All Chapters of ทะเลทรายเดือดรัก(20+): Chapter 21 - Chapter 30

“ฉันงงกับเธอเลย ทำไมเธอถึงได้เปลี่ยนไปได้ขนาดนี้ ผ่านมาแค่ไม่กี่ชั่วโมงเองนะ”“เธอต้องปรับตัวปราง...เธอถึงจะรอด ถ้าเธอมัวแต่มึนงงอยู่แบบนี้ล่ะก็ โอกาสที่เธอจะรอดอาจไม่มีด้วยซ้ำ เขาจับตัวพวกเรามา ถ้าตำรวจรู้ เธอคิดเหรอว่าเขาจะปล่อยเธอไว้ และอีนังสองคนนั่นอีก ฉันว่าเขาฆ่าทิ้งแน่นอน เธอลองคิดดูนะ นี่ฉันเห็นแก่ความเป็นเพื่อนระหว่างเธอกับฉันหรอกนะ ฉันถึงแนะนำเธอ”“แล้วฉันจะอยู่คนเดียวได้ยังไง เธอไม่ไปไม่ได้เหรอโมนา เราอยู่ด้วยกันสิ หาทางหนีกันเถอะ ฉันกลัวนะโมนา!”“โอ้ย!!! อะไรของเธอ! ยัยปราง! เธอจะโง่ไปถึงไหนเนี่ย! ฉันอธิบายเธอจนปากจะฉีกอยู่แล้ว เธอยังไม่เข้าใจอีกเหรอ โอเค...ถ้าเธอจะโง่ขนาดนี้ก็อยู่ที่นี่ไปคนเดียวเถอะ! ฉันไปแล้ว!”“เดี๋ยวโมนา! เธออย่าทิ้งฉันไว้คนเดียวนะ”“ไม่! เธออยากโง่เอง!”ปึ่ง! เสียงประตูถูกปิดลง พร้อมกับร่างของอริสาจากไป[ฝั่งหนึ่ง] “ได้ยินมั้ยข้าว เสียงของพี่โมนากับพี่ปราง”ธาริกาเอาหูแนบไปกับผนังห้อง เธอพยายามที่จะจับใจความจากเสียงที่เธอได้ยิน“อืม...ใช่ แต่ข้าวรู้สึกว่าพี่สองคนนั่นน่าจะทะเลาะกันนะนับดาว พี่สองคนคงจะเครียดเหมือนกับเราเลยนะ”กระบอกตาร้อนผ่าวขึ้นมาทั

[อีกด้านหนึ่งของเหตุการณ์...เวลาเดียวกัน] “พี่โมนาโดนเรียกไปแล้ว...แต่เอ๊ะ! ข้าวลองสังเกตพี่โมนากับตาคนนั้นสิ...ทำไมพี่เขาไม่กลัวและดูสนิทกับตาคนนั้นนะ”ธาริกามองท่าทีของอริสา ที่ดูจะไม่เกรงกลัวใดๆ เลย ราวกับว่าอริสานั้นมีความสนิทสนมกันอยู่ก่อนหน้าแล้ว “ใช่…เอ่อ...ข้าวคิดว่าพี่โมนา น่าจะ...” “น่าจะอะไรข้าว...น่าจะมีอะไรกับตานั่นแล้วเหรอ!!!”ธาริกาทำตาโต เมื่อเธอนึกถึงบางอย่าง “อืม...นับดาวก็ดูสิ ว่าพี่เขากล้าเข้าไปขนาดนั้น และยังจับมือถือแขนตาคนนั้นด้วยนะ” “แล้วเราสองคน และพี่ปรางจะต้องโดนแบบนั้นมั้ยข้าว นับดาวกลัวจังเลย ทำไงดีล่ะ นับดาวต้องตายแน่ๆ เลยข้าวดูตานั่นสิ ไม่ใส่...เอ่อ...”ธาริกาเหลือบเห็นแท่งบางอย่างที่กำลังชูชันดันผ้าที่พันรอบตัวของชายที่ธาริกากำลังพูดถึง “เอ่อ...” รินลดาเหลือบไปเห็นเช่นกัน ใบหน้าสวยร้อนผ่าวทันที เธอไม่เคยรู้จักสิ่งนี้มาก่อน แต่ความใหญ่โตของแท่งนั้นมันทำให้รินลดาตกใจเป็นอย่างมาก “ทำไมพี่อริสาถึงกล้าขนาดนั้นนะ นับดาวไม่เข้าใจ นี่เราถูกลักพาตัวพึ่งจะวันที่สามเองนะ” “ข้าวก็ไม่รู้

