Semua Bab Love in Disguise : Bab 141 - Bab 150

—Lorna—Nasundan ko na lamang ng tingin ang aking asawa kasama si Manang Candy patungo sa kitchen."So, what's up?" Untag sa akin ni Geraldine."May ginawa ka na naman bang kapilyahan, Gera?" Tanong ko kaagad sa kaibigan. "Hmm... kilala mo na talaga ako, no? Pero grabe ka, ha? Wala naman, bakit mo naman naitanong 'yan?""Siyempre, nasanay akong palagi mong kasama si Dante. Bakit himala yata ngayon na hindi mo siya kasama?""Pumuslit lang ako, t'saka busy iyon sa mga babae niya." Nakasimangot nitong sagot sa akin. Napasulyap ako sa kinaroroonan nina Mommy at Mommy Sylvia na nilaru-laro si baby Lorie. "Kaloka ka talaga, Gera.""Hindi na ako bata para bantayan niya. Isa pa, I want my freedom.""You can have your freedom of course. Kaya lang, iwasan mo na kasi ang ilang mga kaibigan mo na hindi mapagkatiwalaan," ani ko pa rito."Hindi ko sila kaibigan, ikaw, si Aiza at Lyn ang siyang tangi kong masasabing tunay na kaibigan. Nariyan kasi kayo palagi, ni hindi niyo ako iniwan at iniintin

-Geraldine- Kasalukuyang nasa hapag-kainan kami habang nanalangin ang kaibigan kong si Lorna. Nang biglang mag-vibrate ang aking cellphone sigurado akong si Kuya Dante na naman ang tumawag. Sinubukan kong mag-focus sa panalangin pero hindi ako nagtagumpay, kaya humingi na lamang ako ng tawad sa Panginoon sa pamamagitan ng aking kaisipang pagdaing. Nang matapos sa panalangin si Lorna ay agad na nilantakan namin ang ilang pagkain na nasa hapag. Saka naman dumating ang hindi inaasahang bisita. Walang iba kundi ang madilim na mukha ni Kuya Dante na ngayon nakatingin sa aking gawi. Para alisin ang tensyon ay nagawa kong ngumiti rito ng pagkatamis-tamis. "Kuya, you're here!" Hindi ako nito sinagot bagkus ay nagpakawala ito ng isang marahas na buntong-hininga. Nagpasalamat ako kay Steve dahil maagap itong tumayo at inanyayahan si Kuya Dante na maupo, sa malas ay sa tabi ko pa. Dàmn, bakit kasi sa tabi ko pa, Steve? Ugh! Kabado-bente tuloy ang Lola niyo mga Madi... Eyyy... Halos pig

-STEVE- Dumiretso na kami sa kwarto naming mag-asawa. Since birthday ng asawa ko bukas, lahat ng sorpresa ay nakahanda na para rito. I'm planning to propose to her once again. I want her to know how much I love her wholeheartedly. Kasabwat ko rito ang aking mga kapatid na lalaki. Kasama sina Dante at Geraldine kahit pa nga sabihing hindi magkasundo ang dalawa ay nakumbinsi ko rin. Siyempre, todo-support naman sina Mommy Rose, at Mommy Sylvia. Akala ko nga magiging problema ko ulit si Mommy, pero sa awa ng Panginoon masaya ito sa nais ko. Hindi ako mapalagay, iyong tipong kinakabahan ako na may halong excitement. "Mauna na akong maligo, okay lang ba?" Pukaw sa akin ng asawa. "Go'on, baby girl." Nasundan ko na lamang ito ng tingin. Ang totoo matagal na akong nagpipigil pero kailangan kong magtiis dahil alam kong hindi pa pwede. Bakit ba kasi kahit kung kailan ito nanganak ay mas lalong gumanda ang kurba ng katawan nito. Hindi ko nga maalis-alis ang titig sa maumbok nitong p

-Steve- "So how it taste?" tanong ko rito. "Wala akong masabi kundi ang sarap," nakangiting sagot nito sa akin. Hindi ko mapigilan ang sarili na pagmasdan ang nakangiting mukha ng aking asawa habang maganang kumakain ng niluto kong ulam. "I'm glad that you like the taste of it, baby girl." "Siyempre, luto mo at alam ko kapag luto mo ay sobrang sarap." "Talaga ba? Hmmm... hindi ka nambobola?" "Bakit naman ako mambobola, totoo ang sinasabi ko." Naiiling na dinampot ko ang aking kutsara at tinidor para simulan ang pagkain ng sariling niluto. "So, how was it?" tanong ni Lorna sa akin. Sumilay ang ngiti sa aking mga labi. "Masarap tulad ng sabi mo," sagot ko rito. "Naniniwala ka na sa'kin?" "Hmmm... masarap nga." Nangingiting ani ko rito. "By the way, matanong nga kita, wala ka bang naalala sa araw na ito?" Seryosong tanong ko rito. "Naalala, at ano namang dapat kong maalala sa araw na ito?" Takang-tanong pa nito sa akin. Awtomatikong kumunot ang noo nito. "Are you sure na wal

-STEVE- Sinagot ko ang naturang tawag. Nakita kong si Mommy Sylvia ang nasa kabilang linya. "Yes, Mom." "Ano, hijo. Napapayag mo na ba raw si Lorna para pumunta rito sa venue mamaya? Ilang oras na lang at mangyayari na ang proposal na pinakahihintay mo sa mismong kaarawan niya." "Kaya nga, Mom. Oo, pero hindi niya alam na riyan ko siya dadalhin." "Aba, magandang balita 'yan. Sige ako'y magpapaalam na, inaalam ko lang dahil nagtanong sa'kin si Rose." "Gano'n po ba?" "Oo, kaya bye na muna." "Bye, Mom." Napasulyap ako sa aking asawa na ngayo'y nagpapadede na sa dalawang bata. Sad to say pero hindi nakakapag-produce ng milk ang dede ng aking asawa. Pero sa tulong at awa naman ng Panginoon ay naging okay lang naman para sa dalawang bubwit namin ang gatas na galing sa lata. Nang mapagmasdan ko ang maamong mukha ng aking asawa. Hindi maipagkakaila ang konting lungkot sa anyo nito. Kaya nilapitan ko ito at mula sa likuran nito ay niyakap ito. Dinama ang mainit nitong katawan, siyem