All Chapters of เกิดใหม่อีกครั้งฉันจะไม่ยอมเป็นคุณหนูผู้อ่อนแอ: Chapter 41 - Chapter 50

ระหว่างที่วิญญาณหลานสาวบุญชัยอยู่ในช่วงชีวิตขาขึ้น ทางด้านกิ่งแก้วกับแม่ก็เจอเรื่องราวเจ็บปวดหัวใจ เมื่อนายไตรรัตน์เดินหน้าเคร่งเรียกตัวเธอสองแม่ลูกเข้าไปคุยด้วย เดิมนางกาญจนาคิดว่าเขาคงมาคุยเรื่องรับรองบุตรซึ่งยืดเยื้อมาหลายเดือนซึ่งพ่อของลูกสัญญาไว้ว่าหลังจากงานศพนังเอื้อม เขาจะยินยอมรับกิ่งแก้วเป็นลูกเพียงแต่ขอเวลาหน่อย เพราะภายนอกคนในสังคมจะมองเขาแปลกๆ ด้วยลูกสาวคนโตพึ่งเสีย..ดันมาเซ็นรับรองลูกสาวคนใหม่ทั้งที่เถ้ากระดูกคนเก่ายังไม่ทันเย็นแน่ละ อดีตพี่เลี้ยงจำใจต้องอดทน..เพราะที่ชู้รักพูดก็มีเหตุผลไม่น้อยวันนี้กาญจนาจึงอารมณ์ดีกว่าช่วงก่อนที่ทะเลาะกับเขาเรื่องบรรดาผู้หญิงในสังกัด..หล่อนพยายามกลับไปใช้ไม้อ่อน..อีกทั้งยังแสดงแง่มุมอ่อนโยนเข้าใจ แล 'น่าสงสาร' ดังที่เคยใช้ได้ผลมาตลอดทว่าคราวนี้หญิงวัยกลางคนอาจลืมเรื่องสำคัญไปอย่าง มันก็จริงอยู่ว่าผู้ชายไม่ชอบผู้หญิงขี้หึง รวมถึงผู้หญิงที่เข้าใจเขาทุกอย่างแต่..ณ ตอนนั้น กับณ เวลานี้ ย่อมต่างกันอดีตหนุ่มสาวสองคนฐานะยากจน..เขากลับทิ้งเธอไปหาผู้หญิงที่ร่ำรวยกว่า..แต่เธอยังมีหน้าตาสะสวย ยังม

ณ คณะบริหาร มหาวิทยาลัยเอกชนชื่อดัง ชายหนุ่มผมแสกกลางยุคy2k เดินเอามือล้วงกระเป๋าเข้าตึกคณะแฟนสาวราวกับคณะวิศวะของตนเองและดูเหมือนคนในคณะเองก็เริ่มชินตา อีกทั้งรับรู้ไปทั่วแล้วว่าแฟนสาวของเดือนวิศวะ ก็คือตัวมัม..ตัวให้นมบุตรของคณะ บูรพาเองก็ฉลาดนัก..ชายหนุ่มมักซื้อของกินมาฝากคนรอบๆ ตัวหญิงสาวโดยถือคติว่า 'ใครดีกับอ้าย...เขาก็จะดีด้วย ส่วนใครร้ายกับแฟนเขา..เตรียมโลงไว้ได้เลย!'"อ้าว..ตง"เปียเพื่อนตัวเล็กสุดจี๊ดของแก๊งนางฟ้า..ส่งยิ้มโบกมือทักทายมาที่เพื่อนแฟน...ร่างสูงใหญ่ในชุดช็อปวิศวะสาวเท้าเข้าไปหาทันที"อ้ายละ"เสียงทุ้มต่ำถามกลับ..ดวงตาคมกริบราวกับเหยี่ยวไล่สายตาหาคุณแฟนสุดที่รัก..แต่เดอะแก๊งนางฟ้ามีแค่เพื่อนแฟนที่ดูเหมือนกำลังจะกลับกันแล้ว ซึ่งสองสาวคนเดียวในกลุ่มก็ถึงกับเบ้ปากด้วยความหมั่นไส้"แหมหวานจังนะ เห็นหน้าก็ถามหาแต่แฟน""ไม่ให้ถามถึงแฟน แล้วจะให้ตงถามถึงใครล่ะ"คนหน้าหล่อเถียงกลับ มือหนาใหญ่ก้มมองมือถืออย่างหงุดหงิดเล็กน้อย..เรื่องของเรื่องโทรไปเจ้าหล่อนดันไม่รับโทรศัพท์ซึ่งเหตุผลเด

