Semua Bab ทรายเทียมเพชร: Bab 161 - Bab 170

205 Bab

ศุภิสราคือคนของผม

ร่างสูงนั่งเอนกายมองท้องฟ้าที่มืดมิด ปล่อยอารมณ์ให้เตลิดไปไกล ตัวเขาอยู่ตรงนี้แต่หัวใจกลับลอยไปหาคนที่อยู่ในวังเบื้องหน้านั่น เธอคงอยู่ที่ไหนสักที่ในนั้น ป่านนี้กำลังทำอะไรอยู่ กำลังคิดถึงเขาเหมือนที่เขากำลังคิดถึงเธอหรือไม่หนอ รอยจูบแสนหวานที่ยังติดตรึง ‘จูบไม่เอาอ่าว’ ที่เขาเคยสบประมาทเธอเอาไว้ เวลานี้กลับตามมาหลอกหลอนให้หัวใจชายหนุ่มว้าวุ่นจนข่มตาไม่ลง เพราะคิดถึงเจ้าของจูบผู้นั้นตลอดทั้งคืนเช้าวันต่อมา ศุภิสราตื่นขึ้นมาพร้อมกับความประหลาดใจที่เห็นผู้ชายตัวโตนอนกุมมือเธอไว้ หญิงสาวมองใบหน้าหล่อเหลาที่ตะแคงหลับซบอยู่ข้างหมอนของเธอ ลมหายใจอุ่นๆ ที่เป่ารดข้างแก้มทำให้รู้ว่าอีกฝ่ายหลับสนิท และคงฝันดีเพราะมีรอยยิ้มน้อยๆ ติดที่มุมปากของเขา จนคนมองอดยิ้มตามไปด้วยไม่ได้“หน้าพี่สึกหมดแล้วจ้า ” เสียงงัวเงียบอกทั้งที่หลับตา ทำเอาหญิงสาวถึงกับสะดุ้ง “ มองนานๆ ก็ได้นะ พี่ชอบ”สาวน้อยหลุดหัวเราะกิ๊กมองคนพูดที่ทำเป็นแกล้งหลับอย่างเอ็นดูแกมหมั่นไส้ จึงใช้มือข้างที่เป็นอิสระบีบปลายจมูกโด่งไปอย่างมันเขี้ยว แต่แล้วมือข้างนั้นก็ถูกเจ้าของจมูกตะปบหมับแล้วดึงมาแตะที่ริมฝีปากหยักของชายหนุ่มอย่างรวดเร็ว
last updateTerakhir Diperbarui : 2025-06-13
Baca selengkapnya

ได้โปรดกลับบ้านกับฉันเถอะนะ

“ไม่ครับ” เสียงที่โต้กลับมาไม่ยอมแพ้ง่ายๆ”จนกว่าท่านจะยอมคืนคนของผมกลับมา”“ก็บอกแล้วไงว่าที่นี่ไม่มีคนของเธอ ออกไปซะก่อนที่ฉันจะแจ้งข้อหาบุกรุก” คนเป็นเจ้าของบ้านไล่ตะเพิด “ ใครอยู่แถวนั้น โทรเรียกตำรวจที”“ศุภิสราคือคนของผม คนที่ท่านพามา...” คำนั้นทำให้เจ้าของชื่อสะดุ้งสุดตัว โทรินทร์ฉุกใจรีบชะโงกมองลงมาจะระเบียง พอเห็นร่างสูงใหญ่ที่ยืนประจันหน้าชัดๆ ก็ตาเหลือก อุทานลั่น“ไอ้ขี้เก๊ก!” พอนึกขึ้นได้ก็รีบหันไปมองร่างบางที่ตอนนี้ยืนนิ่งตะลึงมองเหตุการณ์เบื้องล่างเช่นเดียวกัน แล้วจังหวะนั้นเองผู้บุกรุกหนุ่มก็เงยหน้าขึ้นมาพอดี“ผู้หญิงที่ท่านลักพามาจากบ้านเรา ผู้หญิงที่ยืนอยู่ตรงนั้น ผมจะมารับเธอกลับบ้าน” คนพูดชี้มือมาทางระเบียง ทำให้โทรินทร์ต้องรีบก้าวเข้ามาบังร่างบางระหงเอาไว้อย่างหวงแหน หน้าตาเอาเรื่อง“นายพาหนูทรายเข้าห้องไปก่อน” เสียงเข้มๆ ตะโกนสั่ง “ ไปสิ!”คุณหมอหนุ่มไม่รอช้ารีบประคองหญิงสาวให้กลับเข้าห้องทันที“อย่าไปนะ...” เสียงนุ่มทอดอย่างอ่อนหวานลึกซึ้ง ทำเอาศุภิสราชะงักกึกหันขวับ ประกายตาคมๆ ของคนใจร้ายที่มองกลับมาช่างแสนเว้าวอน ทำให้รู้สึกหูอื้อตาลาย หัวใจกระตุกแปลกๆ“ได้โปรด
last updateTerakhir Diperbarui : 2025-06-13
Baca selengkapnya

