All Chapters of ทะเลทรายเดือดรัก(20+): Chapter 51 - Chapter 60

[อิลยาส] ร่างสูงกำลังยืนมองไปยังร่างบางที่ยังคงหลับสนิทบนเตียงใหญ่ พายุร้ายยามค่ำคืนได้ผ่านพ้นไป สิ่งหนึ่งที่ยังคงเหลืออยู่คือความรู้สึกของชายหนุ่ม อิลยาสโทษตัวเองอีกครั้งที่เขาได้กระทำกับเธออย่างโหดร้าย ‘ถ้าเธอยอมตกลงกับเขาดีๆ มันก็คงจะไม่เกิดเหตุการณ์เช่นนี้’ เสียงหนึ่งสะท้อนเข้ามาในโสตประสาทของชายหนุ่ม ราวกับมีตัวขาวตัวดำในร่างเดียวกัน แกร๊ก!! ประตูใหญ่ถูกเปิดออกพร้อมกับร่างของชีคหนุ่มเดินจากไป วันนี้อิลยาสยังคงต้องเคลียร์เรื่องราวต่างๆ อีกมากมาย โดยเฉพาะ ‘ราเนีย’ ท่านพ่อของเขาอยากฟังเรื่องราวจากปากของเขา ว่าทำไมเขาถึงปฏิเสธราเนียเช่นนี้ แน่นอนมันคงต้องเป็นเรื่องราวใหญ่โตของผู้ใหญ่สองรัฐที่ยังคงคิดว่า การจับคู่บุตรชายหญิงให้แต่งงานกันนั้นถือเป็นเรื่องของการกระชับความสัมพันธ์ให้แน่นแฟ้นมากขึ้น “ท่านพี่อิลยาสมีหญิงอื่นเจ้าค่ะท่านลุง”ยังไม่ทันที่ชายหนุ่มจะหย่อนกายลงนั่ง เสียงของราเนียก็เอ่ยขึ้นทันทีราวกับรอจังหวะนี้อยู่ก่อนแล้ว “จริงอย่างที่น้องเจ้าพูดหรือไม่...อิลยาส” “จริงขอรับท่านพ่อ...”อิลยาสตอบเพียงสั้นๆ ไม่ว่าท่านพ่อของเขาจะโกร

“ก็เพราะคุณอยากได้ทายาทไงคะ และอีกอย่างคุณก็อาจทำสำเร็จ เพราะตอนนี้ฉันอาจจะท้องลูกของคุณก็ได้ นี่ไงคะคือเหตุผลของคุณ” “ข้าสามารถที่จะหาผู้หญิงอื่นมากมายมาตั้งท้องลูกของข้าได้เป็นร้อยเป็นพัน...เจ้าไม่รู้จริงๆ หรือแกล้งไม่รู้กันแน่ ว่าข้าสนใจเจ้า และเลือกเจ้าเป็นคู่ชีวิตของข้า พร้อมที่จะแต่งงานกับเจ้าให้เรามีชีวิตครอบครัวที่สมบูรณ์ขึ้น ข้าตามใจเจ้าเสมอ ถ้าเจ้าจะเลือกอยู่ที่ไหน ข้ายินดี...นับดาว” “...” ธาริกาชะงักไปชั่วครู่กับคำพูดสารภาพแบบตรงๆ โดยไม่รู้ตัวของเขา “เจ้าต้องลองคิดทบทวนสิ ว่าเพราะอะไรข้าถึงทำเช่นนี้” “เอ่อ...ฉันว่ามันเร็วไปไงคะ เราเจอกันไม่กี่วัน แล้วเราจะแต่งงานมีลูกสร้างครอบครัวด้วยกัน เป็นใครก็ตั้งตัวไม่ทันค่ะ ถ้าฉันกับคุณเคยรู้จักกันก็ว่าไปอย่าง แต่นี่ฉันไม่รู้จักคุณเลย คุณต้องให้เวลาฉันทำใจและยอมรับคุณบ้างสิคะ” “อืม...จริงๆ ถ้าเจ้ายอมใจเย็นรับฟังข้า ไม่คอยแต่จะหนีข้าไปและพูดแบบนี้ตั้งแต่แรกก็จบ ไม่เห็นจะต้องทำให้ข้าเหนื่อยขนาดนี้ เจ้าไม่ต้องห่วงที่ข้าจะไปอยู่กับเจ้า ไม่ใช่ว่าข้าจะไปแต่ตัวหรอกนะ ข้ามีเงินและทรัพย์สมบัติม

