Semua Bab ์Nevermind ไม่เหลือทางที่จะรัก: Bab 51 - Bab 60

เมื่อทำความสะอาดร้านเสร็จเรียบร้อย พี่วิทย์และปานก็ขับรถกระบะสี่ประตูมาส่งฉันที่หอพัก ฉันเอ่ยขอบคุณพี่วิทย์กับปานที่เล่าให้แฟนหนุ่มฟัง พี่วิทย์รู้อิทธิพลของพ่อต้าร์ดีมากๆ จึงอยากให้ฉันอยู่ห่างจากเขาให้มากที่สุด เพราะกลัวว่าต้าร์อาจจะบังคับและขู่ฉันหรือไม่ก็ถึงขั้นฉุดฉันไปก็ได้ โบกมือบ๊ายบายปานกับพี่วิทย์ ฉันก็ขึ้นบันได้ที่หอพักมีสี่ชั้นแต่ฉันอยู่ชั้นสองซึ่งติดกับทางขึ้นลงบันได ฉันไขกุญแจประตูห้องที่เป็นแบบไม้และมีประตูเหล็กดัดข้างในเพื่อความปลอดภัยฉันล็อกห้องแบบทั้งสองชั้นเลยล่ะ เปิดไฟในห้องที่เล็กแคบมีห้องน้ำอยู่ติดกับระเบียงห้องที่มีประตูเหล็กดัดเช่นกัน ฉันทิ้งตัวนั่งลงบนเตียง ปลายเตียงจะมีทีวีขนาดไม่ใหญ่มากตั้งอยู่ ฉันเข้าห้องน้ำเพื่อชำระร่างกายเรียบร้อยก็ออกมาต้มมาม่ากินกับข้าว ซึ่งหลังจากเรียนจบถึงจะทำงานก็ต้องกินอย่างประหยัดที่สุด เมื่อกินเสร็จฉันก็ปิดไฟเหลือเพียงไฟจากจอทีวีเท่านั้นก๊อก ก๊อก“!”“เมียจ๋า เปิดประตูให้ผัวหน่อยเร็ว เอิ๊ก” ฉันสะดุ้งลุกขึ้นนั่งก่อนจะหยิบมีดอีโต้ที่วางไว้บนหัวเตียงขึ้นมามองประตูที่ใครก็ไม่รู้มาเคาะดึกๆ ดื่นๆ “เปิดสิเมียจ๋า”“เวรเอ๋ย!” สบถออกมาอย่างไม

“ได้สติหรือยัง” ต้าร์เอามือทาบทับแก้มตัวเองก็พบเลือดสีแดงสดๆ ที่กำลังไหลอาบแก้ม แม้จะเป็นแผลไม่เยอะหากแต่ว่าเลือดออกอาจทำให้เขาสงบสติอารมณ์ได้ แต่เปล่าเลย... ต้าร์ยิ้มเยาะพลางยื้อแย่งมีดออกจากมือฉันสำเร็จ เขาเขวี้ยงมีดออกไปไกลพอที่ฉันจะไม่หาอะไรมาทำร้ายเขา ต้าร์มองหน้าฉันพลางจะกดจูบมายังริมฝีปากและนั่นทำให้ฉันเบือนหน้าหนีเขาจึงทำได้เพียงหอมแก้มฉันเท่านั้น“เพราะอะไรแพร เหตุผลที่เธอไม่เปิดใจให้ฉัน มันเพราะใครแพร?” เขาเอ่ยถามขณะไล่จูบมายังลำคอและมาถึงทรวงอก ฉันได้แต่นิ่งไม่พูดอะไรออกมาว่าเหตุผลที่แท้จริงที่ฉันไม่ยอมมองใครมันก็มีแค่เหตุผลเดียวเท่านั้น “ในเมื่อเธออยากเห็นฉันโหมดคนชั่ว ฉันก็ทำให้เธอเห็น ฉันจะตักตวงร่างกายเธอให้หนำใจ ทำให้เธอเป็นของฉันให้ได้”“...” ต้าร์กระตุกยิ้มมุมปากเขาก็ขยับมานั่งคุกเข่ามือซ้ายตึงข้อมือฉันไว้ มือขวาปลดเข็มขัดกางเกงออกอย่างเชื่องช้า ฉันมองต้าร์ที่รูดซิปกางเกงออกเผยให้เห็นกางเกงบ็อกเซอร์รัดรูปสีดำและความเป็นชายนูนเด่น“ฉันถือว่าฉันทำดีกับเธอมาตลอด แต่เธอไม่ยอมรับมันเอง เพราะงั้นเธอเตรียมตัวรับผลการกระทำที่กล้าปฏิเสธคนอย่างฉันได้เลยแพรวา”“ใช่ ฉันผิดที่ไม่

