All Chapters of เปลี่ยนให้เธอมารัก: Chapter 71 - Chapter 80

รายงานที่ฟาร์มทดลองที่คิดว่าจะอ่านคืนนี้ก็ยังไม่ได้อ่าน เพราะตลอดทั้งเดือนนี้ยังหาเวลาไปดูไม่ได้เลย ได้แต่ให้ผู้ช่วยส่งรายงานมาให้ดู ไม่รู้ว่าผลไม้หรือแม้แต่หมูหมากาไก่ตลอดจนถึงวัวควายจะเป็นอย่างไรบ้าง เสียงเชียร์บอลในวันนี้ดูจะครึกครื้นเป็นพิเศษสองสาวที่นั่งกินขนมจนพร่องไปหลายอย่างรวมถึงเบียร์อีกหลายกระป๋อง สำหรับเธอเพียงแค่จิบนิดๆ ส่วนยายจ๋ากระดกราวกับเป็นน้ำเปล่า พี่รุตก็กินหอยทอดแกล้มกับเบียร์ "พี่รุตชอบกินหอยหรือคะ" อยู่ๆ ยายจ๋าก็ถามขึ้นมา วรุตแทบจะสำลักเบียร์ที่กำลังกระดกอยู่ "อือ แล้วต้องเป็นเจ้าประจำร้านนี้เท่านั้นด้วยนะ" กลายเป็นเธอที่ตอบแทนพี่ชายเพราะวรุตกำลังเช็ดคราบเบียร์ที่ปากที่มันกระฉอกออกมาจากคำถามเมื่อครู่ เกมลูกหนังยังดำเนินไปอย่างเข้มข้น จบคู่แรกไปแล้ว คู่สองก็ต่อเนื่องกันทันที แต่ดูเหมือนสองสาวจะไม่ไหวกันเสียแล้ว ศิรดาจากแค่จิบๆ เมื่อครู่เผลอแวบเดียวกระป๋องเปล่าข้างตัวก็ดูจะหลายกระป๋องอยู่ไม่น้อย "ไม่ไหวแล้วมั้ง มึงพาพวกนี้กลับห้องไปเหอะ" วรุตได้แต่บุ้ยหน้าไปทางสองสาว ศิรดานั่งตาปรือพอเห็นสองหนุ่มมองมาก็ยิ้มให้จนตาหยี ชลันธรถึงกับส่ายหน้าน้อยๆ ส่ว

วรุตแทบจะนั่งสัปหงกรอคนที่บอกว่าจะมารับน้องสาวตัวเองกลับห้อง แต่จนแล้วจนรอดก็ยังไม่เห็นไอ้ชลันธรกลับมาสักที ทนความง่วงไม่ไหว สุดท้ายก็ต้องทิ้งคนเมาให้นอนเหยียดยาวอยู่บนโซฟาอย่างนั้น ความรู้สึกเหมือนเพิ่งจะหลับไปได้เพียงครู่เดียวเท่านั้น รู้สึกตัวแต่ตายังลืมไม่ขึ้นเพราะผ้าห่มเหมือนถูกดึง แต่เพราะความเมามากพอที่ไม่คิดจะสนใจ ได้แต่นึกหงุดหงิดก่อนที่จะผล็อยหลับไปอีกครั้ง แต่ก็หลับต่อไปได้อีกเพียงชั่วโมงกว่า เปอร์เซ็นต์แอลกอฮอล์ในร่างกายยังไม่ทันลด ความมึนงงยังคงสะสมอยู่ที่สมอง งัวเงียตื่นขึ้นมาเพราะอึดอัดท้องน้อย เขาจำได้ว่าก่อนนอนถอดเสื้อถอดกางเกงยีนออกแล้วนะ เหลือเพียงบ็อกเซอร์ตัวบางเท่านั้น แต่ทำไมมันยังรู้สึกอึดอัดจนนึกรำคาญ กว่าสมองจะรับรู้ว่าไอ้สิ่งที่ทำเขาอึดอัดมันคือขาของใครสักคน ก็ตอนที่เขาใช้มือลูบคลำจากเรียวขามาถึงเอว ถึงรู้ว่ามีคนมานอนอยู่ด้วย และเหมือนคนที่ถูกลูบคลำจะรู้สึกตัว เพราะสัมผัสได้ถึงฝ่ามืออุ่นๆ ที่ลูบตั้งแต่ต้นขาผ่านสะโพกกลมจนมาถึงเอวคอด นี่ถ้าเธอไม่ได้ตอนตะแคงอยู่ฝ่ามือนั้นคงได้ลูบไล้ผ่านจุดบอบบางที่มีเพียงแพนตี้ตัวจิ๋วสวมอยู่ตัวเดียวเท่านั้น เพราะแม้แต่บ

