All Chapters of ซาลาเปาบ้านข้านั้นทั้งขาวทั้งนุ่ม: Chapter 361 - Chapter 370

“ฮ่าๆ นายท่านต้องการสิ่งใดขอรับ” เสี่ยวเอ้อร์เห็นดังนั้นก็รีบวิ่งเข้ามาทันที ใบหน้าดำๆ ของเจ้าตัวมีแววอึกอัก เมื่อครู่เขารีบหนีเอาตัวรอด ในใจจึงเกิดความกลัวว่าเยว่อวิ๋นจะไม่พอใจ“นี่เป็นค่าเสียหาย ส่วนนี่ให้เจ้าเป็นค่าทำขวัญ” เยว่อวิ๋นไม่รู้สึกว่าการที่เสี่ยวเอ้อร์หนีเอาตัวรอดเป็นเรื่องผิดแต่อย่างใด

“ขอบใจเสี่ยวอวี้กับต้าเป่าที่เป็นห่วงนะลูก”หลีจวินมองภาพอบอุ่นตรงหน้าในใจท่วมท้นไปด้วยความรู้สึกผิด เด็กหนุ่มคิดอย่างรู้สึกผิด เป็นเพราะเขาที่ทำอะไรไม่รอบคอบ เยว่อวิ๋นถึงต้องมาบาดเจ็บเช่นนี้ ถ้าไม่ใช่เพราะต้องการช่วยเหลือเขาที่มุทะลุ อีกฝ่ายจะเป็นแบบนี้ได้อย่างไรเห็นท่าทางห่วงใยจนดูล้นหลามของแต่ละ

“จะติดคนอะไรนักหนา” เด็กหนุ่มบ่นพึมพำไม่จริงจัง นิ้วเรียวขาวสะอาดทั้งบีบจมูกดึงแก้มคนตัวเล็ก เมื่อเห็นอีกฝ่ายฮึดฮัดปัดป้องทำท่าจะลืมตาตื่นจึงได้ยอมวางมือ“ฮึ!” เสียงแค่นจากลำคอดังขึ้นสั้นๆ คล้ายไม่พอใจ ทว่าใบหน้าที่ยังไม่เติบโตเต็มที่นั้นกลับมิได้มีแววรังเกียจแม้แต่น้อย รอจนไอเย็นที่ติดมาบนร่างสลายไ

“ท่านคือเถ้าแก่ร้านซินเยว่ เจ้านายของเซี่ยเฉิงจริงหรือ” บุรุษวัยกลางคนถาม ใบหน้าปกปิดไม่มิดถึงความแปลกใจ ไม่คิดว่าเจ้านายกับลูกน้องคู่นี้จะอายุน้อยเพียงนี้ ทำเอาคนคาดไม่ถึงจริงๆ“ข้าคือเซี่ยฉงอวิ๋น ทำไมพวกเจ้าถึงผิดนัดหมายเมื่อวาน ควรให้คำอธิบายเรื่องนี้แก่ข้ามากกว่าหรือไม่” เซี่ยฉงอวิ๋นตอบคำถาม ก่อ

การเริ่มต้นทักทาย…ทักทายผู้ใดกันเล่า!หลีจวินขบคิดอยู่นาน หลังจากพบว่าตนเองไม่สามารถเข้าใจคำพูดที่เซี่ยฉงอวิ๋นเอ่ยออกมาเลย เด็กหนุ่มก็ปล่อยวางพลางกล่าวน้ำเสียงอ่อนลง“ช่างเถอะ แค่ท่านไม่เสียเปรียบก็พอแล้ว”ฟังมาถึงตอนนี้มุมของสือจิ่วที่ฟังอยู่เงียบๆ พลันกระตุกถี่รัวอย่างควบคุมไม่อยู่ องครักษ์มองหน้