All Chapters of จำเลยไม่ได้รัก: Chapter 11 - Chapter 20

"โห สวยจัง"พอเดินเข้ามาถึงพริมาก็ตกตะลึงกับสิ่งของตกแต่งที่อยู่ภายในอย่างลืมตัว คนตัวเล็กเดินเข้าไปสำรวจอย่างช้าๆ ภายในนั้นถูกเจาะให้เป็นห้องสี่เหลี่ยมขนาดไม่ใหญ่มาก มีเตียงนอนขาวสะอาดตั้งอยู่กึ่งกลางพอดี "ทำได้ยังไง ทำไมถึงได้มีเตียงนอนมาอยู่ในนี้ได้""ใช้ ฮอ ยกขึ้นมา"คนตัวใหญ่ตอบเธอมาหน้าตาเฉยอย่างสบายอารมณ์ในขณะที่มือกำลังจุดเทียนที่วางตั้งอยู่บนโต๊ะ แล้วจากนั้นขวดไวน์แดงก็ถูกหยิบออกมาจากที่ไหนสักแห่งตอนที่พริมากำลังชื่นชมบรรยากาศรอบๆ ถ้านั่งมองจากบนเตียงนอนหันหน้ามองออกไป วิวทิวทัศน์ข้างหน้าก็คือภาพท้องฟ้าสีส้มอร่ามงามตา เพราะว่าพระอาทิตย์กำลังจะตกดิน มันช่างงดงามและโรแมนติกกว่าทุกที่ที่เธอเคยได้เห็น"จะดื่มด้วยไหม"แก้วไวน์ถูกยื่นเข้ามาตรงหน้า แล้วพริมาก็ยื่นมือมารับมันไปกระดกดื่มรวดเดียวหมด สมองของเธอกำลังใช้ความคิดว่าตกลงแล้วผู้ชายคนที่จับตัวเธอมานี้คือใคร ทำไมถึงได้ดูมีอำนาจสั่งการให้คนไปจับตัวเธอมาได้ แถมดูที่ๆเขามาเธอมาตอนนี้สิ หากว่าเป็นเพียงแค่คนธรรมาจะมีปัญญามาทำอะไรแบบนี้ได้"ตกลงว่านายเป็นใคร"คนตัวเล็กนั่งถือแก้วไวน์ไขว่ห้างอยู่บนเตียง ในขณะที่คนตัวใหญ่กำลังยืนมองวิ

พริมาถึงกับต้องแอ่นกระดกกายขึ้นและหลุดเสียงครางออกมาทันทีที่ปลายลิ้นร้อนสัมผัส โดยที่มันถูกกวาดลากขึ้นมาจากข้างล่างผ่านรอยแยกที่มีความเฉอะแฉะของหมู่มวลน้ำหวานที่เอ่อล้นทะลัก เพียงปลายลิ้นร้ายนั่นสัมผัสแตะขยี้ตุ่มเกสรกลางกาย มือขาวๆกับเล็บยาวๆนั้นก็จิกลงบนเส้นผมของผู้หวังดีทันที"อ๊า นาย""เสียวดีใช่ไหม"พริมารีบพยักหน้ารับแบบรัวๆจนผู้หวังดีได้ใจ เมื่อเห็นว่าคนตัวเล็กเสียวซ่านด้วยความทรมานแต่มีความสุข ใบหน้าหล่อเหลานั่นก็ยิ่งมุดก้มลงไปใช้ลิ้นปาดเลียซ้ำ ทำเอาสะโพกงามที่คอยส่ายร่อนด้วยความซ่านเสียวนั้นต้องบิดหนี หากแต่ก็ถูกผู้หวังดีจับเอาไว้"ปลาตัวนั้นมันน่าจะว่ายเข้าไปลึกมากๆ เห็นทีว่าฉันคงต้องได้ใช้อะไรที่มันยาวกว่าลิ้นสอดควานเข้าไปหาตัวปลา เธออยากให้ฉันช่วยไหม""ช่วยฉัน นายช่วยฉันด้วย"พอบอกให้ช่วย เรียวขางามก็ยิ่งแบะอ้าออกกว้างขึ้น เผยให้เห็นกุหลาบงามสีชมพูสดที่ทั้งเต่งตูมและแสนเกลี้ยงเกลา ผู้หวังดีใช้นิ้วโป้งมือบีบขยี้ที่กลางปุ่มเกสรอีกสักน้อยแล้วจึงก้มลงไปดูดเลียอีกที จากนั้นจึงได้เงยหน้าขึ้นกลับขึ้นมาและถอยออกไปยืนขึ้นเพื่อถอดกางเกงบ็อกเซอร์ออกจนเห็นท่อนเอ็นสวยเต็มไปด้วยเส้นเลือด

