All Chapters of ซาลาเปาบ้านข้านั้นทั้งขาวทั้งนุ่ม: Chapter 331 - Chapter 340

เดิมบุรุษชุดดำคิดว่าการลงมือหนักหน่วงทำให้คนถอยร่นไปของเขา จะสามารถสร้างความหวาดเกรงจนอีกฝ่ายไม่กล้าผลีผลาม ไหนเลยจะคาดคิดว่าเด็กสาวตรงหน้าจะพุ่งถลาเข้ามาอีกครั้งพร้อมกับแววตาที่เปล่งประกายแวววาวรอยเยาะหยันปรากฏขึ้นในดวงตาชายวันกลางคน เสียงสบถของเขาดังในลำคอเบาๆ ยามเจ้าตัววาดฝ่ามือขึ้นป้องกันช่างเ

คำพูดของเยว่อวิ๋นไม่ได้ทำให้เซี่ยฉงอวิ๋นรู้สึกประหลาดใจแม้แต่น้อย เขาพยักหน้ารับคำด้วยสีหน้าไม่เปลี่ยนแปลง“ตกลง” การตัดสินใจให้อาจารย์ฝูไปพบฮ่องเต้ของเขาเป็นสิ่งที่ถูกต้องแล้วจริงๆ ดูเหมือนว่าการที่ภรรยาได้ซัดอดีตเหออ๋องไปรอบหนึ่ง จะทำให้นางคลี่คลายปมในใจลงได้บ้าง อย่างน้อยๆ ก็ยังปรึกษาให้เวลาเขาไ

ดูเหมือนว่าต้นหญ้าที่ดูบอบบางมักลู่ตามลมก็มีความสามารถใช้ชีวิตรอดในแบบของตนสินะ“ถ้าอย่างนั้นท่านพักผ่อนก่อนเถอะ รอพรุ่งนี้เช้าพวกเราค่อยไปบ้านเยว่กัน”นางจำได้ว่ายายเฒ่าสารพัดพิษแซ่เยว่นั่นยังติดหนี้รอยหยิกนางอยู่อีกหลายทีเลยละเยว่อวิ๋นคิดพลางหักนิ้วมือกรอบแกรบ สีหน้าท่าทางที่แสดงออกกระตือรือร้นกว

เห็นเยว่ฉินพุ่งเข้าใส่เยว่อวิ๋น หลิวซื่อพลันกรีดร้องด้วยความเป็นห่วงบุตรสาว แตกต่างจากหลิวซื่อก็คือแม่เฒ่าเยว่กับเยว่เจินเจินที่สีหน้าแสดงความกระหยิ่มออกมาชัดเจน “พี่ใหญ่ท่านตีนางให้หนักๆ เลย ดูสิคราวนี้นางจะยังกล้าปากดีอักไหม” เยว่เจินเจินร้องบอกพี่ชาย สายตาก็กวาดมองหาอาวุธข้างกายไปด้วยถึงเยว่ฉินจ

“ในเมื่อบิดากับมารดาหย่ากัน ท่านก็ต้องคืนสินเดิมให้ท่านแม่ข้าด้วยสิ” อย่างไรเสียหลิวอิงก็เป็นบุตรสาวคนเดียวของสามีภรรยาบ้านรอง ตอนที่นางแต่งงานลุงของนางจึงได้มอบสินเดิมให้ติดตัวมาจำนวนหนึ่งด้วย ซึ่งข้าวของเหล่านั้นหลังจากแม่เฒ่าเยว่รู้ก็ได้ยึดเอาไปเป็นของตัวเอง ซึ่งเรื่องนี้เยว่อวิ๋นสอบถามกับหลิวอิง