Semua Bab ให้สารเลวครองรักสมใจ ส่วนคุณหนูเวินประกาศรักกับคนอื่น: Bab 1 - Bab 10

ในตอนที่สวีจ้งจินพานางในดวงไปยังงานเลี้ยงวันเกิด เวินซวงซวี่ก็รู้ว่าตัวเองแพ้แล้วในมุมหนึ่ง เธอปราดอ่านข้อความที่แม่ส่งมา“ซวงซวี่ แกแพ้แล้ว”“ในช่วงเวลาสามปี สวีจ้งจินยังไม่รักแก ตามกติกา แกควรกลับมารับหน้าที่ของแกแล้วหางตาของเวินซวงซวี่ตกอยู่บนตัวหญิงสาวที่สวีจ้งจินกำลังโอบอยู่ไม่ไกลนี่ก็คือการพบเจอนางในดวงใจของสวีจ้งจินเป็นครั้งแรกอีกฝ่ายบริสุทธิ์มาก ดูอ่อนโยน สงบและเป็นมิตรแม้จะสวมใส่เสื้อผ้าราคาถูก แต่ก็เด่นมากที่แท้สวีจ้งจินก็ชอบอย่างนี้นี่เองริมฝีปากของเวินซวงซวี่เจือรสขมปร่าจู่ ๆ ก็นึกถึงสี่ปีที่แล้ว ในตอนที่คุณหนูทำตัวประเจิดประเจ้อคนหนึ่งเขยิบไปสารภาพรักกับสวีจ้งจิน อีกฝ่ายดีดขี้บุหรี่ ดวงตาสุกใสแวบความเย็นชาเล็กน้อย ก่อนจะตอบด้วยมาดเท่ชวนให้คนคิด “ขอโทษด้วยนะครับคุณหนูใหญ่ ผมชอบคนที่เชื่อฟังหน่อยและเรียบง่ายหน่อยน่ะ”ขณะนั้น เธอแอบรักสวีจ้งจินมาสองปีแล้วแม่กลับค้านหัวชนฝา กิจการของสองตระกูลขัดแย้งกัน แต่ไหนมาแม่ก็ไม่ยี่หระกับความรัก กอปรกับสวีจ้งจินเป็นหนุ่มเสเพล ไม่ใช่ตัวเลือกที่เหมาะสมในสายตาเธอดังนั้นหลังจากได้ยินมาตรฐานของเขาแล้ว เธอก็พนันกับแม่ข

กับพี่ชายคนนี้แล้ว เวลาเจอเมิ่งชิงจะรู้สึกหวาด ๆ อยู่บ้าง หลังจากขึ้นรถอย่างเชื่อฟังก็ไม่กล้าพูดอะไรอีกในห้องโดยสาร บรรยากาศเงียบจนประหลาดสายตาของเวินซวงซวี่ตกอยู่บนลูกประคำตรงข้อมือของลู่เยี่ยนหุย แค่รู้สึกคุ้น ๆแต่ด้วยความเมา สมองเธอจึงมึนไปหมดในหัวเพียงแวบภาพที่เธอเจอกับลู่เยี่ยนหุยเป็นครั้งแรกหลายปีผ่านไป ลักษณะผู้ชายคนนี้ยังไม่เปลี่ยนบ้านของเมิ่งชิงใกล้มากลู่เยี่ยนหุยส่งเธอแล้วจึงคิดจะส่งเวินซวงซวี่กลับโรงแรมในรถเหลือเพียงพวกเขาสองคนจู่ ๆ เสียงของเขาก็ดังขึ้น ถามแบบไม่ใส่ใจว่า “คิดจะอยู่ที่เมืองหมิงเหรอ?”“ใช่”เวินซวงซวี่ผงะ ก่อนจะพยักหน้าเธอไม่ถือว่าสนิทกับลู่เยี่ยนหุย ดังนั้นพอเขาถามคำนี้ขึ้นมา ไม่นานบรรยากาศก็เงียบไปอีกในรถเปิดแอร์เย็นฉ่ำ เวินซวงซวี่จึงผล็อยหลับไปแบบไม่รู้ตัวไม่รู้ว่าผ่านไปนานเท่าไร เสียงทุ้มต่ำของเขาก็ดังขึ้นอีก“เวินซวงซวี่ ตื่น”เวินซวงซวี่ลืมตาขึ้นและสบกับสายตาลุ่มลึกของอีกฝ่ายเมื่อเส้นสายตาสอดประสาน เธอก็ใจลอยไปชั่วขณะ “...ลู่เยี่ยนหุย?”น้ำเสียงเอื่อยเฉื่อยประตูรถเปิดออก ร่างครึ่งตัวของผู้ชายเข้ามาในห้องโดยสารรถ ดวงหน้าสะ