เธอชันตัวลุกขึ้นมาจิกแขนเขาไว้แน่น ตอนที่รู้ว่าตัวเองไม่สามารถทนความเสียวนั้นได้ต่อไปอีกแล้ว ร่างกายเกร็งกระตุกถี่แม้แต่ตัวเองก็ยังสัมผัสได้ถึงความเปียกชุ่มจุดที่นิ้วมือเขายังจุ่มแช่อยู่ภายในนั้น แม้แต่ตอนที่เขาดึงนิ้วมือออกเธอก็ยังเผลอส่งเสียงในลำคอเบาๆ แต่มือตัวเองที่ขยุ้มแขนมัดกล้ามแน่นเขาไว้ยังไม่สามารถปล่อยออกได้ จนวรุตต้องจับให้เธอเอนตัวลงนอนอย่างคนหมดแรง เรียวขาที่หนีบเข้าหากันถูกเขาจับแยกออกในท่าที่ชวนให้หวาดเสียว ขยับตัวเองมาอยู่ตรงกลาง จับแก่นกายลำใหญ่ที่ขยายเต็มที่แข็งขืนในท่าเตรียมพร้อม เขากำมันไว้เต็มฝ่ามือเห็นส่วนหัวที่ยังโผล่ยาวออกมาอีกเกือบครึ่ง เพราะไม่แน่ใจว่าภาพตรงหน้าเป็นอย่างไร ไม่รู้ว่าไอ้แท่งยักษ์นั่นมันจะเข้ามาในตัวเธอได้หรือ จ๋าจึงผงกหัวขึ้นมองเห็นเขาจับมันถูไถกรีดตามรอยแยกที่ยังเปียกชุ่มนั้นก่อนจะค่อยๆ กดหัวเห็ดดอกใหญ่ที่ว่าเข้าไปด้านใน เธอเงยหน้ามองเขาอีกครั้ง จึงได้เห็นรอยยิ้มมุมปากเพียงนิดนั่น "พี่รุต.." เธอรีบเอ่ยเป็นเชิงห้าม "จ๋า..." แต่เขากลับลากเสียงขานเป็นชื่อเธอคล้ายล้อเลียนอยู่ในที "อ๊า..." เธอไม่ได้พูดต่อจากนั้น ได้แต่ส่งเสียงออกม

