All Chapters of ปลาซิวเด็กเสี่ยเข้: Chapter 21 - Chapter 30

"...ตกลงครับ""หนูน่ารักจังพวกพี่จะทำเบาๆ นะคะ"โฮสตัวร้ายกระซิบชิดใบหูแดงเรื่อขบเบาคว้าร่างเล็กขึ้นนั่งตักโลมไล้ซอกคอขาวทำเอาดวงหน้าหวานกัดปรางกลั้นเสียงครางด้วยความเขินอาย มือไม้เล็กๆทั้งสองข้างกำชายเสื้อแน่นปล่อยให้สองเสือร้ายลูบไล้ล่อลวงด้วยความอยากรู้อยากลองฟึ่บ~"อ้ะ!""ขาหนูเล็กจังขอดูหน่อยนะว่าจะเนียนแค่ไหน"ก้อนที่นั่งอยู่บนพื้นร่วมล่อล่วงด้วยการลูบไล้หน้าขาไปมาก่อนจะเกี่ยวขอบกางเกงยางยืดสีดำค่อยๆ เลื่อนออกจากเรียวขาเล็กแววตาหยาดเยิ้มจากนักล่ายามมึนเมายิ่งทำให้ตื่นเต้นตัวสั่นปราการชิ้นสำคัญถูกดึงรูดออกไปพร้อมกับกางเกงชั้นในสีขาวสะอาดตัวเล็กจิ๋วพรืดด~แฝดคนพี่พยักหน้ารู้กันกับแฝดคนน้องข้อเท้าเล็กถูกรั้งกางกว้างขึ้นสูงเปิดเปลือยรูรักขาวเนียนต่อหน้าก้อนคนลามกยื่นหน้าเข้าใกล้รูเล็กเลียริมฝีปากหื่นกระหายปลายนิ้วร้อนลูบไล้ปากทางไปมารอบรูจีบสั่นเทาดาวรุ่งมองลงมาเห็นภาพช่วงล่างถ่างอ้าห่างใบหน้าหล่อเหลาไม่ถึงคืบก้านนิ้วยาวถูวนรอบรูรักราวกับจะทะลวงเข้าไปได้ทุกเมื่อแต่กลับลูบไล้มันเล่นจนเผลอกลั้นลมหายใจทนมองภาพเสียวไส้ไม่ไหวมือเล็กๆ สองข้างจึงยกขึ้นมาปิดตาแน่นแต่ยิ่งมองไม่เห็นกลับท

หลายวันผ่านไปสองเพื่อนซี้ตัวบางนั่งจิบกาแฟยามบ่ายในคาเฟ่หรูบนโรงแรมสูงเห็นวิวหาดพัทยาร้อยแปดสิบองศาสีครามเจิดจ้าในมุมส่วนตัวปลาซิวนั่งไขว่ห้างเชิดหน้าสูงกรีดกรายนิ้วเรียวจีบนิ้วจับแก้วกาแฟขึ้นซดด้วยมาดคุณนายซู้ดดดด ~"แค่ก!ๆๆ ค่อกก แอ่กกก ร้อนนน!""อี๋หยะแหย๋งว่ะปลาซิวพ่นออกมาได้เปื้อนเสื้อราคาแพงหมด" เพื่อนตัวเล็กยื่นทิชชู่ให้คุณนายมาเฟียหมาดๆเดินไปไหนก็ต้องมีคนคอยคุ้มกันหนึ่งในนั้นคือพี่โดมที่นั่งหน้านิ่งอยู่อีกโต๊ะหนึ่งพี่แกไม่ได้เต็มใจมาแค่ไม่อยากต่อกรกับสามีเสี่ยของปลาซิวเพราะรายนั้นเจ้าเล่ห์ที่สุด"ช่างเสื้อนี่เหอะกูซื้อของก๊อปมากูเสียดายตังไหนบอกมาสิว่าทำไมไม่อยากไปหากูที่บ้านนัดกูออกมานอกบ้านทำไมไม่ทราบ?""ก็..คือ..ปลาซิวช่วงนี้กูรู้สึกไม่ค่อยดีเลยว่ะ""อ้าว? เป็นไรวะปวดหัวตัวร้อนขี้ไม่ออกหรือว่า ...โควิด!!""ไม่ใช่แบบนั้นคือมันครั่นเนื้อครั่นตัวแต่ไม่ได้ป่วยกูไปหาหมอแล้วหมอบอกให้ไปพบจิตแพทย์""มึงเป็นโรคจิตเหรอวะไอ้รุ่งอาการมันเป็นยังไงไหนบอกอาจารย์หมอสิคะ?"ฝ่ามือขาวเปรอะน้ำกาแฟยื่นเกาะกุมแก้มขาวสองข้างถูไปถูมาด้วยความมันเขี้ยว?"กู..เดี๋ยวกูบอก..กูขอถามมึงก่อน" ตาดวงโ