เวินซวงซวี่กลับพูดอย่างใจเย็น “แม่วางใจเถอะค่ะ หนูตัดขาดกับสวีจ้งจินแล้ว แต่ต่อไปในเมื่อจะสืบทอดตระกูลเวิน การแต่งงานต้องมั่นคงหน่อย ต้องเลือกคนที่หนูไม่เกลียดถึงจะดี”แม่ของเวินซวงซวี่ไม่เห็นด้วยที่จะให้เธอคบกับสวีจ้งจินด้านหนึ่งเพราะไม่พอใจที่เธอเสียสติเพราะความรัก อีกด้านหนึ่งเพราะตระกูลสวีเป็นคู่แข่งกับตระกูลเวินแม้จะบอกว่าขนาดของตระกูลสวีจะสู้ตระกูลเวินไม่ได้ แต่อย่างไรก็เป็นศัตรูในความเป็นจริง แม่ของเวินซวงซวี่ไม่ได้อยากควบคุมเรื่องแต่งงานให้มากนัก หลาย ๆ เรื่องเธอก็ไม่ได้ใส่ใจเท่ากับเวินสือเหยาแม่ของเวินซวงซวี่ใช้ดวงตาเฉียบคมมองพิจารณาเวินซวงซวี่ครู่หนึ่ง“ได้” เธอพูด “แกเลือกคนเองได้ แต่พนันได้ก็ต้องแพ้ได้ ซวงซวี่ อย่าทำให้ฉันผิดหวัง”เวินซวงซวี่พยักหน้าแม่ของเวินซวงซวี่ยังมีธุระต้องทำ จึงหมุนตัวขึ้นชั้นบนในห้องรับแขกจึงเหลือแต่เวินสือเหยาและเวินซวงซวี่แม้ทั้งสองจะเป็นพี่น้องกันในนาม แต่ความสัมพันธ์กลับธรรมดาเวินสือเหยาจงใจลูบไล้กำไลที่แม่ของเวินซวงซวี่ซื้อให้เธอในราคาสูง ตามด้วยหัวเราะเยาะ “เวินซวงซวี่ เธอคงไม่คิดว่าตัวเองจะหาผู้ชายที่ดีกว่าฉงเฮ่อได้แล้วมั้ง

