Semua Bab ซาลาเปาบ้านข้านั้นทั้งขาวทั้งนุ่ม: Bab 211 - Bab 220

“ฉงอวิ๋น ป้าผิดไปแล้ว แต่เรื่องนี้ไม่เกี่ยวกับข้านะ ทั้งหมดเป็นเพราะคนบ้านจางทั้งนั้น พวกเขาบังคับข้าให้ทำเรื่องทั้งหมด หลานชายเจ้าอย่าถือสาป้าเลย ป้ารู้ตัวแล้วว่าตัวเองทำไม่ถูก ป้าขอโทษเจ้าแล้ว ได้โปรดช่วยอาเฉินด้วยเถอะ ขอแค่เจ้าช่วยอาเฉินจะให้ข้าทำอะไรก็ยอม” ป้าจ้าวร่ำไห้โฮอย่างหมดสภาพ บุตรชายคนเล

“เจ้าจะลองดูก็ได้”เยว่อวิ๋นพูดจบก็หันหลังเดินกลับเข้าบ้านทันที นางในอดีตผันตัวเองเข้ากองทัพเพราะอยากช่วยบิดาและผู้คนที่ทุกข์ทรมานจากสงคราม ยามนี้บิดาที่ว่าได้ตายจากไปในใจตั้งแต่วันที่ถูกทรยศแล้ว ทว่าความรักราษฎรมาตุภูมินั้นยังคงมีอยู่ นั่นทำให้นางไม่เคยคิดนำเอาความผิดเล็กน้อยของชาวบ้านมาใส่ใจแต่สำ

เยว่อวิ๋นเลิกคิ้ว ดูเหมือนนางจะเดาถูกสินะ“ก่อนหน้าเจ้าเมื่อครู่ ยายแก่บ้านจ้าวก็เพิ่งมาขอร้องให้พวกข้าช่วยจ่ายเงินชื้อตัวจ้าวเฉินจากบ่อนพนันหนึ่งร้อยตำลึงน่ะสิ”แม่เฒ่าเซี่ยได้ฟังก็ก่นด่าป้าจ้าวออกมาทันที “จ้าวฮวานางสารเลวนั่นยังมีหน้ามาขอร้องให้บ้านเราช่วยอีกหรือ ถ้าไม่เพราะจ้าวเฉินคนเสเพลนั่น เจ้า

“ทำตัวเองโดยแท้” เยว่อวิ๋นผ่อนลมหายใจพลางกล่าวเสียงแผ่ว ขณะมือเรียวยื่นยาวไปคีบหมูสามชั้นตุ๋นน้ำแดงมากินอย่างเอร็ดอร่อย “สามี ท่านยังทำอาหารได้อร่อยเหมือนเดิมเลย”ดูเหมือนว่าถึงจะผ่านไปแปดร้อยกว่าปี แต่ฝีมือทำอาหารของท่านกุนซือก็ยังไม่ตกเลยสักนิดเซี่ยฉงอวิ๋นที่กินอยู่เงียบๆ พลันคลี่ยิ้มกล่าว “อาอวิ

ใช่ว่าชุ่ยซื่อไม่อยากทำแบบนี้ แต่ที่ผ่านมาคนบ้านจางมีทั้งเงินและเรี่ยวแรงที่เหนือกว่า ครอบครัวยังมีลูกหลานคนอื่นให้เป็นห่วง นางจึงไม่อาจวิ่งไปสู้ตายกับคนพาลที่ไร้เหตุผลพวกนี้ได้ทว่าโชคดีที่สวรรค์มีตา จางเสเพลได้รับผลกรรมที่ตัวเองก่อ ส่วนจางเอ้อร์ก็ตกต่ำเพราะการกระทำของตัวเอง การกระทำของเขายิ่งไม่มี