Semua Bab ลวงสวาทท่านประธานธงแดง: Bab 1 - Bab 10

...มนตราคือชื่อของฉันหรือที่ใครหลาย ๆ จะรู้จักในนามว่า...มนต์...ปัจจุบันฉันทำงานในตำแหน่งเลขาให้กับประธานบริษัทยักษ์ใหญ่ระดับอาเซียน ตำแหน่งที่ใคร ๆ ก็ต่างถวิลหาอยากจะเข้ามาอยู่ในจุดจุดนี้ นั่นก็เพราะไม่ใช่แค่เงินเดือนและสวัสดิการของบริษัทนี้ที่ดีเท่านั้น แต่ทว่า...ยังมีอีกหนึ่งสิ่งที่สำคัญไม่น้อยไปกว่ากันนั่นก็คือ การได้ใกล้ชิดกับท่านประธานของบริษัทแห่งนี้ที่ทั้งเก่งแถมยังหล่อติดอันดับหนุ่มฮอตผู้ทรงอิทธิพลของสังคมที่นิตยสารไฮโซระดับอาเซียนมอบให้อีกด้วย...แต่ก็นั่นแหละเพราะด้วยความหล่ออีกทั้งเสน่ห์ที่มากล้นเกินต้านของท่านประธานสุดฮอต มีหรือที่คนอย่างฉันจะไม่หลงใหลไปกับรูปโฉมและความสามารถเหล่านั้นของเขา เพราะฉันเองก็เป็นเหมือนกับผู้หญิงหลาย ๆ คนที่ใฝ่ฝันจะได้ใกล้ชิดและแอบปลื้มผู้ชายที่เก่งรอบด้านไม่ต่างกัน เพียงแต่ด้วยสถานะของฉันที่เป็นเลขานั้น มันจึงทำให้ฉันทำได้เพียงแค่เก็บงำความรู้สึกนั้นไว้ในใจแต่ทว่า...เพราะไอ้ความปลาบปลื้มที่นับวันรังแต่จะทวีเพิ่มพูนไม่หยุด...มันได้มอมเมาจนฉันเริ่มปล่อยตัวปล่อยใจอาจหาญกระทำการบางอย่างลงไปอย่างไร้สติไม่คิดหน้าคิดหลัง เพียงเพราะคิดว่ามันจะเป็นควา

ร่องนุ่มอุ่นส่งแรงกระตุกตอดนิ้วสาวถี่ยิบ มาพร้อมกับปากอวบอิ่มที่ส่งเสียงกรีดร้องครวญครางไม่ได้ศัพท์จนดังกึกก้องลั่นห้องทำงาน โดยที่มีน้ำหวานเหนียวใสต่างทยอยพวยพุ่งออกมาไม่หยุดจนเปรอะเปื้อนเต็มอุ้งมือเป็นดั่งสัญญาณว่าเจ้าของร่องสวาทได้เดินทางไปถึงจุดหมายปลายทางที่ต้องการแล้ว“แฮ่กๆๆ เฮือก ~~”ลมหายใจถูกปล่อยออกมาพร้อมกับร่างที่ค่อย ๆ คลายอาการกระตุกเกร็ง และถึงแม้ว่าตัวฉันเองจะเคยดูหนังผู้ใหญ่มาบ้างก็ตาม แต่ครั้งนี้เป็นครั้งแรกที่ได้จัดการมอบความสุขให้กับตัวเอง นั่นจึงทำให้ฉันเองยังอดแปลกใจไม่ได้ว่าทำไมถึงใจกล้าที่จะเอานิ้วแทรกแหวกกายเข้าไปหาความสำราญในถ้ำหรรษาอย่างไม่เคยทำมาก่อนแบบนี้“นี่เราทำอะไรลงไปเนี่ย...ต้องบ้าไปแล้วแน่ ๆ ยัยมนตราเอ๊ย...!!”ริมฝีปากอวบอิ่มพึมพำกับตัวเองเบา ๆ ทั้งที่ตายังหลับพริ้มอยู่ เพราะนับตั้งแต่ได้ปลดปล่อยสารแห่งความสุขออกไปแล้ว สติที่เหมือนจะหายไปก็ได้กลับคืนมาจนทำให้ฉันสำเหนียกได้ว่าไอ้สิ่งที่ตัวเองได้ทำลงไปเมื่อครู่นี้ถือเป็นความผิดอย่างไม่น่าให้อภัย เพราะถึงแม้ว่ากฎของบริษัทจะไม่ได้มีระบุไว้ว่าห้ามทำเรื่องแบบนี้ แต่ด้วยจิตใต้สำนึกแล้วเราก็ควรจะคิดเองได้ว

