All Chapters of สัมพันธ์ลับ(รัก)สุดยอด: Chapter 91 - Chapter 99

แพรดาวกลับคืนสู่ตระกูลอัครเวชอย่างไม่ต้องปิดบังอีกแล้ว หลังจากออกจากโรงพยาบาลก็ตรงกลับคฤหาสน์ทันที คทาภัทรตระเตรียมห้องนอนให้น้องสาวเสร็จสรรพรวมทั้งเจ้าแมวอ้วนสีดำที่ตอนนี้ก็กลายเป็นเจ้านายน้อยไปแล้ว “ทำตัวตามสบาย นี่บ้านของเราเอง” คทาภัทรจูงมือน้องสาวเข้าบ้าน “น้องแพรยังจำเรื่องตอนเด็กๆไม่ได้เลยค่ะ” หญิงสาวพูดเสียงเศร้า “อย่าคิดมาก แค่น้องแพรยังอยู่ ทุกคนในครอบครัวก็ดีใจมากแล้ว” คทาภัทรพูดอย่างที่คิดจริงๆ แค่น้องสาวยังมีชีวิตอยู่ ก็นับว่าโลกไม่โหดร้ายกับเขามากพอแล้ว “น้องแพรจะไปช่วยงานพี่ภัทรนะคะ” “ไม่พักให้หายเหนื่อยก่อนล่ะ คนอื่นเรียนจบเขาไปเที่ยวเมืองนอกเมืองนา หรือน้องแพรอยากเรียนต่อ ก็ได้เลยนะ” “น้องแพรมีอะไรอยากทำตั้งหลายอย่าง” หญิงสาวยิ้มร่า เธอไม่ต้องกังวลเรื่องค่าใช้จ่ายต่างๆอีกแล้ว แต่กระนั้นเธอก็ยังอยากทำงานหารายได้ด้วยตัวเอง “อะไรก็ได้ แต่อย่าเพิ่งรีบแต่งงานเลยนะ” “เอ่อ...” จู่ๆ พี่ชายพูดขึ้นมา ใบหน้าหวานก็แดงเรื่อขึ้นมาทันที “พี่ภัทร...” “พี่รู้...พี่

แพรดาวให้คุณแม่เลือกชุดสำหรับใส่ในงานเลี้ยงแล้วก็ขอตัวแยกออกมาก่อน “หนูจะแวะไปเอาของที่คอนโดก่อนค่ะ แม่กลับบ้านกับบอดี้การ์ดก่อนนะคะ” “ไปเอาอะไรเยอะไหมลูก ให้แม่ไปเป็นเพื่อนไหม หรือเอารถบ้านเราไป ประเดี๋ยวแม่ให้คนที่บ้านเอารถมารับก็ได้” “ไม่เป็นไรค่ะ ใกล้แค่นี้เอง แม่ไม่ต้องเป็นหวงนะคะ” หญิงสาวใช้ชีวิตนั่งรถเมล์หรือรถไฟฟ้าด้วยความเคยชิน ต่อให้ขับรถยนต์เป็นเธอก็ยังรู้สึกลำบากกว่าการใช้รถสาธารณะ เธอโทรศัพท์หาหัสดินแต่เขาไม่รับสาย มีบางอย่างที่รู้สึกแปลกๆ เธอลองโทรไปที่ร้านได้รู้ว่าเชฟดินไม่ได้เข้าร้านมาหลายวันแล้ว เมื่อกลับมาถึงคอนโดน เธอเลยขึ้นมาที่ห้องของเขา เธอรู้รหัสห้องแม้ไม่ได้กลับมาที่นานนับเดือน แต่ประตูห้องนี้ก็ยังคงเป็นรหัสเดิม ภาพวันเก่าๆ หวนคืน ใครจะรู้ว่าวันนั้นเธอเป็นแค่แม่บ้านทำความสะอาด แต่วันนี้เธอกลายเป็นลูกสาวที่หายไปของครอบครัวอัครเวช เธอมาทำความสะอาดห้องแทนแม่จ๋าหลายครั้งแต่ครั้งนั้นทำให้เธอพบเขา เจ้าของห้องที่กินข้าวในกล่องข้าวของเธอ ห้องนี้ใช้ผ้าม่านแบบทึบแสงเมื่อปิดมิดชิดแม้เป็นตอนเที่ยง

แพรดาวออกมาจากห้องน้ำด้วยชุดนอนเสื้อยืดตัวยาวลายหมีพูห์สีเหลืองอ่อน กางเกงขาสั้นแต่เหมือนไม่ได้ใส่อะไร ชายเสื้อยืดยาวคลุมสะโพกอย่างพอดี มือเล็กก็ดึงชายเสื้อลงอีกแต่มันก็ไม่ได้ช่วยอะไรนัก กลิ่นบะหมี่กึ่งสำเร็จรูปทำให้แพรดาวเดินไปตามกลิ่นหอมๆ ทีแรกก็ไม่คิดว่าตัวเองจะหิว แต่พอได้กลิ่นอาหารท้องก็ร้องทันที “โทษทีนะ พี่หลับไปนาน ไอ้มิสเตอร์ดาร์กมันยัดแต่เบียร์ไว้ในตู้เย็น มีบะหมี่กึ่งสำเร็จรูปอยู่ กินรองท้องไปก่อน ถ้าไงพี่จะโทรสั่งอาหารมาให้อีกที” “ไม่เป็นไรค่ะ นี่ก็เยอะนะคะ” เธอยิ้มเขย่งปลายเท้าเพื่อเปิดตู้ชั้นบนเพื่อหยิบชาม แต่หัสดินเอื้อมมือไปหยิบก่อน “ไปนั่งรอดีๆ” เขาพูดน้ำเสียงอ่อนโยน แล้วก็ยิ้มเมื่อเห็นว่าเธอทำตามอย่างว่าง่ายก็อารมณ์ดีขึ้น เขาตักบะหมี่ใส่ชามแล้วยกมาบริการให้ จากนั้นก็ยกชามของตนเองมาวางแล้วนั่งลงฝั่งตรงข้าม “ว้าว วันนี้เชฟดินต้มบะหมี่ให้กินเลยนะเนี้ย” แพรดาวยิ้มทะเล้นแล้วกินบะหมี่ในชามของตน “เอาไว้คราวหน้าจัดให้ทั้งคาวและหวานครบเซ็ต” “จะรอค่ะ” แพรดาวสูดเส้นบะหมี่อย่างมีควา

