All Chapters of ซ่งอวี้หลันนางร้ายเปลี่ยนบท: Chapter 51 - Chapter 59

หลังจากที่กลุ่มของอวี้หลันนั้นพักทานอาหารที่เหลาอาหารแห่งหนึ่งในท่าเรือจนเสร็จเรียบร้อยแล้วนั้นหญิงสาวเองก็ตั้งใจว่าจะพากันเดินทางกลับเมืองหลวงเลยเพราะถ้าหากว่ากลับช้ากว่านี้อาจจะถึงที่หมายมืดค่ำเสียก่อนแต่เส้นทางในการเดินกลับไปยังรถม้าของพวกนางนั้นต้องผ่านท่าเรือส่งของที่พวกชาวหัวแดงกับพ่อค้าของทางการกำลังเจรจาเรื่องการค้าขายโดยมีล่ามเป็นผู้ช่วยคนเหล่านั้นล้วนคิดว่าไม่มีใครฟังบทสนทนาของพวกตนเองออกจึงได้กำลังทำการเจรจาถึงเรื่องสำคัญโดยไม่ได้ทำการให้รอบคอบเสียก่อนพวกของอวี้หลันและชินอ๋องเองต่างก็พากันสวมหมวกปิดบังใบหน้าเอาไว้ ส่วนที่มาของหมวกก็ล้วนแล้วแต่มาจากบุรุษที่เดินเคียงข้างมากับนางอย่างไรเล่าย้อนกลับไปตอนที่พวกของหญิงสาวลงจากรถม้าเพื่อที่จะเดินเข้าไปยังตลาดท่าเรือ เหล่าบรรดาชาวบ้านหรือบุรุษชายหญิงทั้งเป็นคนในแคว้นต่างแคว้นหรือแม้แต่พวกชาวหัวแดงต่างก็จ้องมองมายังหญิงสาวอย่างไม่วางตา เมื่อชินอ๋องได้เห็นสายตาของบุรุษพวกนั้นที่จ้องมองสตรีของตนก็รู้สึกไม่พอใจจนอยากจะเข้าไปควักลูกตาของคนพวกนั้นเสียแต่เขารู้ว่าไม่อาจทำอย่างนั้นได้จึงสั่

ไม่ใช่แค่อวี้หลันที่มีสีหน้าตาแตกตื่นตกใจ แม้แต่บุตรชายทั้งสองของซ่งเฉิงป๋อเองก็มีสีหน้าตกใจกับเรื่องที่บิดาของพวกเขาได้เอ่ยบอกกับผู้เป็นหลานสาวเช่นเดียวกัน“ที่ท่านตากล่าวมาเมื่อสักครู่นี้หมายความว่าอย่างไรกันหรือเจ้าคะ” อวี้หลันเอ่ยถามด้วยสีหน้างุนงงอย่างถึงที่สุด“เอาไว้ให้ท่านอ๋องเป็นคนบอกเจ้าเองจะดีกว่า ส่วนเรื่องอื่นก็ปล่อยให้เป็นเรื่องของพวกตาเองก็พอเข้าใจหรือไม่หลันเอ๋อร์”ซ่งเฉิงป๋อเอ่ยบอกกับหลานสาวสุดที่รักด้วยสีหน้าเคร่งเครียดและจริงจังเป็นอย่างมาก“เจ้าค่ะท่านตาหลันเอ๋อร์ทราบแล้ว”เมื่อเห็นสีหน้าของชายสูงวัยทั้งสามที่มองมาที่นางด้วยสีหน้าเป็นกังวลหญิงสาวจึงได้เอ่ยปากรับคำอย่างเลี่ยงไม่ได้นั่นเอง“ดีแล้ว เพียงแค่เรื่องจัดการคนชั่วช้านั้นพวกลุงสามารถจัดการได้ขอเพียงหลานสาวของพวกเราอยู่อย่างปลอดภัยก็ถือว่ายอดเยี่ยมที่สุดแล้วละ”ซ่งไห่หนานเอ่ยขึ้นด้วยรอยยิ้มอบอุ่นอย่างที่ชอบทำต่อหน้าหญิงสาวมาโดยตลอด“เจ้าค่ะ ถ้าเช่นนั้นวันนี้หลานคงต้องขอตัวกลับไปจัดการธุระที่ค้างคาเอ