"ขอร้องเถอะ นะ..นายช่วยหยุดก่อน ฉันเสียวจนแทบจะจับเอาไว้ไม่ไหวแล้ว"พริมาร้องขอเสียงอ่อนเมื่อเห็นว่าคนข้างล่างนั้นยังเมามัวกับการดูดกินกลีบดอกไม้งามของเธอ ฤทธิ์ของมันนั้นช่างเหลือร้ายเจ้าลิ้นแกร่งนั่น ยามใดที่เจ้าของมันกระดกสอดเข้าไปภายใน ยามนั้นเธอเองก็แทบเสร็จสม"พอก็ได้ งั้นเธอก็รีบปีนขึ้นไปไวๆ เพราะว่าตอนนี้ฉันแข็งอีกแล้ว"ทันทีที่ปีนกลับขึ้นมาถึงข้างบนได้ คนตัวใหญ่ก็รีบจัดการอุ้มเธอไปวางทิ้งลงบนเตียง จังหวะนี้ไม่ต้องมีใครรอช้า เพราะว่าความคั่งค้างของไฟสวาทจากข้างล่างเมื่อสักครู่ของต่างฝ่ายต่างก็ลุกโชน พอถูกอุ้มลงมาวางบนเตียงพริมาก็รีบอ้าขาออกอย่างรู้หน้าที่ แล้วสิ่งที่เฝ้ารอคอยก็มุดแทรกเข้ามา"อ่า เสียวชิบ""อ๊า ชอบจังเวลาที่นายใส่มันเข้ามา""งั้นเดี๋ยวคืนนี้ฉันจะแช่มันเอาไว้ในตัวเธอทั้งคืนเลยดีไหม เงี่ยนอีกเมื่อไหร่ก็แค่ขยับ""นะ..นายอยากจะทำแบบนั้นจริงๆเหรอ หมายความว่าคืนนี้นายจะค้างที่นี่กับฉันใช่ไหม"สาวน้อยตาปรือด้วยความเสียว หากแต่ยังถามออกไปด้วยความสงสัย ส่วนคนที่เหมือนจะพูดแกล้งไปก็ได้แต่ยิ้มออกมาเพราะความไร้เดียงสาของเธอ'หลงเด็ก นี่มันใช่อาการหลงเด็กหรือเปล่าวะ เกิดมาอา

ฉัตราไปแล้วและบอกให้เธอรอเขากลับมา หากว่าเคลียร์ธุระเสร็จลงเมื่อไหร่ เขาสัญญาว่าจะรีบกลับมาหาเธอและพาเธอกลับเข้าไปอยู่บ้านเขาด้วยกันพริมาไม่รู้ว่าความจริงแล้วผู้ชายคนนี้เป็นใครกันแน่ เหตุผลที่แน่ชัดในการจับตัวเธอมาก็ยังดูเหมือนว่าจะคลุมเครือ แต่สิ่งเดียวที่มันกระจ่างชัดเจนในใจ คือการที่หัวใจดวงน้อยๆของเธอมันเริ่มเปิดรับผู้ชายคนนี้เข้ามา ต่อให้เขาจะเป็นนายหัวฉัตรา หรือเป็นเพียงแค่ผู้ชายธรรมดาที่ชื่อพี่ฉัตร เธอก็คิดดีแล้วว่าอยากจะไปอยู่กับเขา หัวใจของเธอมันยินยอมที่จะให้เขาเข้ามาอยู่ภายในแล้ว หากว่าทุกอย่างไม่ใช่เป็นเพียงแค่เรื่องโกหก หากว่าทุกคำพูดนั้นฉัตราหมายความว่าอย่างนั้นจริงๆ เธอก็พร้อมที่จะโบยบินจากอ้อมกอดบิดามาอยู่กับเขา ขอเพียงแค่เขามีความรู้สึกที่มันตรงกันกับเธอเท่านั้นก่อนไปฉัตราเดินออกไปเอาข้าวของเสื้อผ้าอาหารและน้ำดื่มที่เขาโทรบอกให้ลูกน้องเตรียมเอามาแขวนไว้ให้ที่ตรงทางเข้าข้างบันไดตั้งแต่เช้าเข้ามาให้เธอ พริมาหยิบกล่องอาหารออกมาวางไว้แล้วจึงค่อยๆจัดการมันอย่างไม่รีรอ ตั้งแต่เมื่อวานตอนเย็นเธอเก็ไม่ได้มีอะไรตกถึงท้องเลยแม้เเต่น้อย ทั้งๆที่ฉัตราถามแล้วแท้ๆว่านอกจากไวน์แดง

พริมายังคงนิ่งเงียบไม่ยอมเปิดปากพูดอะไรใดๆในขณะที่ฉัตราจูงมือเธอเดินเข้ามาในบ้านและก่อนจะพาเดินเข้าในในห้องส่วนตัวซึ่งเป็นห้องนอนตัวเอง จากนั้นทันทีที่บานประตูถูกปิดลง เสียงลูกบิดหน้าประตูก็ถูกกดล็อก แล้วคนตัวใหญ่ก็ยกสองมือขึ้นมาจับใบหน้าเธอประครองเข้าหา แล้วจึงจัดการประกบริมฝีปากลงมาทันทีทั้งที่ฉัตรากำลังจูบเธออย่างหนักหน่วง หากแต่พริมากลับยังคงยืนนิ่งเฉยไร้ซึ่งการตอบสนอง ในขณะที่เขาจัดการเปิดปากแล้วส่งลิ้นร้ายของตัวเขาเองเข้าไปรุกรานภายในปาก หากแต่นั่นก็ยังไม่สามารถทำให้พริมาคล้อยตามได้ ส่วนคนที่กำลังคลั่งจูบเธออยู่ พอเห็นว่าเธอยังคงนิ่งก็เริ่มเอะใจ "พิม เป็นอะไรหรือเปล่า""พี่ฉัตร คือว่าพิม.."จะให้เธอตอบออกมาได้ยังไงว่าที่เธอนิ่งไปเป็นเพราะว่ามีเรื่องค้างคาใจอยู่ แน่นอนว่าสายตาของผู้หญิงด้วยกันมอง มีหรือที่เธอจะไม่รู้ว่าสายตาของผู้หญิงคนเมื่อกี้ที่มองเธอและฉัตรานั้นมองมาด้วยสายตาแบบไหน พริมาไม่ได้อยากเก็บความสงสัยที่มันกำลังรบกวนจิตใจตัวเองเอาไว้แบบนี้ เพียงแต่ว่าตอนนี้เธอไม่สามารถบอกได้ว่าความสัมพันธ์ระหว่างเธอและฉัตรานั้น เขาให้อภิสิทธิ์เธอในการแสดงถึงความหึงหวงเขาได้เพียงใด"