All Chapters of เปลี่ยนให้เธอมารัก: Chapter 81 - Chapter 90

"ให้จ๋าแล้วไม่ใช่หรือ เอาคืนมานะ" เธอยื้อแย่งแหวนเพชรนั้นมากำไว้ในมือตัวเองแน่นกลัวเขาจะมาแย่งคืน มองหน้าเขากระบอกตาก็ร้อนผ่าว "งั้นก็ถือว่าฉันให้เป็นของขวัญเรียนจบก็แล้วกัน" "จ๋ารู้ว่าระหว่างเรามันคือความผิดพลาด ทั้งที่จริงเราก็ไม่ได้ชอบขี้หน้ากันสักเท่าไร แต่วันนั้นที่พี่รุตบอกเรียนจบแล้วค่อยให้คำตอบ ให้กลับมาทบทวนตัวเอง จ๋าถึงได้รู้สึกดีกับพี่วันนั้น จากที่เคยไม่ชอบหน้าแต่พอได้ฟังพี่พูดมันกลับรู้สึกดี จ๋าชอบที่พี่เป็นผู้ใหญ่พอ และแค่วันนั้นจ๋าก็มีคำตอบให้กับตัวเองมาตลอด ที่ไม่กล้าโทรหาเพราะกลัว กลัวพี่จะเกลียด จะรำคาญ กลัวว่าจากที่พี่ไม่ชอบจ๋าจะกลายเป็นเกลียด ของขวัญที่ได้วันนี้จ๋าเพิ่งแกะเมื่อกี้ เสร็จแล้วก็รีบวิ่งมาจากโรงแรม ไม่ใช่เพราะไม่สนใจ แต่เพราะน้อยใจคิดว่าพี่รุตจะไม่มา" กว่าจะพูดความในใจได้จนจบเธอก็ต้องพักเสียงสะอื้นตัวเองก่อนจะพูดต่อให้จบได้ "เรื่องถอนหมั้นจ๋าจะไปพูดกับพ่อแม่เองค่ะ ส่วนแหวนนี่" เสียงยังสะอื้นตอนที่เอ่ยบอก แบมือตัวเองมองแหวนเพชรในมือก่อนจะส่งคืนให้เขา คนตัวสูงยังไม่มีเสียงลอดออกมาสักคำ ยัดแหวนคืนเขาได้อีกครั้ง เธอก็หมุนตัวกลับไปทางเก่า ทางที่ว

ศิรดาได้กลับมาอยู่ที่กรุงเทพอีกครั้งหลังเรียนจบ และได้เข้ามาช่วยพ่อดูแลโรงแรมที่กรุงเทพ ส่วนพี่รุตก็กลับไปใช้ชีวิตที่เชียงใหม่โรงแรมเข้าที่เข้าทางแล้ว เจ้าตัวก็ทุ่มเวลาให้กับฟาร์มที่กำลังเริ่มต้น ยายจ๋าก็บินขึ้นลงกรุงเทพเชียงใหม่เป็นว่าเล่น ได้ยินพี่ธรบ่นว่ายายจ๋าไม่ยอมเข้าไปช่วยงานที่บริษัท แต่จะไปเปิดรีสอร์ตที่เชียงใหม่แทน คงจะได้แรงบันดาลใจมาจากพี่ชายเธอนั่นแหละ จากที่บินขึ้นลงบ่อยๆ หนักเข้ายายจ๋าก็แทบจะย้ายสำมะโนครัวไปตั้งรกรากที่เชียงใหม่เสียแทน กลายเป็นนานๆ ครั้งที่จะกลับมากรุงเทพเสียที ส่วนชลันธรก็เข้ามารับตำแหน่งกรรมการหนึ่งในคณะบอร์ดบริหารอย่างเป็นทางการ ข่าวการหมั้นหมายของลูกสาวเจ้าของโรงแรมหรูกับลูกชายเจ้าสัวคนดังดูจะเป็นข่าวใหญ่ไม่น้อย เมื่อรูปของเธอขึ้นไปอยู่หน้าสื่อแทบจะทุกสำนัก แต่ยายจ๋ากับพี่ธรตกลงกันว่าจะหมั้นหลังจากเธอไปอีกหนึ่งเดือนเพราะไม่อยากให้งานชนกัน ที่จริงพี่รุตก็อยากจะจัดงานทีเดียว แต่คุณแม่ขอร้องไว้เพราะเกรงใจฝ่ายผู้หญิง 'มันจะดูเหมือนเราไม่ได้ลงทุนอะไรดูไม่จริงใจ' ตอนแรกพี่รุตก็จะไม่ยอม แต่พอฟังเหตุผลของแม่จึงได้ยอมรับปาก งานแต่งของตระกูลใหญ

