All Chapters of ซ่งอวี้หลันนางร้ายเปลี่ยนบท: Chapter 51 - Chapter 59

ท่ามกลางความมืดมิดเปลือกตาหนาของหญิงสาวก็ลืมขึ้นอย่างเชื่องช้าก่อนที่แสงสว่างจะแยงตาของหญิงสาวจนต้องหลับตาลงอีกครั้งเพื่อปรับสายตาจนในที่สุดหลังจากที่อวี้หลันปรับสายตาได้ชัดเจนแล้วนั้นนางก็พบว่าในตอนนี้ตัวของนางนั้นกำลังนอนพิงต้นไม้อยู่ที่สวนดอกไม้ของที่ไหนสักแห่งหลังจากที่ตั้งสติได้แล้วหญิงสาวจึงได้มองสำรวจไปรอบ ๆ บริเวณที่ตนเองกำนั่งอยู่ เมื่อเพ่งสายตามอบทิวทัศน์โดยรอบก็พบว่าที่นี้คือสถานที่ในความทรงจำที่สลับไปมาในตอนที่นางหมดสติไปตอนอยู่ที่อารามเหอชุนนั่นเองแต่ที่นางสงสัยคือที่นี่เป็นภาพความฝันหรือว่ามันคือเศษเสี้ยวของความทรงจำที่ขาดหายไปของไป๋อวี้หลันกันแน่ ยังไม่ทันที่นางจะได้ทำสิ่งใดต่อไปหญิงสาวก็มองเห็นเด็กผู้หญิงอายุ 5 หนาวกำลังเดินเที่ยวชมสวนดอกไม้อย่างมีความสุขท่ามกลางเหล่าบุปผาที่กำลังเบ่งบานอย่างงดงามห่างออกไปไม่ไกลจากส่วนบนต้นไม้ใหญ่เองก็กำลังมีเด็กผู้ชายที่มีใบหน้าหล่อเหล่าอายุราว ๆ 12 หนาวกำลังนอนราบไปตามกิ่งไม้บนต้นไม้ด้วยความเบื่อหน่ายก่อนที่เด็กชายคนนั้นจะได้ยินเสียงหัวเราะอันแสนสดใสของเด็กน้อยที่เดินตรงไปยังทิศทางที่เขากำลัง

ไม่ใช่แค่อวี้หลันที่มีสีหน้าตาแตกตื่นตกใจ แม้แต่บุตรชายทั้งสองของซ่งเฉิงป๋อเองก็มีสีหน้าตกใจกับเรื่องที่บิดาของพวกเขาได้เอ่ยบอกกับผู้เป็นหลานสาวเช่นเดียวกัน“ที่ท่านตากล่าวมาเมื่อสักครู่นี้หมายความว่าอย่างไรกันหรือเจ้าคะ” อวี้หลันเอ่ยถามด้วยสีหน้างุนงงอย่างถึงที่สุด“เอาไว้ให้ท่านอ๋องเป็นคนบอกเจ้าเองจะดีกว่า ส่วนเรื่องอื่นก็ปล่อยให้เป็นเรื่องของพวกตาเองก็พอเข้าใจหรือไม่หลันเอ๋อร์”ซ่งเฉิงป๋อเอ่ยบอกกับหลานสาวสุดที่รักด้วยสีหน้าเคร่งเครียดและจริงจังเป็นอย่างมาก“เจ้าค่ะท่านตาหลันเอ๋อร์ทราบแล้ว”เมื่อเห็นสีหน้าของชายสูงวัยทั้งสามที่มองมาที่นางด้วยสีหน้าเป็นกังวลหญิงสาวจึงได้เอ่ยปากรับคำอย่างเลี่ยงไม่ได้นั่นเอง“ดีแล้ว เพียงแค่เรื่องจัดการคนชั่วช้านั้นพวกลุงสามารถจัดการได้ขอเพียงหลานสาวของพวกเราอยู่อย่างปลอดภัยก็ถือว่ายอดเยี่ยมที่สุดแล้วละ”ซ่งไห่หนานเอ่ยขึ้นด้วยรอยยิ้มอบอุ่นอย่างที่ชอบทำต่อหน้าหญิงสาวมาโดยตลอด“เจ้าค่ะ ถ้าเช่นนั้นวันนี้หลานคงต้องขอตัวกลับไปจัดการธุระที่ค้างคาเอ

