Lahat ng Kabanata ng ซาลาเปาบ้านข้านั้นทั้งขาวทั้งนุ่ม: Kabanata 261 - Kabanata 270

“เจ้าหมายความว่าแท้จริงแล้ว องค์ชายไม่ได้ป่วยเพราะร่างกายอ่อนแอตั้งแต่กำเนิดงั้นหรือ อาการเหล่านั้นทั้งหมดเกิดจากถูกวางยาพิษงั้นหรือ” โจวหนีถามอย่างงุนงง “ในเมื่อองค์ชายไม่ได้ป่วย แล้วยาที่ทรงเสวยมาตลอดเหล่านั้นเล่า”คำถามที่กล่าวออกมานั้นไร้คำตอบ เยว่อวิ๋นไม่ได้พูดอะไร ทว่าในใจนางก็บังเกิดความกังขา

คำว่าขอร้องนี้ทำให้เจียหมิงฮ่องเต้ถึงกับต้องขบพระทนต์แน่น หลังจากรู้ว่าอาการของโอรสเกิดจากการถูกพิษไม่ใช่โรคทางร่างกายอย่างที่ราชครูเคยบอก พระองค์ก็สืบค้นเรื่องราวในอดีตมาโดยตลอด น่าเสียดายที่เวลาผ่านมานานหลายปี หลักฐานต่างๆ ถูกเก็บกวาดไปจนแทบไม่มีเหลือแล้ว“ถ้าหากว่าเราไม่ไปขอร้องเขาให้ช่วย เจ้าว่า

“สถานการณ์ตอนนี้เป็นอย่างไรบ้าง”รอจนเยว่อวิ๋นส่งเสี่ยวอวี้น้อยออกจากห้องไปแล้ว เซี่ยฉงอวิ๋นจึงละใบหน้าจากตำราในมือขึ้นมาถาม เยว่อวิ๋นเดินมาข้างกายอีกฝ่าย ก่อนจะตอบด้วยน้ำเสียงราบเรียบ“ไม่เลว น่าจะอีกไม่นานแล้วล่ะ เจ้าหมอหลวงแซ่เจียงนั่นนิสัยตื้นเขินนัก ไม่เพียงโลภในลาภยศผลงาน แต่ยังชั่วร้ายเห็นแก่

แม้เรื่องที่หลีจวินอาศัยอยู่กับครอบครัวเยว่อวิ๋นจะถูกเก็บเป็นความลับ มีแค่คนเพียงไม่กี่คนเท่านั้นที่รู้ว่าเขาอยู่ที่ไหน แต่เรื่องอาการป่วยที่ทรุดหนักลงจนแทบเอาชีวิตไม่รอดของเขากลับถูกแพร่ออกไปอย่างรวดเร็วแม้แต่จวงกุ้ยเฟยที่อยู่วังหลังยังรู้เรื่องนี้“นี่ ฉีหวา เจ้าว่าคราวนี้เด็กนั่นจะตายไหม” จู่ๆ เ

“ข้าคิดว่าคนพวกนั้นต้องลงมือในเร็วๆ นี้แน่ ท่านเรียกพวกโจวหนีมาสั่งการเตรียมตัวไว้เถอะ” เยว่อวิ๋นบอกสามีเรียบๆหญิงสาวนึกถึงท่าทีระแวดระวังตัวของผู้มาใหม่ พลางคิดว่าตนสู้อุตส่าห์อดทนเฝ้าตอรอกระต่าย[1]อยู่นานขนาดนี้ จะต้องไม่ให้เกิดความผิดพลาดโดยเด็ดขาดเซี่ยฉงอวิ๋นตอบรับออกมาคำหนึ่งด้วยน้ำเสียงอ่อนโ