หีบไม้เก่า

เวลาเดียวกันที่บ้านบุรณากรณ์ก็กำลังเผชิญกับพายุลูกใหญ่เช่นกัน ต้นเหตุนั้นมาจากข่าวหน้าหนึ่งของหนังสือพิมพ์ฉบับเช้าวันนั้นที่มีแขกผู้หวังดีนำมาส่งให้ถึงมือคุณผู้หญิงของบ้านนั่นเองเวทีประมูลเพชรร้อนระอุ นักธุรกิจหนุ่มเจ้าของโรงแรมดังทุ่มร้อยล้านแลกจูบดูดดื่มกับนางแบบปริศนากลางรันเวย์ คำพาดหัวยังไม่น่าเจ็บใจเท่าภาพนั่น แม้ไม่ชัดแต่คุณพราวพิไลก็จำได้แม่นว่าฝ่ายหนึ่งลูกชายหัวแก้วหัวแหวนของเธอ และที่น่าโมโหยิ่งกว่านั่นคือแม่นางแบบที่กำลังถูกจุมพิตอย่างดูดดื่มนั่น ต่อให้เห็นแค่เงา เธอก็ยังจำได้... นังลูกสาวศัตรูหัวใจ... มันยังมีชีวิตอยู่หรือนี่‘เจ็บใจนัก ทำไมมันไม่ตายๆ ตามแม่มันไปซะให้สิ้นเรื่องสิ้นราวไปนะ’“นี่มันอะไรกัน ตาเพชรทำแบบนี้ได้ยังไง ”“คุณป้าอย่าโทษพี่เพชรเลยนะคะ” เฟื่องตะวันที่นั่งตีหน้าเศร้า แต่แอบสะใจลึกๆ ที่ได้แก้แค้นชายหนุ่มโทษฐานที่เขาทิ้งเธอให้ต้องนั่งแท็กซี่กลับบ้านคนเดียวอย่างน่าสมเพชเมื่อคืนนี้“ไม่โทษตาเพชรแล้วจะโทษใคร ดูรูปสิ โอ้ย ป้าอยากจะบ้า เฮอะ ร้อยล้านงั้นเหรอ บ้าไปแล้วลูกชายฉัน ใครอยู่แถวนั้นไปตามตาเพชรลงมานี่ทีสิ” เสียงเอ็ดตะโรลั่นบ้าน ทำเอาทุกคนโกลาหลยกใหญ่
last updateTerakhir Diperbarui : 2025-06-13
Baca selengkapnya

