Semua Bab One night ไม่นับเป็นสามีค่ะหมอ: Bab 31 - Bab 40

 ยังไงก็ไม่ตกลงหนึ่งนางคิดวนเวียนตลอดทางที่นั่งซ้อนท้ายรถบิ๊กไบท์ของปรมะมาจนเกือบถึงทางแยกหน้าหมู่บ้าน กว่าที่เธอจะรู้สึกตัวเงยหน้าขึ้นมองบรรยากาศรอบตัวแล้วพบว่าตัวเองไม่ได้ไปยังจุดหมายปลายทางที่ต้องการโรงพยาบาลต่างหาก เธอจะไปโรงพยาบาล"พี่ปั๊มหนึ่งจะไปโรงพยาบาล" หนึ่งนางบอกปรมะก่อนเขาจะเลี้ยวเข้าปากซอบปรมะโฉบมาเคาะกระจกรถตอนเธออยู่บนแท็กซี่ พอหนึ่งนางลดกระจกลงเขาก็ให้เธอเปลี่ยนมาไปด้วยกันแทน หนึ่งนางเลยให้แท็กซี่แฉลบเข้าข้างทาง เธอจ่ายเงินแล้วลงจากแท็กซี่เปลี่ยนไปซ้อนท้ายรถตามที่เขาบอกของฟรีหนึ่งนางไม่ปฏิเสธอยู่แล้ว ประหยัดค่าแท็กซี่ไปได้ตั้งครึ่งทาง อยากลองมานานแล้วไอ้บิ๊กไบท์ราคาแพง ลูกชายบ้านนี้โชคดีชะมัด รวยเวอร์!ปรมะเบรกเสียงดังสนั่นหวั่นไหว ถอดหมวกกันน็อกหันมาถามหน้าตาตื่น"ไปทำอะไร"

ปรมะมาส่งเธอที่ใต้คอนโดแล้วกลับไปทันทีขึ้นมาถึงชั้น 22 ด้วยตัวเองแล้วหนึ่งนางก็ประสบปัญหาหนักอย่างนึง นั่นก็คือเธอแยกไม่ออกว่า คีย์การ์ดอันไหนเป็นของปรมะ อันไหนเป็นของปราชญาก็เลขห้องมันสับสนวุ่นวาย จำไม่ได้แล้วว่าห้องไหนเป็นห้องไหน ขืนเข้าห้องผิดได้เสียตัวแน่ แต่นั่นไม่แย่เท่าเขาจะมาหาว่าเธอหิวเงินเข้าอีก“212 224 236 เลขไหนวะ” เธอพึมพำเป็นสูตรคูณหนึ่งนางกดโทรศัพท์หาปรมะหลายครั้งเขาก็ไม่รับคงกำลังขับรถกลับไปนั่นแหละ ห้องของปรมะนี่สองอะไรนะ“หรือจะเปิดทั้งสองห้องไปเลย” หนึ่งนางเพิ่งคิดได้ ตบหน้าผากตัวเองป๊าบเข้าให้สองคนนี้รสนิยมไม่เหมือนกันอยู่แล้ว ห้องของปราชญาก็คงจะขึงขังเคร่งขรึมเหมือนที่บ้าน …เวลาคิดอะไรเกี่ยวกับเขาทีไรหนึ่งนางหายใจไม่ทั่วท้องทุกที มันชอบเป็นแบบว่าคิดถึงหมอปราชหมอปราชก็มาอะไรแบบนี้ช่างเถอะ ๆ เธอพยายามปัดไล่ความคิดฟุ้งซ่านออกจากหัวเปิดประตูเข้าไปในห้อง 221 เป็นอันดับแรก พอเห็นผ้าปูที่นอนสีเทาก็แทบไม่ต้องเดาเลยว่านี่ห้องหมอปราชแน่ ๆตอนแรกหนึ่งนางจะเผ่นออกมาอย่างรวดเร็ว แต่ใจนึงมันเกิดอยากจะรู้เหมือนกันว่าไอ้ห้องที่เกือบจะได้เป็น …. ว้าย! เธอยกมือแนบแก้มแล้วก