"น้องสองคนออกมาก่อนแป๊บนึงหรี่ไฟลงด้วย" เจ้าของร้านโผล่หน้ามาเรียกโฮสหนุ่มหล่อสองคนที่อยู่กับลูกค้าด้วยตนเองทั้งที่ไม่เคยทำมาก่อนท่าทีนิ่งสนิทสองมือกุมไว้กลางลำเสียงสั่นใบหน้าฝืนยิ้มทำเอาสองหนุ่มโฮสมองหน้ากันแล้วขอตัวออกไป ร่างเล็กของลูกค้าจิ๊ปากหงุดหงิดเล็กน้อยที่มีคนขัดจังหวะแม้จะอยู่ในห้องวีไอพีกระดุมเสื้อเชิ้ตตัวบางหลุดลุ่ยจากการลูบคลำก่อนหน้านี้ แววตาละห้อยมองร่างกำยำลุกหายลับไปทั้งสองคน ไฟสีแดงหรี่สลัวลงแทบมองไม่เห็นสิ่งรอบห้องแต่มุมปากสวยกลับยกยิ้มพึงพอใจเพราะคิดว่าจะมีเซอร์ไพรส์จากทางร้าน ก็จ่ายไปเป็นแสนนี่นา กึก กึก กึก เสียงดนตรีกึกก้องใน้ห้องกว้างไม่ทำให้คนนั่งไขว่ห้างจิบเบียร์สบายอารรมณ์รับรู้ได้ถึงกลิ่นอายเย็นยะเยือกด้านหลังคืบคลานเข้ามาเเต่อย่างใด ตึก.. เสียงเท้าหยุดลงด้านหลังลูกค้าในห้องวีไอพีเมื่อรับรู้ได้ถึงการกลับมาร่างบางบนโซฟายิ้มกริ่มคนด้านหลังก็แสยะยิ้มมุมปากเช่นเดียวกัน ดวงหน้าน่ารักยังไม่ทันได้หันหน้ากลับไปมองว่าพนักงานโฮสสุดหล่อจะมีเซอไพรส์อะไรของแข็งที่มองไม่ทันก็ฟาดเข้าให้ข้างบ้องหูเสียงดังลั่น ผั่วะ!!! ตุ้บ.. ร่างบางหลับค้างกลางอากาศลงไปนอนกองบนโ

