Semua Bab สนมรักคืนนี้ข้าจะไปหาเจ้า: Bab 1 - Bab 10

รุ่งเช้าวันต่อมา ราชโองการสั่งกักบริเวณเฟิ่งฟางเซียนให้อยู่ในตำหนักเย็นก็ส่งมาถึง เนื้อความมีดังนี้ เฟิ่งผินกระทำการต่ำช้า หวังทำลายพระวรกายฝ่าบาท มีโทษประหารชีวิต แต่เพราะความเมตตาจากฮ่องเต้ จึงสั่งกักบริเวณนางไม่มีกำหนด จบราชโองการ เฟิ่งฟางเซียนเบ้ปากด้วยความดูแคลน นางยื่นมือไปรับราชโองการฉบับนั้นมาเก็บเอาไว้ หึ!!! ไล่ปากเปล่าก็เข้าใจแล้ว จะประกาศทำไมกัน อยากให้นางขายหน้าหรือไร? "เฟิ่งผิน โทษอมของสูง มีโทษถึงประหารชีวิตนะพ่ะย่ะค่ะ อย่าคิดทำอีก"เฟิ่งฟางเซียนขมวดคิ้วมุ่น จ้องมองขันทีด้วยสายตาที่งุนงง "อมของสูง โทษอะไรข้าไม่เคยได้ยิน""กระหม่อมก็มิทราบ ฝ่าบาททรงฝากกระหม่อมให้มาเตือนพระองค์เพียงเท่านี้พ่ะย่ะค่ะ เชิญเสด็จที่ตำหนักเย็นเถิดพ่ะย่ะค่ะ"เฟิ่งฟางเซียนคร้านที่จะใส่ใจมากนัก นางรีบเก็บข้าวของและไปที่ตำหนักเย็นทันที มีนางกำนัลสูงวัยนามว่าหลิวหลง ที่เรียกกันติดปากว่าหลิวหมัวหมัว นางเป็นนางกำนัลข้างกายของเฟิ่งฟางเซียนที่ถูกส่งมาดูแล และจะคอยติดตามรับใช้เฟิ่งฟางเซียนที่ตำหนักเย็นด้วยเพราะร่างนี้คือจินตนาการที่นางเป็นคนสร้างขึ้นมา จึงไม่มีความหลังฝังใจหรือสิ่งใดที่อยากแก้แค้นในค

สวีหลงเยียนใบหน้าเขียวคล้ำจ้องมองเฟิ่งฟางเซียนด้วยสายตาชิงชัง นางถึงกับกล้าทำให้เขาอับอายต่อหน้าบ่าวไพร่ถึงขนาดนี้เชียวหรือเฟิ่งฟางเซียนเริ่มสัมผัสได้ถึงความแข็งชูชันของแท่งเอ็นอุ่นร้อนในใต้ร่มผ้าของเขา นางรีบปล่อยมือออกทันที ในหัวนึกถึงแต่ภาพที่เกิดขึ้นระหว่างเขากับนางเมื่อคืน ไข่ใหญ่มาก!!!ให้ตายสิ!!! นี่ข้าคิดอะไรเช่นนี้ทุเรศสิ้นดี!!!เฟิ่งฟางเซียนถอยห่างออกมาจากสวีหลงเยียน นางไม่อยากจะพบเจอหน้าเขาด้วยซ้ำ เขาเป็นฮ่องเต้ที่จิตไม่ปกติ น่ากลัวเกินไปแล้ว สวีหลงเยียนยกยิ้มมุมปาก เขาก้าวเท้าเข้าไปหาเฟิ่งฟางเซียน ยิ่งนางถอยหนีเขาก็ยิ่งเดินเข้าไปใกล้นางเรื่อย ๆ"จะเดินตามหม่อมฉันมาทำไมเพคะ?""ที่นี่เป็นวังหลวงของข้า ข้าจะเดินไปไหนก็เรื่องของข้า""ถอยไปเพคะ หม่อมฉันจะกลับไปถางหญ้าต่อ""เจ้ากล้า!!!""หากคิดทุบตีหม่อมฉันอีก หม่อมฉันบีบอีกแน่!!! ครั้งนี้รับรองจะดึงให้ไข่ขาดเลยเพคะ!!!"สวีหลงเยียนกัดฟันกรอด คิดในใจว่าฝากไว้ก่อนเถอะ!!! ก่อนจะเดินกลับตำหนักใหญ่ด้วยความหงุดหงิดใจ ตั้งแต่เมื่อใดกันที่นางคิดกล้าเหิมเกริมกับเขา!!!สวีหลงเยียนกลับมานั่งอ่านฎีกาที่เหล่าขุนนางถวายให้เขาด้วยสีหน้าเคร

