Lahat ng Kabanata ng ปลาซิวเด็กเสี่ยเข้: Kabanata 11 - Kabanata 20

หลายวันต่อมา"เอ๊ะ? พี่โดมกับพี่ดาวเรืองเขาสนิทกันเหรอทำไมถึงมาด้วยกันได้วะไอ้รุ่ง?"ปลาซิวเบิกตากว้างมองสมาชิกบ้านเสี่ยเข้กับสารวัตรพี่ชายเพื่อนขับรถเข้ามหาลัยพร้อมกันจอดข้างกันเดินเบียดกันมาท่าทางสนิทสนม?"ไม่รู้สิกูเห็นแวะไปที่บ้านด้วยทีแรกคิดว่าพี่โดมฆ่าพี่ชายกูไปซะล้ะแต่เท่าที่เห็นก็ดูสนิทกันก็ดีมั้งถึงจะได้ยินพี่เรืองบ่นบ่อยๆ ว่าจะมาทำไมก็เหอะ" ดาวรุ่งโบกมือให้พี่ชายแต่กลับหดคอยกมือไหว้คนข้างๆ ไม่กล้าสู้หน้าหันมากระซิบกระซาบกับเพื่อนสองคน"ทำไมวะแกออกจะหล่อถ้าให้กูเลือกใครสักคนในสองคนนี้เป็นแฟนกูไม่รู้จะเอาใครเลือกไม่ถูกหล่อล่ำคนละแบบ""พี่โอมไม่ไหวปะวะ หน้าตาท่าทางแกน่ากลัวมาก เดินตามหลังพี่เรืองเข้าบ้านมาแต่ละทีนึกว่านักเลงทวงหนี้กูไม่กล้าสบตาเลยขนลุก แล้วก็มาบ่อยด้วยกูต้องรีบชิ่งหนีเข้าห้องก่อนไม่กล้าสู้หน้า""ขนาดนั้นเลยเหรอวะ ทีกูถามพี่โดมเรื่องพี่เรืองละเงียบกริบแอบไปทำอะไรกันมาวะผู้ใหญ่นี่เข้าใจยากชะมัด""กูเคยถามพี่เรืองแล้วพี่เขาว่าไม่มีอะไรก็เลยไม่กล้าถามอีก""เรื่องงานของเราก็ต้องเปลี่ยนจากวิทยานิพนธ์เรื่องมาเฟียเป็นวิทยานิพนธ์เรื่องสัตว์นักล่าอย่างจระเข้กูจะได้กี่คะ

ครุ่นคิด...แต๊กๆๆๆๆจดจ่อ..แต๊กๆๆๆมุ่งมั่น..แคว่กกกกับเรื่องเรียนเคยตั้งใจแบบนี้ไหม?เกลียดความหัวไวของเสี่ยเข้ชะมัด! หน้าตากูดูลามกขนาดนั้นเลยหรือไง? เสี่ยคิดว่ากูเป็นคนยังไงถึงเสนอข้อเสนอแบบนี้ขึ้นมาใครมันจะอยากไปดูหนังสดวะ น่าอายจะตายห่าใครจะไปอยากรู้ว่าคนของพี่โดมเป็นใครถึงได้ขาวจั๊วะน่าเจี๊ยะแบบนั้น ใครจะไปอยากเห็นคนทำอะไรกันใกล้ๆบ้าไปแล้ว~สายตามุ่งมั่นภายใต้แว่นสายตากรอบดำเพ่งหน้าจอที่มีตัวหนังสือข้อมูลยาวเหยียดชวนให้ลายตาอยากบอกให้โลกรู้ว่ากูเป็นคนจริงจัง..จังไร~ปลายนิ้วเรียวจรดลงบนแป้นพิมพ์ก้มหน้าก้มตาอ่านหนังสือข้อกฎหมายดึงข้อมูลจากไฟล์ออกมาพิมพ์ร่างสำนวนส่งฟ้องนายตำรวจตั้งแต่หัวบ้านยันท้ายบ้าน ทำไมไม่ปฏิเสธแต่กลับคิดหนักว่าถ้าได้ดูหนังสดสุดสยิวแบบเมื่อกี้มันคง..อิอิอิแต๊ก ๆๆๆๆ"ปลาซิวทำไมหน้าตาเป็นแบบนั้นได้นอนบ้างหรือยังน้องใส่ชุดนี้ตั้งแต่เสี่ยออกไปทำงานเมื่อสองวันก่อนแล้วนะคะหน้าโทรมมากไม่ได้นอนเหรอ?"สามีเสี่ยออกไปทำงานกลับมาเจอเมียเด็กในสภาพหัวฟูสวมแว่นหนาเตอะและยังอยู่ในชุดเดิมมีแก้วกาแฟล้อมรอบวางบนโต๊ะนับได้เกือบสิบแก้วแปลงร่างจากคนว่างงานนอนช็อปปิ้งไปวันๆ