“ส่วนข้าต้องรอไปเจรจากับแม่ของนางที่ประเทศไทยก่อนขอรับท่านพ่อ นางมีแม่เพียงคนเดียว ลูกอาจจะพานางและแม่ของนางมาอยู่ที่นี่ด้วยกันขอรับท่านพ่อ”เรื่องนี้คาริสยังไม่เคยเอ่ยกับเธอเลย เขาต้องการไปเจรจากับแม่ของเธอ อีกทั้งเขาอยากให้เวลากับเธอได้ปรับตัวกับเรื่องราวของเขากับเธอเสียก่อน เรื่องนี้อาจต้องใช้เวลาค่อนข้างมากเลยทีเดียว “อืม...ยังไงพ่อก็อยากให้พวกเจ้าอยู่บ้านของเรา และไม่อยากให้ใครคนใดแยกออกไป...เจ้าลองไปเจรจากับทางฝั่งครอบครัวของนางก่อนดีหรือไม่...อิลยาส”สุลต่านหันมาพูดกับบุตรชายคนเล็กอีกครั้ง “ลูกยังตอบท่านพ่อไม่ได้ขอรับ ลูกกับนางยังคงต้องปรับความเข้าใจกันอีกนานขอรับท่านพ่อ”อิลยาสไม่อาจคาดเดาใจของเธอได้ เขาเองคงต้องไปทำคะแนนกับทางฝั่งครอบครัวของเธอ เรื่องทุกเรื่องย่อมมีเวลาเป็นที่ตั้ง “งั้นก็แล้วแต่ใจของเจ้าเถิด พ่อไม่อยากที่จะบังคับเจ้า ยังไงเสียกิจการของครอบครัวเรานั้น จะปล่อยให้ท่านพี่ฮาซีฟของเจ้าทำคนเดียว ก็เห็นจะไม่ไหว เจ้าก็ลองตรองดูเถิด” “ขอรับท่านพ่อ” “อืม...พวกนางคงไม่เข้าใจภาษาของเราสินะ” สุลต่านมองว่าที่ลูกสะใ

“แต่งงานกันหรือ? แล้วเขาจะอยู่บ้านของเราได้มั้ยนับดาว เขาทำงานอะไร?”อดุลย์มองว่าที่ลูกเขยอย่างพินิจพิจารณาตั้งแต่หัวจรดเท้า “เขามีธุรกิจอยู่ที่ประเทศเขาค่ะพ่อ” “ธุรกิจอะไรช่วยขยายความให้พ่อฟังหน่อย” “น่าจะเยอะค่ะพ่อ นับดาวพูดตรงๆ นะคะ เขารวยระดับมหาเศรษฐีพันล้านหมื่นล้านเลยค่ะพ่อ บ้านของเขาก็เป็นปราสาทคฤหาสน์มีคนรับใช้เป็นร้อยค่ะ นับดาวก็อธิบายไม่ถูกค่ะ แต่ประมาณนี้แหละค่ะ” “แล้วเขาจะมาอยู่บ้านหลังเล็กๆ ของเราได้เหรอนับดาว ครอบครัวเราพ่อแม่ และน้องอีกสามคน พ่อว่าเขาจะอึดอัดเอานะ” “นับดาวก็ไม่ทราบค่ะพ่อ ถ้าเขาอยากอยู่กับนับดาวจริงๆ เขาก็คงจะซื้อบ้านอยู่ที่นี่ค่ะ เขาจะซื้อคฤหาสน์ยังได้เลย พ่อไม่ต้องห่วงเขาหรอก นับดาวบอกเขาแล้วว่าไม่ต้องมา เขาก็ไม่เชื่อยังดื้อดึงที่จะมาอีก”ธาริกาหันไปทำตาเขียวใส่ชีคหนุ่ม ถ้าไม่ใช่เพราะเขา เรื่องวุ่นวายเหล่านี้คงไม่เกิดขึ้นแน่นอน และเธอก็คงไม่ต้องยุ่งยากมาอธิบายพ่อกับแม่เธออีก “ลูกจะพูดแบบนั้นได้ยังไง...นับดาว แม่ว่าเขาต้องชอบลูกมากเลยแหละ ถึงได้ตามมาขนาดนี้ คนนี้เป็นน้องชายคนเล็ก และคนกลางก็เป

[อีกด้านหนึ่ง...]บรรยากาศยามเย็นบนโต๊ะรับประทานอาหารมื้อค่ำ... “ทาน-ได้มั้ย-พ่อหนุ่ม”เสียงของหญิงสาววัยกลางคนกำลังสนทนาด้วยภาษามือกับลูกเขยชาวต่างชาติ ที่กำลังรับประทานอาหารอย่างเอร็ดอร่อย ท่ามกลางสายตาหลายคู่ที่กำลังจ้องมอง เพื่อคอยลุ้นผล “ขะ-ขอรับ” อิลยาสส่งสัญญาณเพื่อบอกให้อีกฝ่ายรับรู้ว่าเขาเข้าใจประโยคคำถามนั้น “แม่คะ...แม่ลืมลูกสาวคนนี้ไปแล้วเหรอคะ”ธาริกาอดไม่ได้ที่จะแซะ ตอนนี้ทั้งบ้านกำลังเห่อลูกเขยกันยกใหญ่จนลืมเธอคนนี้จนหมดสิ้น “พี่นับดาวพูดเหมือนตัวเองอิจฉาเลยครับ”ภัคพลน้องชายคนรองเอ่ยแซวพี่สาว “อะไรเต้...พี่ไม่ได้อิจฉาซะหน่อย ก็แค่เตือนคนบางคนก็เท่านั้น ได้ลูกเขยลืมลูกสาวตัวเองซะงั้น” “พ่อว่าที่น้องพูดก็ถูกนะนับดาว ลูกทำไมต้องคอยต่อว่าเขานัก พ่อก็เห็นว่าเขาไม่เคยโต้แย้งอะไรลูกเลยสักครั้ง ลูกต้องปรับตัวนะนับดาว เราเป็นเมียเค้า ก็ต้องคอยเอาใจสามี” “พ่อก็อีกคน...สรุปไม่มีใครอยู่ข้างนับดาวเลยสิคะเนี่ย” “เมย์ไงคะพี่นับดาว จะอยู่ข้างพี่เองค่ะ”เมวิกาน้องสาววัยสิบหกปีเอ่ยขึ้นอย่างเอาใจ “พ