Semua Bab ชายาพิษ โฉมสะคราญบรรณาการ: Bab 41 - Bab 50

ตอนที่ 40 วางยาที่ละจวนหลายวันต่อมาในวันหลวง อุทยานด้านในมีลมพัดเอื่อย ดอกเหมยที่โรยจากต้นเมื่อคืนยังเกลื่อนอยู่ตามทางเดิน ลานหินขาวหน้าศาลาเล็กมีโต๊ะน้ำชาและพานขนมจัดวางอย่างประณีต แสงแดดยามสายทอดผ่านกิ่งเหมยข้างศาลา ลมเอื่อยพัดกลิ่นชาจาง ๆ ลอยคลุ้ง เวินกุ้ยเฟยทรงอาภรณ์บางเบาสีม่วงอ่อนประดับลวดลายไก่ฟ้า กำลังหยอกนกกระจอกตัวหนึ่งที่มาเกาะกิ่งไม้ใกล้มือ ภาพนั่นงดงามยิ่งกว่าภาพวาดดวงเนตรคู่งามสะท้อนเงาร่างหนึ่งในอาภรณ์เรียบหรูที่ขับกับแสงเช้าอย่างสง่างาม แววตาของนางสงบนิ่งเหมือนผืนน้ำทว่าแฝงความเศร้าหมองบางอย่างจางเสียนเฟยบุตรสาวของราชครูจางเหวินอวี๋ เป็นผู้หนึ่งที่มีอำนาจในราชสำนัก วาจาของเขามีน้ำหนักมากจางเสียนเฟยพอมองเห็นกุ้ยเฟยจึงหยุดเท้าแล้วประสานมือคารวะเบา ๆ เวินกุ้ยเฟยคลี่ยิ้มบาง “เสียนเฟยมาพอดี ข้าเพิ่งได้ชาหอมจากแคว้นใต้ ลองนั่งพักจิบสักถ้วยเถอะเพคะ”การกล่าวปฏิเสธนับว่าเสียมารยาทอย่างยิ่ง“หากกุ้ยเฟยไม่รังเกียจ ข้าก็ขอร่วมดื่มด้วยสักจอกเพคะ”จางเสียนเฟยรับถ้วยชาที่เวินกุ้ยเฟยส่งให้ด้วยท่าทางสง่างาม นางยกขึ้นจิบเบา ๆ กลิ่นชาร้อนลอยตัดกลิ่นดอกเหมยรอบตัวอย

ตอนที่ 42 พี่สาวแสนดี ลมเช้ายามนี้พัดเอากลิ่นดอกเหมยเข้ามาในห้องโถงกว้าง ซูเยียนนั่งตรงขอบตั่งไม้หอม ทอดพระเนตรเงาสะท้อนในกระจก นิ้วเรียวลูบผ่านผิวแก้มที่ดูลื่นเรียบขึ้นกว่าหลายวันก่อน “ขี้ผึ้งตลับนี้นับว่าดีจริงๆ...กุ้ยเฟยอาจจะได้โอสถทิพย์อื่นบำรุงผิว..ทว่า...นางเข้าใจจริง ๆ หรือว่า ความงามจะช่วยให้นางได้ครอบครองทุกสิ่ง..” ข้าหลวงคนสนิทกล่าว “เช่นนั้นให้บ่าวไปแจ้งตำหนักเสวียนหยางเตี้ยนหรือไม่เพคะ” “ไม่ต้อง..ปล่อยให้ฝ่าบาท...เกษมสำราญจากผลของโอสถสูตรลับกับตำหนักอื่นไปก่อน...” ไม่ต้องเทียบกับเวินกุ้ยเฟย แม้กระทั่งกับบรรดาสนมชายาแล้ว พระสิริโฉมของนางไม่นับว่าอยู่แถวหน้า แต่เพราะนางมีโอสถทิพย์ถวายฮ่องเต้มิขาดจึงทำให้นางอยู่ในฐานะฮองเฮาได้ น้ำเสียงของนางเยียบเย็นแต่เปี่ยมความมั่นใจ“สิ่งล้ำค่าที่เราได้มา...หากใช้เร็วเกินไปจะน่าเบื่อ...อีกอย่างอีกไม่กี่วันก็จะถึงวันจัดงานเลี้ยงชมบุปผาแล้วทุกอย่างเรียบร้อยดีหรือไม่”จิ่นหลานโค้งตัวกล่าว “จัดการตามที่พระองค์สั่งทุกอย่างแล้วเพคะ” ซูเยียนพยักหน้าอย่างอารมณ์ดี สิ่งอื่นตอนนี้ว