เพราะข่าวในทีวีที่เธอเปิดทิ้งไว้ภายในห้องนั่งเล่นไม่ได้ใส่ใจสักเท่าไร แต่นักข่าวชื่อดังที่กำลังเล่าข่าวอย่างออกรสเอ่ยชื่อถึงนายพงษ์เทพเท่านั้น อาหารตรงหน้าจึงถูกลดความสนใจลงทันที "ตื่นเต้นกับข่าวอะไรแต่เช้าครับ" ชลันธรแกล้งทำลากเสียงยาวในท้ายประโยค เพราะเพิ่งออกจากห้องน้ำ ผ้าเช็ดตัวผืนเล็กยังเช็ดผมที่หมาดอยู่ เดินมานั่งข้างภรรยาคนสวย ข่าวการตัดสินคดีพรากผู้เยาว์เด็กอายุต่ำกว่าอายุสิบแปดปีของนายพงษ์เทพและพวก ที่ศาลตัดสินจำคุกแปดปีไม่รอลงอาญา และปรับสองแสนบาท "สมน้ำหน้า" นักข่าวยังอ่านข่าวไม่ทันจบดีด้วยซ้ำ แค่พอจับใจความได้ ศิรดาก็เอ่ยเน้นเสียงขึ้นมาด้วยความสะใจ "ท่าจะหลุดยาก ถึงจะประกันตัวไปสู้คดีต่อก็เถอะ" ชลันธรได้แต่ให้ความเห็น "กฎแห่งกรรมยุติธรรมเสมอค่ะ ถึงจะรอนานสักหน่อย แต่เสียดายยายคุณพี่พิมพ์นั่นน่าจะโดนอะไรสักหน่อย คิดแล้วก็แค้นนัก" พอพูดถึงพิมพ์พิมลอดไม่ได้ที่เธอจะเหลือบตามองสามีตัวเอง ด้วยสายตาที่ทำให้คนถูกมองต้องรีบแก้ต่างให้ตัวเอง "อย่ามองพี่แบบนั้นนะ" "รดายังไม่ได้ว่าอะไรสักหน่อยนี่คะ ร้อนตัว" "ก็สายตาเธอ" "สายตารดาทำไมคะ" "ไม่ทำไมจ้า เมียจ๋า

"พี่รุตคะ แม่บอกว่าฤกษ์แต่งงานต้องอีกสองเดือนข้างหน้านะ" "ก็ตามนั้นแหละ" "ค่ะ" ยายจ๋าได้แต่ตอบรับเสียงอ่อยๆ มองคนที่ลุกเดินจากโซฟารับแขกในห้องทำงานกลับไปที่โต๊ะทำงานตัวใหญ่ เธอลุกตามไปนั่งที่เก้าอี้หน้าโต๊ะ จ้องมองคนที่กำลังเปิดแฟ้มเอกสารตรงหน้า "พี่รุต เราแต่งฤกษ์สะดวกดีไหมคะ เพราะอีกสองเดือนบริษัทก่อสร้างน่าจะเริ่มงานแล้ว จ๋ากลัวจะยุ่ง" "พวกแม่ๆ จะฟังเธอไหมล่ะ วันไหนก็วันนั้นแหละ" "ก็ได้ค่ะ จ๋ามีนัดกับบริษัทก่อสร้างที่ห้องอาหารโรงแรมนี่แหละค่ะ ออฟฟิศที่จ๋าเช่าไว้ยังตกแต่งไม่เสร็จเลยพี่รุตจะลงไปด้วยไหมคะ" "กี่โมง" "สิบโมงค่ะ" "พี่มีประชุม" "ค่ะ งั้นจ๋าขอตัวก่อนนะคะ" เธอได้แต่รับคำเสียงอ่อยๆ เพราะเหลือเวลาอีกเพียงไม่กี่นาทีที่จะถึงเวลานัด เมื่อวรุตไม่ว่างที่จะลงมาคุยกับบริษัทก่อสร้าง เธอจึงได้แต่ลงมารอสถาปนิกออกแบบที่พี่นทีพี่ชายคนโตแนะนำมาให้ เธอลงมาถึงห้องอาหารก่อนเวลาเพียงสิบนาที และก็พอดีกับที่สถาปนิกมาถึง เสียงโทรศัพท์ของเธอดังขึ้น พอกดรับสาย "คุณจ๋า ใช่ไหมครับ ผมมาถึงแล้วนะครับ" "ค่ะ คุณไตรฉัตร..." "อ้าว..." เธอยังพูดไม่ทันได้จบประ

และในอีกหลายๆ ครั้งที่ยายจ๋าต้องไปคุยเรื่องงานกับบริษัทก่อสร้างที่กำลังเริ่มงาน จะต้องมีคนตัวสูงเดินเคียงคู่ไปด้วยทุกครั้ง และในหลายๆ ครั้งที่การตัดสินใจมาจากเขา ถ้ายิ่งต้องไปดูไซต์งานก่อสร้างเธอจะถูกจำกัดบริเวณให้อยู่แค่ในออฟฟิศชั่วคราวเท่านั้น จะมีเพียงเขาและไตรฉัตรที่เดินตากแดดออกไปที่ไซต์ แต่ก็ยังมีบางครั้งที่คนตัวเล็กดื้อดึงจะออกไปดูเองให้ได้ ก็จะต้องมีวรุตที่คอยกางร่มให้อยู่ข้างๆ ตลอด งานก่อสร้างที่กำลังเริ่มต้นก็ดำเนินไปอย่างเรียบร้อย ตามแพลนที่วางไว้เช่นเดียวกับงานแต่งงานที่กำหนดไว้ในเวลาไล่เลี่ยกันก็ดำเนินไปตามกำหนดภายในงานแทบจะไม่ต่างกับงานของชลันธรกับศิรดามากนัก แม้แต่สินสอดทองหมั้นก็ไม่ได้น้อยหน้ากว่ากัน ที่จะมีขัดใจก็คงเป็นตอนที่ชลันธรคนเจ้าคิดเจ้าแค้นแกล้งมาป่วนในตอนที่เขาเหลือเวลาว่างเพียงนิดพอจะได้พักผ่อนเสียหน่อย หลังงานแต่งเพียงไม่กี่วันทั้งคู่ก็กลับไปใช้ชีวิตที่เชียงใหม่ ระหว่างที่รีสอร์ตของยายจ๋ากำลังก่อสร้าง เธอก็มักจะมาอยู่ที่ห้องทำงานของสามี เพื่อจะได้ศึกษาข้อมูลจากเขาและมันก็ทำให้เธอเข้าใจระบบงานโรงแรมได้เป็นอย่างดี การก่อสร้างเริ่มเข้าในระยะที่สองแล้ว