Semua Bab ให้สารเลวครองรักสมใจ ส่วนคุณหนูเวินประกาศรักกับคนอื่น: Bab 61 - Bab 70

สวีจ้งจินเลื่อนสายตามองลงไปด้านล่าง ก่อนจะเอ่ยพลางหรี่ตา “แต่ก็เอาเถอะ…ถ้าเกิดเธอทำตัวดี ๆ ฉันก็พอจะฝืนใจดีเลี้ยงดูเธอไว้นอกบ้าน ให้เธอเป็นกิ๊กของฉัน ดีกว่าที่เธอตามเกาะไอ้แมงดาคนนั้นเป็นไหน ๆ” เวินซวงซวี่จ้องมองเข้าไปในดวงตาของเขา เห็นแววตาที่เจือด้วยความโหดเหี้ยมจาง ๆ ของเขา ก็รู้สึกสะอิดสะเอียนขึ้นมาเล็กน้อย แฟนของคุณหนูรองตระกูลเวินอะไรกัน? เวินซวงซวี่ขมวดคิ้วแน่น เมิ่งชิงบอกว่าเป็นแค่งานสังสรรค์ง่าย ๆ ไม่ใช่หรอกเหรอ? จะแนะนำเธอให้สวีจ้งจินนี่มันหมายความว่าอะไร? ตัวเธอเองที่เป็นคุณหนูรองตระกูลเวินทำไมถึงไม่รู้เรื่องนี้ “คุณหนูรองตระกูลเวิน?” เวินซวงซวี่แค่นเสียงหัวเราะอย่างเยียบเย็น “ใช่ คุณหนูรองตระกูลเวิน!” สวีจ้งจินกล่าวอย่างมั่นใจ “ดูสภาพเด็กบ้านนอกโง่เง่าอย่างเธอ ไม่ได้ใกล้คุณหนูรองด้วยซ้ำ คุณหนูรองตระกูลเวินเป็นไฮโซ วงสังคมของพวกฉัน ไม่มีที่ให้พวกบ้านนอกไร้สกุลรุนชาติอย่างเธอเอาตัวแทรกเข้ามาได้หรอกนะ” สวีจ้งจินเห็นสายตาของเธอแล้ว ก็หัวเราะออกมา “สีหน้าไม่สู้ดีขนาดนี้ เธอหึงหรือไง? หรือว่ากำลังกลัว?” เวินซวงซวี่รู้สึกน่าขำสิ้นดี ที่แท้ในสายตาของสวีจ้งจิน

ลู่เยี่ยนหุยแค่นเสียงหัวเราะออกมาคล้ายยิ้มคล้ายไม่ยิ้ม หลังจากได้ยินคำว่าคุณหนูรองตระกูลเวิน รอยยิ้มที่มุมปากยิ่งดูเย้ยหยันมากขึ้น สายตาของเขาทิ้งมองบนตัวเวินซวงซวี่ ทำเอาเวินซวงซวี่หดศีรษะกลับมา “ไม่สนหรอกนะว่าคุณจะเป็นใครใหญ่มาจากไหน แต่ถ้ายังกล้าวิจารณ์ภรรยาของผมเสียๆ หายๆ อีกแบบนี้ ผมคงไม่ปล่อยคุณไว้แน่” ลู่เยี่ยนหุยพูดอย่างเอื่อยเฉื่อย “เท่าที่ผมทราบมา เป็นคุณชายสวีต่างหากที่ถูกภรรยาของผมสลัดทิ้ง ไม่รู้ว่าที่คุณเอาแต่ตามราวีไม่เลิกแบบนี้ ใช่เพราะยอมรับสภาพไม่ได้ ก็เลยโกรธจนอยากทำลายให้ย่อยยับหรือเปล่า?” “นี่นาย!” ในดวงตาเย็นเยียบของลู่เยี่ยนหุยเต็มไปด้วยความอาฆาตไม่รู้จบ ราวกับเหล็กร้อนแช่น้ำแข็ง สวีจ้งจินสบตาเขาเพียงครั้งเดียว ก็รู้สึกคล้ายว่าถูกตหรืองแน่นอยู่กับที่ ลืมแม้แต่จะโต้เถียงกลับ แค่ไอ้แมงดาคนเดียว ทำไมถึงมีพลังอำนาจน่าเกรงกลัวได้ขนาดนี้? ยิ่งไปกว่านั้น ท่วงท่าของเขายังดูสง่างาม บรรยากาศรอบตัวล้วนขัดกับภาพลักษณ์ภายนอกของเจ้าหมอนั่นอย่างสิ้นเชิง เขาเป็นแค่แมงดาจริงเหรอ? เวินซวงซวี่เองก็ผุดยิ้มออกมา และทำเสแสร้งพูดขึ้นมาว่า “อีกอย่างเลิกแต่งเรื่องลามกม

