Semua Bab ชายาพิษ โฉมสะคราญบรรณาการ: Bab 51 - Bab 60

ตอนที่ 50 จัดการอย่างไรจวนชินอ๋อง เรือนสมุนไพร ในห้องนอนชั้นในเรือนพักสมุนไพร กลิ่นสมุนไพรยังคงอบอวลตลบแต่วันนี้ ไม่มีหม้อโอสถเดือดไม่มีเสียงถามหาสมุนไพรหรือน้ำมือรีบเร่งชินอ๋องกู้เซียวอวิ้นเอนหลังอยู่บนตั่งยาวข้างกายคือเว่ยเยว่ซินที่เอนตัวพิงเบา ๆ อยู่บนแขนของเขามือเรียวของนางยังถือตำราเก่าเล่มหนึ่ง แต่กลับไม่ได้เปิดอ่านมาเนิ่นนานแล้วหลายวันที่ผ่านมา...พวกเขาทั้งสองแทบไม่ได้พักแต่ในวันนี้ ทุกอย่างเงียบลง เสียงแผ่วเบาดุจกระซิบถามออกมา“ท่านว่าพวกเขา...จะจัดการกับท่านอย่างไร?”เขาหันมองนาง ดวงตาเปล่งประกายพราวราวคนเจ้าเล่ห์“ตอนนี้...เรื่องอื่นข้าไม่อยากคิด”“คนอื่นจะจัดการกับข้าอย่างไร ข้าไม่ใส่ใจนัก”เขาเอนกายเข้ามาใกล้ กระซิบชิดใบหูนาง“ข้าสนใจเพียงเรื่องเดียว...”“ว่าจะ จัดการกับพระชายา อย่างไรดีต่างหาก”เว่ยเยว่ซินหน้าร้อนผ่าวกำลังจะเบือนกายหนีราวกับจะหลบจากถ้อยคำยั่วเย้าเมื่อครู่แต่ชินอ๋องกลับไม่ให้หนีง่าย ๆวงแขนแข็งแรงคว้ารอบเอวนางไว้ในพริบตานางเซเข้าหาอกเขาเล็กน้อยเว่ยเยว่ซินเบิกตากว้าง “ท่าน...”ชินอ๋องโน้มใบหน้าลงช้า ๆดวงตาของเ

ตอนที่ 52 ผู้ที่ไม่ควรปรากฏกายวันนี้สำนักเว่ยหลงรับสมัครผู้ปรุงโอสถใหม่ กลิ่นสมุนไพรหลากชนิดลอยตลบอบอวล จนแทบแยกไม่ออกว่าเป็นกลิ่นของใบยา...หรือกลิ่นของความคึกคักที่กำลังก่อตัวขึ้นเหล่าผู้มาสมัครในชุดผ้าธรรมดาแบกห่อสมุนไพรของตนเองไว้ข้างเอวยืนเข้าแถวอย่างสงบใต้ชายคาไม้ไผ่เว่ยเยว่ซินเดินเข้ามาพร้อม ซูหยวน ผู้ดูแลสำนักเว่ยหลงชุดของนางเรียบง่ายกว่าทุกวัน แต่ไม่ปกปิดความงาม ทว่าสายตาเฉียบคมที่ประกายอยู่บนใบหน้ามันบาดลึก จนนักปรุงโอสถหลายคนมองข้ามความงามของนางไป ก้มหน้าหลบซูหยวนยื่นกระดาษให้พร้อมก้มศีรษะเล็กน้อยเว่ยเยว่ซินพยักหน้านางทอดสายตาไปยังคนตรงหน้า ก่อนจะเอ่ยเสียงเรียบ“ข้ามาเป็นเพียงผู้ชมเท่านั้น พวกท่านตามสบายเถอะ”เมื่อเว่ยเยว่ซินเอ่ยจบแล้วเดินไปนั่งบนจุดที่พักเสียงฝีเท้าเบา ๆ ดังขึ้นจากทางเดินด้านในเรือนฝึกเหยียนชิง อวี้หลัน เฟิงหลิน ไป๋เสวี่ย ศิษย์ทั้งสี่คนของเว่ยเยว่ซินก็จัดการการคัดเลือกคนทันทีผู้สมัครหลายสิบคนกำลังเริ่มลงมือปรุงยาทดลองตามโจทย์บรรยากาศคละคลุ้งด้วยกลิ่นใบแห้ง รากสด และน้ำยาต้มสมุนไพรที่กำลังแปรเปลี่ยนเป็นหมอกเบา ๆศิษย์ทั้งสี่ ของเว่ยเยว่