ตอนที่ 44 เหมาะสมกันยิ่งนัก ยามค่ำในจวนอ๋องมืดลงเรื่อย ๆ แต่บรรยากาศในเรือนหลักยังไม่สงบลงตามแสงตะวัน ชินอ๋องกลับจากตำหนักพระมารดา ยังไม่ทันพักก็ให้ให้บ่าวไปเรียกลี่อินกับลี่เหมยมาพบในห้องโถงด้านในสตรีทั้งสองคุกเข่าลงตามธรรมเนียมชินอ๋องนั่งอยู่ตรงหน้า พวกนางต่างเคารพชินอ๋องจากใจ ด้วยฐานะสามีของเว่ยเยว่ซินและผู้มีพระคุณกู้เซียวอวิ้นมองพวกนางครู่หนึ่งแล้วเอ่ย“พวกเจ้าเป็นคนของสำนักหมื่นพิษ...ตอนนี้ยังมีสิ่งของที่ยืนยันหรือไม่” ลี่อินกับลี่เหมยสบตากันครู่หนึ่ง ก่อนลี่อินจะเป็นฝ่ายตอบ“มีเจ้าค่ะ” นางล้วงจากแขนเสื้อหยิบวัตถุชิ้นหนึ่งออกมา เป็นแกะลายงูคู่กิเลน ลี่เหมยก็ยื่นออกมาเช่นกัน มู่เยี่ยนเดินไปรับจากสตรีทั้งสองแล้วเอามายื่นให้ชินอ๋อง ชินอ๋องรับเหรียญมาดู ปลายนิ้วสัมผัสผิวเหรียญเรียบเย็นราวกับโลหะต้องพิษ “ของสิ่งนี้ ข้าขอได้หรือไม่”ลี่อินไม่ลังเลแม้แต่น้อย “ได้เจ้าค่ะ พวกข้าไม่จำเป็นต้องใช้มันอีกแล้ว” สำนักหมื่นพิษนั่นพวกนางไม่กลับไปอีกแน่นอนชินอ๋องพยักหน้าบ่งบอกว่าพอใจ “พวกเจ้าไปได้แล้ว”หลังคนทั้งสองออกไปชินอ๋องก็เอ่ยถามมู่หยาง

ตอนที่ 46 ความจริงบางส่วน ในห้องพักฟื้นเงียบสงัด เหล่าหมอหลวงและขันทีต่างจับกลุ่มกันอย่างเกรงใจ เมื่อเห็นบุรุษหนุ่มในชุดเรียบง่ายเดินเข้ามาโดยมีขันทีนำทางเฉิงหยวนประสานมือคำนับเบา ๆ ก่อนก้าวเข้าไปใกล้เตียงที่เหลียนเหวินจื่อนอนแน่นิ่ง สีหน้าเขาซีดเผือด แต่ดวงตายังมุ่งมั่น“ข้าขอตรวจสอบพิษก่อน” เขากล่าวเสียงเรียบหมอหลวงถอยออกให้เฉิงหยวนเข้ามา ชายหนุ่มแตะปลายนิ้วเบา ๆ บริเวณชีพจรตรงข้อมือเพียงครู่เดียว ใบหน้าของเฉิงหยวนก็เครียดขึ้นจากนั้นเขาจึงหยิบ เข็มเงิน จากกล่องยาพกติดตัว ชุบลงในขวดบรรจุของเหลวสีขุ่น แล้วกดลงจุดชีพจรหนึ่งครั้งเขาหยิบยาเม็ดสีดำออกจากกล่องเล็กแนบอก และบรรจงวางลงใต้ลิ้นของเหลียนเหวินจื่อด้วยความระมัดระวัง“ยานี้จะต้านพิษไว้ได้เพียงระยะหนึ่ง”เฉิงหยวนหันไปพูดกับหมอหลวงเซียวจื่อหาน “ข้าจำเป็นต้องปรุงยาถอนพิษและต้องใช้สมุนไพรอีกหลายตัว”เซียวจื่อหาน รีบประสานมือ“เชิญท่านสั่งมาได้เลย”เฉิงหยวนหยิบกระดาษออกมาจากอกเสื้อ เขียนลายมือเรียบง่าย แต่แน่นชัดทีละบรรทัดก่อนจะส่งให้หมอหลวงไม่นานนัก สมุนไพรทุกอย่างถูกจัดวางตรงหน้าตามรายการที่เฉิงหยวนส่งไปชายหนุ่มก้าวเ

ตอนที่ 48 หนึ่งเม็ดย่อมไม่เท่าหนึ่งหีบ เช้าวันใหม่ เมืองหลวงยังคงคึกคักเช่นทุกวันเสียงฝีเท้าหนักแน่นของเหล่าองค์รักษ์ในชุดคลุมสีดำสนิทดังก้องบนถนน ทุกผู้คนต่างหลีกทางโดยไม่ต้องมีคำสั่งผู้นำในกลุ่มนั้นคือ เหลียนเหวินจื่อ ผู้บัญชาการองค์รักษ์เสื้อแพร แม้ร่างกายยังไม่ฟื้นเต็มที่ แต่ยืนยันจะมาด้วยตนเอง พวกเขาหยุดที่หน้าร้านขายยา"เหยียนหลิงจู๋" ซึ่งเป็นสาขาหลักของสำนักหมื่นพิษเหลียนเหวินจื่อ กวาดสายตาเหี้ยมเกรียมรอบหนึ่งก่อนชักราชโองการออกจากอกเสื้อ“ตามรับสั่งใต้ราชโองการแห่งฮ่องเต้กู้เสียนหรง...”“ตั้งแต่บัดนี้เป็นต้นไป สำนักหมื่นพิษให้ถอนร้านขายยาออกจากเมืองหลวงแคว้นเยี่ยนโจว ภายในหนึ่งเดือน”เสียงกระซิบเริ่มดังในฝูงชนแต่เหล่าศิษย์สำนักหมื่นพิษที่อยู่ภายในร้าน กลับไม่กล่าวสิ่งใดแม้แต่น้อย“เห็นแก่ความสัมพันธ์ที่มีมาแต่เก่าก่อน จึงให้เวลาเคลื่อนย้ายหนึ่งเดือน”“หากเกินกำหนด ถือว่าท้าทายอำนาจราชสำนัก”ราชโองการถูกปักไว้หน้าร้านอย่างเปิดเผย ขณะเดียวกัน เหล่าองค์รักษ์เสื้อแพรแผ่กระจายรอบตรอก ราวกับเป็นปราการที่มองไม่เห็นเหลียนเหวินจื่อปรายตามองไปยังป้ายหยกดำเห