All Chapters of ให้สารเลวครองรักสมใจ ส่วนคุณหนูเวินประกาศรักกับคนอื่น: Chapter 71 - Chapter 80

“ซวงซวี่ เธอฟังที่ฉันพูดหน่อยได้ไหม ให้โอกาสฉันสักครั้งได้ไหม?” เวินซวงซวี่เองก็หมดความอดทนแล้วเหมือนกัน “ปล่อยฉันนะ!” “คุณทำแบบนี้ มันน่าขยะแขยง อย่าลืมสิ ว่าคุณมีพี่สาวของฉันอยู่แล้วน่ะ” ได้ยินชื่อของเวินสือเหยา แววตาของสวี่ฉงเฮ่อก็หมองหม่นลงทันที เขาอาศัยฤทธิ์สุรา กอดรัดเวินซวงซวี่ไว้อย่างไม่สนใจศีลธรรม ดึงเธอเข้าสู่อ้อมอกของตนเอง “แต่ว่า เป็นเราสองคนต่างหาก ที่หมั้นกันตอนแรก” “ซวงซวี่ อันที่จริงฉันเองก็ชอบเธอมาก…” ได้ยินประโยคนี้ เวินซวงซวี่รู้สึกเจ็บแปลบราวทั้งร่างกายถูกทิ่มแทง เธอยิ่งดิ้นรนหนักขึ้น พละกำลังของชายหญิงต่างกันอย่างสิ้นเชิง ยิ่งไปกว่านั้นยังเป็นสวี่ฉงเฮ่อที่เมาหนักด้วย เวินซวงซวี่ดิ้นรนอยู่นานครู่ใหญ่ แต่ก็ยังไม่เป็นผล “พี่เขย ถ้าเกิดพี่สาวฉันรู้เรื่องนี้เข้า คงไม่ปล่อยคุณไว้แน่” เวินซวงซวี่เห็นใบหน้าแดงเรื่อด้วยฤทธิ์สุราของสวี่ฉงเฮ่อ ก็รู้สึกถึงความขยะแขยงที่กำลังคุกรุ่นอยู่ในใจ “คุณหมั้นกับพี่สาวฉันไปแล้ว โลกภายนอกก็รับรู้ถึงความสัมพันธ์ของพวกคุณทั้งคู่แล้ว แต่คุณกลับมาทำแบบนี้ ไม่รู้สึกผิดบ้างเลยหรือไง?” สวี่ฉงเฮ่อตัวแข็งไป แต่แรงในอ้อมแขนกลับม

สวี่ฉงเฮ่อสืบเท้ายาวตรงไปยืนข้างกายเวินสือเหยาทันที ใบหน้าดูเป็นห่วงอีกฝ่าย “เหยาเหยา คุณไม่เป็นอะไรใช่ไหม” “ร่างกายคุณอ่อนแออยู่แล้ว คุณอย่าร้องไห้เลย ยิ่งคุณร้องไห้อยู่แบบนี้ ผมเองก็รู้สึกไม่ดีไปด้วยเหมือนกันนะ” สวี่ฉงเฮ่อออกปากยืนยันอีกครั้ง “คุณไม่ต้องห่วง ผมกับเวินซวงซวี่เราไม่มีอะไรกันทั้งนั้น ผมให้เกียรติคุณ เห็นเธอเป็นแค่น้องสาวคนหนึ่งเท่านั้น” แม่ที่ยืนอยู่อีกข้างหนึ่งของเวินสือเหยา ก็เป็นห่วงเรื่องสุขภาพของเวินสือเหยาเช่นกัน พอเปรียบเทียบกับแบบนี้ เวินซวงซวี่ก็กลายเป็นนางร้ายไปโดยสมบูรณ์ ในช่วงเวลานี้ เวินซวงซวี่เหมือนได้ตื่นรู้อะไรหลาย ๆ อย่างขึ้นมา ตอนแรกเธอเข้าใจว่าแค่ไม่คิดเล็กคิดน้อยอะไรกับคนพวกนี้ก็เพียงพอแล้ว คิดไม่ถึงเลย ว่าคนพวกนี้จะทำตัวเหมือนสมองมีปัญหา แต่ละคนเอาแต่กระโดดพรวดพราดเข้ามาหาเรื่องเธอไม่หยุดไม่หย่อน “ได้ สวี่ฉงเฮ่อ” เวินซวงซวี่โค้งริมฝีปากสีแดงก่ำขึ้น พยักหน้าเบา ๆ พลางกระตุกมุมปากเหยียดรอยยิ้มดูแคลนออกมา “ปากแข็งซะจริง จนถึงตอนนี้แล้ว คุณยังจะกล้าไม่ยอมรับอีกเหรอ”“เธอจะให้ฉันยอมรับอะไรอีก เธอไม่เห็นเหรอว่าเหยาเหยาเป็นแบบนี้ไปแล้ว? เธอ

