บททั้งหมดของ ซาลาเปาบ้านข้านั้นทั้งขาวทั้งนุ่ม: บทที่ 341 - บทที่ 350

แม่สามีมาเยือนทั้งที แทนที่เขาจะให้สือจิ่วมาบอกนางล่วงหน้าเพื่อเตรียมตัวสักหน่อย กลับปล่อยให้นางหอบเอาสภาพดูไม่ได้มาเจอคน ดูสิคราวนี้นางเลยไม่มีหน้าจะไปเผชิญหน้ากับใครแล้ว “ท่านไม่รู้หรือไงว่าความประทับใจแรกพบมันสำคัญแค่ไหน”เซี่ยฉงอวิ๋นถูกโยนความรับผิดชอบให้อย่างไม่ทันตั้งตัว เขาไหนเลยจะรู้ได้เล่าว

“เสี่ยวอวี้ตัวอุ่นมากเลยนะเจ้าคะ ถ้าได้กอดตอนนอนรับรองว่าจะไม่หนาวเลย ถ้าท่านย่าไม่เชื่อก็ลองถามท่านอาคนงามดูได้เจ้าค่ะ”คำพูดไร้เดียงสาของเจ้าตัวเล็กเรียกรอยยิ้มบนใบหน้าผู้เป็นย่า ทว่ากลับทำให้หลีจวินหน้าแดงกว่าเดิม สุดท้ายเจ้าตัวจึงถูกท่านอาคนงามหิ้วออกไปก่อนจะทันได้พูดอะไรมากไปกว่านั้น“ฉิงฮวน เจ

แม้ว่าข้ออ้างนี้จะถูกมู่หรงเซียนนำมาใช้อย่างส่งๆ ทว่ากลับทำให้แม่นมเซียงเกิดความเข้าใจผิดอย่างใหญ่หลวง นางมั่นใจว่าเหตุผลที่องค์หยิงใหญ่ให้ความเมตตาต่อตัวเอง ต้องเป็นเพราะพอใจที่นางออกความเห็นเรื่องของเยว่ซื่อเป็นแน่ไม่อย่างนั้นในหมู่คนติดตามทำไมจึงมีแค่นางที่ได้พักกันเล่า...และความเข้าใจผิดนี้เอง

ถึงกระนั้น เยว่อวิ๋นก็ไม่ได้เดือดร้อนต่อข่าวร้ายที่กู้เหยียนเซียวนำมาเลยสักนิด นางฝากนัดหมายให้เขาไปบอกกับคนในกองทัพผู้นั้นด้วยท่าทีสบายๆ ก่อนจะชะงักไปเล็กน้อยเมื่อนึกถึงอะไรบ้างอย่างขึ้นมาได้“ว่าแต่คนที่ต้องการสูตรยาเป็นคนของใคร ท่านกู้พอจะรู้เรื่องนี้หรือไม่”แม้ในใจจะคิดยืมมือองค์หญิงใหญ่มาจัดกา

น่าเสียดายที่คำภาวนาของเยว่อวิ๋นไร้ผล เพราะพอนางหันสายตาไปที่เจ้าของวัตถุชิ้นนั้น ก็เห็นหลุมดำที่เป็นเสมือนรูระบายอากาศน้อยๆ บนแนวฟันของคุณหนูหานเข้าพอดี“...”จบแล้ว...กลายเป็นหญิงงามที่เปิดปากพูดทีก็จะมองเห็นฟันที่หลอ แบบนี้อนาคตจะมีใครกล้าสู่ของหานจีแต่งงานกันละนี่ คิดถึงตรงนี้สายตาเห็นใจจากเยว่