"สารวัตร..""คุณสารวัตร..""..ดาวเรือง""เมีย!"คนตัวโตนั่งไขว่ห้างพิงพนักเก้าอี้ตรงข้ามคุณสารวัตรหน้ามุ่ย คนตัวขาวในชุดสีกากีนั่งตัวตรงในมือจรดปากกาเซ็นเอกสารเงียบๆ แม้จะรู้ว่าถูกมองและจ้องหน้าอยู่ก็ตาม"หุบปากเลิกเรียกสักทีฉันทำงานอยู่!""ทำงานมากเกินไปแล้วไปหาอะไรกินกัน""ถ้าจะมาก่อกวนก็กลับไปเลยงานฉันเยอะขึ้นเพราะตำรวจถูกสั่งปลดสั่งย้ายตั้งเท่าไหร่จะเอาเวลาไหนปลีกตัวไปกับนายได้""ก็บอกให้ลาออกมาเป็นเมียก็ไม่เอา""ฝันอยู่เหรอ?"พักนี้งานที่แก๊งมาเฟียคงจะน้อยจนทำให้มือขวาหน้านิ่งมาวอแวสารวัตรถึงในสถานีตำรวจโดมเดินตรงดิ่งเข้ามาในห้องสารวัตรดาวเรืองแทบทุกวันจนเป็นที่คุ้นชินของบรรดาตำรวจจนข่าวลือทั่วทั้งพัทยา"อยากเอา..งานคุณยุ่งตั้งแต่มีเรื่องกันไม่ได้ทำอะไรกันเลยพอไม่ได้ทำก็หงุดหงิดแบบนี้ไงพักสักวันไหมวันกับอีกคืน~" คนหน้านิ่งเซ้าซี้เหมือนเด็กน้อยส่งสายตาวาววับมองร่างสมส่วนภายใต้ชุดสุดแสนจะภูมิฐานบ้างก็มองกางเกงเข้ารูปรัดเรียวขายาวอย่างเปิดเผยเอ่ยชวนทำเรื่องลามกทุกครั้งที่มีโอกาส"งุ่นง่านนักก็ช่วยตัวเองไปสิไม่ได้เป็นอะไรกันจะมาเรียกใช้ตลอดเวลามันก็ไม่ใช่""ผมเสนอตำแหน่งเมียมาเฟียคุ

