีเคร็ท คลับ ได้อีกแล้ว และยังคลับอื่นๆที่เป็นพันธมิตรกับมิสเตอร์ดาร์ก “ผู้ชายนี่มันชอบผู้หญิงแอ๊บใสซื่อกันจริงๆ เลยสินะ” เกรซพึมพำกับตัวเอง ปกติก็หาเงินยากอยู่แล้ว ยังจะโดนบีบให้ออกจากแหล่งหาเงินอีก จากเดิมที่เธอพอจะเลือกลูกค้าชั้นดี หน้าตาดีนิดหนึ่งกระเป๋าหนักหน่อยหนึ่ง แต่ตอนนี้เธอเลือกลูกค้าไม่ได้ ซ้ำยังเจอแต่ลูกค้าเกรดต่ำ มีดีแค่กระเป๋าหนักแต่อย่างอื่นไม่ได้เรื่องเลย เกรซเพิ่งออกจากโรงแรม เธอก้มมองสมาร์ทโฟนดูแอปธนาคาร ยอดเงินเข้ามาครบแล้ว แต่เงินแค่นี้จะไปพออะไร เธอค้างค่าเช่าห้องตั้งสามเดือน ยังมีค่างวดรถยนต์และยังโทรศัพท์มือถืออีก นี่ยังไม่รวมเสื้อผ้าข้าวของเครื่องใช้ต่างๆ “เพราะยัยแพรดาวแท้ๆ ชีวิตฉันต้องมาลำบากอย่างนี้” เกรซไม่เคยโทษตัวเองเลยสักนิด แน่นอนว่ายังไงก็เป็นเพราะคนอื่นทั้งนั้นที่ทำให้เธอต้องตกต่ำ เห็นซื่อๆ ดูหัวอ่อนแต่สุดท้ายก็ซ่อนร้าย อุตส่าห์หลอกให้ไปเป็นเด็กเสิร์ฟ แต่กลายเป็นเด็กเสี่ยเสียนี่ แ

“วันนี้ต้องขอบคุณคุณหัสดินที่ใช้เส้นสายจองห้องอาหารที่คิวแน่นที่สุดให้ครอบครัวเรานะครับ” “เรื่องเล็กน้อยครับ” “ผมมีเรื่องอยากคุยกับคุณ...นี่คุณขับรถตามมาถึงคอนโดหรือยัง” ปลายสายหัวเราะในลำคอ แล้วยอมรับไปตามตรง“ครับ ผมมาถึงแล้ว” “ถ้างั้นผมขึ้นไปคุยกับคุณแล้วกัน คุยที่ห้องผมจะไม่สะดวก” คทาภัทรเก็บโทรศัพท์แล้วเดินไปที่ลิฟต์ขึ้นไปอีกสองชั้นก็ถึงห้องของหัสดิน เจ้าของห้องเปิดประตูรอต้อนรับอยู่ก่อนแล้ว “อยากดื่มอะไรไหมครับ” หัสดินถามพลางเดินไปหยิบแก้วเหล้าสองใบ “ผมมีวิสกี้ Hibiki 1989อยู่ ลองชิมหน่อยไหมครับ” “ด้วยความยินดีครับ” แม้คทาภัทรอายุน้อยกว่า แต่ถ้าเทียบกันในแวดวงธุรกิจแล้ว คทาภัทรก็ไม่ด้อยไปกว่าหัสดิน เขายื่นมือไปรับแก้วเหล้ามาดื่ม แล้วยิ้มมุมปาก “นี่คุณคงไม่ได้ให้น้องแพรดื่มของแบบนี้นะ” “ผมไม่ทำเรื่องแบบนั้น” หัสดินยิ้มขำแล้วเอนตัวพิงโต๊ะอาหาร “ว่าเรื่องที่อยากพูดมาเถอะครับ” คทาภัทรจิบวิสกี้ในมืออีกอึกแล้วพูด “ผมซาบซึ้งใจที่คุณเคยช่วยน้องแพรมาก่อน และยังสืบจนร

ข้างกายลลิตาเลขาสาววัยสี่สิบมีสาวน้อยหน้าตาจิ้มลิ้มชื่อแพรดาวเป็นผู้ช่วยเลขา ตำแหน่งนี้คนในแผนกไม่เคยเห็นมาก่อน แต่เพราะท่านประธานสั่งก็ไม่มีใครซักถามแต่อย่างใด ส่วนใหญ่มองไปทิศทางเดียวกันว่า ‘แพรดาว’ มีฐานะพิเศษ เพราะสายตาที่คทาภัทรมองแพรดาวเต็มไปด้วยความอ่อนโยนและเอาใจใส่ ใครๆก็รู้ว่าคทาภัทรวางตัวดี ไม่ทำตัวสนิทกับลูกน้องมากนักแต่ก็ไม่ได้ห่างเหิน โดยเฉพาะกับผู้หญิง เขาค่อนข้างเว้นระยะห่างชัดเจน ส่วนเลขาลลิตานั้นก็เป็นคนเก่าของพ่อก็คือคุณฐากูร ซึ่งสถานะของเลขาไม่โสดและมีลูกแล้ว แม้ท่านประธานจะไม่ได้บอกสถานะที่ชัดเจนแต่ลลิตาก็เดาได้ไม่ต่างจากคนอื่นว่าแพรดาวทีสถานะพิเศษ เธอจึงค่อนข้างใส่ใจและดูแลมากกว่าแค่ผู้ช่วยเลขา “ก๊อกๆ” แพรดาวส่งเสียงก่อนโผล่หน้าเข้ามา คทาภัทรกำลังเคร่งเครียดกับงานแต่เมื่อได้ยินเสียงน้องสาวก็ส่งยิ้มให้ “ว่าไงครับ” หญิงสาวส่ายหน้าไปมาแล้วประคองแก้วน้ำร้อนวางบนโต๊ะทำงานของพี่ชาย คทาภัทรเลิกคิ้วเล็กน้อยก่อนคลี่ยิ้มออกมา “เมื่อตอนเที่ยงเห็นพี่ภัทรทานข้าวไปนิดเดียว ตอนบ่ายก็มีสรุปงาน น้องแ

