Semua Bab The Love That Passed (Tagalog): Bab 21 - Bab 30

Jared's POV"Ma’am Colleen," ani Betty na may halong pag-aalala sa tinig."Ilang beses ko na bang sinabi sa’yo, Betty, na ‘Colleen’ na lang ang itawag mo sa akin? Huwag mo na akong tawaging ‘ma’am’, masyadong pormal. Hindi ako sanay sa gano’n," sagot ni Colleen habang nakakunot ang noo. Tumango naman si Betty bilang pagsang-ayon."Pangako mo sa akin, Betty," dugtong ni Colleen, mas seryoso na ngayon ang boses, "na hindi mo ikukwento kay Mommy Claire ang lahat ng mangyayari dito. Anuman ang nangyayari sa pagitan namin ni Jared, amin na lang 'yon. Kami na ang bahalang mag-ayos.""Pero Ma— este, Colleen," pag-aalangan ni Betty, "pinapunta po ako ni Ma’am Claire dito para—""Alam ko, Betty," putol ni Colleen. "Pinapunta ka niya para bantayan ako at ireport kung tinatrato ba ako nang maayos ni Jared. Pero sana maintindihan mo rin na mahirap din ang pinagdadaanan niya. Hindi madali ang pakasalan ang isang taong di mo kilala, lalo na kung may mahal ka na at pinapangarap mong makasal sa kanya

Colleen's POVNanatili ako sa mansyon ni Jared, at hindi ako lumalabas ng kwarto maliban na lang kung talagang kailangan. Isang linggo na kaming magkasama sa ilalim ng iisang bubong, dumating na rin ang mga katulong, at sa kabutihang-palad, wala pa naman akong nagiging problema sa kanya. Nakakatawa nga, eh. Paano nga ba kami magkakaroon ng problema kung hindi naman kami nagkikita?Bilang asawa ni Jared, gumigising ako ng maaga tuwing umaga para ipaghanda siya ng almusal. Sinabihan ko si Betty na huwag sasabihin sa kanya na ako ang nagluto. Baka kasi kapag nalaman niya, hindi niya kainin. Sa gabi naman, tinitiyak kong may pagkain siyang daratnan pag-uwi niya. Pero hindi niya iyon kinakain, ni minsan.Tuwing umaga, inaayos ko rin ang kanyang isusuot para sa trabaho. Simpleng mga bagay, oo, pero iyon na lang ang kaya kong gawin para sa kanya. Bahala na kung tatanggapin niya o hindi.Ang hirap gampanan ng tungkulin ko bilang asawa, lalo na kung ramdam kong ayaw ng taong pinagsisilbihan ko.

2 years later...Third Person's POVHindi natuloy ang operasyon ni Colleen, at labis siyang nalungkot dahil doon. Ramdam niya ang pagkadismaya ni Dr. Gerard sa kanya. Akala nito, hindi man lang siya nagtangkang humingi ng tulong kay Jared. Minsan pa nga, iminungkahi pa ni Dr. Gerard na subukan niyang lapitan sina Claire o Ingrid para manghiram ng pera, ngunit mariin niyang tinanggihan iyon. Ang iniisip ng doktor, parang wala na talagang pakialam si Colleen sa sarili niyang buhay.Nakaramdam siya ng awa para sa kaibigang doktor. Sa kabila ng lahat, ito ang isa sa mga taong tunay na nag-aalala para sa kanya. Kaya napagpasyahan na lamang ni Dr. Gerard na huwag na ulit buksan ang usapang iyon.Makalipas ang ilang buwan, tila bumalik na sa dating sarili si Dr. Gerard. Sa tuwing may check-up si Colleen, lalo itong naging maasikaso at maalaga. Palihim siyang nag-aalala sa dalaga. Gusto niya itong tulungan, pero alam niyang may hangganan ang kaya niyang gawin. Sa puso niya, nararamdaman niyang

Jared's POVDalawang taon na ang lumipas, ngunit ganoon pa rin ang estado ng kasal ko. Malamig, tahimik, at tila ba isa lamang itong kontratang kailangang gampanan. Hindi ko kailanman pinangarap na ganito ang magiging buhay ko sa pag-aasawa.Hanggang ngayon, tinitingala ko pa rin ang relasyon ng mga magulang ko noong buhay pa si Dad. Kitang-kita ko kung paano sila nagmamahalan ni Mom. Puno ng respeto, lambing, at malasakit. Ako at si Ingrid, saksi kami sa pagsasama nila. Kaya hindi ko maintindihan kung bakit parang ipinagkait ni Mom sa akin ang uri ng pag-ibig na 'yon.Matapos ang huli naming usapan ni Stacey sa ospital, tuluyan ko siyang iniwasan. Ayokong mahulog sa tukso. Kahit pa sabihin nating wala akong pagmamahal kay Colleen, pinili kong pahalagahan ang kasal namin. Hindi ko kayang bumuo ng isang sirang pamilya.Pero kahit umiwas ako, hindi pa rin naiwasang magtagpo kami ni Stacey. Sa mga pagkakataong hindi ko inaasahan. Katulad noong sinabi niyang pinagsabihan daw siya ni Collee

"Pinapatawag mo raw ako," ani Colleen matapos kong ibaba ang telepono habang tinuturo ko sa kanya ang upuan na nasa harap ko na inupuan na rin niya.Gusto ko sana siyang kausapin agad tungkol sa doktor na ‘yon, pero tila pinipigilan ako ng bigat ng konsensyang nararamdaman ko para sa kanya. Bakit hindi siya lumaban? Bakit hindi niya pinagtanggol ang sarili niya noong inaakusahan ko siya ng isang bagay na hindi naman pala niya ginawa?Alam kong sinabi niya noon na wala siyang kasalanan. Pero sa halip na ipaglaban ang sarili niya, tinanggap lang niya ang mga akusasyon ko na parang totoo nga ang lahat ng paratang. Dapat hindi siya pumayag."Gusto kitang kausapin tungkol sa doktor na 'yon," bungad ko, pilit na pinapanatili ang lamig ng boses ko. "Tinanong ko si Mommy tungkol sa kanya. Pero kahit anong paliwanag pa ang ibigay ninyo, ayokong makipagkita ka pa sa kanya."Hindi ko maitago ang inis ko. Alam kong may gusto siya sa doktor na ‘yon. At alam kong gusto rin siya ng lalaki. Pero pini