Semua Bab หลี่ชิงเหมียว..ภรรยาผู้หวนคืน: Bab 51 - Bab 60

“ที่พวกท่านทั้งสองมาเยือนเมืองถง เพื่อมาจัดการเรื่องเหลวไหลที่กำลังถูกเล่าลือ ในยามนี้ใช่หรือไม่” พ่อค้าชาวเมืองถงผู้หนึ่ง ที่รู้จักกับนายท่านหลัวมานาน เอ่ยถามสองสามีภรรยาออกมา ด้วยความอยากรู้อยากเห็น“ใช่แล้ว…ที่พวกข้ามาเยือนเมืองถงครานี้ เป็นเพราะต้องการที่จะมาขอหมั้นหมายคุณหนูสามสกุลหลี่ ให้แก่บุตรชายของพวกข้า”นายท่านหลัวตอบออกมาด้วยน้ำเสียงยินดี ใบหน้าก็ยิ้มแย้มเป็นอย่างยิ่ง แม้นว่าจะยังไม่ได้คำตอบจากตระกูลหลี่ ทว่าเขากลับมีความรู้สึกมั่นใจ ว่าคุณหนูสามจะต้องตอบตกลงอย่างแน่นอน“โอ้…พวกท่านก็ชื่นชอบสตรีที่เปิดเผย ไม่ชอบปิดบังความรู้สึก เช่นคุณหนูสามสกุลหลี่ด้วยหรือเนี่ย ข้าเห็นว่าพวกเรารู้จักกันมานาน ก็ไม่อยากเห็นพวกท่านเลือกภรรยาให้บุตรชายผิดไป ถึงอย่างไรเขาก็เคยแต่งงานมาแล้วหนหนึ่ง” พ่อค้าผู้นั้นกล่าวด้วยน้ำเสียงดูแคลนใบหน้าของนายท่านหลัว และหลัวฮูหยินมืดครึ้มลงทันใด พวกเขาพอใจในตัวคุณหนูสามอยู่ก่อนแล้ว ไม่ว่าเรื่องที่ถูกเล่าลือออกมา ในยามนี้จะเป็นเรื่องจริงหรือไม่ แต่ทว่ากลับเป็นประโยชน์แก่ตระกูลหลัวของพวก

สิ่งที่นางต้องการในการกลับมาเกิดในครานี้ นั่นก็คือการได้มองดูบุตรชายเพียงคนเดียวของนาง เติบโตเป็นบุรุษหนุ่มรูปงาม ไม่ว่าเขาจะเดินไปบนเส้นทางของขุนนาง หรือพ่อค้าเช่นบรรพบุรุษของตระกูลหลัว นางก็รู้สึกยินดีภายภาคหน้าได้มีลูกสะใภ้ มีหลานชายหญิงให้นางได้เชยชม เพียงแค่นั้นชีวิตใหม่นี้ นับว่าเป็นการเกิดใหม่ที่โชคดีที่สุดแล้ว นางก็ไม่ต้องการสิ่งใดแล้ว ความรักอันหวานชื่นน่ะหรือ นางได้พบพานมาในชีวิตก่อนแล้ว“เหมียวเอ๋อร์…แม่ไม่อยากบังคับใจเจ้า หากเจ้าไม่ยินดี แม่ก็จะลองสู้กับพ่อเจ้าดูสักหน”แม้บทสรุปนางจะต้องพ่ายแพ้ แต่ก็ยังดีกว่าไม่ได้ทำสิ่งใด ให้แก่บุตรสาวเลย ที่ผ่านมานางทำหน้าที่มารดาไม่ดีพอ เรื่องนี้ติดค้างอยู่ภายในใจของนางหลี่ชิงเหมียวมองใบหน้างามของสตรีตรงหน้า พลางคิดในใจว่า หากก่อนหน้านี้ ท่านคิดเผื่อหลี่ชิงเหมียวคนเดิมสักนิด นางคงไม่ต้องจากไป ด้วยใจที่ไม่โดดเดี่ยวเช่นนั้น“ข้าเป็นบุตรี สักวันก็ต้องออกเรือนไป กลายเป็นสตรีของสกุลอื่น แต่ท่านเป็นฮูหยินรองของจวนหลี่ จะมีปัญหากับท่านพ่อเพื่อข้า ท่านจะได้ไม่คุ้มเสียเอานะเจ้าคะ”

ณ สำนักคุ้มภัยต้าฟง แห่งเมืองเซิ่งวันนี้สองสามีภรรยาตระกูลหลัว ได้แวะมาเยี่ยมเยือนพร้อมกับบอกกล่าวต่อนายท่านหลูและหลูฮูหยิน ว่าพวกตนได้ทำการสู่ขอ ว่าที่ลูกสะใภ้คนใหม่ได้สำเร็จแล้ว อีกฝ่ายเป็นคุณหนูสาม จากตระกูลบัณฑิตหลี่แห่งเมืองถง เดิมทีมีชื่อเสียงดีงามทว่าในภายหลัง กลับถูกผู้คนเล่าลือกันว่า ชอบพอบุตรชายของตนจนเกินงาม แต่พวกตนไม่เชื่อ คิดว่าต้องมีผู้ใดแอบใส่ความคุณหนูสามตระกูลบัณฑิตหลี่ ด้วยความริษยาเป็นแน่เพราะเด็กสาวที่เพิ่งจะผ่านวัยปักปิ่นมาได่้ไม่นาน ย่อมไม่เคยได้พบหน้าหลัวอี้เฉินมาก่อน แล้วนางจะลุ่มหลงในตัวบุตรชายของพวกตน ที่มีชื่อเสียงเย็นชา น่าเกรงขามลงได้อย่างไรกัน“นางชื่นชอบบุตรชายของพวกท่าน ก็นับว่าเป็นเรื่องที่ดีแล้วมิใช่หรือ”ใต้เท้าหลูกล่าวออกมายิ้มๆ เขาปล่อยวางเรื่องของบุตรสาวไม่ลง ทว่าอดีตลูกเขยของเขา ก็ถือว่าเป็นลูกศิษย์ที่เขาเอ็นดูเช่นกัน ฉะนั้นเขาจึงอยากให้หลัวอี้เฉินมีคนคอยดูแล ไม่ต้องจมอยู่กับความทุกข์ในอดีต คนก็จากไปนานแล้ว คนอยู่ก็ต้องมีชีวิตต่อไปให้ดี คนที่จากไปก่อน จะได้หมดห่วง“ข้าเกรงว่านางจะมิได้พึงใจ ในตัวบุตรชายของพวกข้าจริงๆ เพียงแต่ถูกผู้ใหญ่บังคับใ

