Semua Bab ทะเลทรายเดือดรัก(20+): Bab 41 - Bab 50

“...” อิลยาสนิ่งไปทันที เขาลืมเสียสนิทเลย ว่าค่ำคืนที่ผ่านมาเขาเองก็ไม่ได้ป้องกัน และนางอาจจะตั้งครรภ์ก็ได้“เจ้าล่ะ อิลยาส”“สำหรับข้า ก็คงจะเหมือนกันกับท่านพี่คาริสแหละขอรับท่านพี่ นางอาจจะเป็นเหมือนเพื่อนของนางก็ได้ขอรับ”“อืม...เรื่องของพี่สองคนไม่ได้มีปัญหาเท่าไหร่นะอิลยาส แต่เรื่องของเจ้านี่สิ ที่จะเกิดปัญหา เจ้าคงรู้นะว่าราเนียไม่ยอมอย่างแน่นอน เรื่องที่ท่านพ่อกับท่านแม่รู้ก็เกิดจากนาง พี่ว่าเจ้าควรหาทางแก้เรื่องนี้เสียก่อนนะ ท่านพ่อคงต้องโกรธแน่ๆ”“ก็แล้วทำไมเรื่องนี้ต้องเป็นข้าคนเดียวล่ะขอรับ ท่านพี่ฮาซีฟต้องช่วยข้าเจรจาสิถึงจะถูกต้อง เรื่องเกิดจากท่านพี่ ถ้าท่านพี่ไม่ลักพาตัวพวกนางมา เรื่องมันคงไม่เป็นแบบนี้แน่ขอรับ”“เจ้าใจเย็นๆ อิลยาส พี่รู้ว่าเรื่องทั้งหมดมันเกิดจากพี่ และตอนนี้พี่กำลังคิดหาทางออกเหมือนกัน เจ้าไม่ต้องกังวลไป”“งั้นเราก็ต้องมาช่วยกันคิดแล้ว ว่าจะบอกเรื่องนี้กับท่านพ่อท่านแม่อย่างไรดี”[โรงแรมกุมเบ] “พร้อมกันหรือยังคะทุกคน วันนี้เจ้ติดต่อคนของคุณคาริสเจ้าของงานที่เรารับมา เพื่อหารือเรื่องของเด็กๆ สามคนนั่นแล้วนะ เจ้โล่งอกไปที ทางคุณคาริสบอกว่าให้พ

“ฉันจะกลับค่ะ คุณเองก็ไม่ได้มีสิทธิ์ในตัวของฉันนะคะ จริงๆ แล้วฉันไม่ต้องถามคุณด้วยซ้ำ!”รินลดาเริ่มรู้สึกไม่พอใจในสิ่งที่เขาพูด เหตุผลอะไรอีกที่เธอจะอยู่ที่นี่ ถ้าเกิดเป็นเรื่องท้องกับเขา มันก็ยังไม่เกิดขึ้นเลยด้วยซ้ำ เพราะฉะนั้นเธอมองไม่เห็นเหตุผลอะไรเลย ที่เขาจะมาเหนี่ยวรั้งเธอไว้แบบนี้ “เจ้าลืมไปแล้วหรือ? ว่าตอนนี้เจ้าอยู่ที่ไหน และอยู่กับใคร!” น้ำเสียงที่เข้มขึ้นมาพร้อมกับอารมณ์เริ่มเดือดปะทุ! “ยังไงฉันก็จะไม่อยู่ที่นี่ค่ะ และเพื่อนของฉันก็ต้องคิดเหมือนกันกับฉันอย่างแน่นอน! พวกเราจะกลับบ้านค่ะ!”ดวงตากลมโตจับจ้องไปที่ใบหน้าคม รินลดาพึ่งได้สังเกตเขาเต็มตาก็วันนี้ เขามีใบหน้าที่สวยงามเหมือนกับผู้หญิง เพียงแต่แตกต่างกันที่หนวดเคราเท่านั้น ดวงตาคมใต้เรียวคิ้วเข้มหนาที่โก่งรับกับจมูกโด่งเป็นสันก็ทำให้คนมองนิ่งดั่งต้องมนต์สะกด ใบหน้าคร้ามคมที่มีลูกผมตรงไรหูและไรเคราบางๆ ดูรับกับผิวเข้มตามแบบฉบับชายหนุ่มตะวันออกกลาง... “อืม...เจ้าคงยังไม่รู้จักข้าดีสินะ...”สันกรามของเขาขบกันแน่นเพื่อระงับอารมณ์โกรธ คาริสพยายามที่จะเข้าใจหญิงสาวตรงหน้า...อีกใจหนึ่งก็คิดว่า ‘