จดหมาย

ถึงคุณเพชร... ทรายขอโทษจริง ๆ ที่เป็นต้นเหตุที่ทำให้คุณเพชรต้องถูกส่งไปไกลถึงประเทศอังกฤษ ทั้งๆ ที่ไม่ตั้งใจ สมควรแล้วที่คุณจะโกรธ แต่อยากให้รู้ไว้ว่า ฉันไม่เคยอยากให้คุณไปจากบ้านเลยสักครั้ง เพราะถ้าจะมีใครควรไปจากบ้านนี้ คนคนนั้นควรเป็นกาฝากอย่างฉันมากกว่า ฉันได้แต่อธิษฐานกับดาวทุกดวงทุกวันว่าขอให้คุณมีความสุขที่นั่น ขอให้ทุกคนที่นั่นชอบและดีกับคุณ และขอให้คุณกลับมาไวๆ... ...วันนี้ครบเก้าปีแล้วที่คุณไม่อยู่ มันนานเหลือเกิน และฉันก็ยังเฝ้าคอยนับวันเวลาที่คุณจะได้กลับบ้านทุกวันเหมือนเดิม ถึงแม้ว่าถ้าวันนั้นมาถึงแล้ว ฉันต้องไปจากบ้านหลังนี้เหมือนที่คุณเคยบอก 'ที่ไหนมีฉัน ที่นั้นต้องไม่มีเธอ' ก็ตาม แต่เม็ดทรายที่ไร้ค่าอย่างฉันคงจะไม่เสียใจมากไปกว่าที่เป็นอยู่ ถ้าคุณไม่อยากเห็นหน้าฉันอีกก็ไม่เป็นไร ฉันทนได้และจะทนรับมันต่อไป ขอเพียงแค่ให้คุณเกลียดฉันน้อยลงกว่าวันนั้นบ้างสักนิดได้ไหม ฉันไม่เคยคิดที่จะแย่งอะไรที่เป็นของคุณมาเลยสักอย่างเดียว ตรงกันข้ามคุณต่างหากที่แย่งสิ่งหนึ่งไปจากฉัน แม้รู้ว่าคุณคงไม่ต้องการมัน แต่หัวใจของคนต้อยต่ำอย่างฉันก็จะเป็นของคุณตลอดไป... จากเม็ดทรายไร้ค่าที่คุณเก
last updateTerakhir Diperbarui : 2025-06-13
Baca selengkapnya

คำขอ

เวลาต่อมา ร่างสูงนั่งกุมมือคนนอนแน่นิ่งอยู่ข้างเตียง สีหน้าห่วงใยล้นพ้น ดวงหน้าซีดเผือดของคนบนเตียงช่างบีบหัวใจ แต่ที่น่าหวั่นยิ่งกว่าคือคำถามที่ออกจากปากคุณหมอที่ถูกเรียกตัวมา“คนไข้มีอาการมานานเท่าไหร่แล้วครับ”“อาการ?” คนถูกถามเลิกคิ้ว “อาการอะไรครับคุณหมอ”“อ้าว ก็อาการของโรคหัวใจไงครับ เธอเป็นมานานเท่าไหร่แล้ว”“โรคหัวใจ!” ร่างสูงผงะ รู้สึกชาวาบไปถึงขั้วหัวใจ นานกว่าที่เขาจะหาเสียงของตัวเองเจอ “คุณหมอว่าคุณแม่ผมเป็นโรคหัวใจเหรอครับ” “ครับ นี่พวกคุณไม่ทราบเลยหรือครับ โอ... ถ้างั้นคุณก็ควรต้องรีบพาเธอไปตรวจเช็กร่างกายอย่างละเอียดที่โรงพยาบาลอีกทีแล้วล่ะครับ เพื่อความมั่นใจโรคนี้ถ้ารู้เร็วเราก็พอมีทางช่วยเยียวยาได้ ขึ้นอยู่กับคนรอบข้างด้วย เออว่าแต่ ครอบครัวคุณมีใครมีประวัติเป็นโรคนี้บ้างไหมล่ะครับ”คำถามนั้นทำเอาชายหนุ่มเย็นสันหลังวาบ น้ำลายเหนียวฝืดคอ“คุณพ่อ! คุณพ่อผมเพิ่งเสียด้วยโรคหัวใจวายครับ” เสียงแห้งโหยตอบ และดูเหมือนคนฟังจะอึ้งกับคำตอบนั้นเช่นกัน“โอ... ถ้างั้นคุณก็ควรรีบ...”“แต่ฉันไม่ไปไหนทั้งนั้น!” เสียงขุ่นเคืองแทรกขึ้นทำให้ทั้งสองชะงักกึก ไม่ทันสังเกตว่าคนป่วยฟื้น
last updateTerakhir Diperbarui : 2025-06-13
Baca selengkapnya

ลืมสักที ลืม!

