All Chapters of โจวเพ่ยชิง มารดาผู้กลับใจ 70: Chapter 81 - Chapter 90

“อืม” ผู้เป็นนายพยักหน้าตอบกลับ ทว่าเวลานี้แววตาของชายหนุ่มนั้น ไม่ต่างจากหมาป่าที่พร้อมจะขย้ำเหยื่อแม้ว่าตานเต๋อคงจะไม่สนิทชิดเชื้อกับนายท่านหลี่ฮั่นตงแต่เขาเชื่อว่าหลังจากนี้สองคนนั้นคงอยู่ไม่สู้ตายจริง ๆ ต่อให้จะเข้าไปอยู่ชดใช้กรรมในคุกก็ตาม อย่าลืมสิว่าอำนาจและอิทธิพลของนายหญิงเพ่ยเพ่ยได้กระจายไปทุกที่ และครอบคลุมหลายหน่วยงานอีกทั้งนายท่านหลี่เองก็เป็นอดีตนายทหารที่มีเส้นสายไม่ต่างกัน ดังนั้นแล้วคนที่คิดจะเป็นศัตรูย่อมต้องคิดหนัก เพราะไม่เช่นนั้น อาจจะตายโดยไม่มีดินกลบฝัง!!หลังจากวันนั้น เวลาก็มาบรรจบถึงวันที่ในหมู่บ้านรู้ข่าวว่านายหญิงเพ่ยเพ่ยจะมาเยือน และนี่ทำให้หมู่บ้านที่ดูจะสงบบ้าง ไม่สงบบ้าง เกิดความโกลาหลขึ้นมา“นี่คือเรื่องจริงเหรอ ที่นายหญิงเพ่ยเพ่ยจะมาปรากฏตัวในหมู่บ้านเรา” ชาวบ้านคนหนึ่งเอ่ยถามสหายด้วยความตื่นเต้น“ใช่แล้ว ฉันได้ยินหัวหน้าหมู่บ้านคุยกับเจ้าใหญ่บ้านโจว เมื่อเช้านี้ ก่อนที่หัวหน้าหมู่บ้านจะประกาศเสียงตามสายเรียกรวมตัวพวกเรา”“หล่อนเรียกคนสนิทของนายหญิงเพ่ยเพ่ยแบบนั้นได้อย่างไรกัน ไม่รู้เหรอ ว่าตำแหน่งคนสนิทของนายหญิงเพ่ยเพ่ยนั้น มีความสำคัญแค่ไหน จะเรี

เมื่อเข้ามาในห้องทำงานส่วนตัว หลี่ฮั่นตงจึงอุ้มภรรยารัก มานั่งบนตักพร้อมกับกอดเธอไว้ไม่ปล่อย เวลานี้โจวเพ่ยชิงรู้แล้วว่าสามีนั้นคงกลุ้มใจในเรื่องที่ได้รับรู้มา แม้ว่าเส้นสายของเธอไม่น้อย แต่ก็ยังด้อยกว่าเส้นสายของตระกูลซี และการที่สามีของเธอมีท่าทีแบบนี้ คงเพราะเรื่องของอดีตสหายรักแน่นอน“อย่าคิดมากเลยค่ะ สหายของพี่เลือกทางเดินของตนเองแล้ว เวลานี้น้องส่งเสบียงและของใช้ต่าง ๆ ไปให้กับภรรยาของหว่านซีห่าวแล้ว แม้ว่าตัวของผู้เป็นสามีจะทำผิด แต่ภรรยาและครอบครัวไม่ได้รู้เห็นด้วย ฉันเข้าใจเรื่องนี้เลยแยกแยะได้ ว่าแต่พี่ไปบ้านของท่านนายพลมา ได้ข่าวคราวของเขาบ้างหรือไม่”หลี่ฮั่นตงถอนหายใจออกมาเล็กน้อยก่อนจะตอบกลับ“เรื่องนี้พี่ไม่สามารถปิดบังน้องได้จริง ๆ ตอนนี้ท่านนายพลได้ข่าวว่าฝ่ายนั้นกำลังหลบหนี เมื่อไม่นานมานี้ คนของท่านนายพลเจอซีห่าวไม่ไกลจากเมืองนี้มากนัก พี่เลยมีความกังวลเล็กน้อยกลัวว่าเจ้านั่นจะมาทำอันตรายพวกเรา หากแค่ตัวพี่คนเดียวนั้นไม่เท่าไรหรอก แต่ครอบครัวของเรานี่สิ รวมถึงตัวของน้องด้วย ที่พี่เป็นกังวล”หากอีกฝ่ายจะมาทำร้ายตนเองนั้น ชายหนุ่มไม่กังวลเท่าไร เพราะอย่างไรก็มีความแค้