“ปรางยังดวงดีอยู่ค่ะเจ้ อีกอย่างปรางรักเมืองไทยค่ะ” “ข้าวกับนับดาวเราคุยกันแล้วค่ะ ว่าพวกเราจะกลับพร้อมกับเจ้เลยค่ะ”รินลดายังคงยืนยันคำเดิม และไม่สนใจว่าเขาจะคิดเช่นไรกับเรื่องนี้ “อืม...ไหนๆ ก็พูดมาแล้ว เจ้ก็อยากจะคุยกับข้าวและ นับดาวสักหน่อย ถึงเรื่องของหล่อนสองคน” “เจ้เปิดพอดี ปรางก็อยากจะคุยกับน้องอยู่เหมือนกันค่ะ” “อย่าบอกนะว่าพี่ปรางจะไม่ให้นับดาวกับข้าวกลับด้วย” “ใจเย็นๆ ก่อนนะนับดาว ข้าวฟ่าง ฟังเจ้ให้ดีๆ และคิดตามด้วยเหตุและผลนะ...เจ้แนะนำให้หนูสองคนลองพิจารณาตัวเองให้รอบคอบนะ และอยากให้หนูให้โอกาสคุณคาริสและคุณอิลยาส เจ้ว่าเขาสองคนเป็นสุภาพบุรุษเต็มตัวเลยนะ ที่รับผิดชอบเราสองคน” “แต่ข้าวไม่ต้องการค่ะเจ้ ข้าวอยากกลับบ้าน ที่นี่ไม่ใช่บ้านของข้าว...อาหารการกิน วัฒนธรรม ภาษาไม่เหมือนกับที่บ้านของเรานะคะเจ้” “ใช่ค่ะเจ้...นับดาวก็เหมือนกัน ไหนจะพ่อกับแม่ที่ห่วงพวกเราอีกนะคะ สิ่งที่เราสองคนเสียไป เราถือว่ามันคืออุบัติเหตุค่ะ ไม่ต้องมารับผิดชอบอะไรแล้ว พอเรากลับไปพวกเขาก็ลืม และเราก็จะลืมเรื่องนี้เหมือนกันค่ะ”

“ข้าไม่อยากบังคับเจ้าหรอกนะ เพียงแต่ข้าอยากขอให้เจ้าใจเย็นรับฟังข้าก่อน...ข้ารู้ว่ามันเร็วเกินที่เจ้าจะตั้งตัวได้ทัน แต่ข้าก็อยากจะบอกให้เจ้ารู้ไว้...ว่าข้าพร้อมที่จะไปกับเจ้าเพื่อไปหาแม่ของเจ้า...ขอเจ้าแต่งงาน...” “...” รินลดานิ่ง เธอจนมุมกับเรื่องทุกอย่างที่เขาเอ่ยมา สิ่งที่เธอสูญเสียไปมันไม่สามารถที่จะเรียกคืนกลับมาได้อีกแล้ว เธอจะเชื่อใจเขาได้หรือเปล่า เขาจะรักและดูแลเธอไปตลอดชีวิตอย่างที่เขาบอกกับเธอมั้ย...รินลดาจะตัดสินใจอย่างไรดี “เจ้าเงียบ...สำหรับข้ามันคือคำตอบ เอาเป็นว่าเจ้าจะอยู่กับข้าที่นี่ก่อน แล้วเราค่อยกลับประเทศของเจ้าไปด้วยกัน”คาริสยืนขึ้นเต็มความสูง พร้อมกับเดินไปยังห้องอาบน้ำทันที โดยไม่รอคำตอบจากหญิงสาว ปล่อยเวลาให้เธอทบทวนสิ่งต่างๆ ด้วยตัวเอง คาริสพูดไปหมดทุกอย่าง เขาพยายามใจเย็น และไม่อยากที่จะบังคับเธอเลย แต่ถ้าเธอเองยังคงดื้อดึงต่อ คาริสก็คงจะต้องใช้วิธีอื่นต่อไป “...” รินลดามองร่างสูงเดินเข้าไปในห้องอาบน้ำ สิ่งที่เขาพูดมานั้นมีเหตุและผลทุกอย่าง รินลดาจะลองเสี่ยงกับเรื่องนี้ดูไหม? ถ้าเขาคิดที่จะจริงจังอย่างที่เขาพูดจริงๆ รินลดาก็พ

[อีกด้านหนึ่ง(ในเวลาเดียวกัน)] “ห้องนี้คุณยกให้ฉันแล้วนี่คะ”ธาริกามองชายหนุ่มที่ยืนอยู่กลางห้องใหญ่ “ข้าเข้ามาเพื่อที่จะคุยกับเจ้าเท่านั้น”เอาเข้าจริงๆ เวลาเจอหน้าเธอแล้ว อิลยาสกลับพูดไม่ออก อุตส่าห์วางแผนกับพี่ชายของเขา และเขาจะต้องทำแบบเดียวกับที่พี่ชายเขาบอก “ฉันไม่มีเรื่องอะไรที่จะคุยกับคุณแล้วค่ะ”ธาริกาไม่เข้าใจในตัวของชายหนุ่มเลย ว่าทำไมเขาถึงยังไม่จบเรื่องนี้ซะที เขาน่าจะดีใจด้วยซ้ำที่เธอไม่เอาความ และไม่วุ่นวายกับเขาอีก “เจ้านั่งลงเถิด ข้าไม่ทำอะไรเจ้าหรอก”อิลยาสมองร่างบางที่กำลังยืนในท่าเตรียมพร้อมวิ่งอยู่ข้างโซฟาใหญ่ นี่เขาจะเริ่มต้นเจรจากับเธออย่างไรดี “โอเค...ถ้าคุณทำฉันอีกล่ะก็ รอบนี้คุณอาจจะสิ้นชีพแน่นอน...คอยดู”ร่างบางขู่ฟ่อพร้อมกับทิ้งร่างบางลงบนโซฟานุ่ม “แผลเก่าข้ายังไม่หาย ข้าคงไม่คิดที่จะสร้างแผลใหม่หรอกนะ”อิลยาสอดครวญนึกถึงบาดแผลที่เกิดจากฝีมือของเธอ ทั้งกัดและโดนทึ้งทุบจนเป็นรอยไปตามร่างกายและศีรษะบวมปูด “อืม...รู้ไว้ก็ดีแล้ว จะได้ไม่กล้าทำอีก มีอะไรว่ามาเลยค่ะ ฉันจะนอน พรุ่งนี้ต้องตื่นแต่