การปรากฏตัวของสองหนุ่มตระกูลศาตนันท์ ทำให้นักข่าวและช่างภาพหันไปสนใจแสงแฟลชวูบวาบชวนตาพร่า แม้คนมากมายเพียงใดแต่สายตาของหัสดินมีเพียงแพรดาวเท่านั้น หัสวีร์เดินเข้ามาแล้วยกมือไหว้ผู้ใหญ่ทั้งสองท่าน เขาสวมสูทสีน้ำเงินเข้มจนเกือบดำในขณะที่น้องชายต่างมารดาสวมสูทสีดำลบบุคลิกเชฟหนุ่มขี้เล่นไปหมดสิ้น “ผมเป็นตัวแทนตระกูลศาตนันท์ แต่คิดว่าอีกไม่กี่วันญาติผู้ใหญ่ของเราจะขอเข้าไปเยี่ยมเยือนทักทายที่บ้านนะครับ” คทาภัทรได้ยินก็กระตุกยิ้มมุมปาก ดูเหมือนจะมีคนรีบร้อนแต่งงานจริงๆ “เรื่องที่ควรทำให้ถูกต้องก็ควรรีบทำ ใช่ไหมครับคุณคทาภัทร” หัสวีร์พูดขึ้นอย่างรู้ทัน เอาเถอะอย่างไรวันข้างหน้าก็เป็นญาติกันแล้ว เขาจะมาใส่ใจท่าทีไร้สาระนี้เพื่ออะไร คนเป็นพ่อแม่ย่อมมองออกว่าลูกสาวมีใจให้ใคร ทำให้ถูกครรลองย่อมดีกว่าปล่อยให้ลูกสาวไปค้างแรมกับผู้ชายโดยไม่มีสถานะที่ชัดเจน แล้วแพรดาวก็สัญญาแล้วว่าต่อให้แต่งงานแล้วก็จะยังทำงานที่บริษัทอัครเวช ครอบครัวของศาตนันท์เองก็อยู่กรุงเทพฯ ไม่ได้ห่างกันไกลจนมาเยี่ยมเยือนกันไม่ได้ หัสดินก้าวเท้าเข้าไป

ฝ่ามือใหญ่สอดไปใต้เสื้อนอนน่ารัก แล้วหัสดินต้องประหลาดใจเมื่อรู้ว่าผิวเรียบเนียนนุ่มนั้นไม่มีอาภรณ์ชิ้นน้อยปกปิด เขาผละจากริมฝีปากหวานเพื่อให้หญิงสาวได้สูดอากาศหายใจ แม้อยู่ในความมืดเขายังเห็นประกายตางดงามของคนรัก “มันอึดอัด น้องแพรเลยไม่ได้ใส่...” แพรดาวพูดเสียงเบาหวิว ปกตินอนคนเดียวก็ใส่ชุดนอนแต่ไม่ใส่ชุดชั้นใน และตั้งแต่แต่งงานกันมาก็ไม่เห็นว่าสามีหมาดๆ จะเป็นฝ่ายเริ่มอะไรสักนิด แรกๆ แพรดาวถึงกับหาชุดชั้นในเซ็กส์ซี่มาใส่ แต่เพราะเขาหลับเป็นตายเธอก็ก็ถอดใจ ไม่คิดว่าคืนที่ไม่ได้เตรียมตัว เขาจะเป็นฝ่ายเริ่มแบบนี้ “ไม่ใส่อะไรนอนก็ได้นะ งั้นพี่ถอดด้วยน้องแพรจะได้ไม่เขิน” หัสดินยิ้มทะเล้นให้แล้วขยับตัวถอยออกมาเพื่อถอดเสื้อนอนของตัวเองออก สายตาของแพรดาวปรับกับความมืดในห้องได้แล้วจึงเห็นร่างกายกำยำของคนรัก เขาโน้มตัวแล้วพูดเสียงพร่า “พี่ดินเป็นของน้องแพรแล้วอยากมองก็มองอยากจับลูบคลำตรงไหนก็ได้” เขาดึงมือเล็กมาวางบนแผ่นอกของตน แพรดาวเขินอายแต่ก็ลองลูบกล้ามเนื้อแน่นของคนตรงหน้า เพียงการสัมผัสแผ่วเบากลับปลุกเร้าเลือดในกายให้เดือดพล่านจนเข