ความเงียบยังคงปกคลุมไปทั่วชายป่าที่พวกเขายืนอยู่ หลังจากเอ่ยกับผู้เป็นตาเสร็จเรียบร้อยแล้วนั้นอวี้หลันจึงได้หันหน้าไปมองยังก็ผิงซานคุนก่อนที่ริมฝีปากบางของนางจะเริ่มเอ่ยวาจาออกมา“นายท่านเผิงกล่าวมาเมื่อครู่นี้ข้าเองก็เห็นด้วยกับพวกท่านนะเจ้าคะ คนทำผิดคิดชั่วย่อมสมควรได้รับโทษทัณฑ์อย่างสาสม แต่ที่ข้าไม่เห็นด้วยก็คงจะเป็นคนที่ต้องโทษคิดกบฏนั้นหาใช่ตระกูลซ่งของข้า แต่เป็นตระกูลเผิงของพวกท่านต่างหากเล่า”“ท่านอย่าได้คิดจะเอ่ยปากแก้ตัวเพราะข้ากับท่านอ๋องนั้นต่างก็เห็นเหตุการณ์ตั้งแต่ที่พวกท่านมาถึงจนพูดคุยตกลงเกี่ยวกับการค้าในครั้งนี้จนไปถึงการส่งมอบสิ่งของพร้อมกับเงินทองเพื่อแลกเปลี่ยนกันแล้วอย่างไรเล่า”“นี่คงจะเพียงพอที่จะเอาผิดพวกท่านได้แล้วกระมัง แล้วไหนจะยังมีหัวหน้านายกองที่รับสินบนทั้งยังทำงานให้กับท่านมิใช่ให้กับฝ่าบาทเพียงเท่านี้ข้าคิดว่าโทษของตระกูลท่านก็คงจะมีหัวไม่พอให้ประหารชดใช้ความผิดแล้วละ”คำพูดของหญิงสาวทุกคำที่เอ่ยออกมานั้นช่างราวกับคมมีดที่กรีดลึกลงไปสุดขั้วหัวใจของคนฟังยิ่งนัก ไหนจะยังสามารถแจกแจงความผ

“ท่านอ๋องเพคะ”อวี้หลันเอ่ยเรียกชายหนุ่มด้วยคำเรียกที่จริงจังจนทำให้ใบหน้าของชายหนุ่มต้องหันกลับมามองยังหญิงสาวที่ในตอนนี้กำลังยืนจ้องมองมาที่ตนเอง“พี่บอกแล้วใช่หรือไม่ว่าให้เรียกพี่ว่าอย่างไร”ชายหนุ่มเอ่ยบอกพร้อมกับวงแขนแกร่งเองก็คว้าเอาเอวบางเข้ามานั่งลงบนตักของตัวเองอย่างต้องการทำโทษ“พี่ชายท่านหลอกกินเต้าหู้ข้าอีกแล้วนะเจ้าคะ”อวี้หลันเอ็ดชายหนุ่มตรงหน้าด้วยท่าทีไม่จริงจังนักคล้ายว่านางเองก็เริ่มที่จะชินกับนิสัยมือไวของอีกฝ่ายเสียแล้ว“ก็ใครกันเล่าที่ทำให้พี่ต้องเป็นแบบนี้”ร่างสูงเอ่ยถามพร้อมกับยื่นใบหน้าหล่อเหลาของตนเองที่ตั้งแต่วันงานเลี้ยงจบลงนางก็ไม่เห็นว่าเขาจะยอมสวมใส่หน้ากากเช่นที่ข่าวลือบอกแม้แต่น้อยเข้ามาใกล้ใบหน้าของหญิงสาวอย่างต้องการหยอกล้ออีกฝ่ายให้เขินอาย“เป็นพี่ชายเองมากกว่าที่คิดมากไปเองเจ้าคะ แต่ก็ช่างเรื่องนั้นก่อนเถิดข้าในตอนนี้ต้องการคำอธิบายเกี่ยวกับเรื่องสมรสพระราชทานที่ฝ่าบาททรงมอบให้เมื่อเช้านี้มากกว่า”หญิงสาวเองก็ไม่ได้คิดที่จะผ

ในที่สุดก็มาถึงสมรสพระราชทานระหว่างชินอ๋องกับคุณหนูซ่งอวี้หลัน งานแต่งงานในครั้งนี้ถึงแม้ว่าจะมีกำหนดการที่กระชั้นชิดไปหน่อยแต่ว่างานทุกอย่างนั้นก็ถูกจัดขึ้นอย่างยิ่งใหญ่และสมเกียรติของว่าที่พระชายาของชินอ๋อง โดยงานในครั้งนี้ถูกจัดขึ้นที่ตำหนักส่วนตัวของชินอ๋องที่ผู้คนรู้จัก เพียงแต่นั้นเป็นแค่ฉากบังหน้าเพราะอวี้หลันได้พูดคุยตกลงกับชายหนุ่มเอาไว้แล้วว่าหลังจากแต่งงานเสร็จตนเองจะไปอยู่ที่จวนข้าง ๆ จวนของนาง ซึ่งชายหนุ่มเองก็ไม่คิดที่จะคัดค้าน เพราะเขานั้นตามใจหญิงสาวอยู่แล้ว ขอเพียงนางอยู่แล้วมีความสุขไม่ว่าจะเป็นที่ไหนก็ล้วนแต่ยินดีทั้งสิ้นวันนี้ในเมืองหลวงต่างก็เต็มไปด้วยขบวนเจ้าบ่าวที่ในตอนนี้ร่างสูงสง่างามสวมชุดสีแดงสดนั่งสง่าอยู่บนหลังอาชาสีขาวตัวโปรดกำลังมุ่งหน้าไปยังจวนของว่าที่พระชายาที่เพียงแค่ขบวนสินสอดก็ยาวไปจนแทบจะสุดประตูเมือง ด้วยเกวียนขนหีบกว่าสามร้อยหีบไหนจะมีสิ้นเดิมของเจ้าสาวที่เหล่าท่านตาท่านลุงของนางนั้นมอบให้อีกกว่าสองร้อยกว่าหีบอีกเล่า เรียกได้ว่าการแต่งงานในครั้งนี้ของทั้งสองคนนั้นสร้างความตื่นตาตื่นใจให้กับเหล่าชาวบ้านและเหล่าคุณหนูต่าง