All Chapters of สยบรักยอดบัณฑิต: Chapter 81 - Chapter 90

รถม้าสีเรียบแต่งอย่างเรียบหรูของสกุลลู่เคลื่อนตัวช้าๆ รั้งท้ายขบวนของเหล่าขุนนางที่เดินทางกลับไปยังเมืองหลวง มุ่งหน้าไปตามเส้นทางที่ลัดเลาะผ่านภูเขาและลำธารท้องฟ้าโปร่งใส แดดยามสายส่องลอดม่านบางเข้ามาในรถม้า เกิดแสงอ่อนๆ สะท้อนผิวถ้วยชาของลู่ซือหนานที่ถือไว้ในมือภายในรถม้ากว้างขวางพอสมควร มีเบาะรองนุ่มและหมอนพิงตัดเย็บจากผ้าชั้นดี นั่งอยู่ในรถม้าคือเผิงเหยียนเฉิงและลู่ซือหนาน ทั้งสองอยู่ใกล้กันในระยะพอเหมาะ มีเพียงกล่องขนมงาและชาอุ่นคั่นกลางบรรยากาศที่อบอวลไปด้วยความอบอุ่นอย่างเงียบงัน หลังจากเดินทางผ่านมาหลายลี้ เผิงเหยียนเฉิงจึงเอ่ยขึ้นเบาๆ“ข้ารู้ว่าการเดินทางเช่นนี้ ลำบากนักสำหรับสตรีเช่นเจ้า แต่เจ้ากลับไม่ลังเลที่จะมาร่วมทุกข์กับข้า แม้ไม่สนเสียงครหาใดๆ ข้าซาบซึ้งใจยิ่งนัก ซือหนาน”นางเงยหน้ามองเขา แววตาทอประกายอ่อนโยน มือเรียวแตะถ้วยชาวางลงเบาๆ ก่อนเอ่ย“ท่านคิดว่าข้าจะปล่อยให้ท่านเผชิญทุกอย่างตามลำพังได้หรือ หากข้าอยู่แต่ในเรือนอย่างสตรีในวังทองแล้วไม่อาจเคียงข้างท่านในยามลำบาก เช่นนั้นจะเรียกว่าคู่ชี

เมื่อเผิงเหยียนเฉิงกลับถึงจวนเผิงซึ่งบัดนี้กลายเป็นจวนโหวอย่างเป็นทางการ บรรยากาศในเรือนใหญ่ก็พลันเปลี่ยนแปลงไป เหล่าบ่าวไพร่ต่างมีสีหน้าปีติยินดีเร่งตกแต่งประตูหน้า ประดับผ้าแดงและผืนแพรทองตามธรรมเนียมแสดงความยินดีที่นายของตนได้รับพระราชทานบรรดาศักดิ์ใหม่ขณะเดินผ่านลานกว้าง เผิงเหยียนเฉิงมองไปยังเรือนรับรองที่ลู่ซือหนานพักอยู่ รอยยิ้มอบอุ่นผุดขึ้นบนใบหน้า เขาตัดสินใจจะยังไม่บอกนางเรื่องราชโองการสมรส เพื่อให้นางประหลาดใจในภายหลังเมื่อเข้าไปถึงเรือน ลู่ซือหนานนั่งอยู่กับเสี่ยวหลาน จิบชาช้าๆ พลางมองออกไปนอกหน้าต่าง สายตานางจับจ้องที่ดวงอาทิตย์ยามบ่ายคล้อย ซึ่งบอกให้รู้ว่า เวลาพักอยู่ที่เมืองหลวงใกล้จะหมดลงแล้วทันทีที่เห็นเขา นางลุกขึ้นรับอย่างเรียบร้อย“พี่เหยียนเฉิง”เผิงเหยียนเฉิงพยักหน้ายิ้มบาง เดินเข้าไปใกล้แล้วนั่งลงข้างนางอย่างเป็นกันเอง“เจ้ารู้ข่าวดีแล้วใช่หรือไม่”“ข่าวดีหรือเจ้าคะ” นางถามพลางเอนตัวมาทางเขาเล็กน้อย“ข้าเลื่อนขั้นเป็นเจ้ากรมพิธีการ และได้รับพระราชทานบรรดาศักดิ์

บ่ายวันหนึ่งในเมืองเจียงเฉิน ลู่ซือหนานเดินทอดน่องอย่างสงบอยู่ในตลาดกับเสี่ยวหลาน ผู้คนเริ่มหันมามองและกระซิบกันเบาๆ เมื่อนางผ่านไป ในน้ำเสียงนั้นมีทั้งชื่นชมและเหยียดหยามปะปนกันขณะนางยืนเลือกซื้อผ้าลายสวย เสียงใสของหญิงสาวผู้หนึ่งก็ดังขึ้นอย่างนอบน้อม“คุณหนูลู่”ลู่ซือหนานหันกลับไป ก็พบกับคุณหนูซุนบุตรีนายอำเภอเจียงเฉินในชุดผ้าสีเขียวอ่อน กิริยาเรียบร้อยและท่าทางนอบน้อมกว่าแต่ก่อนมาก“ข้าดีใจที่ได้พบท่านอีกครั้ง” คุณหนูซุนกล่าวพร้อมโค้งศีรษะเบาๆ“ข้าอยากกล่าวคำขอโทษอย่างจริงใจต่อสิ่งที่เคยเกิดขึ้น... ข้าเคยหลงกลและเป็นเครื่องมือของคุณหนูโจวโดยไม่รู้ตัว” นางกล่าวถึงเรื่องราวที่ผ่านมานานตั้งแต่ปีก่อน เพราะเพิ่งมีโอกาสได้เจอหน้ากันลู่ซือหนานพยักหน้าช้าๆ ก่อนคลี่ยิ้มบาง“เรื่องผ่านไปแล้ว หากท่านรู้ผิดและตั้งใจจะไม่ให้ซ้ำอีก ข้าก็ไม่ถือโทษ”ขณะทั้งสองยืนคุยกันอย่างสงบ เสียงกระซิบที่เคยแว่วมาก่อนหน้านี้ก็ดังชัดขึ้นจนเกินพอดี“นี่ใช่ไหมล่ะ นางที่ตามบุรุษไปอยู่เมืองอื

