All Chapters of ซาลาเปาบ้านข้านั้นทั้งขาวทั้งนุ่ม: Chapter 201 - Chapter 210

ขนาดตัวเขาเองถ้าไม่ใช่เพราะเชื่อมั่นในคำพูดของซีเอ๋อร์ หลายปีมานี้ก็คงถอดใจยอมเชื่อว่าที่ร่างกายของจวินเอ๋อร์อ่อนแอแบบนี้ เป็นเพราะเหตุการณ์คลอดยากไปแล้วด้วยซ้ำสามปี…“สองสามีภรรยาคู่นั้นเป็นคนแบบไหน” คนที่กล้าท้าทายอำนาจของฮ่องเต้ จะเป็นแค่ชาวบ้านธรรมดาทั่วไปได้หรือโจวหนีขมวดคิ้ว นึกถึงอาการบาดเจ

เช้าวันต่อมาเยว่อวิ๋นกับเซี่ยต้าจวงมุ่งหน้าเข้าตำบลแต่เช้า มองด้านหลังที่มีกลุ่มเด็กน้อยนั่งเรียงราย เซี่ยต้าจวงพลันอดส่ายหน้าไม่ได้ น้องสะใภ้รองตามใจเด็กๆ มากจริงๆเยว่อวิ๋นมองตามสายตาก็พอเข้าใจความคิดของเซี่ยต้าจวง แต่จะให้ทำอย่างไรได้ ก็นางแพ้สายตาออดอ้อนของสองซาลาเปานี่นา ส่วนคนอื่นๆ นั้นจะว่าอย

เพราะมีชีวิตอยู่มาแล้วสองชาติ ดังนั้นสำหรับเยว่อวิ๋นบุรุษวัยเพียงสิบกว่าปีอย่างหลีจวินและฉินเฟิ่ง จึงเป็นแค่เด็กน้อยที่ขนยังขึ้นไม่ครบก็เท่านั้นและแน่นอนว่าในเมื่อพวกเขายังเป็นแค่เด็ก นางย่อมมีความอดทนให้กับอีกฝ่ายมากกว่าปกติเล็กน้อย...ที่บอกว่าเล็กน้อยนั้นไม่เกินจริงแต่อย่างใด เพราะในความคิดของเย

ฉินเฟิ่งยิ่งคิดก็ยิ่งไม่เข้าใจ นี่ลูกพี่ลูกน้องซื่อเสียจนไม่เข้าใจความหมายแอบแฝงในการกระทำของเขา หรือแท้จริงอีกฝ่ายเสแสร้งแกล้งแสดงได้สมจริงจนเขาถึงขนาดมองไม่ออกกันแน่“องค์ชายทรงตรัสได้ถูกต้องแล้วพ่ะย่ะค่ะ นี่เป็นเรื่องใหญ่จำเป็นต้องทำให้เป็นเยี่ยงอย่าง เพื่อที่จะได้ไม่มีใครกล้าทำเรื่องแบบนี้อีก” ฉ

เกวียนเทียมวัววิ่งไปตามถนนอย่างไม่รีบร้อน สายลมในฤดูสารทอบอ้าวและร้อนชื้น ด้านหลังเกวียนเยว่อวิ๋นนำถังหูหลู่ออกมาแบ่งให้ทุกคน แม้แต่เซี่ยต้าจวงเองก็ยังได้ไปหนึ่งไม้ด้วยหลีจวินกัดเข้าไปหนึ่งคำก็ตกหลุมรักรสชาติหวานเปรี้ยวนั้นทันที เด็กหนุ่มเลียริมฝีปากพลางกัดผลซานจาอีกคำใหญ่ ความเสียดายเงินสองตำลึงก่