"ปลาซิวไปห้องน้ำเป็นเพื่อนเสี่ยหน่อยเสี่ยเมาเดินไมไหว"ดึกดื่นค่อนคืนงานเลี้ยงมาเฟียไม่ต่างจากงานวัดความวุ่นวายอึกทึกคึกโครมที่มีเมียเด็กของเสี่ยเข้เป็นตัวตั้งตัวตีร้องรำทำเพลงเหมือนลูกจะบวชหน้าบ้าน"โง่! ทิ้งใบนี้มากูก็น็อคสิวะฮ่าฮ่าฮ่า!" ปลาซิวชี้หน้าเพื่อนตัวเล็กหัวเราะลั่นยื่นเหล้าแก้วใหม่ให้คนเมาโคลงไปมาหน้าแดงแจ๋เสี่ยเข้สะกิดไหล่ผอมเบาๆ เรียกเข้าบ้านเพราะดึกมากแล้วแต่คนรักกลับกลั่นแกล้งเพื่อนตัวเล็กคล้ายพามามอมเหล้าก็ว่าได้ดาวรุ่งแทบจะนอนแปะไปกับโต๊ะถือไพ่อล่างฉ่างใครต่อใครพากันเห็นหมดไม่แปลกที่จะไม่ชนะ"ไอ้รุ่งมึงเล่นดีๆ ซิวะตีโง่อยู่นั่น" ปลาซิวดีดเหม่งเพื่อนพร้อมยื่นแก้วเหล้าให้ไม่สนใจเเรงสะกิดที่บ่าเพราะสนุกอยู่"ปลาซิว.." เสี่ยเข้ก้มลงมาเรียกข้างหูแต่เมียเด็กกลับสับไพ่ฉับๆ แบบเซียน"แป๊ปนึงเสี่ย~""ว๊าย ทิ้งหมูอมหมูเหรอพี่ก้อน!""ปลา..""พี่ทองกูเห็นนะมึงซ่อนไพ่ใช่ไหมเอาออกมานะ!""ปลาซิว!" เสี่ยเข้เรียกเมียเด็กเสียงดุดังลั่นวงไพ่ทำเอาคนในวงสะดุ้งโหย๋ง"ค ครับ ครับ " ปลาซิวหันมายิ้มแห้งสบกับสายตาคมกริบท่าทีจริงจังจนต้องรีบลุกไปเกาะแขนออดอ้อน"พาเสี่ยเข้าห้องน้ำหน่อย" เสี่ย

อาณาจักรจระเข้แห่งนี้มีชายฝาแฝดที่ชื่อว่าทองกับก้อนอายุสามสิบห้าปีทำงานเป็นเด็กบาร์โฮสหนึ่งในธุรกิจของเสี่ยเข้มาตั้งแต่อายุยี่สิบห้าปีเพราะรักสบายจึงทำงานที่หาเงินได้เร็วครั้งละมากๆทั้งคู่เป็นโฮสเบอร์หนึ่งของร้านสาขาใหญ่สามารถใช้รูปร่างหน้าตาและการบริการลูกค้าจนติดงอมแงมว่ากันว่าค่าตัวรายชั่วโมงในร้านสูงลิ่วยิ่งการออกนอกรอบไปกับลูกค้ายิ่งไม่ต้องพูดถึงสำหรับออกนอกร้านหนึ่งครั้งไม่ค้างคืนต้องจ่ายเงินเทียบเท่าค่ารถยนต์หนึ่งคันเลยกว่าได้แต่ถึงกระนั้นสาวแก่แม่หม้ายเก้งกวางตัวท็อปที่หาเงินได้มากหรือเมียคนใหญ่คนโตก็ยอมทุ่มทุนสร้างกันมาแล้วเพียงแต่มีกฏการไม่ออกนอกรอบซ้ำทำให้หลายคนต้องจองชั่วโมงนั่งในร้านจนร้านแตกหลายครั้งหลายครา พักหลังมีปัญหากับคนใหญ่คนโตคุณนายระดับสูงที่มาแย่งกันใช้บริการจนต้องหยุดพักไปเป็นคนคุมร้านเสียเอง ทั้งคู่ดูแลธุรกิจบาร์โฮสในเครือเสี่ยเข้ที่มีมากมายหลายสาขาในพัทยาราวกับเป็นมือซ้ายของมาเฟียใหญ่สองแฝดใช้ชีวิตโสดมานานไม่ต่างจากเสี่ยเข้และโดมคนสนิทมือขวา แต่มารู้อีกทีเสี่ยก็คว้าเอาเด็กเลี้ยงคนแปลกคนโปรดมาเป็นเมียขึ้นหน้าขึ้นตาทั้งที่เด็กนั่นดูธรรมดาเสียจนไม่คิดว่าจะ