อีกด้านหนึ่ง ที่วังรวิภาส คนที่พีรภัทรคิดถึงกำลังนั่งมองสิ่งที่อยู่ในมือตนอย่างเหม่อลอย เศษผ้าบางๆ ขาดกระรุ่งกระริ่ง แถมสีซีดมอซอมีรอยด่างดวงดูสกปรกที่ถูกยัดเยียดใส่อุ้งมือมา น่าแปลกแทนที่จะทิ้งไป ทว่าเธอกลับไม่อาจทิ้งมันลงได้ ยิ่งกว่านั้นถ้อยคำที่ออกจากปากผู้บุกรุกหนุ่มที่หลายวันมานี้คอยวนเวียนกวนใจไม่เลิกรา‘ศุภิสราคือคนของผม... ผมจะมารับเธอกลับบ้าน... ’ รับกลับบ้าน!... เขาจะพาเธอไปบ้านไหนอีกล่ะ ก็ในเมื่อตอนนี้เธอก็มีบ้านอยู่แล้ว ดวงตาหวานซึ้งกวาดมองไปรอบกาย บ้านที่มีเพียบพร้อมบริบูรณ์ บ้านของบิดามารดาที่แสนจะรักใคร่เอ็นดูเธอหนักหนา บ้านที่มีโทรินทร์คอยแวะเวียนมาหาสู่แทบทุกวัน บ้านที่คนในบ้านคอยเอาใจใส่เธอราวกับเจ้าหญิง นี่ต่างหากมิใช่หรือคือบ้านของเธอ ‘ได้โปรด อย่าทิ้งฉันไปอีก’ น้ำเสียงห้าวลึกทอดอย่างอ่อนหวานกระตุกหัวใจคนฟังให้อ่อนยวบ เธอยังจำแววตาเว้าวอนคู่นั่นได้ติดตา ต่อให้อยากจะลืมเท่าไหร่ หากความทรงจำนั้นยิ่งกระจ่างชัด‘วันนี้ผมจะไป แต่จะกลับมาใหม่ แล้ววันนั้นผมจะพาเธอกลับไปอยู่ด้วยกันให้ได้’ เขาไปเอาความมั่นใจนั่นมาจากไหนว่าเธอจะยอมไปอยู่ด้วย บ้าไปแล้ว คนบ้านั่นถ้าเขาทำอย่
last updateTerakhir Diperbarui : 2025-06-13
Baca selengkapnya

ไปช้อปปิ้งกันไหม

“เอาล่ะ คนไข้หายจิตป่วยแล้วไปเที่ยวกันไหม”“หืม? เที่ยวไหนคะ”“เอาน่า ไม่พาไปทะเลแล้วกัน เอียนแดดจะแย่ ดูพี่สิดำเป็นเหนี่ยงไม่หายเลยเนี่ย” โทรินทร์นึกถึงบ้านพักตากอากาศที่พ่อของคนตรงหน้าพาหญิงสาวไปซ่อนตัวอยู่เป็นนาน หากสุดท้ายคนตรงหน้าก็ถูกไอ้ขี้เก๊กนั่นเจออยู่ดี แววตาขี้เล่นไหววูบเมื่อนึกถึงคำขอร้องของน้องสาวเมื่อวันก่อน‘พี่โทเห็นข่าวนี่หรือยัง’ คนพูดหิ้วหนังสือพิมพ์ร่องแร่งเข้ามาวางแปะตรงหน้า ท่าทางตื่นเต้นร้อนรนกระวนกระวายใจ ทำให้โทรินทร์อดเหลือบตามองไม่ได้ ภาพจูบบันลือโลกบนหน้ากระดาษนั่นทำให้คุณหมอหนุ่มแทบของขึ้น ‘ นี่มันยัยทรายชัดๆ ดูสิคะ’‘เห็นละ แล้วไงล่ะ’ เสียงนั้นเพลียเต็มที พลางมือใหญ่ผลักหนังสือพิมพ์ฉบับนั้นออกไปไกลๆ ตา ไม่อยากเห็นภาพบาดใจอีก‘จะแล้วไง พี่โทตาบอดหรือไง นี่’ คนพูดจิ้มนิ้วที่ภาพจึ้กเข้าให้ ‘อีตาบ้าที่จูบยัยทรายนี่มันไอ้นายจอมเก๊กนั่นไม่ใช่เหรอคะ ก็ไหนว่ายัยทรายหายไป แล้วตานี่ก็ยังดิ้นพราดๆ ตามหาอยู่ หนอย ทำมาเป็นตามหายัยทรายยิกๆ พี่โทรู้ไหมวันก่อนตรีได้ยินคุณพ่อเล่าให้คุณย่ากับคุณแม่ฟังว่าอีตานี่กำลังจะหมั้นจะแต่งอยู่เร็วๆ นี้แล้ว ชะ แล้วนี่มันอะไรกัน ยังมีห
last updateTerakhir Diperbarui : 2025-06-13
Baca selengkapnya