เข้าสู่ช่วงฤดูร้อน สวีหลงเยียนจึงคิดแปรพระราชฐานออกไปพักผ่อนที่พระราชวังฤดูร้อนนอกเมืองหลวง เขาตั้งใจจะเดินทางด้วยเรือลำใหญ่ที่เพิ่งสร้างเสร็จ ล่องเรือไปตามแม่น้ำ ชมทิวทัศน์ต้นไม้รายทาง และยังได้ให้เหล่าราษฎรได้รอเข้าเฝ้าเชยชมพระบารมีอีกด้วย พระราชวังฤดูร้อนอยู่ห่างจากเมืองหลวงหลายร้อยลี้ซึ่งอยู่ติดกับทะเลสาบ มีต้นไม้รายล้อมให้ความร่มรื่นเป็นอย่างยิ่ง เขาชื่นชอบธรรมชาติเป็นที่สุด มันช่วยทำให้เขาคลายความตึงเครียดจากการที่ต้องทนนั่งอ่านฎีกาจากขุนนางพวกนั้นที่คอยกวนใจเขา หลินกุ้ยเฟยเมื่อได้ยินว่าสวีหลงเยียนกำลังจะออกไปพักผ่อนที่นอกเมือง ก็รู้สึกดีใจไม่น้อย นางตระเตรียมสิ่งของและเสื้อผ้าที่งดงามเอาไว้หลายชุด นางสนมในวังหลวงมีไม่มากเท่าใดนัก เหล่านางสนมชั้นต่ำฝ่าบาทย่อมไม่มีทางให้ตามเสด็จไปด้วยเป็นแน่ คงจะมีเพียงนางเท่านั้นที่ได้ติดตามไปด้วย ยิ่งคิดหลินกุ้ยเฟยก็ยกยิ้มมุมปากด้วยความพึงพอใจ แต่เมื่อนึกถึงเฟิ่งฟางเซียนนางก็ต้องขมวดคิ้วมุ่น ได้ยินมาว่าฝ่าบาทเสด็จไปค้างแรมที่ตำหนักเย็นของนางสามคืนติดแล้ว หึ!!! นังจิ้งจอกเจ้าเล่ห์นั่นคงยั่วยวนฝ่าบาทจนทนไม่ไหวเป็นแน่ ยิ่งคิดนางก็ยิ่งร้อนใจไม