ห้องของปรมะสดใส สีครีมละมุนเหมือนเจ้าของ หนึ่งนางถอนหายใจด้วยความโล่งอก เดินเข้าไปวางกระเป๋าบนโซฟาสีครีมเพลียเต็มทีแล้วอยากจะนอนพัก วันนี้เหมือนมีมาราธอนชีวิต วิ่งไปมาระหว่างโรงพยาบาลและที่อื่น ๆ ทั้งวันแค่วันเดียวสามารถเขียนไดอารี่เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นได้เจ็ดหน้ากระดาษหรืออาจจะมากกว่านั้น“กลิ่นห๊อมหอม” เธอได้กลิ่นสดชื่นภายในห้อง เหมือนห้องนี้ได้รับการทำความสะอาดอยู่ตลอดเวลา ปรมะบอกไว้หลังจากมาส่งเธอที่นี่ว่า‘ใช้ได้ทุกอย่างเลยนะไม่ต้องเกรงใจ แล้วไม่ต้องไปซักไปล้างอะไร ปกติจะมีแม่บ้านมาทำความสะอาดอยู่แล้ว ห้องนั้นน่ะไม่มีคนอยู่หรอก มีแต่ผี’คนอย่างหนึ่งนางน่ะไม่กลัวผีหรอก ผีที่ไหนก็ไม่ดุเท่าหมอปราช! เธอแน่ใจอย่างนั้นหนึ่งนางเดินไปเปิดดูเสื้อผ้าขนหนูสีขาวออกมาวาง ปลดชุดนักศึกษาทิ้งใส่ตะกร้า พันเรือนร่างเปลือยเปล่าด้วยผ้าขนหนูที่หยิบออกมา ก่อนจะรื้

“ไม่เอาแบบวันนั้นแล้วนะ เหนื่อย” หนึ่งนางรู้ทัน เธอไม่ใช่ผู้หญิงอินโนเซ้นแบบที่จะมองสายตาผู้ชายไม่ออก ลุงแก่ ๆ หื่น ๆ นี่ยิ่งมองง่าย“น้อยกว่าก็ได้”“บ้า” เธอพูดใส่หน้า “ฉันไม่รับข้อเสนอของคุณหรอก คุณมาก็ดีเหมือนกัน เอาเลขบัญชีมาจะโอนเงินคืน”ปราชญาส่ายหน้า“จำไม่ได้”“งั้นจะคืนให้วันหลัง”“ตามใจ” ตอนที่พูดปลายจมูกซุกซนปัดป่ายอยู่แถว ๆ ไหล่นวลเนียน หนึ่งนางเบี่ยงตัวออก เขาเงยหน้าขึ้นมองเห็นผิวหน้าใสแดงจัด วันนี้แตกต่างจากวันนั้นตรงที่หน้าเธอเปลือยเปล่า เขาได้มองเต็มตาแล้วรู้สึกกระชุ่มกระชวยบอกไม่ถูก ที่ทำงานมาเหนื่อย ๆ เครียด ๆ เกิดหายไปเป็นปลิดทิ้งเสียอย่างนั้น“คุณอย่ามาแตะ ไหนบอกว่าไม่ชอบฉันไง”“ไม่ชอบนิสัยก็มีอะไรกันได้นี่

หลายครั้งที่หนึ่งนางสะบัดหน้าด้วยสุขระคนความซาบซ่าน เผลอขยุ้มเรือนผมสั้นกดใบหน้าคมซุกเข้าทรวงอกเต่งตึง เขาชอบหน้าอกเธอที่สุด! มันนุ่มราวกับหมอนนิ่ม ๆ ราคาแพงระยับ แต่เธอดีกว่า ดีกว่าผู้หญิงทุกคนที่เคยพบเจอมาในชีวิต“ไม่ต้องกลัวนะ” เขาบอกเสียงระโหย ลมหายใจหอบกระชั้น ใจจะขาดเต็มที หนึ่งนาง ทั้งกลัวทั้งตื่นเต้น ใจนึงหวาดหวั่นว่าจะเจ็บ อีกใจก็ต้องการเขาจนแทบจะทนไม่ไหว“ช้า ๆ” ปราชญากัดปากกลั้นความรู้สึก ทรมานใจแทบขาด แต่ไม่อยากให้เธอเจ็บอีก นอกจากครั้งนั้นที่ถูกกระตุ้นด้วยยา เขาบอกตัวเองแล้วว่าครั้งหน้าจะทำให้เธอรู้สึกดีตอนแรกคิดว่าจะง่ายแต่ความจริงกลับไม่ใช่  ปราชญากลัวเธอเจ็บจึงประวิงเวลาออกไปก่อน วางตัวเธอลงบนตักแล้วจูบใหม่อีกครั้งหนึ่งนางหน้าเสีย เหมือนจะร้องไห้“ไม่เป็นไรคนดี เก่งแล้ว” เขาลูบผมนุ่มเบา ๆ จูบปลอบโยนนุ่มนวล สักพักเธอก็