Semua Bab ซาลาเปาบ้านข้านั้นทั้งขาวทั้งนุ่ม: Bab 271 - Bab 280

จากนั้นพออาการป่วยกำเริบหนักก็ให้กินยาสะกดกู่ วิธีนี้เป็นสิ่งที่ท่านราชครูใช้ควบคุมฮ่องเต้ผ่านองค์ชายสี่มาโดยตลอด“ถ้าเป็นแบบนี้ คนผู้นั้นคงไม่ปล่อยเราไว้แน่” อามู่กล่าวกระซิบด้วยน้ำเสียงหมดหวัง ราชครูให้ความสำคัญกับองค์ชายสี่อย่างมาก หากอีกฝ่ายจบชีวิตลงด้วยความผิดพลาด พวกเขาสองคนก็อย่าหวังว่าจะรอดไ

เห็นสายตาคาดหวังเจือจาง เยว่อวิ๋นที่พอเข้าใจความคิดคนตรงหน้าพลันใช้นิ้วถูจมูกอย่างเก้อเขิน สหายเจ้าคิดมากเกินไปแล้ว“ข้าไม่ใช่ชาวหนานเยว่ ไม่รู้วิธีสะกดกู่ที่เจ้าว่ามาหรอก แต่ว่าข้ารู้วิธีหยุดกู่ก็เท่านั้น” นางกล่าวพลางชี้ไปยังชามเลือดที่อยู่ข้างเตียงดวงตาอาเข่อเบิกกว้าง สิ่งที่อยู่ในชามคือแลือดของ

เห็นท่าทางแล้วมันอย่างไรล่ะของคนตรงหน้า เยว่อวิ๋นอดรู้สึกปวดหัวไม่ได้ มีคนไม่ค่อยฉลาดแบบนี้เลี้ยงดูมา มิน่าเล่าเจ้าจิ้งจอกน้อยนั่นถึงได้…“เจ้ารู้ไหมกู่ที่พวกเขาใช้กับเจ้านายเจ้าไม่ใช่กู่ธรรมดา” กู่เลือดเดิมทีเป็นกู่ที่เลี้ยงไว้เพื่อใช้สังหารคน ทว่าคนผู้นั้นกลับสามารถหลอมรวมมันกับวิถีชีวิตของหลีจวิน

หลายวันต่อมาหลังจากหลีจวินก็ฟื้นขึ้นมาด้วยการรักษาของหมอจางเมื่อองค์ชายสี่ได้สติอาการดีขึ้น บรรดาคนที่ฮ่องเต้ส่งมากับพวกซูอิ้นจึงทยอยพากันเดินทางกลับ ด้วยเหตุนี้วิถีชีวิตของพวกเยว่อวิ๋นก็ค่อยๆ กลับคืนสู่ความเป็นปกติอีกครั้ง“ยามนี้นางพญากู่ที่อยู่ในตัวเจ้าข้าก็ได้จัดการหลอมมันไปเรียบร้อยแล้ว ร่างกา

เห็นสีหน้าอมทุกข์ของเจ้าจิ้งจอกน้อย เยว่อวิ๋นจึงพูดขึ้นอีกครั้ง “อย่าเข้าใจผิดนะ ที่ข้าเล่าเรื่องนี้ให้เจ้าฟัง ไม่ใช่ว่าต้องการช่วยพูดแทนคนผู้นั้น ข้าก็แค่ไม่อยากให้เจ้าเสียเวลามาจมจ่มอยู่กับเรื่องไม่เป็นเรื่องพวกนี้” นางก็แค่ไม่อยากให้เด็กในปกครองของตนจมปลักอยู่กับความคิดที่อคติจนบั่นทอนตัวเอง“ข้า