All Chapters of ให้สารเลวครองรักสมใจ ส่วนคุณหนูเวินประกาศรักกับคนอื่น: Chapter 81 - Chapter 90

ตอนแรกคิดว่า คุณหนูรองตระกูลเวินคนนี้จะมาฝึกงานที่บริษัทแค่พอผิวเผิน แค่ลองทำเล่น ๆ ขำ ๆ เท่านั้น ยังไงซะ พวกทายาทเศรษฐีไฮโซก็คาบช้อนเงินช้อนทองมาเกิดอยู่แล้ว แถมมีทรัพย์สินของครอบครัวอีกจำนวนมหาศาล ที่มาทำงานก็คงแค่ทำบังหน้าไปแบบนั้น คิดไม่ถึงเลยว่า เวินซวงซวี่กับทายาทเศรษฐีเหล่านั้นที่ผู้จัดการฝ่ายโปรเจกต์รู้จัก จะแตกต่างกันอย่างสิ้นเชิง อาจเรียกว่า ทำลายมุมมองเดิม ๆ ของเขาไปเลยก็ย่อมได้ เป็นความจริง ที่มีน้อยคนนักจะเอาจริงเอาจังกับการทำงานได้เหมือนกับเวินซวงซวี่ ครอบครัวของเธอรวยมาก เธอจะใช้ชีวิตลอยชายไปวัน ๆ อยู่ในเวินซื่อกรุ๊ปก็ยังได้เลย แต่ความเอาจริงเอาจังของเวินซวงซวี่นั้น เขาเห็นเองกับตามาตลอด ไม่ใช่แค่เท่านี้ เธอยังเป็นคนจริงใจ และอ่อนโยนกับทุกคนมาก คิดได้ถึงจุดนี้ สายตาที่ผู้จัดการฝ่ายโปรเจกต์มองเวินซวงซวี่ ยิ่งเต็มเปี่ยมไปด้วยความกระตือรือร้นมากขึ้นกว่าเดิม เวินซวงซวี่ไม่สนว่าคนอื่นจะมองเธอยังไง แต่เธอเชื่อเสมอว่า คนเราควรทำหน้าที่ของตนเองให้ดีที่สุด หญิงสาวยืดหลังตั้งตรง เหมือนต้นสนต้นหนึ่ง แกร่งกล้าดั่งสามารถแบกรับผืนฟ้าได้เพียงลำพัง แค่ได้มองเธอ ก

เวินซวงซวี่ไม่ได้พูดอะไรอีก เห็นว่าคนจำนวนมากในบริษัทเอาแต่มองมาที่พวกเขา จึงเลือกที่จะไม่พูดอะไรต่อ “ถ้างั้นพี่ทำงานของพี่เถอะ ส่วนทางฉันก็ยังมีธุระต้องเคลียร์” พูดพลาง เธอก็ยกแฟ้มเอกสารในมือขึ้นมาเล็กน้อย เพื่อแสดงให้เห็นว่าตนเองมาเพื่อส่งเอกสาร ลู่เยี่ยนหุยมองคิ้วตาคมคายของหญิงสาวตรงหน้า ดูเคร่งขหรือมตั้งใจขึ้นมาก ไม่มีความซุกซนเอาแต่ใจเหมือนทุกวัน “งั้นก็สู้ ๆ นะ” ลู่เยี่ยนหุยตอบกลับเหมือนไม่ใส่ใจนัก “เมี่ยวเมี่ยวตั้งใจขนาดนี้ จะงานอะไรก็ต้องสำเร็จอยู่แล้ว” เวินซวงซวี่จ้องมองนัยน์ตาลึกซึ้งของชายหนุ่มตรงหน้า รู้สึกว่าในคำพูดของเขาแฝงความหมายบางอย่าง แต่เธอก็บอกไม่ถูกว่าคืออะไร เธอยังคงค้างคาใจกับนามสกุล ‘ลู่’ ที่กำลังนึกสงสัยอยู่เมื่อครู่นี้ เวินซวงซวี่หลุบสายตาลงเล็กน้อย แพขนตายาวบดบังความรู้สึกในแววตาเอาไว้ ช่างเถอะ ต่อให้ครอบครัวของลู่เยี่ยนหุยจะร่ำรวยสักแค่ไหน ก็คงเป็นแค่แขนงย่อยของตระกูลลู่เท่านั้นแหละ ส่วนตระกูลลู่มหาเศรษฐีผู้ทรงอิทธิพลระดับท็อปที่เล่าลือกัน ประธานของเยี่ยนหมิงกรุ๊ปคนนั้น จะใช่คนที่ยอมให้คนธรรมดาอย่างเธอเข้าไปคลุกคลีด้วยได้ที่ไหนกันเล่า พ