“จะเรื่องใดเสียอีก ก็เรื่องการแต่งงานใหม่ของเจ้าน่ะสิ ที่พ่อกับแม่เรียกเจ้ามาพบ ก็เพื่อจะแจ้งให้เจ้าทราบว่า การสู่ขอคุณหนูสามจวนตระกูลบัณฑิตหลี่แห่งเมืองถง สำเร็จลุล่วงไปด้วยดี" นายท่านหลัวตอบบุตรชาย ด้วยน้ำเสียงที่เต็มไปด้วยความตื่นเต้นยินดี"ไหนท่านแม่เคยกล่าวว่า ท่านเจ้าสำนักศึกษาตระกูลหลี่ผู้นั้น ดูเหมือนจะไม่ยินดี ที่จะยกบุตรสาว ให้มาแต่งกับพ่อหม้ายเช่นข้า แล้วเหตุใดเขาถึงเปลี่ยนใจได้เล่า"หลัวอี้เฉินแสร้งถามออกมา แม้ใจจะรู้ถึงเหตุผล ที่ท่านเจ้าสำนักศึกษาตระกูลหลี่ผู้นั้น ยินยอมยกบุตรสาวให้ออกเรือน กับพ่อหม้ายลูกติดเช่นตนเพราะเขาเองก็พอจะเคยได้ยิน ถึงเรื่องที่ผู้คนเล่าลือกันในระยะนี้มาอยู่บ้าง แต่ฟังแล้วก็ดูจะเกินจริงไปไม่น้อย ก็เขากับสตรีผู้นั้น ไม่เคยพบหรือพูดคุยกันมาก่อน นางจะมาพึงพอใจในตัวเขา จนถูกผู้คนเล่าลือได้อย่างไรดูเหมือนว่าคุณหนูสามผู้นั้น ก็คงจะใช้ชีวิตในเมืองถงไม่ง่าย เพราะว่ามีคนที่อยู่ในที่ลับ หวังจะทำลายชื่อเสียงของนาง หลัวอี้เฉินรังเกียจการถูกใส่ความเป็นที่สุด จู่ๆ เขาก็รู้สึกเห็นใจคุณหนูสามตระกูลหลี่ขึ้นมาเพราะถึงแม้เขาจะตัดสินใจแล้วว่า จะไม่ใช้ชีวิตเป็นสามีภ

ขบวนรถม้ารับเจ้าสาว ใช้เวลาเดินทางออกจากจวนตระกูลหลี่ ณ เมืองถง เป็นเวลาเกือบสามชั่วยาม กว่าจะถึงเมืองเจิ้ง ก็เป็นยามที่ดวงตะวัน ได้ลาลับขอบนภาไปแล้ว ก่อนหน้านี้หลี่ชิงเหมียวผล็อยหลับไปในรถม้า อยู่หลายครั้งหลายหน สาวรับใช้ติดตามนางออกเรือน นางพามาเพียงแค่คนเดียวเท่านั้น นั่นก็คืออี้เหลียนนั่นเอง“คุณหนูเจ้าคะ ถึงจวนตระกูลหลัวแล้วเจ้าค่ะ” อี้เหลียนปลุกเจ้าสาวให้ตื่นขึ้นมาหลี่ชิงเหมียวรีบนั่งตัวตรง จัดอาภรณ์ที่ตนสวมใส่ให้เรียบร้อย อี้เหลียนลงจากรถม้าไปก่อน รอบๆ มีเพื่อนบ้าน และแขกเหรื่อ ที่มารอชื่นชมหน้าตาของเจ้าสาวอยู่มากมาย ทำให้อี้เหลียนรู้สึกประหม่าแทนคุณหนูของตนไม่น้อย ในขณะที่สาวรับใช้คนสนิทของเจ้าสาว กำลังกังวลใจร่างสูงในชุดพิธีแต่งงานสีเขียวก็เยื้องย่าง มาหยุดยืนที่ข้างรถม้า เพื่อรอรับเจ้าสาวของตน อี้เหลียนลอบถอนหายใจออกมา เมื่อได้เห็นว่าใต้เท้าอสุราผู้นี้ ก็ยังพอใส่ใจคุณหนูของตนอยู่บ้าง ไม่ถึงกับละเลย และทำให้คุณหนูต้องอับอายขายหน้า ต่อหน้าผู้คนที่มารอชื่นชมสองบ่าวสาว เดินเคียงข้างกันเข้าไปภายในจวน เป็นเพราะใบหน้าของเจ้าสาว มีผ้าคลุมอยู่ทำให้ไม่มีผู้ใด สามารถมองเห็นหน้าตาของ