พรวด ~~ กึด…!!“กรี๊ดดดดด ~~” ริมฝีปากสวยร้องลั่นออกมาอย่างลืมตัวด้วยความเจ็บปวดร้าวแผ่ซ่านไปทั่วทั้งโพรงสาว อย่างที่ไม่คิดว่ามันจะทานทนได้อีกต่อไปโดยร่างบางถึงกับกระตุกสะดุ้งเฮือก ปลายเท้าที่ถูกยกลอยกลางอากาศถึงกับจิกเกร็งจนหลังเท้าขึ้นเส้นเอ็นปูดนูน ร่างทั้งร่างสั่นสะท้าน พร้อมกันกับที่กลีบเนื้อสาวปริปลิ้นแยกออกจนคล้ายกับว่ามันได้ฉีกขาดออกจากกันอย่างสมบูรณ์แล้ว“เจ็บ...มนต์เจ็บ...ท่านประธานทำแบบนี้ทำไมค่ะ...ฮึก...ฮึก...มันเจ็บ” ฉันยกมือขึ้นดันหน้าอกของเจ้านายหน้าหล่อที่ฉันหลงปลาบปลื้มมานานเอาไว้หมายจะดันให้ตัวเขาออกไปพร้อมกับอาวุธร้ายของเขาที่กำลังทำให้ฉันเจ็บตัวอยู่ ณ ตอนนี้“มันเจ็บแค่แป๊บเดียวเท่านั้นแหละมนต์...เชื่อผมสิ” เสียงเย็นที่ดูไม่ทุกข์ร้อนให้กับน้ำตาที่ไหลรื้นออกมายังหางตาของฉันเลยสักนิด อีกทั้งยังเอ่ยปากออกมาเหมือนกับว่าสิ่งที่ฉันรู้สึกอยู่ตอนนี้มันเป็นเรื่องเล็กน้อยเท่านั้น“แต่มนต์เจ็บ เอาออกไปได้ไหมคะ ถือว่ามนต์ขอร้อง ฮึก...ฮึก...” เสียงอ้อนวอนดูน่าเวทนา แต่ทว่า...คนตรงหน้าก็ยังคงเฉยเมย“ก็ถ้าคุณยังเกร็งแล้วหนีบของผมแน่นอยู่แบบนี้ มันก็ยิ่งทำให้คุณเจ็บนะซิ เชื่อผมนะ

นับจากเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในเช้าวันนี้ ทั้งคุณวาคิมและฉันก็ต่างทำงานของตัวเอง โดยที่เขายังคงทำตัวเหมือนปกติทุกอย่างกลับมาเป็นท่านประธานมาดสุขุมดังเดิม เสมือนว่าทุกอย่างที่เกิดขึ้นก่อนหน้านี้เป็นเพียงแค่ภาพความฝันเท่านั้น แต่สำหรับฉันมันช่างกลับตรงกันข้ามกับเขาโดยสิ้นเชิง เพราะถึงแม้ว่าความเจ็บตรงจุดกึ่งกลางกายสาวจะเบาบางลงมากแล้วก็ตามหลังจากได้ยาของเขามาทาทุเลา แต่ทว่า...ความรู้สึกทุกอย่างกลับยังคงชัดเจนอยู่ข้างในใจ มันยังตอกย้ำว่าสิ่งที่เกิดขึ้นเมื่อเช้านั้นคือความจริง และฉันก็ไม่อาจจะทำใจลืมเลือนไม่สนใจมันได้ลงเหมือนอย่างที่เขาทำกระทั่งเมื่อนาฬิกาบ่งบอกว่าเวลาของการทำงานได้สิ้นสุดลงแล้ว ฉันที่กำลังยืนรอเขาเซ็นเอกสารฉบับสุดท้ายอยู่ก็ถูกคำพูด คำพูดหนึ่งดึงสติที่เหม่อลอยให้กลับมา“เลิกงานแล้วอยู่ก่อนนะ” คนตรงหน้าพูดหลังจากจรดปากกาลงบนกระดาษใบสุดท้ายเสร็จ“ท่านประธานมีอะไรจะให้มนต์รับใช้เหรอคะ” ฉันรับเอกสารจากเข้าเขามาแนบอก ก่อนจะเอ่ยถามไปตามหน้าที่“การที่ผมคืนของชิ้นนั้นให้คุณไปแล้วไม่ได้หมายความว่าผมได้ในสิ่งที่ผมต้องการแล้วนะ” คนตัวโตเอ่ยเสียงเรียบ พร้อมกับตัวที่เอนพิงพนักเก้าอี้ขน

“ถ้าคุณก้าวขาออกไปจากที่นี่ก่อนที่จะได้รับอนุญาตจากผมแม้แต่ก้าวเดียวแล้วล่ะก็ รับรองเลยได้ว่าคลิปการช่วยตัวเองพร้อมกับเสียงหวาน ๆ ที่ครางเรียกชื่อผมจะถูกโชว์หราทุกหน้าแพลตฟอร์มโซเชียลอย่างแน่นอน” คนเจ้าเล่ห์พูดประโยคแสนร้ายกาจออกมาอย่างไม่รู้สึกผิดอะไร อีกทั้งประโยคเหล่านั้นก็ถึงกับทำให้ฉันตัวชาวาบไปทั้งร่างทันที“มะ...หมายความว่ายังไงคะ...!!” ก้อนเนื้อที่อกด้านซ้ายพลันกระตุกวูบทันทีที่ได้ยินคำขู่ ก่อนจะพยายามข่มใจให้สงบลง ด้วยพอคิดได้ว่าเขาอาจจะแค่ขู่เฉย ๆ เพราะนับตั้งแต่ที่ฉันทำงานอยู่ห้องเดียวกับเขามา ฉันยังไม่เคยเห็นกล้องวงจรปิดสักตัว“ก็หมายความตามที่พูด” คนเจ้าเล่ห์ยักคิ้วขึ้นจนดูท่าทียียวน พร้อมกับยกแก้วบรั่นดีบนโต๊ะขึ้นมาอีกครั้งแล้วจิบน้ำสีอำพันด้วยท่าทางสบาย ๆ อีกครั้ง“คุณโกหก...!!” ฉันกัดฟันกรอดอย่างไม่เชื่อ แม้ในใจจะภาวนาขอให้สิ่งที่ฉันได้ยินไม่เป็นความจริง แต่แล้วสิ่งที่ทำให้ฉันต้องพลันหวั่นใจขึ้นมาอีกครั้งก็คือ...นับตั้งแต่ที่ฉันทำงานกับเขามา...เขายังไม่เคยโกหกเลย...!!“ผมว่าคุณรู้จักผมดีนะคุณมนต์” คนตรงหน้าที่เหมือนจะรู้ดีว่าฉันกำลังคิดอะไรอยู่ตอบกลับมาอย่างรู้เท่าทันใ