น้ำเสียงเข้มแหบพร่าเอ่ยขึ้นมาท่ามกลางความตึงเครียด ทุกสายตาหันไปมองคุณองศาที่นั่งอยู่ตรงมุมกระจกเวลานี้เขาลุกขึ้นเดินมาพลางคว้าข้อมือพ่อเลี้ยงออกจากคอของฉันที่ไอออกมาทันที คุณองศาตวัดสายตามองฉันจากนั้นทุกอย่างก็กลายเป็นว่าตึงเครียดกว่าเดิมเนื่องจากคนของพ่อเลี้ยงเอาปืนจ่อมาที่คุณองศาจนฉันกับปานเบิกตากว้างด้วยความตกใจ พ่อเลี้ยงพยายามสลัดมือออกแต่ก็ไร้ประโยชน์และคุณองศาก็ไม่กลัวปืนเลยด้วยซ้ำ ให้ตายสิ เกิดบ้าอะไรขึ้นเนี่ย!“มึงเป็นใคร?” พ่อเลี้ยงเค้นเสียงลอดไรฟัน ถามคนตัวสูงที่สูงกว่าพ่อเลี้ยง “มึงเองสินะที่ทำร้ายลูกชายกู”“ใช่” คุณองศาตอบแบบไม่สะทกสะท้าน “ก็มันดันทำเรื่องระยำกับเมียกูก่อน”“...”“เกือบจะขืนใจเมียกูแล้ว มึงคิดว่ากูจะเก็บมันไว้ทำซากอะไรล่ะ” ฉันเดินอ้อมเคาน์เตอร์ไปหยุดข้างๆ คุณองศาพลางส่ายหน้าให้เขาหยุดก่อนที่ปืนหลายกระบอกจะลั่นใส่ตัวเขาซะก่อน“มึงรู้จักกูน้อยไปแล้วนะไอ้หนุ่ม พื้นที่ตรงนี้กูดูแลเองทั้งหมด” พ่อเลี้ยงขู่คุณองศาที่ยักไหล่ราวกับไม่สนใจคำขู่สักนิด“กูไม่ได้ชื่อไอ้หนุ่ม” แถมกวนตีนพ่อเลี้ยงอีกต่างหาก “กูชื่อองศา โยคินวาณิชย์สกุล จำใส่สมองไว้”“องศา โยคิน...” จู่ๆ

