Semua Bab One night ไม่นับเป็นสามีค่ะหมอ: Bab 51 - Bab 60

 “จ่ายให้แล้ว” ปราชญาพูดเรื่อย ๆ“ห่ะ”“จ่ายให้หมดแล้ว”หนึ่งนางยิ่งโมโหเพิ่มขึ้นไปอีก“ฉันบอกแล้วไงว่าไม่รับข้อเสนอ เลิกมาทำเหมือนฉันเป็นผู้หญิงขายตัวสักทีเถอะ ฉันรู้ว่าคุณรวย รวยมาก แต่ฉันบอกแล้วไงว่าผู้ชายคนอื่นเขาก็รวยเหมือนกัน”“ค่าตัวเธอไง” เขาก็ชักจะฉุน เด็กอะไรเถียงฉอด ๆ ไม่เลิกไม่แล้ว แถมยังดูถูกน้ำใจของเขาอีก ไม่มีมารยาทเอาเสียเลย “ของเมื่อคืน จ่ายให้ ก็เสียมาแล้วนี่ ไม่ต้องตกลงราคาไม่นับว่าขายตัวหรอก”หนึ่งนางเต้นเร่า ๆ อารมณ์โกรธแล่นเป็นริ้ว ถ้าไม่ติดว่าเป็นโรงพยาบาลจะกรี๊ดใส่หน้าให้หน้าหงายนอนแอ้งแม้งอยู่ตรงหน้านี้แหละ“ไม่ต้องมายุ่งเรื่องของฉัน ไอ้ห้าแสนนี่ก็เหมือนกัน ฉันบอกแล้วไงว่าให้เอาเบอร์บัญชีมาจะโอนคืนให้”

 สุดท้ายหนึ่งนางก็จำต้องถือกระเป๋าเดินตามเขามาขึ้นรถต้อย ๆ คนขับรถเขาช่วยยกกระเป๋าเธอไปวางไว้ที่ด้านหลัง ปราชญาหันมาถาม หน้าดุอีกตามเคยว่า“ต้องกลับไปเอาของอะไรที่บ้านหรือเปล่า”“ไม่เจ้าค่ะ” เธอทำเสียงประชด เขาจึงเปิดประตูแล้วดันหลังเธอให้ขึ้นไปนั่ง จากนั้นปราชญาจึงอ้อมมาขึ้นอีกทางข้างกันเรียบร้อยแล้วรถจึงเคลื่อนออกพ้นลานจอดของโรงพยาบาล หนึ่งนางเอนศีรษะพิงกรอบรถ ทอดสายตามองรถวิ่งขวักไขว่บนท้องถนน เผลอถอนหายใจด้วยความเหนื่อยล้า มาราธอนชีวิตจบไปอีกวันถ้าแม่ออกจากโรงพยาบาลแล้วคงจะหายใจหายคอสะดวกขึ้น อย่างน้อยก็ไม่ต้องวิ่งสลับมาระหว่างบ้าน มหาวิทยาลัย ที่ทำงานพิเศษและโรงพยาบาลจนเวียนหัวไปหมดอย่างนี้ปราชญาหันไปมองเธอเพราะได้ยินเสียงถอนหายใจ ก่อนหน้านี้เขาทวนคำพูดแม่ของหนึ่งนางเกี่ยวกับงานที่เธอทำ จำได้ว่าน่าจะมีร้านกาแฟและร้านทำผม ไม่นับรวมที่มารับจ๊อบสระผมให้แม่เขาเป็นครั้งคราวอีก