ภายในเรือนใหญ่ของสกุลลู่ อากาศอบอวลไปด้วยกลิ่นดอกไม้แห้งและกลิ่นไหมหอมอ่อนๆ จากผ้าชุดมงคลช่างฝีมือหลายคนกำลังเร่งมือตกแต่งเรือนให้สมเกียรติขบวนเกี้ยวเจ้าสาวที่กำลังจะมาถึง ทุกห้องทุกซุ้มถูกประดับด้วยผ้าสีแดงสด ปักลายเมฆมงคลด้วยด้ายทองลู่ซือหนานยืนอยู่หน้าชุดเจ้าสาวสีแดงเพลิงที่ถูกส่งมาพร้อมจดหมาย ลายปักบนไหมทำจากดิ้นทองและประดับอัญมณีเล็กละเอียดลออ เมื่อมือลูบผ่านผืนผ้า เนื้อสัมผัสนุ่มราวกับขนนกเสี่ยวหลานผู้ติดตามคนสนิทกำลังจัดเตรียมสินเดิมที่จะขนไปเมืองหลวงอย่างขะมักเขม้น พอเงยหน้าขึ้นเห็นลู่ซือหนานยืนนิ่งมองชุด ก็หัวเราะคิกพลางว่า“คุณหนูเจ้าขา ชุดนี้พอดีตัวท่านยิ่งกว่าช่างวัดเสียอีกเจ้าค่ะ มิทราบว่าท่านโหวเผิงสายตาดีถึงเพียงไหน ถึงรู้ว่าสะโพกท่านงามเท่าใด เอวคอดเท่าไร  หรือว่าคืนที่ท่านอยู่เรือนจวนโหวนั้น...”ลู่ซือหนานหันขวับมาในทันที แก้มแดงปลั่งขึ้นมาทันตา“เสี่ยวหลาน เจ้าอย่าพูดจาเหลวไหล”“เหลวไหลหรือเจ้าคะ บ่าวยังไม่ได้พูดเลยว่าอะไร แต่ใบหน้าท่านแดงขนาดนี้ บ่าวก็พอดูออกแล้วเจ้าค่ะ&rd

ขบวนเจ้าสาวเคลื่อนตัวเข้าสู่ประตูเมืองหลวงในยามสาย ขบวนมงคลยาวเหยียดนำโดยขบวนนักดนตรีส่งเสียงเป็นจังหวะรื่นเริง ท่ามกลางสายตาของชาวเมืองที่ออกมายืนแน่นสองฝั่งถนนเพื่อชมขบวนเจ้าสาวอันทรงเกียรติของจวนโหวเผิงเกี้ยวเจ้าสาวสีแดงเข้มตัดขอบทองประดับด้วยพู่ไหมสีแดงสดและกระดิ่งเงินเบาๆ ที่สั่นไหว เคลื่อนไปอย่างช้าๆ ข้างเกี้ยวเผิงเหยียนเฉิงในชุดเจ้าบ่าวเต็มยศควบม้าคู่ใจอย่างมั่นคง ดวงตาแน่วแน่มุ่งหน้าสู่ประตูใหญ่ของจวนโหวซึ่งเพิ่งได้รับพระราชทานอย่างเป็นทางการจากฮ่องเต้เมื่อขบวนมาถึงหน้าเรือนโหว เสียงประทัดยาวชุดใหญ่ก็ดังขึ้นเป็นสัญญาณต้อนรับเกี้ยวเจ้าสาว เสียงประทัดแดงปลิวว่อนเต็มพื้นประหนึ่งโรยด้วยกลีบดอกไม้แดง ตำรับพิธีแต่งงานของขุนนางชั้นสูงถูกปฏิบัติอย่างครบถ้วน เหล่าข้ารับใช้สกุลเผิงออกมายืนเรียงรายสองข้างประตูคารวะเจ้าสาวเมื่อถึงหน้าประตูจวน ขันทีหลวงที่รับมอบหมายจากในวังเดินออกมาเปิดม่านเกี้ยวชั้นนอก เสี่ยวหลานช่วยประคองลู่ซือหนานลงจากเกี้ยวในขณะที่นางยังคงคลุมหน้าเผิงเหยียนเฉิงเดินเข้ามาพร้อมถาดทองเล็กที่มีผลทับทิมสองผล และเชิญลู่ซือหนานเข้าเรือนด้วยตั