All Chapters of One night ไม่นับเป็นสามีค่ะหมอ: Chapter 61 - Chapter 70

 ปราชญาก็ยังเป็นปราชญา ไม่ขอโทษแม้จะยอมรับอยู่ภายในใจ ไม่ใช่เรื่องที่จะไปแบไต๋ให้เด็กมันเห็นว่าตัวเองเป็นฝ่ายยอม ดังนั้นแต่ละวันจึงดำเนินไปเหมือนที่เคยเป็นมา หลังจากวันนั้นเขาก็ทำไม่รู้ไม่ชี้แล้วอยู่กับเธอตามปกติ หนึ่งนางได้แต่ระอา พยายามปรับตัวปรับใจว่ามันก็ไม่ใช่เรื่องร้ายแรง ใช่ว่าเขาไปฆ่าใครตายเสียเมื่อไหร่ เขาก็ยังมีข้อดีให้เธอได้นึกขอบคุณอยู่เนือง ๆอย่างเช่นว่าวันก่อนแม่เธอออกจากโรงพยาบาล ปราชญาก็ส่งรถไปรับโดยตัวเองยอมเรียกแท็กซี่กลับเอง พอเป็นอย่างนี้จิตใจหนึ่งนางเลยสงบลงบ้าง เธอพยายามเอาความดีของเขากลบเกลื่อนเรื่องอื่น ๆ ไป รวมถึงสถานะที่ไม่ชัดเจนด้วยพอแม่กลับมาอยู่บ้านหนึ่งนางก็ต้องย้ายกลับมาดูแลแม่ ปราชญาเสนอว่าจะจ้างนางพยาบาลให้ แต่เธอรู้สึกว่ามันแปลกเพราะไม่ได้เป็นอะไรกัน สถานะไม่ชัดเจนแล้วเธอจะบอกแม่กับคนอื่น ๆ ว่ายังไง“ก็บอกว่าเป็นค่าจ้างเธอเหมือนคราวก่อน”“คุณก็พูดไปเรื่อย”

ฟื้นขึ้นมาอีกทีตอนที่มียาดมเย็น ๆ จ่อจมูก คราวนี้เห็นใบหน้าคมคายขาวชัดกระจ่างตา หนึ่งนางถอนหายใจโล่งอก อย่างน้อยเธอก็ยังไม่ตาย มึนหัวชะมัด“เป็นอะไร ฮึ” เสียงเขาอ่อนโยน ไม่โวยวายหนวกหูเหมือนก่อนหน้าเธอจะเป็นลมไปสักนิด หนึ่งนางนอนเหยียดยาวบนโซฟาในห้องพักของเขาที่คลินิก หน้าซีดเผือดไร้เลือดฝาดโดยสิ้นเชิงเธอพยายามฝืน ตอบเขาเสียงแผ่ว“ก็คุณบ่นเยอะ”“ไม่จริงหรอก” เขาก็บ่นกับเธอเป็นประจำ ไม่เคยเห็นเธอจะเป็นลมสักที “ตรวจสุขภาพบ้างหรือเปล่า” ปราชญาเป็นห่วงเธอจริง ๆ ตอนหนึ่งนางล้มลงเขาแทบจะทรุดตามลงไปด้วย หายใจหายคอแทบไม่ออก“คงอ่านหนังสือเตรียมสอบเยอะไปน่ะ” หนึ่งนางเดาไปเรื่อย ช่วงนี้เธอก็มีเครียดแค่เรื่องสอบก็เท่านั้น อ่านหนังสือหนัก เวลานอนก็น้อย แต่ก็อยากให้มันจบเสียทีจะได้ทำงานทำการเป็นเรื่องเป็นราว“ไม่ต้องไปทำแล้วนะงานพิเศษ”“ไม่ได้หรอก” เกิดวันไหนเขาเฉดหัวทิ้งจะเอาอะไรกิน “หน้าที่ก็ต้องเป็นหน้าที่สิ”“ทำตัวน่ารำคาญ” เขาไม่ได้รำคาญจริง ๆ หรอก แต่เธอดื้อและพูดยากเหลือเกิน บอกจะเอาเงินให้ก็ไม่เอา ห้าแสนก็ร่ำร้องจะคืนอยู่นั่น ปราชญาเหนื่อยใจจนไม่รู้จะพูดยังไง เขาถึงบอกคบเด็กสร้างบ้าน “พรุ