หัวใจของคนต้อยต่ำอย่างฉันก็จะเป็นของคุณตลอดไป

‘ไม่เร็วไปเหรอครับแม่’ คนเป็นลูกชายท้วงติง หากพอเห็นสีหน้าของมารดาจึงบอกอ่อยๆ ‘ผมกลัวจะเตรียมตัวไม่ทันน่ะครับ’‘โอ้ย เหลือจะทัน หมั้นที่บ้านเรา เชิญแขกผู้ใหญ่ที่สนิทๆ กับบอกเชิญเพื่อนๆ ลูกกับหนูเฟื่องอีกไม่กี่คน ส่วนของต่างๆ ก็จ้างเขาจัดเอาบ้าง คุณป้าของลูกก็อาสาช่วยด้วย ทำไมจะไม่ทัน’ คนพูดเล่นปิดทุกประตูหมดแล้วเขาจะไปแย้งอะไรได้อีกนอกจากก้มหน้าก้มตารับกรรมไป ขณะที่พีรภัทรกำลังคิดเพลินๆ นั้นเอง จู่ๆ ก็ได้ยินเสียงใครคนหนึ่งเอ่ย“พี่โทเหรอคะ มาถึงแล้วเหรอ ค่ะๆ ตรีก็อยู่ที่ห้างแล้วค่ะ กำลังทำธุระให้คุณแม่อยู่เดี๋ยวจะรีบลงไปหานะคะ อยู่ที่ไหนกันนะคะ อ๋อ... ร้านนั้นตรีรู้จักค่ะ จะลงไปหาเดี๋ยวนี้เลย คอยตรงนั้นนะคะ โอ้ย ดีใจจัง รับรองงานนี้ยัยทรายต้องเซอร์ไพรส์แน่ๆ แล้วเจอกันนะคะ” คนพูดกดวางสายพลางยิ้มแก้มปริอย่างตื่นเต้น โดยหารู้ไม่ว่ามีคนแอบฟังอยู่ด้วยหัวใจระทึกพีรภัทรชะงักกึก รีบหันขวับไปมองคนพูดที่เห็นเพียงแค่ด้านข้างก็จำได้ ‘น้องสาวนายหมอหน้าจืด’ นี่เอง ชื่อที่ได้ยินมาทำให้เขารีบประติดประต่อเรื่องอย่างรวดเร็ว ระหว่างที่สาวน้อยผู้นั้นกำลังทำธุระของตนนั้น เขาจึงรีบหันไปเอ่ยกับหญิงสาวที่มา
last updateTerakhir Diperbarui : 2025-06-14
Baca selengkapnya

เมื่อถึงเวลาฉันจะพาเธอกลับมาเอง...