​ ปราชญาอาบน้ำต่อจากเธอ ตอนเขาออกมาหนึ่งนางอยู่ในชุดนอนผ้ามันเนื้อบางเบา ผมยาวลู่ลงด้านหลังคลอเคลียไหล่ หน้าใสกิ๊งสะอาดสะอ้านแปลกตา ใสแบบใสจริง ๆ ไม่มีเครื่องสำอางปะปน กลิ่นโลชั่นเธอหอมฟุ้งจนเขาอดไม่ได้เดินเข้ามาถามหลังแต่งตัวเรียบร้อยแล้วเรียบร้อยของเขาคือกางเกงนอนขายาวตัวเดียว“โลชั่นกลิ่นอะไร” เขาอุ้มเนื้อตัวนุ่มนิ่มขึ้นนั่งตัก เธอเปิดขวดโลชั่นส่งให้ดม“กลิ่นสปาอะไรสักอย่าง” หนึ่งนางว่า “หอมนะซื้อมาสี่สิบเก้าบาทเอง”ยี่ห้อมิสเทอ ดังสุด ๆ ไปเลยเขาดมไล่ไปตามเนื้อตัว หลายครั้งเข้าหนึ่งนางก็กลายเป็นสิ่งที่คุ้นเคยในชีวิต จำไม่ได้แล้วว่าเคยไม่ชอบหน้ามากขนาดไหน“หอมมั้ย” เธอถามซ้ำแล้วจุ๊บปากเขาเบา ๆ ปราชญายื่นหน้าจะจูบต่อ เธอกลับถอยห่างออกไปแล้วหัวเราะเดี๋ยวเถอะ! ยัยเด็กนี่กวนประสาทแล้วมั้ยล่ะ

 ราดหน้าไม่ขายหนึ่งนางจึงเดินเลี้ยวเข้าเซเว่นไปซื้อแซนวิชให้เขา ในนั้นเธอเจอสิงหามาซื้อสก๊อตเทปกับกรรไกรพอดี“อ้าวพี่สิง” หนึ่งนางสนิทสนมกับสิงหาก่อนหน้านี้แล้ว เพราะเขาเป็นเพื่อนสนิทม๊าก มากของปรมะ เธอเลยพลอยสนิทไปด้วย “ซื้ออะไรคะ”สิงหาชูกรรไกรกับสก๊อตเทปในมือให้ดู อันที่จริงเขามีรายการของที่ต้องซื้ออีกยาวเหยียดในมือ“อีกเยอะเลยเหรอคะ หนึ่งไปช่วยทำมั้ยคะ” อยู่ว่าง ๆ แล้วด้วย หนึ่งนางทำงานจนชินเสียแล้ว“ไม่ดีกว่าครับ” สิงหาพอจะมองออกว่าเธอกับปราชญาอยู่ในสถานะแบบไหนผู้หญิงของนายเขาไม่อยากวนเวียนไปอยู่ใกล้ ปราชญาเป็นคนมีกำแพง กำแพงหนาชั้นดีตราช้างเสียด้วย ไม่ยอมให้ใครเข้าใกล้ง่าย ๆ ถ้าเมื่อไหร่เปิดให้ใครผ่านเข้ามาก็จะยึดเอาไว้แน่นหนาดังนั้นห่าง ๆ ไว้สักนิดน่าจะปลอดภัยกว่า

อึดใจเดียว !คำตอบก็พร่างพรายในสมอง นี่เขาคิดว่าเธอไปมีอะไรกับใครเหรอถึงต้องมาเช็ค ไอ้ผี! ไอ้แก่จอมกล่าวหา ไม่ทันขาดคำหนึ่งนางก็ฟาดผัวะเข้าที่หน้าเขาอย่างจัง แทบจะเผ่นลงจากตักด้วยความเร็วชั่วเสี้ยววินาที กล้าดียังไงมากล่าวหากันแบบนี้ แล้วเธอแค่ไปซื้อแซนวิชที่เซเว่น กล้าคิดว่าเธอไปมีอะไรกับคนอื่นได้ยังไง“ไม่ต้องกงต้องกินมันหรอกแซนวิชเนี่ย ฉันจะเอาไปให้หมาริมถนนมันกิน” พูดแล้วก็หยิบกระเป๋าเดินกระแทกเท้าปึง ๆ ออกไปทันทีปราชญามองตามจนลับสายตา ใจนึงก็โกรธแล้ววูบนึงพายุแห่งความรู้สึกผิดก็พัดพาหนักหน่วง ก็แล้วไปทำสนิทสนมกับคนอื่นทำไมทีกับเขาคุณอย่างนั้นคุณอย่างนี้ ทีกับคนอื่นพี่อย่างนั้นหนึ่งอย่างนี้ ถ้าไม่ใช่ตอนมีเซ็กส์กันไม่เห็นจะเคยแทนตัวเองด้วยชื่อสักทีหรอกหนึ่งนางเดินหน้ายุ่งออกไปข้างนอกผ่านหน้านิรมลที่พอเห็นเธอก็ทักทาย“กลับแล้วเหรอคะคุณหนึ่ง”“ค่ะ&r