หลินกุ้ยเฟยกำมือแน่น เมื่อได้ยินว่าสวีหลงเยียนกำลังรับสำรับมื้อค่ำกับเฟิ่งฟางเซียน โดยที่ไม่ยอมเอ่ยปากเรียกหานางให้ไปคอยปรนนิบัติรับใช้เลยด้วยซ้ำ เหตุใดเขาจึงใจร้ายกับนางได้ถึงขนาดนี้ นางไม่งดงามถูกตาต้องใจเขาบ้างเลยหรือ "พระสนมเพคะ เสวยเสียหน่อยเถิดเพคะ"หลินกุ้ยเฟยปรายตามองอาหารมากมายที่เรียงรายอยู่เต็มโต๊ะ บัดนี้มันเย็นชืดไปหมดแล้ว นางเองก็ไม่มีความอยากอาหารแม้แต่น้อย ในใจของนางร้อนรนอยากจะด่าทอทุบตีเฟิ่งฟางเซียนที่มาแย่งความโปรดปรานจากนางไป เกือบสองวันเต็มที่เรือล่องลอยอยู่กลางแม่น้ำ ในที่สุดก็ถึงเขตพระราชวังฤดูร้อนเสียที เฟิ่งฟางเซียนบิดกายไปมาด้วยความเมื่อยล้า บนเรือไม่สะดวกสบายเท่าใดนัก มันโคลงเคลงโยกไปมาจนนางรู้สึกเวียนหัวไปหมด เมื่อลงจากเรือ สวีหลงเยียนก็เดินนำทุกคนเข้าไปในพระราชวังฤดูร้อน มันช่างงดงามตระการตา รายล้อมไปด้วยป่าไผ่น้อยใหญ่เขียวชอุ่ม สลับกับต้นส้มเรียงรายให้ความสดชื่น "ฝ่าบาทพ่ะย่ะค่ะ กระหม่อมจัดเตรียมที่พักให้พระสนมกุ้ยเฟยและพระสนมซูเฟยแล้ว..""หลินกุ้ยเฟยให้นางไปอยู่ตำหนักปีกขวา ส่วนตำหนักปีกซ้ายให้ปิดเอาไว้ก่อน""ฝ่าบาท แต่ว่า...""ซูเฟยจะอยู่ร่วมตำหนักเด

หลินกุ้ยเฟยถูกส่งตัวกลับวังหลวงทันที ด้านสวีหลงเยียนและสวีมู่หรงกำลังควบม้าสำรวจรอบ ๆ บริเวณชายแดนอย่างไม่รีบไม่ร้อน เฟิ่งฟางเซียนก็ควบม้าตามมาอย่างช้า ๆ ดวงตาคู่สวยสำรวจมองดูทิวทัศน์ด้วยความเพลิดเพลินใจ สวีหลงเยียนมองสำรวจโดยรอบด้วยสายตาที่ล้ำลึก พระราชวังฤดูร้อนอยู่ติดกับชายแดนแคว้นฉู่ ปกครองโดยฉู่อ๋อง ตั้งอยู่ทางทิศใต้ของเสียนหยางซึ่งเป็นเมืองหลวงของเขา เมืองเสียนหยางคือเมืองหลวงที่เสด็จพ่อของเขาสถาปนาขึ้นมา มีแคว้นเล็ก ๆ ทั้งสี่ติดกับชายแดน ทิศเหนือคือแคว้นเยี่ยน ทิศใต้คือแคว้นฉู่ ทิศตะวันออกคือแคว้นเว่ย ทิศตะวันตกคือแคว้นหนาน ทุก ๆ ปีแคว้นทั้งสี่จะต้องส่งของบรรณาการมามอบให้แก่เสียนหยางปีละหนึ่งครั้ง ชายแดนทั้งสี่เงียบสงบมาเนิ่นนาน จนกระทั่งเขาขึ้นเป็นฮ่องเต้ ชายแดนทางเหนือก็เกิดความวุ่นวายขึ้นมา สวีหลงเยียนและสวีมู่หรง ควบม้ามาเรื่อย ๆ จนเข้าเขตดินแดนแคว้นฉู่ เฟิ่งฟางเซียนรู้สึกตื่นตาตื่นใจไม่น้อย แคว้นฉู่ถือเป็นแคว้นที่ใหญ่ไม่น้อย แต่เพราะเจอปัญหาการฉ้อโกงภายในอยู่เสมอจึงทำให้บ้านเมืองระส่ำระสายมาโดยตลอด"เสด็จพี่ มาถึงที่นี่แล้วเข้าไปพบฉู่อ๋องเสียหน่อยดีหรือไม่?"สวีหลงเยีย