(เสี่ยเข้)"อยากไปจากเสี่ยมากเหรอ?"เสี่ยเข้มองร่างบางเปลือยเปล่าประดับประดาด้วยรอยสักแทนเนื้อตัวขาวเนียนในวันเก่า ไม่เคยคิดว่าจะได้เห็นมันบนเรือนร่างปลาซิว..สวย..ไม่รู้ทำไมแต่สวยราวกับเปลี่ยนไปเป็นคนละคนรอยยิ้มทะเล้นหายไปความว่างเปล่าในตาคู่สวยทรงสเน่ห์..เย็นชา..เจ็บปวด แต่ ไม่หลบเลี่ยงไหลลื่นอีกแล้วหมั่บบบ~ขาขวายังคงมีเลือดซิบปลีน่องถูกยกขึ้นใช้ลิ้นปาดเลียเลือดสดออกร่องรอยฟันของลิลลี่ไม่ลึกแค่เฉียด แม้แต่สัตว์นิสัยดุร้ายรายนั้นก็หวงปลาซิวยิ่งกว่าอะไรดีหวงจริงๆ ปลาซิวไม่เคยทำตัวแบบนี้จึงโกรธมากร่างบางนอนมองทุกการกระทำตั้งแต่อารมณ์แรงใส่สองร่างสวนกายเข้าหากันบ้าครั้งทำราวกับเป็นเครื่องระบายความโกรธไม่ยั้งแรงเสร็จแล้วทำทำให้เสร็จอยู่แบบนั้นจนหลับไหลพอตื่นขึ้นมาก็ยังคงขลุกอยู่กับเมียเด็กไม่ไปไหนร่องรอยสดใหม่แตะตรงไหนร่างบอบบางก็สะดุ้งน้องไม่ชอบรอยสักบอกว่าน่ากลัวและตนเป็นคนชอบใช้จุดอ่อนมาเล่นงานคนอื่นยามไม่พอใจไม่เว้นแม้แต่คนที่บอกว่ารัก"เสี่ยจะปล่อยน้องไปจริงใช่ไหม?"คำถามเดิมเอื้อนเอ่ยออกมาจากเสียงแหบแหงขาเรียวถูกจับพาดบ่าอัดใส่รูรักบวมช้ำแทนคำตอบสวบบบอึ้กกก"..ทำไมถึงอยากไปค

เสียงรถสองคันเข้ามาจอดในตัวบ้านหลังใหญ่ร่างสูงในชุดสีกากีสาวเท้าเร็วตามน้องชายตัวเล็กหน้ายาบูดบึ้งไม่แพ้กันเข้ามาในตัวบ้าน"จะทำอะไรกันบอกพี่มานะดาวรุ่ง" ข้อมือเล็กถูกคว้าหันมาเผชิญหน้ากันกับร่างสูงของพี่ชายในชุดนายตำรวจชั้นผู้ชายดาวรุ่งถูกพี่ชายตามกลับบ้านหลังจากไม่กลับมาสามวันเพราะมีร้านสักหลายสาขาที่ต้องดูแลบ่อยครั้งที่ต้องดื่มเหล้ามีกลิ่นบุหรี่ติดตัวกลับมาทำเอาพี่ชายกังวลว่าน้องจะกลายเป็นยากูซ่าจริงๆ"ผมโตแล้วระพี่เรืองทำไมต้องตามมาดูทุกวันด้วยว่าผมกับปลาซิวจะทำอะไร?""ไม่ใช่เพราะพี่ตามใจเหรอ เรากับปลาซิวถึงเป็นแบบนี้ถ้าพี่ไม่คอยตามดูก็ไม่รู้ว่าจะพากันไปทำอะไรแย่ๆ อีกยิ่งเข้าไปอยู่ในสังคมแบบนั้น.."สารวัตรดาวเรืองชะงักคำที่ถูกคนอื่นพูดถึงหนาหูเพราะน้องชายถลึงตามองขึ้นมาด้วยแววตาผิดหวัง"สังคมพวกผมมันยังไงก็แค่เปิดร้านสักเปิดผับเปิดบาร์พี่โดมแฟนพี่ก็ทำมาตั้งนานแล้วพี่ไม่เห็นจะนั่งจ้ำจี้จ้ำไชเหมือนผมเลยไม่ใช่ว่าพี่ผิดหวังที่ผมทิ้งอาชีพทนายแล้วสักเต็มตัวหรอกเหรอ?" ดาวรุ่งต่อปากต่คำกับพี่ชายด้วยถ้วยคำเจ็บแสบไม่เเพ้กัน"ดาวรุ่ง!.. ก็น้องไปทำอะไรแบบนั้นแล้วไม่เหมือนเดิมไงกลิ่นบุหรี่ที่