ยังไงซะ แม่ของเวินซวงซวี่ก็เป็นประเภทชอบเผด็จการมาตลอด ในฐานะท่านประธานบริษัทของเวินซื่อกรุ๊ป และยังเป็นผู้หญิงคนหนึ่งด้วยแล้ว ท่ามกลางกลุ่มผู้ถือหุ้นเหล่านั้น ยิ่งไม่ต่างจากอยู่ในดงราชสีห์และฝูงจิ้งจอกเลยสักนิด แค่ลองคิดก็รู้ได้ทันที ว่าแม่ของเวินซวงซวี่ต้องลำบากมากขนาดไหนถึงจะดำรงคงอยู่ในกลุ่มคนเหล่านั้นได้ แต่เรื่องพวกนี้ แม่ของเวินซวงซวี่ไม่เคยยกมาพูด ต่อหน้าเวินซวงซวี่สักครั้ง สิ่งที่พูดกับเธอบ่อยที่สุด ก็คือให้เธอรับช่วงดูแลบริษัทต่อ รีบเติบโตและรับผิดชอบงานสำคัญได้ด้วยตัวเองให้เร็วที่สุด ในความทรงจำ แม่เป็นคนเด็ดขาดเข้มงวดและเจ้ากี้เจ้าการ ไม่ว่าจะเรื่องอะไร ก็ต้องทำให้เรียบร้อยสมบูรณ์แบบทุกอย่าง นี่เป็นครั้งแรก ที่แม่พูดคำว่าขอโทษออกมา แม่ของเวินซวงซวี่มองเวินซวงซวี่อยู่นานครู่ใหญ่แต่ก็ไม่พูดอะไรออกมา รู้สึกหวั่นไหวในหัวใจเล็กน้อย เธอถามพลางหลุบตาลง แพขนตายาวบดบังความเศร้าสร้อยที่สะท้อนในแววตาเอาไว้ พอได้ลองคิดทบทวนอย่างละเอียด เมื่อครู่นี้เธอก็ทำเกินไปจริง ๆ ทำไมเธอไม่ยอมถามหาความจริงให้ชัดเจน แต่ดันไปเข้าข้างปกป้องสวี่ฉงเฮ่อ? ทั้งที่คนหนึ่งเป็นลูกสาวแท้