คนอายุน้อยกว่าก็พอจะเข้าใจความรู้สึก...ยังคงอธิบายเสียงเรียบเรื่อยเซื่องซึมแฝงความเจ็บปวดให้คนเป็นลุงฟัง“ผู้หญิงตัวผอมๆ ชื่อเอื้อมนาง เป็นลูกของคุณมัณฑนา ส่วนคนที่อายุมากกว่าชื่อกาญจนา เป็นทั้งพี่เลี้ยง และควบสถานะชู้รักของนายไตรรัตน์..หรือพ่อของเอื้อมนาง”ณ..เวลานั้นเรื่องราวทั้งหมดก็พรั่งพรูออกมาจากริมฝีปากสีหวานไม่รู้ว่าเจ้าหล่อนอินกับเรื่องราวของหลานสาวที่ชื่อเอื้อมนางหรือยังไง..น้ำเสียงที่ใช้จึงพาให้คนฟังสะเทือนใจไปด้วยเอาเป็นว่าลุงแท้ๆ แบบพสุกานต์ถึงกับมือสั่นด้วยความโกรธ..น้ำตาลูกผู้ชายไหลอย่างห้ามไม่อยู่แม้นว่าเขากับพ่อเราจะมีความเชื่อ ความคิดไปคนละทาง ตัวเขาเองก็ไม่เคยคาดหวังในทรัพย์สมบัติของบิดา..เพราะยังมีน้องสาวคนสวยแสนดีที่มีสิทธิ์รับมรดกอยู่อีกคน และแน่นอนน้องย่อมจะเป็นคนดูแลบิดาตอนแก่..เขาเองก็ไม่มีห่วงอีกมั้งยังสามารถเลือกเส้นทางชีวิตได้อย่างสบายใจทว่าสิ่งสุดท้ายที่เขาคิด..คือการที่ครอบครัวแท้ๆ ถูกทำลาย น้องสาว..บิดา..แม้แต่หลานสาวที่ไม่เคยเห็นหน้ายังถูกฆ่าทิ้งความโกรธแค้นชิงชัง..รุนแรงจนห้ามอารมณ์ไม่อยู่..มั

"แล้ว..." เสียงที่ตั้งใจจะถาม..แต่ไม่รู้ว่าควรถามอะไรกับเงียบลง หนึ่งกายหยาบหนึ่งวิญญาณต่างสบสายตา..สิ่งหนึ่งที่สะท้อนสู่ดวงตาคนทั้งคู่ คือ 'ความสับสน' ดังนั้นบรรยากาศจึงเต็มไปด้วยความเงียบทว่าลูซิสเองกับเริ่มหงุดหงิด..อย่าลืมว่ากว่าเขาจะหาวิญญาณอ้ายตัวจริงมาได้..ต้องสูญเสียพลังและเวลาไม่น้อย!นังวิญญาณตนนี้ก็เหลือเกิน..แทนที่ได้กลับมาเป็นรูปเป็นร่างจะเอ่ยปากทวงร่างเดิมคืน..กลับดันเลือกจะเงียบ"หึ นังวิญญาณเร่ร่อน" ไม่รู้ทำไมพอได้ยินคำว่า 'เร่ร่อน' ทั้งสองถึงกับสะดุ้งดวงตางดงามเกินมนุษย์ถึงกับถลึงตาจ้องมองวิญญาณสาวที่ทำตัวน่าขายหน้านะ"ข้าไม่ได้หมายถึงเจ้านังอ้ายตัวจริง ข้าหมายถึงวิญญาณที่อาศัยอยู่ในร่างของเจ้า""ท่าน..จะทำอะไร" วิญญาณสาวที่ถูกจับตัวมากระซิบถาม"เจ้าไม่อยากได้ร่างเดิมคืนหรือยังไง..ข้าก็พาเจ้ามาเอาแล้วนี่ไง"คำตอบของผู้มีอำนาจที่สุดในที่นี้มีผลให้วิญญาณสาวลังเล..ก่อนที่จะเหลือบมองไปที่กายหยาบเดิมของตนซึ่งเอื้อมนางเองก็ถึงกับเม้มปากแน่น นั่นซินะ กายหยาบนี้ไม่ใช่ของหล่อน..ไม่ใช่มาตั้งแต่ต้นแม้นอ้

บูรพาสะดุ้งตื่นด้วยความตกใจ..เนื้อตัวเต็มไปด้วยเม็ดเหงื่อเหนียวเหนอะหนะ..อวัยวะฝั่งซ้ายเต้นระรัวราวกับหลุดออกจากขั้ว..ภาพฝันราวกับเรื่องจริง..ทว่าก็แทบจะไม่ต่างจากเรื่อง 'โกหก'มือหนาหยาบชื้นเหงื่อเปลี่ยนมาลูบหน้าเพื่อเรียกสติ..ดวงตาคมกริบราวกับเหยี่ยวเหลือบตามองไปยังหน้าต่างที่ยังคงเปิดเอาไว้..ลมพัดผ่านม่านไหวๆ...แดดเช้าสาดส่องเข้ามาส่งผลให้ภายในห้องติดจะอบอ้าวไม่น้อยภาพเมื่อคืนกลับลอยวาบขึ้นมา..ระหว่างที่กำลังนอนกลิ้งไปมากลิ้งมารอดูบอลรอบดึก..ชายหนุ่มผมสีเงินยวงในชุดสูทสีขาวอยู่ๆ ก็โผล่ขึ้นมาจากไหนก็ไม่อาจรู้ได้ คำว่า 'ขโมย' ผุดขึ้นมาในหัวเป็นสิ่งแรก ทว่า..รูปร่างที่งดงามเกินกว่ามนุษย์บนโลกนี้จะมี..โดยเฉพาะรอยยิ้มละมุน..บวกกับดวงตาใสกระจ่างเต็มไปด้วยความบริสุทธิ์เมตตา ช่างห่างไกลกับคำว่า 'หัวขโมยเสียเหลือเกิน'"นะ..นายเป็นใคร เข้ามาในห้องฉันได้ยังไง"เสียงที่คิดว่าตะโกนถาม ทว่าพอเอ่ยออกมาเสียงกับเบาราวเสียงกระซิบ..ชวนให้แม้แต่เจ้าตัวยังแปลกใจ แขกผู้ไม่ได้รับเชิญยังคงอารมณ์ดีไม่น้อย...ทั้งยังแนะนำตัว ก่อนจะตั้งคำถามว่า"ข้าชื่อโครนอส..เจ้าอย