“อะไรคะ เขาเขียนว่ายังไง” คนเป็นน้องรีบคว้ามาอ่านบ้าง คราวนี้หน้าใสๆ ก็เผือดซีดลงทันตาเมื่อเห็นข้อความในนั้น...ทรายอยู่กับฉัน ไม่ต้องเป็นห่วง และไม่ต้องตามหา เมื่อถึงเวลาฉันจะพาเธอกลับมาเอง... “ไอ้บ้านั่น...” เสียงห้าวคำรามดุดัน สองมือกำเข้าหากันแน่นด้วยความโกรธถึงขีดสุดเขาพลาด... พลาดอย่างไม่น่าให้อภัยเสียด้วย เพราะเขาประมาทไปเพียงนิดเดียว ทำให้ ‘ไอ้จอมวายร้ายนั่น’ มันฉกชิงตัวคนที่เขารักไปได้สำเร็จ ไม่ใช่ความผิดใครเลย เขาผิดเองเต็มๆ คุณหมอหนุ่มมืดแปดด้าน... น้องทรายอยู่กับมัน แล้วมันจะพาเธอซัดเซไปที่แห่งไหนกัน เขาจะตามหาเธอได้ยังไงก็สุดรู้ มันบอกจะพาเธอกลับมาเองเมื่อถึงเวลา แล้วเวลานั่นมันเมื่อไหร่กัน หนึ่งวัน หนึ่งเดือน หรือว่าเป็นปี เขาต้องรอนานเท่าไหร่กันเล่า คิดสิ! โทรินทร์คิด จะทำอย่างไรต่อไป คิด...หากเรื่องนี้ถึงหูคุณชายผู้นั้นเล่า หากบุรุษผู้นั้นรู้ว่าลูกสาวสุดที่รักหายไปเพราะเขา คงถึงคราวหายนะมาเยือนแน่ หากนั่นยังไม่น่าห่วงเท่าสวัสดิภาพของศุภิสรา ถ้ามันคิดทำมิดีมิร้ายน้องทรายของเขาขึ้นมาล่ะ ไม่ได้การล่ะ! ไม่ว่ายังไงเขาต้องหาเธอให้พบโดยเร็วที่สุด ตรีรักษ์ได้แต่มองคนเป็นพี่
last updateTerakhir Diperbarui : 2025-06-14
Baca selengkapnya

ถ้าฉันตาย... เธอคงดีใจใช่ไหม

“อดทนหน่อยนะ เดี๋ยวก็ถึงแล้วล่ะ” เสียงทุ้มนุ่มคุ้นหูบอกอย่างอ่อนโยนอ่อนโยนหรือ? โจรที่ไหนจะทำเสียงอ่อนโยนกับเหยื่อแบบนี้ หญิงสาวต้องพยายามกะพริบตาถี่ๆ ขึ้นก่อนเพ่งมองอีกครั้ง แล้วเธอก็ได้พบว่าที่แท้เจ้าโจรร้ายคือ...“คุณ! คุณอีกแล้วเหรอ” เสียงเขียวตวาดแหว “ คุณจับตัวฉันมาทำไมกัน ”พีรภัทรถอนหายใจเฮือก เขาน่าจะวางยาสลบเธอเสียให้รู้แล้วรู้รอด แต่ก็ตัดใจทำไม่ลง เพราะที่ทำอยู่นี่ก็มากเกินพอจะทำให้เธอไม่ให้อภัยไปทั้งชีวิตแล้ว“ฉันจำเป็นต้องทำแบบนี้ ถ้าทำให้เธอเจ็บก็ขอโทษด้วย” เสียงที่บอกทอดหวานเสียเหลือเกิน“ปล่อยฉันเดี๋ยวนี้นะ ไม่งั้นฉันจะ...” จะอะไรดี ในเมื่อเธอถูกพันธนาการแน่นหนา และเขาเองก็คงรู้เพราะมุมปากยกยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์“จะทำอะไร ฆ่าฉันงั้นหรือ” คำหยอกเย้าอย่างรู้ทันทำให้คนฟังชักฉุน“ใช่! คุณมันสมควรตาย”“ถ้าฉันตาย... เธอคงดีใจใช่ไหม” คนฟังชะงัก“ใช่ ดีใจมาก”“นั่นสินะ ถ้าฉันตาย เธอก็จะได้กลับบ้าน กลับไปหาผู้ชายที่เธอรัก” น้ำเสียงห้าวสะท้านแฝงรอยน้อยใจลึกๆ“ใช่ ฉันอยากกลับบ้าน กลับไปหาคนที่ฉันรัก ที่ไม่ใช่คุณ” หญิงสาวสะบัดเสียงใส่ พยายามจะบิดข้อมือไปมาให้หลุดจากพันธนาการ ปากก็พย
last updateTerakhir Diperbarui : 2025-06-14
Baca selengkapnya
Sebelumnya
1
...
1516171819
...
21
Pindai kode untuk membaca di Aplikasi
DMCA.com Protection Status