รสชาติน้ำเมาที่โดยปกติมักจะขม แต่พอได้ดื่มสังสรรค์กับคนรู้ใจก็กลายเป็นถูกปากขึ้นมาทันที แก้วแล้วแก้วเล่าที่ถูกสาดให้ไหลผ่านลงคออย่างต่อเนื่องไม่หยุดก็ค่อย ๆ พรากสติสัมปชัญญะที่มีจนแทบจะกลายเป็นศูนย์กระทั่งเมื่อสิ่งสุดท้ายที่ความทรงจำถูกบันทึกเอาไว้อย่างเลือนราง นั่นก็คือภาพที่ผมถูกใครบางคนที่มีรูปร่างบอบบางอรชรกำลังโอบประคองกึ่งพยุงเพื่อให้ผมเดินไป“พะ...พี่วาคิมค่ะค่อย ๆ เดินนะคะ”เสียงหวานที่พูดด้วยอาการเหนื่อยหอบบอกในขณะที่เจ้าตัวกอดเอวของผมแน่น ส่วนผมที่ได้แต่พยายามเพ่งมองแม้สายตาจะฝ้าฟางเต็มทีแล้วก็ตาม แต่สุดท้ายก็พอมองออกว่าร่างบางที่มีกลิ่นหอมเป็นของหญิงสาวหน้าตาสะสวย เธอที่ประคองร่างผมเดินไปอย่างทุลักทุเล แม้ว่าจิตใต้สำนึกที่เหลืออยู่จะยังสงสัยว่าเธอคนนี้เป็นใครแต่ทว่า...ด้วยภาพลักษณ์ของคนตรงหน้ากลับทำให้ผมรู้สึกผ่อนคลายมากกว่าที่จะรู้สึกระแวง เพราะหญิงสาวตรงหน้านี้ดูไม่น่ามีพิษมีภัยเลยสักนิดเดียว...จากนั้นเมื่อความรู้สึกกังวลใจได้หมดลงไป ร่างที่ถูกฤทธิ์ของแอลกอฮอล์ครอบงำก็พลันสูญสิ้นการควบคุมอย่างสิ้นเชิง ภาพการโอบประคองจากหญิงสาวร่างนุ่มตัวหอมที่ผมไม่รู้จักแม้กระทั่งชื่อเ
Last Updated : 2025-09-08
LOGIN