บทส่งท้าย ความสุขที่ต้องการห้าปีต่อมา...เวลานี้ทุกอย่างเริ่มเปลี่ยนไปในทิศทางที่ดีขึ้น โจวเพ่ยชิงแนะนำนายพลข่ายและนายพลซีให้เลือกฝ่ายที่ถูกต้อง แม้ว่าทั้งสองจะสงสัยว่าโจวเพ่ยชิงรู้ได้อย่างไร ก็ไม่มีใครคิดที่จะถาม เมื่อเลือกฝ่ายที่ถูกต้อง ตำแหน่งหน้าที่ของทั้งสองจึงมั่นคงขึ้น นี่จึงทำให้ สายป่านของโจวเพ่ยชิงยิ่งยาวเข้าไปอีกห้าปีที่ผ่านมา เกิดเรื่องราวมากมายในชีวิต ไม่ว่าจะเป็น บ้านหลี่หรือบ้านโจว พี่ใหญ่โจวอย่างโจวเทียนอี้ ไม่รู้ว่าไปพบรักกับคุณหนูโม่ตอนไหน ทว่าเวลานี้ทั้งสองแต่งงานกันเรียบร้อยแล้วและพี่ใหญ่ก็ไป ๆ มา ๆ ระหว่างที่นี่กับเมืองลุยจืองานทางนั้นก็มากพอตัว อีกทั้งโรงงานที่ทำร่วมกับตระกูลโม่ก็มียอดขายเข้ามาไม่น้อย ซึ่งของขวัญวันแต่งงานสำหรับพี่ชายคนนี้โจวเพ่ยชิงมอบทรัพย์สินให้ไม่น้อย รวมถึงโรงงานที่เมืองลุยจือหากพูดถึงพี่ใหญ่แล้ว จะไม่พูดถึงพี่รองอย่างโจวว่านปิงคงไม่ได้ ไม่รู้ว่าชายที่หวงตัวเองไปหลงรักเซียงเหมยได้ยังไง มารู้ข่าวอีกทีพี่รองของเธอ ก็ให้พ่อกับแม่ไปสู่ขอหญิงสาวคนนี้เสียแล้วแต่ไม่ว่าพี่ชายทั้งสองจะรักกับใคร พี่สะใภ้ของเธอจะเป็นคุณหนูหรือลูกสาวชาวบ้านธรรมดา โจ

