All Chapters of สยบรักยอดบัณฑิต: Chapter 81 - Chapter 86

แสงแดดเจิดจ้าเหนือทุ่งหญ้าเขียวขจีริมฝั่งแม่น้ำใหญ่ เมืองเห่ยโจวคลาคล่ำด้วยชาวบ้านที่หลั่งไหลกันมาดูผลการทดสอบเขื่อนใหม่ที่สร้างขึ้นภายใต้การควบคุมของเผิงเหยียนเฉิงเขื่อนหินรูปโค้งขนาดใหญ่ทอดยาวคล้องแนวแม่น้ำอันเชี่ยวกราก โครงสร้างซับซ้อนถูกวางเรียงอย่างเป็นระบบ หินก้อนใหญ่ถูกบีบอัดเข้าหากันตามหลักการคำนวณ ที่แม้แต่ชาวบ้านก็ยังอดทึ่งไม่ได้ข้างล่างทางทิศใต้มีช่องทางน้ำไหลผ่านที่เปิดและปิดได้ด้วยประตูเหล็ก ซึ่งจะช่วยระบายน้ำส่วนเกินในยามน้ำหลากเผิงเหยียนเฉิงในชุดขุนนางยศรองสวมหมวกผ้าฝ้ายธรรมดา กำลังยืนมองกระแสน้ำที่เริ่มไหลทะลักผ่านช่องทดสอบ สายน้ำปะทะแนวเขื่อนก่อนจะไหลพุ่งออกไปอย่างเป็นระเบียบ ไม่มีการรั่วซึมหรือสั่นสะเทือนแม้แต่น้อยขุนนางในคณะ ทั้งจากกรมโยธา กรมคลัง และทหารคุ้มกัน ต่างมองหน้ากันด้วยความยินดีและชื่นชม“ประสิทธิภาพยอดเยี่ยม หากถึงฤดูน้ำหลากปีหน้า เขื่อนนี้จะช่วยรักษาแหล่งน้ำให้ชาวเมืองได้มหาศาล”“ใต้เท้าเผิง ท่านมีความสามารถเหนือคาด แม้จะไม่ใช่ขุนนางฝ่ายโยธา แต่ยังสามารถจัดการงานได้รัดกุมถึงเพียงนี้&rdquo

รุ่งเช้าในเมืองหลวงแคว้นสือ แสงอาทิตย์สีทองสาดส่องต้องยอดหลังคากระเบื้องมังกรของพระราชวังหลวง แววระยับของเงาอาคารสะท้อนแสงรุ่งอรุณจนงดงามดั่งภาพวาดขบวนขุนนางทยอยเดินเข้าสู่ท้องพระโรงทีละคณะ เครื่องแต่งกายสีเข้มปักลวดลายตามยศถาบรรดาศักดิ์ปลิวไสวไปตามลมเผิงเหยียนเฉิงอยู่ในชุดเต็มยศของขุนนางกรมพิธีการ ปักลายเมฆมงคลสีเงินบนพื้นผ้าไหม สวมหมวกขุนนางทรงกลม เขาค้อมตัวเข้าไปในท้องพระโรงพร้อมเหล่าขุนนางที่ร่วมงานสร้างเขื่อนด้วยกัน ทั้งหมดต่างรอถวายรายงานผลงานการควบคุมและก่อสร้างเขื่อนเห่ยโจวภายในท้องพระโรงใหญ่ พระที่นั่งมังกรตั้งอยู่เบื้องสูงเหนือชั้นบันไดหินอ่อน ฮ่องเต้ทรงประทับในฉลองพระองค์ลายมังกรห้ากรงเล็บ ประดับด้วยมงกุฎทองคำอย่างสง่างาม ข้างพระองค์มีฮองเฮาประทับด้วยในที่ประทับด้านข้าง พระพักตร์ของทั้งสองเปี่ยมด้วยความสงบ เย็นขรึมและเปี่ยมด้วยอำนาจขณะเผิงเหยียนเฉิงคุกเข่าทูลถวายรายงานโดยละเอียด เสียงของเขาชัดถ้อยชัดคำ กิริยาสงบ สมกับเป็นขุนนางหนุ่มที่เปี่ยมด้วยวุฒิภาวะ แม้จะยังหนุ่มแน่นแต่ก็ครองสติและหลักการมั่นคงนัก“ทูลฝ่าบาท เขื่อนที่เมืองเ

เช้าวันรุ่งขึ้น ม่านหมอกบางที่ปกคลุมจวนโหว ลู่ซือหนานสวมเสื้อคลุมผ้าต่วนสีอ่อนเรียบง่าย ท่ามกลางขบวนรถม้าที่เตรียมพร้อมสำหรับการเดินทางกลับเจียงเฉินเผิงเหยียนเฉิงยืนส่งนางอยู่ตรงหน้าประตูใหญ่ของจวน ท่ามกลางสายลมเย็นที่พัดปลายผ้าแพรปลิวไสว ดวงตาเขามองนางไม่กะพริบ ราวกับจะจดจำทุกเสี้ยวภาพของนางไว้ให้ลึกสุดหัวใจ“ท่านต้องดูแลตัวเองให้ดี อย่าฝืนงานหนักจนล้มป่วยอีก ข้าจะรอจดหมายจากท่าน” ลู่ซือหนานยิ้มอ่อน สายตานางหม่นเศร้าเล็กน้อยแต่เปี่ยมไปด้วยความอุ่นใจ“ข้ารู้” เขากล่าวเสียงเบา“รักษาตัวด้วย” พูดจบนางก็ขึ้นรถม้า เสี่ยวหลานยกม่านลงอย่างเงียบงัน ขบวนเดินทางค่อยๆ เคลื่อนออกจากจวนท่ามกลางเสียงกีบม้ากระทบพื้นและฝุ่นดินเบาๆเผิงเหยียนเฉิงยังคงยืนมองจนกระทั่งปลายขบวนลับสายตาไปนานแล้ว เขาถอนหายใจเบาๆ ก่อนจะหมุนตัวกลับเข้าจวนขณะเดินเข้าไปในลานกลาง อาหมิงที่ยืนรออยู่ด้านข้าง ก็เดินเข้ามาถามเสียงเบา“นายท่าน ในเมื่อท่านตั้งใจจะแต่งงานกับคุณหนูลู่หลังจากภารกิจสร้างเขื่อนเสร็จสิ้นอยู่แล้ว เหตุใดจึงกราบทูลข