พอเขาพูดถึงเมิ่งชิง เวินซวงซวี่ก็กระตุกมุมปากถ้าเธอจดทะเบียนสมรสกับลู่เยี่ยนหุยจริง ๆ ก็ไม่รู้ว่าเมิ่งชิงจะคิดอย่างไรแต่... หน้าตาของลู่เยี่ยนหุยไม่หวั่นไหวยากจริง ๆเธอต้องการหาคนที่ไม่น่าเกลียด นิสัยผ่านเกณฑ์แต่งงาน และลู่เยี่ยนหุยก็คือตัวเลือกที่เจ๋งที่สุดจริง ๆเวินซวงซวี่ริมฝีปากแดงยกยิ้ม กะพริบตา “พี่เยี่ยนหุย ดูเหมือนว่าฉันจะไม่มีเหตุผลปฏิเสธนะคะ”“งั้นพรุ่งนี้สิบโมงเช้า เจอกันที่สำนักงานเขตค่ะ”ลู่เยี่ยนหุยมองเธอเวินซวงซวี่พยักหน้าลู่เยี่ยนหุยราวกับยังมีธุระอื่น เขาหมุนตัวกำลังจะไป แต่แล้วจู่ ๆ ก็หยุดฝีเท้า คิ้วดำหมึกย่นยู่น้อย ๆ ถามอย่างมีความหมายว่า “สวีจ้งจินนั่น...”“ตัดขาดไปแล้วค่ะ” เวินซวงซวี่หลุบตาลง นึกถึงท่าทางเมื่อครู่ของสวีจ้งจิน “วางใจเถอะ ฉันไม่กลับไปกินน้ำพริกถ้วยเก่าหรอก”เมื่อนั้นอีกฝ่ายจึงหมุนตัวจากไปเวินซวงซวี่มองเงาหลังของเขา เหม่อลอยเล็กน้อยอย่างไม่มีสาเหตุเธอจะจดทะเบียนสมรสกับลู่เยี่ยนหุยหรือนี่……เวินซวงซวี่ไม่ได้บอกเรื่องแต่งงานกับแม่ก่อนแต่ไหนมาลู่เยี่ยนหุยทำตัวสมถะ กับสื่อก็ลึกลับพอควร ยิ่งไม่ต้องพูดถึงว่าสำหรับเขา ผลลัพธ์นี้เหม

จะเอาของขวัญที่ให้ไปแล้วคืนมา?เวินซวงซวี่ถูกการกระทำของสวีจ้งจินโมโหจนหัวเราะก่อนหน้านี้เธอนึกว่าเขาแค่เลวไปหน่อยนึกไม่ถึงว่าจะใจคอคับแคบขี้ตืดแบบนี้การที่เคยอยู่กับผู้ชายพรรค์นี้ทำให้เธอรู้สึกแต่ซวย!เวินซวงซวี่กลับไปถึงเรือนหอ ขณะกำลังคิดจะรื้อของขวัญที่สวีจ้งจินเคยให้ออกมา ลู่เยี่ยนหุยก็กลับมาในตอนนี้“กำลังหาอะไรเหรอ?”เขามองเวินซวงซวี่แล้วถามด้วยน้ำเสียงเฉยชาเวินซวงซวี่หยุดมือแล้วตอบไปแบบไม่ใส่ใจ “หนี้จากการเลิกคบ ฉันกำลังหาพวกของที่แฟนเก่าให้น่ะ เลิกแล้วต้องคืนของขวัญ ชาตินี้ฉันไม่เคยเจอผู้ชายที่ขี้ตืดขนาดนี้มาก่อนเลย”เธอคันไม้คันมือ ใบหน้าโดดเด่นประทับใจพกพาความขุ่นเคืองเล็กน้อยวินาทีต่อมา เสียงเงินเข้ามือถือหนึ่งล้านก็ดังขึ้นข้างล่างหมายเหตุว่า ‘ให้ด้วยความสมัครใจ’ลู่เยี่ยนหุยเหล่มองของขวัญราคาถูกเกลื่อนพื้น ใบหน้าเย็นชาราบเรียบ“ขยะพวกนั้นก็เอาไปทิ้งเถอะ”เวินซวงซวี่อึ้ง กลับได้ยินเขาพูดว่า “คุณนายลู่ ฉันไม่ชินกับการที่เมียตัวเองจะเก็บของของผู้ชายคนอื่นเอาไว้นะ”ไม่นานเธอก็นึกถึงเรื่องพวกนั้นของความคลั่งรักตัวเอง เผยแพร่ไปไกลจริง ลู่เยี่ยนหุยคงเข้าใจผ