สัมผัสของชายหนุ่มแสนอ่อนโยนยิ่งนัก ลูบไล้เส้นผมนุ่มสลวยของหญิงสาวอย่างแผ่วเบา ราวกับกำลังทะนุถนอมสมบัติล้ำค่า เวินซวงซวี่ได้ยินเสียงทุ้มต่ำของลู่เยี่ยนหุยดังขึ้น พริบตาเดียว ก็สบเข้ากับนัยน์ตาสีดำขลับที่อ่อนโยนและลุ่มลึกของอีกฝ่ายเข้าเสียแล้ว พอสายตาปะทะกับใบหน้าหล่อเหลา หัวใจของเวินซวงซวี่เต้นสะดุดไปหนึ่งจังหวะอย่างไม่อาจเลี่ยง หัวใจเธออ่อนยวบ ริมฝีปากสีเชอร์รี่เผยอเล็กน้อย เตรียมจะรวบรวมความกล้าเอ่ยปาก ถามเรื่องนางในดวงใจของลู่เยี่ยนหุย ทว่าเสียงเรียกเข้าจากโทรศัพท์ที่ดังอย่างถี่กระชั้นกลับทำลายบรรยากาศชวนเคลิบเคลิ้มลงเสียก่อน ริมฝีปากบางของลู่เยี่ยนหุยเม้มแน่น แววตาฉายประกายขุ่นเคืองอย่างเห็นได้ชัดเมื่อถูกขัดจังหวะ เวินซวงซวี่จากที่เอนกาย ก็เปลี่ยนกลับมานั่งตัวตรง เธอรับผ้าขนหนูมา และเช็ดผมให้ตนเองอย่างลวก ๆ พลางเอ่ยด้วยน้ำเสียงเรียบเฉยขึ้นมา “พี่รับโทรศัพท์เถอะ” ลู่เยี่ยนหุยจนใจ ได้แต่หยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมา เมื่อเห็นว่าเป็นหวังเซ่าโทรเข้ามา ถึงได้กดรับ “มีอะไร?” ไม่รู้ว่าปลายสายพูดอะไร ทว่าสีหน้าของลู่เยี่ยนหุยหมองคล้ำลงในพริบตา น้ำเสียงฟังดูเครียดเคร่งกว่าทุกวั

