หลายปีสุริยคราสเคลื่อนคล้อยผ่านไป แสงแดดยามเช้าสาดส่องลอดผ้าม่านบางเบา ปลุกให้บ้านหลังเล็กของหมอคินและน้ำฟ้าอบอวลไปด้วยไออุ่นแห่งความสุข น้ำฟ้าในวัยเจ็ดขวบปี เติบโตเป็นเด็กหญิงแก้มใส ดวงตากลมโตฉายแววฉลาดซุกซน ถอดแบบความสดใสของน้ำตาลผู้เป็นมารดามาอย่างไม่ผิดเพี้ยนวันนี้เป็นวันหยุดสุดสัปดาห์ที่ทุกคนรอคอย หมอคินในชุดลำลองสบาย ๆ กำลังง่วนอยู่กับการเตรียมอาหารเช้าในครัวเล็ก ๆ กลิ่นหอมของไข่เจียวและไส้กรอกลอยคลุ้งไปทั่วบ้าน ขณะที่น้ำฟ้าในชุดกระโปรงลายดอกไม้ กำลังนั่งวาดรูปอยู่บนโต๊ะอาหาร โดยมีน้ำตาลนั่งอ่านหนังสืออยู่ข้าง ๆ คอยชี้แนะบ้างเป็นครั้งคราว“คุณพ่อขา ทะเลจะสวยเหมือนในรูปวาดของหนูไหมคะ?” น้ำฟ้าเงยหน้าถามด้วยดวงตาเป็นประกายหมอคินเดินมายีผมนุ่มของลูกสาวเบา ๆ “สวยกว่าเยอะเลยลูก ทะเลกว้างใหญ่ มีทรายสีขาว น้ำทะเลสีฟ้าใส ที่สำคัญ... มีเสียงคลื่นที่ไพเราะมาก ๆ ด้วย”น้ำฟ้าตาโตด้วยความตื่นเต้น “จริงเหรอคะ! หนูอยากไปเดี๋ยวนี้เลย!”น้ำตาลหัวเราะเบา ๆ “ใจเย็น ๆ นะคะคนเก่ง ทานอาหารเช้าให้เสร็จก่อน แล้วเราค่อยไปกัน”หลังจากอาหารเช้าแสนสุขสันต์ ทั้งสามคนก็ออกเดินทางไปยังชายทะเลที่อยู่ไม่ไกลจาก
Last Updated : 2025-05-11 Read more