“คุณหนูซ่งรับราชโองการ....เนื่องด้วยคุณหนูซ่งอวี้หลันนั้นเป็นสตรีที่มากความสามารถอีกทั้งยังเป็นสตรีที่เพียบพร้อมไปด้วยกิริยามารยาทอ่อนหวานเรียบร้อย จึงประทานสมรสพระราชทานให้แต่งเป็นพระชายาเอกในชินอ๋องจวินซีฮันในอีก 7 วันต่อจากนี้จบราชโองการ.....”จบราชโองการทั่วทั้งจวนต่างก็ตกอยู่ในความเงียบไม่เว้นแต่หญิงสาวเองที่ตั้งตัวไม่ทันว่าตนเองจะต้องแต่งงานให้กับชายหนุ่มในอีกไม่กี่วันข้างหน้านี่เองในตอนนี้หญิงสาวจึงได้ยังคงก้มหน้าเงียบจนเสี่ยวอิงต้องสะกิดเพื่อให้คุณหนูของตนรีบตอบรับราชโองการโดยไว“หม่อมฉันขอบพระทัยฝ่าบาทขอฝ่าบาททรงพระเจริญหมื่นปี หมื่น ๆ ปี เพคะ”จบคำของหญิงสาวกงกงคนสนิทของฮ่องเต้ก็ยื่นราชโองการสีเหลืองทองมาตรงหน้าของหญิงสาวจากนั้นมือบางจึงได้ยื่นไปรับมาถือไว้พร้อมกับเอ่ยขอบใจกงกงชราตรงหน้า“ลำบากท่านหม่ากงกงแล้วเจ้าค่ะ เสี่ยวอิงเจ้าจงตามไปส่งท่านหม่ากงกงให้ข้าด้วยนะ”ประโยคแรกนั้นหญิงสาวเอ่ยกับกงกงชราตรงหน้าด้วยน้ำเสียงนุ่มนวลก่อนที่หญิงสาวจะหันไปเอ่ยกำชับกับสาวใช้คนสนิทอีกทั้งยังกำชับให้อีกฝ่ายมอ

ในที่สุดก็มาถึงสมรสพระราชทานระหว่างชินอ๋องกับคุณหนูซ่งอวี้หลัน งานแต่งงานในครั้งนี้ถึงแม้ว่าจะมีกำหนดการที่กระชั้นชิดไปหน่อยแต่ว่างานทุกอย่างนั้นก็ถูกจัดขึ้นอย่างยิ่งใหญ่และสมเกียรติของว่าที่พระชายาของชินอ๋อง โดยงานในครั้งนี้ถูกจัดขึ้นที่ตำหนักส่วนตัวของชินอ๋องที่ผู้คนรู้จัก เพียงแต่นั้นเป็นแค่ฉากบังหน้าเพราะอวี้หลันได้พูดคุยตกลงกับชายหนุ่มเอาไว้แล้วว่าหลังจากแต่งงานเสร็จตนเองจะไปอยู่ที่จวนข้าง ๆ จวนของนาง ซึ่งชายหนุ่มเองก็ไม่คิดที่จะคัดค้าน เพราะเขานั้นตามใจหญิงสาวอยู่แล้ว ขอเพียงนางอยู่แล้วมีความสุขไม่ว่าจะเป็นที่ไหนก็ล้วนแต่ยินดีทั้งสิ้นวันนี้ในเมืองหลวงต่างก็เต็มไปด้วยขบวนเจ้าบ่าวที่ในตอนนี้ร่างสูงสง่างามสวมชุดสีแดงสดนั่งสง่าอยู่บนหลังอาชาสีขาวตัวโปรดกำลังมุ่งหน้าไปยังจวนของว่าที่พระชายาที่เพียงแค่ขบวนสินสอดก็ยาวไปจนแทบจะสุดประตูเมือง ด้วยเกวียนขนหีบกว่าสามร้อยหีบไหนจะมีสิ้นเดิมของเจ้าสาวที่เหล่าท่านตาท่านลุงของนางนั้นมอบให้อีกกว่าสองร้อยกว่าหีบอีกเล่า เรียกได้ว่าการแต่งงานในครั้งนี้ของทั้งสองคนนั้นสร้างความตื่นตาตื่นใจให้กับเหล่าชาวบ้านและเหล่าคุณหนูต่าง

“ท่าน...พี่...”เสียงเอ่ยเรียกของภรรยารองนั้นยิ่งทำให้โทสะของไป๋ฮุ่ยหมิงปะทุขึ้นจนเอ่ยตะคอกอีกฝ่ายด้วยความเกรี้ยวกราด“หุบปากเน่า ๆ ของเจ้าเสีย! เสียแรงที่ข้านั้นรักและเอ็นดูเจ้ามาตลออด แต่เจ้ากลับกล้าหักหลังข้าทำเรื่องเช่นนี้ได้อย่างไร”“ไม่เพียงแค่หลอกลวงข้าเรื่องหลินเอ๋อร์ แต่เจ้ายังวางยาฮูหยินเอกจนนางต้องตายจากไป เจ้าทำเรื่องเลวร้ายถึงเพียงนี้ได้อย่างไรกันหา!”คำถามมากมายที่หลุดออกจากปากผู้เป็นสามีนั้นช่างบาดลึกลงไปในจิตใจของเป่าลี่อินเป็นอย่างมาก จริงอยู่ที่ในตอนแรกนางนั้นเข้าหาเขาเพียงเพราะต้องทำตามแผนของบุรุษชั่วช้าผู้นั้น แต่เมื่อได้ใกล้ชิดและได้รับความรัก เอาใจใส่ดูแลจากอีกฝ่ายอย่างที่ไม่เคยมีใครทำให้กับนางจึงทำให้นางเริ่มที่จะหึงหวงและอยากครอบครองไม่อยากให้เขาไปมอบความรักให้กับสตรีอื่น นางจึงได้วางแผนการทุกอย่างเพื่อที่จะใส่ร้ายฮูหยินเอกสตรีอีกหนึ่งคนที่เขารัก ด้วยการใส่ความต่าง ๆ จนในที่สุดนางก็สามารถทำสำเร็จและในขณะที่สตรีผู้นั้นตรอมใจนางจึงใช้โอกาสนี้ให้คนวางยาจนในที่สุดสตรีนางนั้นก็