ตอนที่ 54 ข้าทำสุสานไว้ที่นอกเมืองหลวงภายในเรือนรองของจวนชินอ๋อง ยามเย็นแสงเทียนบนโต๊ะไม้ทรงต่ำสว่างนวล บนโต๊ะมีกับข้าวเรียบง่ายวางอยู่ไม่มาก บรรยากาศไม่หรูหรา แต่เต็มไปด้วยความเงียบสงบที่หาไม่ได้ในวังหรือเรือนอื่นใดพอชินอ๋องวางตะเกียบลงเบา ๆ บ่าวไพรเข้ามาเก็บสำรับบนโต๊ะอย่างเป็นระเบียบไม่รบกวนคนทั้งสองชายหนุ่มใบหน้าแม้ดูอ่อนล้า แต่ดวงตากลับยังทอประกายคม “ตอนนี้ร้านโอสถตั้งกระจายไปทั่วแคว้นพอสมควรแล้ว”เว่ยเยว่ซินพยักหน้าเล็กน้อยมือเรียวจัดใบชาในจอกให้เขาโดยไม่พูดครู่หนึ่ง นางเงยหน้าขึ้นช้า ๆ ในแววตาสงบนั้นมีรอยไหวลึกอยู่บางเบา“ในวันนี้...ที่สำนักเว่ยหลง...ข้าได้พบบุรุษคนหนึ่ง”น้ำเสียงของนางผิดแปลก กู้เซียวอวิ้นเลิกคิ้วเล็กน้อย หันมามองนางเว่ยเยว่ซินสบตาเขาโดยไม่หลบ ริมฝีปากขยับต่ออย่างราบเรียบ“เขาคือหลัวเหวินซี บุตรชายของหมอหลวงแห่งแคว้นต้าเว่ย...มาเข้าคัดเลือกโดยเปิดเผย “คนรักคนเดิมขององค์หญิงเว่ยเยว่ซิน นางไม่ได้หมายถึงตนในตอนนี้ในห้องเงียบไปชั่วขณะ จนได้ยินเพียงเสียงเทียนละลายครูดไส้ไส้เทียนเบา ๆ กู้เซียวอวิ้นจ้องมองหญิงสาวตรงหน้าสายตาของเขามืดลึก แต่ไม่ใช่ความ

ตอนที่ 56 เมื่อยกย่องอะไร ๆ ก็ล้วนเข้าใจ เว่ยเยว่ซินถอนหายใจเบา ๆ ถึงที่มาของเรื่องนี้ สายตานิ่งขณะคิดก่อนจะหันกลับมาหาซูหยวนที่ยังรอฟังอย่างตั้งใจ“หลังจากคนที่เรารับมารุ่นแรกนี้เริ่มใช้งานได้...”“ให้สำนักเว่ยหลงเปิดรับคนเพิ่ม”ซูหยวนเลิกคิ้วเล็กน้อย เว่ยเยว่ซินกล่าวต่อ“แต่รอบใหม่ ไม่จำเป็นต้องเก่งมากก็ได้...เริ่มจากคนที่เพิ่งเริ่มเขียนอ่านได้ก็พอ...ให้พวกที่ผ่านรอบก่อนเป็นคนสอน”นางหยุดจิบชา แล้วกล่าวด้วยน้ำเสียงจริงจังขึ้น“และข้าจะให้พวกเขาเรียนฟรี...ไม่ต้องเก็บแค่เล่าเรียน”“แต่มีเงื่อนไข”“หากเรียนจบแล้ว ต้องทำงานในสำนัก”“หากจะออกก่อน...ก็จ่ายเงินไถ่ตัวตามที่กำหนด”ซูหยวนพยักหน้าอย่างช้า ๆ แม้จะแปลกใจถึงที่มาแนวคิดระยะยาวเหล่านี้เว่ยเยว่ซินกล่าวต่อ “เรื่องรายละเอียดเรื่องค่าใช้จ่าย..กำหนดที่จะให้ทำงานใช้หนี้กี่ปี... ให้เจ้าจัดการได้เลย”“หรือมีคนอยากจ่ายค่าเล่าเรียนเอง จะเก็บกี่ตำลึง จะคิดค่าใช้เท่าไรต่อคน ขอแค่ให้พออยู่ได้...แต่ไม่ใช่เอากำไรจากศิษย์”แค่กำไรจากขายโอสถทิพย์ก็ร่ำรวยแล้ว ซูหยวนก้มศีรษะอย่างนอบน้อมทันที “กระหม่อมจะจัดการให้ดีที่สุดพ่ะย่ะค่ะ”นี

ตอนที่ 58 แสงแดดยิ่งแรง เงายิ่งเด่นชัด ภายในตำหนักจื่อหลัว ม่านสีม่วงไหวเอื่อยตามลม กลิ่นสมุนไพรอ่อน ๆ ลอยคลุ้งอยู่ทั่วห้องกัวผิงย่อตัวลงเบา ๆ แล้วถวายห่อผ้าตรงหน้าพระแท่นให้กับนางกำนัลคนสนิท “หม่อมฉันนำโอสถทิพย์บำรุงครรภ์จากเรือนสมุนไพรมาถวายเพคะ...ทั้งหมดนี่ล้วนเป็นพระชายาปรุงเองด้วยตนเอง” เวินกุ้ยเฟยนั่งทอดพระเนตรห่อโอสถตรงหน้าด้วยแววตาอ่อนโยนก่อนจะลอบถอนพระทัยเบา ๆ ตรัส “ช่วงนี้...ข่าวดีงามจากจวนชินอ๋องมากเหลือเกิน” เสียงของนางเบา แต่แฝงความลึกที่กัวผิงสัมผัสได้ก่อนจะเอ่ย “ก่อนเดินทางมาหม่อมฉันเจอชินอ๋องระหว่างทาง พระองค์ได้กำชับหม่อมฉันมาหนึ่งประโยคว่า ขอให้พระองค์อย่างได้วิตกกังวล” แววตานุ่มลึกของเวินกุ้ยเฟยสั่นไหว “ทุกครั้งที่ตะวันส่องแรงเกินไป...ย่อมต้องมีเงามืดตามมา...ทว่า..ชินอ๋องเองก็ย่อมกระจ่างใจกว่าข้า...” กัวผิงก้มหน้าลงช้า ๆ ฟังคำฝากของกุ้ยเฟยสักพักก็กลับเรือนพักของศิษย์ในสำนักเว่ยหลง หลัวเหวินซีกำลังเก็บข้าวของสำคัญ มือของเขาหยิบสมุดปกเก่าที่จารสูตรตำรับบางเล่ม ก่อนจะวางมันลงแนบกับเสื