“เฮ้อ อยากจะบ้าตาย” คุณองศาเดินไปนอนบนเตียงต่อตามเดิม ฉันก็เลยพาตัวเองมานอนบ้างแต่ยังไม่ได้นอนหรอกนะเอาแต่จ้องตากันนั่นแหละ “ไม่อยากจะคิดว่าสองปีที่เธอหนีฉันมาจะต้องเจอกับเรื่องแบบนี้มากแค่ไหน”“แพรไม่เป็นไรหรอกค่ะ แพรน่ะป้องกันตัวเองเสมอ” ตั้งแต่คุณองศามาอยู่ด้วยกันมีดที่เคยใช้ป้องกันตัวก็ไม่ได้อยู่ใต้หมอนอีกต่อไป ราวกับว่าเขาคือที่พักพิงและคอยปกป้องฉันจากเรื่องที่มันไม่ดี สบายใจมากเลยล่ะ“ต่อไปนี้เธอไม่ต้องห่วงนะ ฉันอยู่ตรงนี้กับเธอ”“...”“จะอยู่กับเธอ ดูแลเธอไปจนวันตาย” คำพูดของคุณองศาทำให้ฉันเผยรอยยิ้มที่เต็มไปด้วยความรู้สึกที่ตื้นตันใจ “เราสองคนจะไม่มีวันพรากจากกันอีก”หลายวันผ่านไปเหลืออีกแค่ไม่กี่วันก็จะเป็นวันสิ้นปีที่คุณองศาหาที่พักเพื่อพาฉันไปพักผ่อน ตั้งแต่มีเขาเข้ามาในชีวิตบอกเลยว่าฉันกลับมามีความสุขอีกครั้งและเป็นความสุขที่เขาเป็นคนทำให้ด้วยนะ คุณองศาช่วงนี้เห็นบอกว่ามีธุระต้องไปจัดการแทนคุณพ่อของเขาที่โทรมาหาบอกว่าให้ทำธุระคือการไปดูแลรีสอร์ทแห่งหนึ่งที่ฉันเพิ่งจะรู้ว่าพ่อของคุณองศามีหุ้นส่วนอยู่เห็นว่ากำลังจะซื้อขาดเลย เขาก็เลยไม่ได้มานั่งเฝ้าฉันที่ร้านบ่อยๆ ซึ่งมันดีม

“อื้ม พะ พอแล้วค่ะ” ดันใบหน้าหล่อเหลาให้ถอนจูบออก ให้ตายสิแพร! จะขาดใจจริงๆ นะ“คิดถึงเธอแทบบ้าแล้วแพร” คุณองศาเอ่ยพูดด้วยน้ำเสียงที่เต็มไปด้วยความรู้สึกที่มากล้น ฉันเองก็เหมือนกันนั่นแหละแต่ว่าเล่นจูบจนเกือบจะพรากวิญญาณฉันมันก็ไม่ไหวนะ “ฉันจะตายจริงๆ นะถ้าเธอไม่ยอมให้สักที”“งั้นก็ตายไปเลยค่ะ” เค้นเสียงแข็งใส่เขาพลางเดินไปปิดแก๊สที่น้ำเดือดจนควันขึ้นแล้ว “ถ้าแพรอยาก แพรจะทำ”“...”“แต่ถ้าแพรไม่ แพรก็จะไม่ให้คุณองศาทำค่ะ”บอกเขาเด็ดขาดถึงจะมีเสี้ยวหนึ่งที่ดันอยากทำกับเขาเหมือนกับที่เขาคลั่งขนาดนี้ ฉันก็ไม่ยอมง่ายๆ หรอกนะบอกไว้ก่อน คุณองศาน่ะต้องโดนฉันทรมานเรื่องนี้ไปอีกสักพักจนกว่าฉันจะใจอ่อน อย่างน้อยก็ให้สมกับที่เขาเคยเผลอใช้คำพูดไม่ดีกับฉันมาตลอดที่เราอยู่ด้วยกัน ถึงจะมาง้อก็ใช่ว่าจะใจอ่อนเรื่องที่เขาอยากทำมันใจจะขาดตอนนี้ฉันเดินนำเขาอยู่นะ... หลังจากที่เดินตามเขามาตลอด ถึงเวลาที่คุณองศาต้องเดินตามกันบ้างเช้านี้ฉันนั่งเก็บกระเป๋าเสื้อผ้าของตัวเองกับคุณองศาที่มีแค่ไม่กี่ชุด เขาคงไม่คิดว่าตัวเองจะต้องมาค้างที่นี่เกือบครึ่งเดือนล่ะมั้งคงคิดว่าถ้าหากเจอฉันและฉันจะกลับไปกับเขามันก็ไม่