Semua Bab The Love That Passed (Tagalog): Bab 31 - Bab 40

Colleen's POVMagaan ang pakiramdam ko nang pumayag si Dr. Gerard sa hiling ko. Ilang araw akong nag-isip kung lalapitan ko ba siya o hindi. Alam ko, kahit hindi niya diretsahang sabihin, may bahid ng pagkadismaya sa kanya dahil hindi ko napilit si Jared na pautangin ako para sa operasyon ko dalawang taon na ang nakalipas. Pero ngayon, nakita ko na uli siyang ngumiti at tumawa, gaya ng dati nang kumpirmahin ko sa kanya ang naging desisyon ko.Ayokong humingi ng tulong kanino man, lalo na sa kanya, pero gusto ko pa talagang mabuhay. Gusto kong yakapin at pahalagahan ang buhay na ibinigay sa akin ng Diyos. Kahit hindi ako masaya sa kasal ko, naniniwala akong maganda pa rin ang mundong ito at sulit pa ring ipaglaban para sa hinaharap ko.Hindi ko inasahan na makikita ko si Jared sa ospital. Nag-aalala ako nang makita ko ang galit sa mukha niya. Bagamat palagi naman siyang seryoso at bugnutin, may kakaiba sa titig niya noon. Hindi ko lang matukoy kung ano.Umalis siya at iniwan akong mag-i

Jared's POVIba si Colleen.May kakaiba sa kanya. Hindi ko alam kung dapat akong matuwa o mainis nang sabihin niya sa akin, diretso at walang pag-aalinlangan, na pinakasalan niya ako dahil sa pera.At ang mas nakakainis? Wala naman siyang nakukuha sa akin maliban sa buwanang allowance na kusa kong ibinibigay sa kanya. Oo, humingi siya ng pera noong bagong kasal pa lang kami. Sabi niya, buhay at kamatayan daw ang dahilan. Pero pagkatapos noon, hindi na siya muling humingi. Kahit isang beses.Bakit?Hindi ko alam. At mas lalong hindi ko alam kung anong dapat kong maramdaman tungkol doon.Sa mga taon ng pagiging mag-asawa namin, may mga napansin akong kakaiba sa kanya. Mga bagay na hindi niya sinabi, pero nahalata ko lang sa kilos at mga galaw niya.Hindi ko na inabala ang sarili kong kumuha ng private investigator dahil sigurado naman akong si Mom at Ate Ingrid ay nauna na roon. Kilala ko sila. Hindi sila basta-basta nagtitiwala. Kung pinayagan nilang pakasalan ko si Colleen, ibig sabih

Third Person’s POVRamdam ni Colleen ang paglalim ng halik ng kanyang asawa. Hindi niya napigilan ang sarili at gumanti na rin siya, dahilan upang mapaungol si Jared sa labis na kasiyahan. Hawak pa rin siya nito sa kanyang mga bisig, magaan siya, parang wala lang siyang timbang sa pakiramdam ng lalaki. Dahil doon, mas lalo siyang naging banayad sa paghawak sa kanya.Maingat siyang inihiga ni Jared sa kama bago muling sinibasib ng halik ang kanyang mga labi. Si Colleen naman, ninanamnam ang bawat sandaling iyon. Matagal na niyang inaasam ang maging ganito kalapit sa asawa.Ang minsang sakit sa puso ay tila napawi sa isang iglap. Hindi niya akalaing darating ang ganitong sandali sa kanilang dalawa. Kahit hindi niya alam kung kakayanin ito ng kanyang katawan, wala siyang balak na pigilan si Jared.Naglakbay ang kamay ni Jared sa katawan ni Colleen. Banayad, puno ng pagnanasa, at may halong pag-aalaga. Napagtanto niyang napakaliit ng babae sa kanyang bisig, parang bata. Kung hindi lang si

Colleen's POVUmasa ako pagkatapos ng gabing 'yon. Akala ko, doon magsisimula ang pagkilala namin sa isa’t isa. Akala ko rin, bibigyan kami ni Jared ng pagkakataong bawiin ang mga taong nasayang—mga panahong hindi namin napunan. Pero nagkamali ako. Mula noon, ni minsan ay hindi na siya muling nakipag-usap sa akin. Unti-unti, nabura ang kumpiyansa ko sa sarili."Colleen, gusto mo na bang kumain?" tanong ni Betty, may ngiting napakahirap tanggihan. Kaya naman tumango ako at ginantihan siya ng isang payak ngunit taos-pusong ngiti."Nagtanong ako sa isang doktor kung anong pagkain ang maganda para sa 'yo," dagdag niya habang inaayos ang pagkain sa lamesa. "Pero hindi ko alam ang eksaktong kondisyon mo, kaya sinabi ko na lang na ayaw mong mapagod o mapuwersa.""Tinatanggal ko talaga ang kahit anong taba o kolesterol sa mga putahe. Ang sabi kasi ng doktor, baka may problema ka sa puso, kaya dapat ay hindi makolesterol," paliwanag pa niya."Maraming salamat, Betty," sagot ko habang pinagmama

Jared's POVBiglang dumilim ang pakiramdam ko nang makita kong masaya siyang tumatawa kasama ang doktor na ‘yon. May natanggap akong litrato nila habang magkasama sa coffee shop, pati na rin ang address ng lugar.Oo nga at sinabi sa akin ni Colleen na kaibigan lang daw talaga ang lalaking ‘yon at hinding-hindi niya ako pagtataksilan. Pero paano ko paniniwalaan ‘yon kung hindi niya naman ako nginitian o tinawanan sa paraang kagaya ng ginagawa niya ngayon?Hindi ko matanggap… na may ibang taong kayang pasayahin siya bukod sa akin.Alam kong hindi ko pa nagawa iyon sa kanya dahil hindi ko rin siya binigyan ng pagkakataon na magawa iyon. Pero naiinis pa rin akong makita siyang sobrang saya.Sa nakaraang dalawang taon, napakarami kong nalaman na mga bagay na hindi ko alam noon. Kahit hindi ako aware dati, ramdam ko pa rin ang bigat ng konsensya ko. Hindi ko binigyan ng pagkakataon ang kasal namin. Hindi ko siya pinili sa umpisa na sana ay siya ang naging prioridad ko mula pa lang noong ikin