จ๋ามองคนตรงหน้าอีกครั้งอย่างไม่อยากเชื่อสายตา เขาดูเป็นผู้ใหญ่มาก ไม่ได้บีบคั้นเธอสักนิด ยังคงเหลือพื้นที่ส่วนตัวให้เธอได้ทบทวนตัวเองอีกต่างหาก จนเผลอนึกถึงวันที่จะกลับมาเจอกันอีกครั้ง เธอนึกอยากรู้คำตอบของเขาเสียแล้ว ส่วนคำตอบของเธอ เธอเพิ่งรู้มันเมื่อครู่นี่เอง ภาพจำที่เคยเห็นยายรดาถูกพี่ชายดุบ่อยๆ รวมถึงเรื่องราวหลายๆ ครั้งที่ตัวเองต้องปะทะฝีปากกับเขา ทำให้เธอค่อนข้างที่จะมีมุมมองต่อผู้ชายตรงหน้าไม่ค่อยดีสักเท่าไร แต่พอถึงเวลาที่มีปัญหาเขากลับไม่ได้สร้างปัญหาให้เธอเพิ่มขึ้น แค่คำพูดไม่กี่คำเมื่อครู่ เธอกลับพบมุมมองใหม่ๆ ในตัวเขา จนนึกอยากรู้เรื่องราวในอีกหลายๆ มุมของผู้ชายตรงหน้าเสียแล้ว "งั้นก็ไปพักผ่อนเถอะ เอ่อ..เมื่อคืนฉันไม่ได้ใส่ถุงยาง" "พี่รุตอยากมีลูกเลยไหมล่ะคะ" "งั้นต้องเอาอีกรอบ" "เอ๊ะ...เมื่อกี้ยังพูดดีๆ อยู่เลยนะคะ" "ดีมาก็ดีกลับ" "ค่ะ เดี๋ยวจ๋าจะไปซื้อยาคุมฉุกเฉิน" "เดี๋ยวไปเป็นเพื่อน ไป..เอ่อ..ไปหาครีมทาคอซะหน่อย" วรุตพูดจบก็รีบหันหน้าหนีคนตัวเล็ก ยายจ๋ารีบยกมือขึ้นลูบตรงรอยแดงๆ ที่คอทันที เมื่อตอนอาบน้ำเห็นแล้วนะ แต่เพราะรีบลงมาทำให้ลืมที่จะปก

จากห้องทำงานชั้นสามสิบเก้า ออกจากลิฟต์ได้เขาก็รีบเดินแกมวิ่งมาถึงร้านกาแฟหรูภายในตึกสำนักงาน มองไปที่โต๊ะริมด้านใน จึงได้เห็นศิรดานั่งอยู่ตรงนั้น เธอหันมายิ้มหวานให้เขา ชลันธรก็รีบเดินเร็วเข้าไปหาโอบกอดเธอไว้ทันที ไม่สนใจสายตาของใครอีกหลายคนที่อยู่ในร้านหรือแม้แต่พนักงานร้านกาแฟที่มองมา "ปล่อยก่อนค่ะพี่ธร คนมองแล้ว" "ก็ช่างคนอื่นซิ พี่คิดถึงเมียพี่นี่ ไม่ได้เจอกันตั้งสองเดือนแล้ว" สองเดือนหลังที่เขาไม่ได้ไปเชียงใหม่เลย เพราะอยากให้เธอได้ใช้เวลาในเรื่องเรียนได้อย่างเต็มที่ "แล้วทำไมมากรุงเทพไม่บอกหะ" "เซอร์ไพรส์ไงคะ" "งั้นกลับห้องไปเซอร์ไพรส์กันเถอะ" "พี่ธร" "ขึ้นไปบนออฟฟิศกันเถอะ" ชลันธรเอ่ยชวนให้เธอขึ้นไปที่ห้องทำงาน ศิรดาหันไปคว้าแก้วกาแฟราคาห้าหมื่นที่ได้จากเขาถือติดมือขึ้นไปด้วย ส่วนคนเลี้ยงกาแฟที่เดินไปข้างๆ พร้อมกัน และตลอดทางเดินจนถึงห้องทำงาน ฝ่ามือใหญ่ก็ยังประคองกอดเอวเธอไว้ตลอดทาง คุณเลขาหน้าห้องมองเจ้านายตัวเองเดินผ่านโต๊ะทำงานด้วยใบหน้าออกจะแปลกใจไม่น้อย เพราะตลอดระยะที่ทำงานกับเขามา ไม่เคยเห็นเจ้านายพาผู้หญิงมาที่นี่สักครั้ง จะมีผู้หญิงมาหาเจ้าน