บททั้งหมดของ ซาลาเปาบ้านข้านั้นทั้งขาวทั้งนุ่ม: บทที่ 191 - บทที่ 200

ในเมื่อมีบัญชีที่เซี่ยฉงอวิ๋นจัดการไว้ให้แล้ว เยว่อวิ๋นจึงไม่ต้องมาเสียเวลานั่งตรวจเอง หลังจากกินอาหารกลางวันกันเรียบร้อยแล้ว นางจึงสั่งให้พวกฉีเฟยนึ่งซาลาเปาไส้เนื้อจำนวนกว่าร้อยลูกครั้นพอตกเย็นถึงเวลาที่ทุกคนเฝ้ารอคอย คนงานแต่ละคนที่เดินออกไป ก็มีถุงเงินกับซาลาเปาไส้เนื้ออีกคนละสองลูกในมือกลับบ้า

แน่นอนว่าการกระทำของพวกเขาไม่ล่วงรู้ถึงเยว่อวิ๋น ทว่าอันที่จริงถึงรู้นางก็ไม่คิดมากอยู่แล้ว เพราะคนจำนวนไม่กี่สิบที่ย่าฮวาวางแผนจะใช้กดดันนางนั้น นางสามารถตีทุกคนล้มคว่ำได้หมดโดยไม่ต้องออกแรงด้วยซ้ำค่ำคืนนั้นเยว่อวิ๋นจึงยังคงนอนหลับฝันดีอยู่ในอ้อมแขนของสามี โดยไม่ได้รับรู้เลยว่ามีคนแทบจะอกแตกตาย เพ

“พวกเจ้าฟังคำพูดของนางสิ นอกจากจะไม่เพียงไม่สำนึก แล้วยังกล้าแสดงท่าทางโอหังถึงขั้นนี้ พวกเราอย่าไปยอมอ่อนให้แก่คนพรรค์นี้เด็ดขาดนะ” ป้าจ้าวรีบออกมากล่าวคำพูดปลุกระดมคนแทน นางมองไปทางแม่เฒ่าเซี่ยที่พลาดพลั้งให้แก่เยว่อวิ๋น พลางสบถด่าว่าตัวไร้ประโยชน์อยู่ในใจลูกสะใภ้คนเดียวยังไม่มีปัญญาจะจัดการ นางแ

ถึงแม้เยว่อวิ๋นจะบอกว่าให้รอพูดคุยพร้อมกันทีเดียวในตอนเย็น แต่ก็ไม่อาจขัดขวางความอยากรู้อยากเห็นของชาวบ้านกับความอยากเล่าของผู้ใหญ่บ้านได้ดังนั้นกว่าที่นางจะส่งพวกเขาทั้งหมดจากไปได้ เวลาก็ล่วงเลยจนถึงเวลากินอาหารกลางวันของคนงานแล้วรอจนทุกคนมารวมตัวกันเพื่อกินอาหาร เยว่อวิ๋นจึงประกาศบอกให้พวกเขาไปร

“เอาล่ะ พอกันได้แล้ว” เห็นว่าบ้านจางถูกด่าจนคนกลายเป็นนกกระทาหดหัวไม่กล้าสู้หน้าใคร ผู้ใหญ่บ้านที่เมื่อครู่แอบยืนสะใจจึงค่อยออกมาตวาดห้าม“ต่อไปนี้จงฟังกันให้ดี ข้าจะพูดเรื่องสำคัญแล้ว ด้วยความเสียสละของยายหนูอวิ๋น หมู่บ้านพวกเราจะเปิดโรงสมุนไพร ต่อไปใครที่ไปเก็บสมุนไพรมา ต้องการจะขายก็นำมาขายได้ที่