[อีกเหตุการณ์หนึ่ง ที่อยู่ไม่ไกล...] “ชู่วร์!” รินลดาหันไปส่งสัญญาณให้ปรางทิพย์ซึ่งวิ่งตามเธอมาติดๆ ให้ลดเสียงนี้ลง “เรา แยก กันไปค่ะ”รินลดากระซิบบอกด้วยน้ำเสียงที่เบาที่สุด พร้อมกับหันไปดูเหตุการณ์บทรักอันดุเดือดกลางห้อง เพื่อประเมินสถานการณ์ กลัวว่าชายหนุ่มจะรู้ตัว “โอเค” ปรางทิพย์วิ่งหนีไปอีกทางตามที่รินลดาบอก ขาของเธอสั่นไปหมดเพราะฤทธิ์ยาที่เธอนั้นถูกบังคับให้ดื่มเช่นกัน [บนเตียงใหญ่] “อ๊ะ! อ๊า มีความสุขเหลือเกิน อ๊า!”อริสากำลังควบม้าศึกอย่างระรัว มือบางทั้งสองข้างจับไหล่กว้างเอาไว้ เพื่อไม่ให้ร่างของเธอร่วงหล่นเพราะแรงกระแทกจากด้านล่าง “โอวว์ โมนา เจ้า! รัดข้าแน่นเหลือเกิน โอ๊ะ!”เอวหนาเด้งดุ้นมังกรกระแทกขึ้นไปจนสุดแรง ฮาซีฟมีความสุขที่สุด อย่างไม่เคยเป็นมาก่อน เธอคนนี้ทำให้เขาหลุดความเป็นตัวเองทันที พรั่บ! เสียงเนื้อกระทบเนื้อดังสนั่น “อ๊ะ! โอย...สะ-เสียวจังค่ะ”เสียงกรีดร้องของอริสาดังโหยหวนตามหลังหญิงสาวทั้งสามที่วิ่งหนีกระจัดกระจายไปคนละทิศละทางร่างบางเร่งขยับสะโพกอย่างเร็วและแรงอย่างไม่ยั้ง อา

“คุณ...” มือหนาเอื้อมไปแตะแก้มสวยเบาๆ เพื่อปลุกหญิงสาวออกจากภวังค์ความฝันนั้น... “อุ้ย!” ดวงตากลมโตเบิกกว้าง อ้าปากค้างตะลึงงัน และทะลึ่งพรวดขึ้นทันที เมื่อมีความร้อนบางอย่างสัมผัสกายเธอ หญิงสาวตกใจสุดขีด เมื่อสิ่งที่อยู่ตรงหน้าเธอนั้นเป็นชายหนุ่มแปลกหน้าเปลือยร่างกายท่อนบน และกำลังจ้องเธอเขม็ง! “เจ้า เข้ามาได้อย่างไร”คาริสยิงคำถามภาษาสากลทันที สายตาคมจับจ้องไปยังใบหน้าอันงดงามที่ยังตราตรึงอยู่ในใจของเขาจวบจนวันนี้ ‘ท่านพี่คงพาตัวเธอมาจริงๆ สินะ’ “นะ-หนู ไม่ ได้...อุ้ย!”รินลดาตื่นกลัว จนไม่สามารถสื่อสารออกมาเป็นภาษาได้ และหนำซ้ำบางอย่างที่อยู่ในร่างกายของเธอนั้นกลับปะทุขึ้นมาอีกครั้ง รินลดาจะทำอย่างไรดี ร่างอวบอิ่มสั่นเทาไปหมดเพราะความกลัวกับสถานการณ์ตรงหน้าของเธอ “เจ้าเป็นอะไร?”คาริสมองร่างบางที่กำลังสั่นระริก อาจเป็นเพราะความกลัวหรืออย่างไร ชุดที่เธอสวมใส่นั้นมันคือชุดของพื้นเมืองของไบยาร์แน่นอน ชุดค่อนข้างบางเบา แนบเนื้อปิดอะไรแทบไม่มิด ความเย้ายวนตรงหน้ามันทำให้ร่างกายของคาริสร้อนผ่าวขึ้นอัตโนมัติ “อ๊ะ!” รินลดาสะดุ้งตกใจร้องอุท

“อ่าร์...” ร่างบางร้องครางอย่างรัญจวนในสัมผัส มือเล็กขยุ้มไปที่กลุ่มผมอันดกดำของชายหนุ่ม สัมผัสร้อนจากริมฝีปากหนาลากไล้ไปทั่วบริเวณปลายถันสีชมพู ลิ้นของเขาละเลงรอบวน ใจเธอเต้นแรงรัวถี่ ปวดหนึบตรงช่องท้องเพราะความเสียวซ่านอย่างไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อน “อื้ม...” ชีคหนุ่มพึมพำกับลูกเชอรี่สีแดงสด เขาดูดดื่มอย่างหิวกระหาย ในขณะที่มือหนากำลังบีบเคล้นเต้าใหญ่อย่างเสน่หาในอารมณ์ คาริสไม่เคยหลุดความเป็นตัวเอง และไม่เคยมีนางใดที่ทำให้เขาใจเต้นแรงขนาดนี้มาก่อน หญิงงามมากมายยั่วยุนับสิบนับร้อย แต่ก็ไม่มีผู้ใดที่เหมือนดั่งหญิงไทยคนนี้เลยสักคน... มือใหญ่ไล้ลงผ่านหน้าท้องอันแบนราบ นิ้วแกร่งลากไล้ลงเบื้องล่างก่อนที่จะหยุดที่เนินเนื้ออวบนูนและกรีดนิ้วเรียวแกร่งไปที่ช่องรักชื้นแฉะเจิ่งนองไปด้วยน้ำรักของหญิงสาว “อ๊ะ! อ๊า!” มือบางจิกหัวไหล่กว้างไว้มั่น แอ่นเบียดเข้าหาร่างใหญ่ เมื่อนิ้วเรียวยาวนั้นกรีดกลางร่องกุหลาบสวย และแตะเบาๆ ที่เม็ดติ่งข้างในกลีบกุหลายสวยอย่างหยอกเอิน เขาสัมผัสได้ถึงน้ำหวานชุ่มช่ำจากช่องทางรัก ชายหนุ่มเริ่มเร่งข้อมือหนาอย่างระรัวจนทำให้ร่างกายนุ่มนิ่มได้สัดส