“ไม่จำเป็น” เวินซวงซวี่น้ำเสียงเรียบ “เขาไม่ชอบงานแบบนั้น”เวินซวงซวี่พูดจากใจลู่เยี่ยนหุยดูสูงส่งเอื้อมไม่ถึง เย็นชาสูงศักดิ์ ไม่เหมาะกับงานอย่างนั้นจริง ๆเวินสือเหยาฉีกยิ้มมากกว่าเดิมเธอต้องได้ยินเรื่องที่เวินซวงซวี่แต่งงานอยู่แล้วเพียงแต่จดทะเบียนสมรสกันแบบเรียบง่าย เธอจึงเชื่อว่าสามีของเวินซวงซวี่ออกหน้าออกตาไม่ได้“งั้นก็น่าเสียดายมากเลย” เวินสือเหยาน้ำเสียงเสียดาย ก่อนจะพูดหยอก “พี่เขยเธอได้ยินว่าเธอแต่งงานแล้ว ยังอยากจะรู้จักอีกฝ่ายแน่ะ”“แม่เคยบอกว่าที่แต่งงานก็เพราะกฎของตระกูลเวิน” เวินซวงซวี่มองแม่พร้อมพูดด้วยเสียงปกติ “ในสายตาของแม่ สามีของหนูจะเป็นใครมันก็ไม่สลักสำคัญอะไร ดังนั้นหนูก็ไม่อยากรบกวนเขาเพราะตระกูลเวินเหมือนกันค่ะ”แม่ขมวดคิ้วแล้วพูดอย่างเย็นชา “พี่แกก็แค่เป็นห่วงแก แกไม่อยากก็ช่างเถอะ ต่อไปยังไงก็มีโอกาสได้เจอกันอีก”เวินซวงซวี่สีหน้าเย็นชืดเธอไม่อยากให้เรื่องของตระกูลเวินส่งผลกับลู่เยี่ยนหุยแม่ทุ่มเทอบรมเธอแต่เล็ก เพื่อให้เธอแบกรับความรับผิดชอบมากกว่าพี่สาว ในชีวิตของเธอ เธอพยศในเรื่องใหญ่ ๆ สองครั้ง ครั้งหนึ่งคือสวีจ้งจิน อีกครั้งก็คือลู่เยี่
Baca selengkapnya
Masuk