เดิมทีเธอไม่ได้เป็นคนขี้น้อยใจอะไรอยู่แล้ว สวี่ฉงเฮ่อสะดุ้งในใจ ให้พูดถึงเวินสือเหยาแล้ว ในตอนนี้เขายังรู้สึกปลาบปลื้มในตัวผู้หญิงคนนี้อยู่มาก พวกผู้ใหญ่ในครอบครัวก็มักจะชื่นชมเวินสือเหยาอยู่ไม่ขาด และชอบพอเธอคนนี้เอามาก ๆ แม้ว่าเวินสือเหยาจะไม่ได้สวยเท่าเวินซวงซวี่ แต่ก็เป็นคุณหนูจากครอบครัวเศรษฐีที่ทรงอิทธิพลในเมืองหมิง เป็นหน้าเป็นตาให้สวี่ฉงเฮ่อได้ไม่น้อย จะให้ตัดขาดจากเธอจริง ๆ เขาย่อมทำใจไม่ได้อย่างเด็ดขาด คิดได้ถึงจุดนี้ สวี่ฉงเฮ่อก็เคลื่อนมือไปโอบไหล่ของเวินสือเหยาเอาไว้ ก่อนจะปลอบโยนเธอด้วยน้ำเสียงนุ่มนวลอ่อนโยน “เหยาเหยา ทั้งหมดเป็นเพราะยัยเวินซวงซวี่คนนั้นเข้ามายั่วยวนผมก่อนเอง ในใจของผมรักแต่คุณมาตลอดนะ” “อย่าไปสนใจคำพูดเหลวไหลอะไรเลย ถึงยังไงพวกเราก็หมั้นกันแล้วนะ ผมอยากแต่งงานกับคุณอยากอยู่กับคุณไปตลอดชีวิต ในหัวใจของผมมีแค่คุณคนเดียวนะ” สวี่ฉงเฮ่อหน้าตาหล่อเหล่าไม่เลว โดยเฉพาะดวงตาคู่นั้น ที่ไม่ว่าจะมองใครก็ดูลึกซึ้งมีความหมายเสมอ ด้วยท่าทีแสนอ่อนโยนอบอุ่นเช่นนี้ เวินสือเหยาเชื่อในคำพูดของเขาแล้ว เวินสือเหยาสูดหายใจลึกเฮือกหนึ่ง “เอาเถอะ แต่ถึงฉันจะให้โอก

พอเห็นใบหน้านั้นเข้า เวินซวงซวี่ก็จนปัญญาจะเอ่ยคำพูดปฏิเสธ… “ได้ค่ะ ฉันเข้าใจแล้ว” เสี้ยวพริบตาลู่เยี่ยนหุยโค้งริมฝีปากบางขึ้น แม้แต่หางตาของเขาก็ยังเปื้อนรอยยิ้ม “คุณนายลู่ ฉันจะรอเธอนะ” “อืม” เวินซวงซวี่ส่งเสียงรับคำ จากนั้นก็ก้าวเท้าเดินไปยังบริษัท ชายหนุ่มจ้องมองเงาแผ่นหลังของเวินซวงซวี่อยู่ตลอด กระทั่งเธอหายลับไปจากสายตาของเขาแล้ว ถึงจะขับรถออกไป มาถึงบริษัท ท่าทีของเวินซวงซวี่เปลี่ยนเข้าสู่โหมดทำงานอย่างเต็มตัว เสื้อสวมเสื้อสูทพอดีตัวสีอ่อนที่ดูทะมัดทะแมง รวบผมเรียบไว้ด้านหลัง โชว์หน้าผากเนียนใสอย่างมั่นใจ เวินซวงซวี่แต่งหน้าบาง ๆ มองแล้วยิ่งเสริมความงดงามเปล่งประกาย ให้อารมณ์ของความเป็นมืออาชีพในโลกของการทำงานมากขึ้น คนที่เดินผ่านต่างก็ทักทายเธอ หญิงสาวเพียงยิ้มเล็กน้อยและพยักหน้าเบา ๆ ใคร ๆ ต่างก็ชื่นชมและปลาบปลื้มในคะแนนความสวยของเธอ เวินซวงซวี่มาถึงโต๊ะทำงาน ก็หยิบข้อมูลที่ผู้จัดการฝ่ายโปรเจกต์สั่งไว้เมื่อวาน พร้อมกับเอกสารที่เธอนำออกมาจากบ้านตระกูลเวินขึ้นมา บนสันจมูกเรียวโด่งของหญิงสาวสวมแว่นตาไร้กรอบคู่หนึ่งไว้ ริมฝีปากสีเชอร์รีเม้มเบา ๆ เธอจ้องมองบนห