เพราะไม่อยากขัดใจเขาหนึ่งนางจึงไปตรวจสุขภาพที่โรงพยาบาล เธอเลือกโรงพยาบาลที่บิดาของเขาพักรักษาตัวอยู่ ตั้งใจว่าตรวจสุขภาพแล้วจะแวะไปดูอีกฝ่ายสักหน่อยหนึ่งนางลงมาจากห้องเช้าตรู่ตามปกติ ไม่ได้บอกปราชญาไว้ว่าจะไปเพราะไม่อยากให้เขาวุ่นวายคะยั้นคะยอส่งรถมาให้ ถึงข้างล่างเห็นมารดากำลังนั่งกินข้าวอยู่ที่หน้าโทรทัศน์พอดี“กินข้าวด้วยกันก่อนสิหนึ่ง”อาหารเช้ามีไข่เจียว ข้าวต้มและผักกาดดอง ตอนแรกหนึ่งนางก็ไม่อยากกินเพราะอุตส่าห์อดอาหารจะไปตรวจเลือดด้วย แต่พอเห็นผักกาดดองแล้วก็เกิดเปรี้ยวปากขึ้นมาอย่างบอกไม่ถูก ลังเลอยู่สักพักความอยากก็เป็นฝ่ายชนะ สุดท้ายเธอนั่งลงกินด้วยกันกับแม่สองสามคำ“ไข่เจียวขมจังแม่” เธอบ่นกระปอดกระแปดกระแปดเหมือนเด็ก รู้สึกอร่อยแต่ผักกาดดองกับข้าวต้มนี่แหละ“ขมอะไรวะ” นางนวลสอางค์ลองชิมแล้วไม่รู้สึกว่าขมเลยสักนิดก็รสชาติปกติเหมือนไข่เจียวทั่วไป รอยไหม้สักนิดก็ไม่มี“ไปท้องกับใครมาหรือเปล่าเนี่ย กินแล้วขมคอเนี่ย”มือเรียวชะงัก เงยขึ้นสบตาแม่ แล้วหนึ่งนางก็หั

 หนึ่งนางรู้ดีว่าข้างในของคนตรงหน้ากำลังโหวงเหวง ถึงประคองตัวอยู่ได้แต่ข้างในคงล้มระเนระนาดไม่มีชิ้นดีขนาดแค่ดูข่าวคนแปลกหน้าเสียชีวิตเรายังอดใจหายไม่ได้ นี่พ่อทั้งคนจะดีจะร้ายอย่างไรก็คงเป็นไปไม่ได้ที่จะไม่รู้สึกรู้สา“มากอดนะ” เธอยื่นมือเข้าไปหานี่ก็อีกความน่ารักของเธอ บางครั้งหนึ่งนางก็น่าหมั่นไส้และเธอก็น่ารักในคราวเดียวกันปราชญารับไว้ทั้งอ้อมกอด ซบหน้านิ่งเนิ่นนาน อุ่นใจอย่างบอกไม่ถูกที่เธออยู่ตรงนี้“ไม่เป็นไรนะคุณ” เธอลูบหลังเขาแผ่วเบา ถ่ายทอดทุกความอบอุ่นที่มี ลืมสิ้นว่าตัวเองก็มีปัญหาเหมือนกัน ถึงตอนนี้ความรู้สึกของคนตรงหน้าสำคัญกว่า “หิวหรือเปล่า กินอะไรมั้ย”ปราชญาแวะพาเธอกินข้าวนอกบ้านเป็นครั้งแรก ที่ผ่านมาเขาทำแต่งาน อาหารก็กินแต่ในห้อง ไม่เคยได้พาเธอโฉบฉิวไปมาเลยสักครั้งร้านที่เลือกอยู่ริมน้ำเจ้าพระยา ยามค่ำลมจาก

 เป็นครั้งแรกที่คนผ่านชีวิตมาหลายสิบปีอย่างเขาตกใจ ปัญหาคือเขาเชื่อมั่นในตัวเองมากเกินไป ทั้งที่ผ่านมาเขายังไม่เคยยอมรับความสัมพันธ์ที่เกิดขึ้นอย่างเป็นเรื่องราว ไม่เคยนั่งทบทวนตัวเองว่าจะพาความสัมพันธ์นี้ไปอยู่ตรงจุดไหน แค่ใช้ความรู้สึกว่าอยากเห็นหน้าอยากมีเซ็กส์และอยากให้เธออยู่ในปกครองตอนหนึ่งนางบอกว่าท้องมันเหมือนมีพายุลูกเล็ก ๆ พัดผ่านหน้า คิดไม่ทันจะพูดอะไรดี ทั้งอีกใจนึงยังมั่นใจว่าตัวเองใส่ถุงยางทุกครั้ง เขามีติดรถไว้ตลอด แค่เอื้อมมือไปหยิบที่ลิ้นชักหน้ารถมันไม่ได้ยุ่งยากอะไรไม่มีทางที่เขาจะไม่ใส่!หนึ่งนางเดินไปหยิบผลตรวจมาให้เขาดู ปราชญาหูอื้อตาลายเหมือนถูกค้อนหนัก ๆ ทุบหัว สมองยึดติดแต่ความเชื่อที่ว่าตัวเขาเองใส่ถุงยางอนามัยตลอดเวลา คำพูดแรกที่หลุดจากปากเป็นคำที่หนึ่งนางไม่คิดว่าจะได้ฟัง"ท้องกับใคร" ก็ในเมื่อเขาใส่ถุงยางทุกครั้งทุกครั้ง! ปราชญายังเชื่อมั่นอย่าง