เดิมที เวินซวงซวี่รู้สึกว่าไม่มีอะไร เพราะคนรอบตัวของลู่เยี่ยนหุยก็เว้นระยะห่างให้มากพอสมควร แต่ว่า เมื่อคำพูดนี้ถูกเอ่ยออกมา เวินซวงซวี่ก็รับรู้ได้ทันทีเลยว่าความจริงแล้วคนรอบข้างต่างกำลังจับตามองพวกเขาสองคนอยู่ “แล้วแต่เลย ไม่ต้องถามฉันหรอก” เวินซวงซวี่แค่อยากจะหนีจากตรงหนีไปให้เร็วที่สุด ในขณะที่รอบตัวหวังเซี่ยตอนนี้ คนอื่น ๆ ต่างก็พากันซุบซิบถึงประเด็นนี้กัน “โอ้โฮ คนนี้เองเหรอคุณนายลู่!” “ไม่ผิดแน่ ท่านประธานของพวกเราจะทำอาหารให้เธอ แถมยังถามด้วยว่าเธออยากกินอะไร” “จริงเหรอ ท่านประธานเนี่ยนะจะทำอาหาร” “โอ้ยตายแล้ว ตอนแรกฉันนึกว่าดอกไม้บนยอดเขาสูงอย่างท่านประธานของพวกเราไม่มีวันลดตัวลงมาเข้าใกล้คนธรรมดาหรอก แต่เอาเข้าจริงมันก็ไม่เชิงว่าเขาลดตัวลงมาหรอกนะ เพราะอีกฝ่ายเองก็เป็นระดับนางฟ้าเหมือนกัน” “ฉันละอยากรู้จริง ๆ เลยว่าพระเจ้าเคยปิดประตูบานไหนใส่ท่านท่านประธานบ้างไหมทำไมถึงได้เพอร์เฟคไปซะทุกอย่างแบบนี้” คนรอบข้างดูเหมือนจะกำลังยุ่งอยู่กับงาน แต่ความจริงแล้วกำลังสอดสายตามองทุกการกระทำ ฟังทุกคำพูดอย่างตั้งใจ หัวใจเทไปที่เวินซวงซวี่และลู่เยี่ยนหมิงจะหมด เว

ลู่เยี่ยนหุยฉวยโอกาสตอนช่องว่างของการแลกเปลี่ยนลมหายใจพูดประโยคนี้ออกไปเมื่อเขาพูดจบ ยังไม่ทันรอให้เวินซวงซวี่ตอบสนองกลับมา มือใหญ่ ๆ ของชายหนุ่ม ก็ปิดไปบนดวงตาอันงดงามของเธอเบา ๆวินาทีถัดมา ชายหนุ่มเบนตัวขึ้นไปด้านบนอีกครั้งไม่รอให้เวินซวงซวี่หายใจกระหืดกระหอบแต่อย่างใด ลมหายใจก็ถูกแย่งไปอีกครั้งเงาร่างสองสายพัวพันกันอยู่ที่นั่งด้านหลังของรถ......เวินซื่อขณะที่เวินซวงซวี่กลับไป เพื่อนร่วมงานที่โต๊ะทำงานข้าง ๆ เห็นเธอกลับมาแล้ว ก็รุดหน้ามาถามว่าสถานการณ์ทางเยี่ยนหมิงเป็นยังไงบ้างสุดท้ายเห็นริมฝีปากของเวินซวงซวี่แดงและบวมอย่างยิ่งเธออดไม่ได้ที่จะอุทานออกมาด้วยความตกตะลึง “ซวงซวี่ ปากเธอเป็นอะไร? รู้สึกเหมือนบวมจนน่ากลัวอยู่หน่อย ๆ นะ”เพื่อนร่วมงานเป็นคนรูปหน้ากลมแสนน่ารัก ปกติชอบเอะอะเสียงดัง แต่ทำอะไรแน่วแน่อย่างมาก เป็นผู้หญิงที่แสนน่ารักคนหนึ่งมีของอร่อยอะไร ก็แบ่งให้เวินซวงซวี่ความรู้สึกดี ๆ ที่เวินซวงซวี่มีให้กับผู้หญิงคนนี้ไม่เลวทีเดียวเธอลูบริมฝีปาก เมื่อสัมผัสลงไปมีแต่ความเจ็บปวดอยู่เล็กน้อยสีนัยน์ตาของเวินซวงซวี่มืดมน ก่อนจะตอบกลับไปส่ง ๆ ว่า “ไม่มีอ

“ซวงซวี่ เธอต้องเชื่อฉันนะ ฉันไม่ได้สนใจโปรเจกต์ของเยี่ยนหมิงเลย ถ้าเธอคว้ามาได้ ฉันเองก็ดีใจด้วย จริง ๆ นะ!”เมื่อเวินซวงซวี่เห็นเสี่ยวหยวนเป็นแบบนี้ ก็ได้แต่เม้มริมฝีปากแดง แล้วตบไหล่เธอด้วยสีหน้าจริงจัง “เสี่ยวหยวน เธอวางใจนะ ฉันเข้าใจความหมายของเธอ”“อยู่ด้วยกันมานานขนาดนี้ เธอเป็นคนยังไง ในใจฉันรู้ดีอยู่แล้ว”เมื่อได้ยินดังนั้น เสี่ยวหยวนก็มองเวินซวงซวี่ทั้งน้ำตาคลอในออฟฟิศ เธอเป็นคนทุ่มเทและใส่ใจคนรอบข้างมาโดยตลอดเธอเป็นคนเข้ากับคนง่ายอัธยาศัยดี จะเปลี่ยนน้ำหรือถ่ายเอกสาร ทุกคนก็จะมาหาเธอแต่มีอยู่ครั้งหนึ่ง ของในออฟฟิศหายไป กลับมีคนสงสัยเธอเป็นอันดับแรกสิ่งนี้ทำให้ความมั่นใจของเสี่ยวหยวนพังทลายลงเล็กน้อยเธอถามว่าทำไม คำตอบของทุกคนทำให้เธอคิดไม่ถึงเลยทุกคนบอกว่า เป็นเพราะเธอเล่นกับใครก็ได้ ฉะนั้นโอกาสลงมือจึงมีเยอะมากในวินาทีนั้น เสี่ยวหยวนสัมผัสได้ถึงเจตนาร้ายแต่เธอก็ยังรักษาความเป็นกันเองที่มีต่อชีวิตเอาไว้ฉะนั้น ครั้งนี้เวินซวงซวี่จึงเชื่อเธออย่างไม่ลังเล ขณะเดียวกันที่เธอประหลาดใจ ที่มีมากกว่าคือความซาบซึ้งใจคิดไม่ถึงเลยว่า ครั้งนี้ถึงกับมีคนเชื่อใจเธออย