ตอนพิเศษ 2 โจวเม่ยเม่ย - ตานเต๋อคงกลับมาทางด้านตานเต๋อคงเวลานี้ชายหนุ่มเข้าใจความรู้สึกของตัวเองอย่างชัดเจนแล้ว แต่เขาไม่สามารถทำอะไรได้เลย ใจหนึ่งก็อยากติดตามไปดูแลใครบางคนที่อยู่ในเมืองหลวง หรือไม่ ก็ติดต่อเธอไปสักเล็กน้อยแต่ทุกวันนี้เขามักจะมองเหม่อไปทางโทรศัพท์ เมื่อมันดังขึ้นก็เฝ้าหวังว่าจะเป็นสายจากคนที่คิดถึง กระนั้นชายหนุ่มกลับต้องผิดหวังครั้งแล้วครั้งเล่า เพราะแม้ว่าโจวเม่ยเม่ยจะติดต่อกลับมาก็เพื่อพูดคุยกับครอบครัว หรือไม่ก็สหายอย่างตานโมว่เท่านั้น ไม่ได้สนใจพี่ชายของสหายที่พ่วงด้วยฐานะผู้ช่วยคนสนิทของนายหญิงเพ่ยเพ่ยอย่างเขา ตานเต๋อคงเองก็ไม่มีหน้าพอที่จะไปขอคุยโทรศัพท์กับหญิงสาวทั้งที่ไม่มีธุระอะไรจนกระทั่งนายหญิงเพ่ยเพ่ยเรียกให้เขาเข้าพบ แล้วยื่นโทรศัพท์ให้ พร้อมกับบอกว่ามีคนจะปรึกษาเรื่องงาน“สวัสดีครับ”เขารับโทรศัพท์มา และกลอกเสียงที่ถูกทำให้นุ่มทุ้มลดระดับหนึ่งลงไปโดยไม่ได้ตั้งใจ“พี่เต๋อคง ช่วยสอนงานเล็กน้อยให้ฉันหน่อยได้ไหมคะ พอดีฉันกำลังจัดการปัญหาที่เจอในสาขาหนึ่งของร้านค้าในเมืองปักกิ่งอยู่ ถ้าได้ผู้เชี่ยวชาญอย่างพี่มาช่วยคงจะดีมาก”ตานเต๋อคงหัวใจกระตุกวูบ รู้ส

ตอนพิเศษ 4 โจวเม่ยเม่ย - ตานเต๋อคงทิวทัศน์ของปักกิ่งนั้นช่างแปลกตา แตกต่างจากบ้านเกิดของตนเองอย่างชัดเจน ทำให้สองหนุ่มผู้เพิ่งเข้ากรุงตื่นเต้นอยู่ชั่วขณะหนึ่ง แต่เมื่อรถพาแล่นมาถึงคฤหาสน์หลังหนึ่ง ที่ตั้งอยู่ท่ามกลางบ้านแบบใหม่หลายหลัง พวกเขาก็เปลี่ยนความตื่นเต้นเป็นกังวลใจทันทีที่รถจอดและพบหน้ากัน โจวเม่ยเม่ยไม่ได้มีปฏิกิริยาอะไร ท่าทางของเธอเฉยชาอย่างประหลาด นั่นทำให้ตานเต๋อคงประหม่าจนพูดไม่ออกคงมีแค่ตานโมว่ ที่คุยกับสหายอย่างกระตือรือร้น“นี่เป็นของฝากจากนายหญิงและทุกคน ลองดูสิเม่ยเม่ย”“ขอบใจนะ อาโมว่”โจวเม่ยเม่ยเหลือบมองของขวัญ แต่บังคับสายตาไม่ให้หันไปมองคนใจร้าย หลังรับของ เธอก็หันไปพาทั้งสองคนไปด้านใน“พี่และอาโมว่เลือกห้องได้เลยนะ ที่นี่หลังใหญ่จนเกินที่ฉันจะอยู่คนเดียว นายนั่นแหละอาโมว่ ที่ไม่ยอมมากับฉันตั้งแต่แรก”โจวเม่ยเม่ยเอ่ยขึ้น ก่อนจะหันมาบ่นสหายของตนเอง“จะดีเหรอ พวกเราออกไปเช่าห้องอยู่ หรือไปอยู่ที่หลังร้านก็ได้”ตานเต๋อคงเอ่ยแทรกขึ้น อย่างที่เขาได้ตัดสินใจก่อนจะมาที่นี่แต่… โอกาสของเขาดูเหมือนถูกตัดขาดอย่างรวดเร็ว เมื่อโจวเม่ยเม่ยตอบกลับและหันไปพูดกับตานโมว่สหา