แพรดาวได้ยินแบบนั้นแล้วก็อดยิ้มขำไม่ได้ เธอใช้ชีวิตแบบลูกคนเดียวมาตลอด เพิ่งจะมีพี่ชายไม่กี่เดือนนี่เอง แล้วยังเป็นพี่ที่หวงน้องสาวมากเสียด้วย กลายเป็นว่าเธอต้องแอบนัดเจอกับ ‘พี่ดิน’ “ทำงานที่ใหม่เป็นยังไงบ้าง” “สนุกดีค่ะ” “ไม่เคยเห็นน้องแพรไม่สนุกกับงานอะไรสักอย่าง” หัสดินหัวเราะในลำคอ “ไม่ว่าจะงานแม่บ้าน พนักงานเสิร์ฟ ผู้ช่วยเลขาหรือตอนนี้เรียกว่าอะไรดี พนักงานตรวจบัญชีคลินิกเหรอ” “จับฉ่ายก็ได้ค่ะ” เธอหัวเราะร่า ไม่กี่นาทีต่อมารถยนต์ของหัสดินก็มาถึงร้านผัดไทแห่งหนึ่งที่เขาสัญญาว่าจะพาเธอมากิน จู่ๆ เธอก็นึกถึงมิสเตอร์ดาร์ก ตอนที่เขาพาเธอไปกินข้าวต้มในร้านแปลกๆ ร้านนั้น นี่เธอไม่ได้เจอเขานานแล้ว แต่ก็ไม่กล้าถามกับ ‘พี่ดิน’ ว่าอีกคนหายไปไหน “ร้านนี้ผัดไทขึ้นชื่อที่สุด แต่ขนมผักกาดก็อร่อย สั่งมาคู่กันเลยนะ ถ้ากินแล้วชอบค่อยซื้อไปฝากคทาภัทร” “ซื้อไปฝาก...พี่ภัทรก็รู้สิคะว่าน้องแพรอยู่กับพี่ดิน” เธอหัวเราะคิกคัก แล้วเปิดพลิกเมนูที่อยู่ตรงหน้าซึ่งเป็นกระดาษA4 แผ่นเดียวแต่มี2ด้านและเคลือบพลาสติกไว

“ตื่นเต้นเหรอ” เสียงหยอกเย้าทำให้แพรดาวได้สติ แล้วเธอก็พยักหน้าขึ้นยอมรับจากใจจริง “แพรไม่เคยมางานเลี้ยงใหญ่โตแบบนี้เลยค่ะ” หญิงสาวก้มมองตัวเองอีกครั้ง มือที่วางบนกระโปรงลูบผ้าเนื้อเนื้อดีอย่างไม่รู้จะเอามือไม้ไว้ตรงไหน “มีพี่อยู่ด้วยจะกลัวอะไร” คทาภัทรหัวเราะแล้วยื่นมือไปจะลูบผมน้องสาวแต่ก็นึกได้ว่า วันนี้สาวน้อยของเขาจัดแต่งทรงผมไว้ดีแล้ว จึงชักมือกลับ “งานเล็กๆ ไม่ต้องคิดมาก ฝึกไว้อีกหน่อยพี่จะได้มีคนควงแขนออกงาน” “พี่ภัทรก็หาแฟนสิคะ จะได้ควงแขนออกงาน” แพรดาวหัวเราะเบาๆ เริ่มคลายความประหม่าลงได้มาก คืนนี้พี่ชายชวนน้องสาวมางานเลี้ยงการกุศล ปกติงานแบบนี้แม่มักจะมาออกงานเอง แต่สองสามวันนี้ถูกไข้หวัดเล่นงาน คทาภัทรจึงต้องมางานเอง ‘พาน้องไปด้วยสิ ให้คนอื่นคิดว่าภัทรพาเลขามาร่วมงานด้วย เมื่อก่อนลลิตาก็ไปกับลูกนี่’ แม่เสนอ และคทาภัทรก็เห็นดีด้วย เริ่มงานไม่ใหญ่แบบนี้ น้องน้อยของเขาจะได้ไม่ประหม่า แต่สุดท้ายก็ประหม่าอยู่ดี คทาภัทรขยับแว่นสายตาเล็กน้อยแล้วก้าวลง