Semua Bab Love in Disguise : Bab 121 - Bab 130

-LORNA-Nakangiting tinungo ko ang sariling opisina. So far and so good marami akong natutunan. Sekretarya sana ako ngayon ng aking asawa, pero sadyang hindi niloob na mangyari dahil sa nangyaring aksidenteng hindi inaasahan ng lahat. Pumikit ako at isinandal ang sariling likod sa aking swivel chair. Pagdakay, humugot ng isang marahas na buntong-hininga. I miss him so badly. Hindi ko alam kung hanggang kailan ako maghihintay. Maraming mga negatibong gumugulo sa kaisipan ko pero kailangang alisin sa isipan para hindi maapektuhan ang aking pagbubuntis.Mayamaya ay narinig kong tumunog ang aking cellphone. Awtomatikong idinilat ang aking mga mata. Napasulyap ako sa aking cellphone na inilapag ko sa aking office table. Gano'n na lamang ang paglundag ng aking puso nang makita ang mismong numero ng aking asawa. Mabilis na dinampot ko ang cellphone at sinagot ang naturang tawag. Kaya lang agad ko ring inalalayan ang sarili dahil alam kong hindi ako pwedeng maging assuming. Imposibleng tataw

-STEVE- "I miss you, son. Please... I beg you, wake up, Steve." Pamilyar sa akin ang boses na narinig, kaya kahit mahirap ay sinubukan kong igalaw ang aking mga daliri. "Panginoon ko!" Bulalas nang naturang tinig. Kaya dahan-dahan kong iminulat ang mga mata. "Doc, doc, doc!" Narinig kong sigaw ng tila tinig ng isang babae. Ano kayang nangyari? Nang tuluyan ko nang maidilat ang aking mga mata ay tila blurred pa. Hanggang sa unti-unti itong mas lalong naging klaro. Pansin kong tila nasa isang hospital ako, pero nang ibaling ko ang tingin sa ilang mga taong naroon. Awtomatikong kumunot ang aking noo. "Nasaan ako at sinu-sino kayo?" Napansin ko kaagad ang malakas na pagsinghap ng magandang Ginang sabay takip ng sarili nitong bibig. "Doc, how come my son can't remember?!" Hindi makapaniwalang tanong nito sa doktor na ngayo'y lumapit sa akin. "It is expected that your son may develop amnesia, Mrs. Lucchese, especially given the severity of the head injury we managed to address.

-LORNA- Habang busy sa ilang mga papeles umaasa naman akong tumawag sa akin isa man sa mga kapatid ng aking asawa, o kahit man lang si Mr. Delmar. Narinig ko ang katok sa pinto ng aking opisina. Inaasahan kong si Randy ang siyang kumatok. "Come in." Bumukas ang pinto at hindi nga ako nagkamali. "Good morning. I have something for you. Milk and Dragon fruit." Nakangiting naiiling ako rito. "Thank you, good morning." Inilapag nito ang dalang isang basong gatas at naupo sa silya sa may harapan ng aking mesa. "So, how's your day? Hindi ka ba pinapahirapan ng munting anghel mo?" "Nope, behave lang naman itong little one ko. Feeling ko masaya siya kapag naririnig ang boses ng Ninong Randy niya." "Hmm, by the way. I'll pick you up at 7PM, okay?" "Alright, don't worry hindi ko nakakalimutan ang party na sinasabi mo." Ang totoo ayokong pumunta sa party na sinasabi ni Randy, because of the business I need to. Lalo na at marami kaming mabibingwit doon na ilang investors. "Isa pa,

-LORNA- Mayamaya ay pinaandar na rin ni Randy ang kotse patungo sa bahay. Napasulyap ako sa aking relong-pambisig. May ilang oras pa ako para makapaghanda sa naturang party. "Expected na magkikita kayo mamaya ng asawa mo sa party, Mrs. Lucchese. Remember, isang business woman din si Mrs. Sylvia Lucchese." "Wala akong pakialam, mag-focus na lamang tayo sa mga target natin, Randy." "Then, that's good. Huwag mo na lang siyang pansinin kung sakali mang may gawin siyang sa tingin mo ay trip na naman niyang gawin." "Sinanay ko na lamang ang sarili sa tuwing tinotopak ang biyenan kong 'yon," sagot ko sabay iling. Pagdakay humugot ng isang malalim na buntong-hininga. Makalipas ang ilang minutong biyahe ay nakarating na rin kami sa bahay. "We're here, Mom." "Salamat sa Dios at nakarating na rin tayo. Makapagpahinga na rin ako." Nakangiting inalalayan ko pa rin si Mommy. Binalingan ko si Randy. "Salamat." "My pleasure," sagot nito. Pagdakay dali-dali itong lumabas ng kotse at umikot

—LORNA— "Ayaw mo lang umamin, e." Nangingiti tugon pa ni Randy sa akin. "Ako'y tigil-tigilan mo, Randy." "What if I won't?" Tudyo pa nito sa akin. Nailing pumasok ako sa loob ng kotse at naupo sa may front seat. Umikot ito patungong driver seat at mabilis na pumasok sa loob ng kotse. Nang sumulyap ako rito ay hindi nakaligtas sa aking paningin ang pilyong ngiti sa mga labi nito. "Steve...here we come!" Tudyo pang muli ni Randy sa akin. Hindi ko napigilan ang sarili at natawa sa sinabi nito. "Gagó ka talaga," natatawang ani ko rito. "Kinikilig ka aminin mo." "Excited lang," sagot ko na lamang dito. "Kitams?" Nakangiting ibinaling ko ang tingin sa daan na aming dinadaanan. "Iba rin ang trip mo, ano?" "Siyempre, matagal na ring hindi kayo nagkita ng asawa mo. Malamang miss na miss mo talaga siya." Humugot ako ng isang malalim na buntong-hininga. Iniisip ang ilang mga alalahanin lalo na ang tungkol kay Mommy Sylvia. Kung bakit namin kasi heto pa ang naging hindrance sa pagsa