เวินซวงซวี่ตั้งใจเมินสวีจ้งจิน ขยะก็คือขยะ ไว้หน้ามากไป ก็รังจะทำให้เขาคิดไปเองว่า เธอกำลังสนใจเขาอยู่ตลอด เวินซวงซวี่ตั้งใจจะเดินผ่านสวีจ้งจิน และออกไปจากตึกของเวินซื่อกรุ๊ป ทว่าสวีจ้งจินกลับมองเห็นแล้วว่าเวินซวงซวี่เดินออกมาจากด้านใน ทันใดนั้นนัยน์ตาพลันฉายประกายสว่างวาบ คิดถึงความอัปยศในงานเลี้ยงเมื่อคืนขึ้นมา ในใจก็ร้อนรุ่มด้วยความโกรธทันที เขารีบสืบเท้าฉับ ๆ ตัดหน้าเวินซวงซวี่ และขวางทางเวินซวงซวี่เอาไว้ ก่อนจะใช้สายตาประเมินเธอตั้งแต่ศีรษะจรดปลายเท้า และพูดด้วยน้ำเสียงไม่เป็นมิตร “หึ ได้เกาะคนใหญ่คนโตเข้าหน่อยก็เปลี่ยนเป็นคนละคนเลยนะ แสร้งทำเป็นคนดีใสซื่อซะเก่งจนฉันเกือบจะหลงเชื่อไปแล้ว! เธอเสแสร้เก่งแบบนี้ ไอ้แมงดาคนนั้นของเธอรู้ธาตุแท้ของเธอแล้วหรือยัง?” เวินซวงซวี่ข่มอารมณ์ไว้ไม่ให้ลงไม้ลงมือกับเขา อีกอย่างเพราะเห็นแก่หน้าตาของเวินซื่อกรุ๊ปด้วย “คนสกปรกมองอะไรก็สกปรก ถ้าไม่มีธุระก็หลีกไปซะ” สวีจ้งจินพูดด้วยเสียงดูแคลน “คิดว่าเธอเป็นใครมาจากไหน? ฉันว่าอีกไม่นาน คนที่ต้องไสหัวออกไปคือเธอมากกว่า” เวินซวงซวี่ขมวดคิ้ว ถามกลับอย่างไม่เข้าใจ “หมายความว่ายังไง?” “ฉันจะ

“คุณอยากพบคุณหนูรอง…อยากพบฉันมีธุระอะไรงั้นเหรอ?” เวินสือเหยาแสร้งถามเหมือนไม่ใส่ใจ สวีจ้งจินแอบดีใจอยู่ลึก ๆ คิดเอาไว้แล้วเชียว ผู้หญิงก็ชอบผู้ชายแบบเขาทั้งนั้น ไม่มีสาวคนไหนต้านทานเสน่ห์เขาได้สักคนหรอกน่า “แน่นอนว่าผมน่ะเคยได้ยินคนอื่นพูดกันว่าคุณหนูรองเวินสวยจนใคร ๆ ต่างก็ต้องเหลียว บุคลิกชวนมอง แถมความสามารถก็ยังโดดเด่นยิ่งกว่าใคร ๆ พอได้ยินชื่อเสียงของคุณหนูรองตระกูลเวินแล้ว ผมก็อยากจะทำความรู้จักกับคุณเอาไว้น่ะครับ” เอ่ยพลาง สวีจ้งจินยังส่งสายตาหวานเยิ้มให้เวินสือเหยาไปที ทำเอาเวินสือเหยาขนลุกซู่ทั้งตัว “แค่จะมาทำความรู้จักเท่านั้นเหรอ?” แววตาของสวีจ้งจินเปลี่ยนไปอย่างมีเลศนัย “หลังจากนี้พวกเราจะพัฒนาความสัมพันธ์ไปให้มากกว่านี้ก็ได้นะครับ ค่อย ๆ ทำความรู้จักกันไป” นัยน์ตาคู่สวยของเวินสือเหยาหรี่ลงเล็กน้อย ขืนคุยกับเจ้าสมองเพี้ยนพรรค์นี้ต่ออีกหนึ่งประโยค ไอคิวของเธอคงได้ลดฮวบ ๆ ลงแน่ โง่ชะมัดเลย อุตส่าห์ยอมเสียเวลาตั้งนานเพื่อจะมาหาเวินซวงซวี่ที่นี่? แล้วสามปีที่เวินซวงซวี่คบกับเขา มันไม่มีความหมายเลยหรือไง? คิดได้ถึงตรงนี้ เวินสือเหยาก็รู้สึกขำไม่หยุด “ก