All Chapters of ์Nevermind ไม่เหลือทางที่จะรัก: Chapter 1 - Chapter 10

Nevermind : 1แพรวา“เธอเป็นใครเหรอครับ?”“หิ้วมาจากข้างทางน่ะ”“แล้วไม่รู้จักเธอ หิ้วเธอมาเนี่ยนะครับ คุณองศาสติดีหรือเปล่า”“ใช่ กูสติไม่ดีหรอก ปกติไม่เคยเสือกเรื่องชาวบ้าน... แต่คราวนี้ดันอยากเสือกซะงั้น”น้ำเสียงพูดคุยดังเล็ดลอดเข้ามาในโสตประสาท ทำให้ดวงตาของฉันค่อยๆ เปิดขึ้นรับกับแสงแดดในยามเช้าหรือยามบ่ายก็ไม่แน่ใจ ฉันกระพริบตาเพื่อปรับแสงเสมองไปยังข้างเตียงที่มีร่างสูงสวมเสื้อเชิ้ตสีขาวพับแขนถึงข้อศอกและกางเกงสแล็คสีดำร่างกายแกร่งกำยำไปทุกสัดส่วนไหนจะท้ายทอยที่มีรอยสักรูปอะไรสักอย่างมองไม่ชัด ปลายเตียงเป็นกระจกเกือบทั้งหมดสูงติดเพดาน ฉันก็หันมองร่างสูงอีกครั้งและครั้งนี้ได้เห็นใบหน้าหล่อเหลาที่หล่อแบบดุๆ ผมสีดำขอเขาเสยขึ้นไปปล่อยเส้นผมปรกใบหน้าเล็กน้อยและมีผู้ชายอีกคนที่สวมชุดสูทสีดำทั้งตัว หน้าตาของเขาก็หล่อเหมือนกัน แต่... เขาคนนี้หล่อมากกว่า หล่อเหมือนไม่มีอยู่จริง“ตื่นแล้วสินะ?” เขาพูดด้วยน้ำเสียงเย็นยะเยือก ฉันก็ชันตัวขึ้นนั่งถึงได้เห็นว่าตัวเองไม่ได้สวมชุดนักศึกษาอย่างที่มันควรจะเป็น แต่เป็นเสื้อเชิ้ตสีดำตัวใหญ่หัวเข่าที่เกิดจากล้มก่อนที่รถของเขาคนนี้จะชน เวลานี้ถูกทำแผล

Nevermind : 3องศา:: Ongsa Talk ::เพียะ“แม่งเอ๋ย” ผมสบถออกมาอย่างหงุดหงิดขณะมองหญิงสาวที่นั่งพับเพียบอยู่บนพื้นหลังจากโดนมือของผมตบเข้าไปที่แก้มอย่างแรง “แล้วจะรู้ได้ไงว่าใครมันตัดหน้ากูขายอาวุธวะ!”“...”“กูอยากจะบ้าตาย สั่งงานใครแม่งก็ไม่ได้เรื่องสักคน”หันไปคว้าวิสกี้กระดกดื่มจนเกือบจะหมดขวด ด้วยเพราะอารมณ์กำลังขึ้น ตวัดสายตามองไปยังร่างเล็กที่ตอนนี้นั่งเอามือกุมแก้มตัวเอง ผมก็สั่งให้นนท์หิ้วหล่อนออกไปก่อนที่ผมจะบีบคอตายซะก่อน จังหวะนั้นก็มีร่างบอบบางเดินแทรกเข้ามาหาผม“เรื่องคุณกิตติ ผ่านไปได้ด้วยดีนะคะคุณองศา”“อืม”“เขาจัดการไม่ให้พวกตำรวจเข้ามาตรวจที่นี่ อาจจะรั้งไว้ได้สักปีสองปี หลังจากนั้นเขาก็น่าจะไม่มีผลประโยชน์อะไรแล้ว” ใช่ หล่อนพูดถูก แต่ก็ทำให้ยืดเวลาตำรวจเข้ามาตรวจสอบที่นี่ได้ล่ะนะ ความจริงผมมีแผนสำรองเสมอฉะนั้นถ้าหากกิตติทำไม่ได้อย่างที่ตัวรับปากกับผมไว้ก็คงจะได้เห็นดีกันแน่“แก่จะลงโลงอยู่แล้ว อำนาจก็คงไปต่อไม่ได้”“ค่ะ แต่ฉันสืบมารู้อย่างหนึ่งนะคะ”“เรื่อง?” มองพนักงานสาวคนนี้ที่ทำหน้าที่เป็นนกต่อที่ดีให้กับผมมานานนับปีแล้วล่ะ เธอทำมันสำเร็จเสมอ ยกเว้นก็แต่คนอื่นน

Nevermind : 5ยิ่งอยู่ด้วยกัน ยิ่งสบายใจดวงตาของฉันเปิดขึ้นทันทีที่รู้สึกตัว เวลานี้หกโมงครึ่งแน่นอนว่าแสงแดดยังคงไม่ส่องแสงทะลุผ้าม่านมาปลุก ด้วยเพราะนอนตะแคงข้างหันหลังให้คุณองศา ฉันถึงได้รับรู้ว่าท่อนแขนหนักๆ มีลวดลายรอยสักที่สวยงามพาดมาตรงเอว มึนงงไม่น้อยปกติเราสองคนนอนเว้นระยะกันค่อนข้างห่าง เอี้ยวใบหน้าไปด้านหลังก็ต้องตกใจหลายร้อยเท่าเมื่อใบหน้าหล่อเหลาหนุนหมอนใบเดียวกับฉัน ดวงตาคมหลับลงทำให้เห็นแพขนตารับกับดวงตา ไล่มาถึงสันจมูกที่โด่งและมาหยุดที่ริมฝีปากแดงคล้ำของเขา นั้นทำให้ความรู้สึกบางอย่างก่อเกิดขึ้นมาทันทีฉันคิดบ้าอะไร?... ทำไมมองปากคุณองศาแล้วอยากสัมผัสจังทันเท่าความคิดฉันก็พลิกตัวหันหน้าเข้าหากันและกัน ฝ่ามือของฉันวางบนแก้มสากที่มีหนวดขึ้นรำไร เวลาคุณองศาหลับดูน่ารักมากๆ เลย ต่างจากตอนตื่นที่ดูดุ น่าเกรงขาม รอยยิ้มของฉันผุดขึ้นขณะที่นิ้วโป้งมาแตะบนริมฝีปากของเขา ความร้อนระอุจากริมฝีปากคุณองศาทำให้ฉันค่อยๆ ลูบไล้ไปมาหมับ“!” ตกใจอีกครั้งที่ฝ่ามือหนาคว้าข้อมือฉันให้หยุดลูบริมฝีปากเขา“ใครให้เธอลูบปากฉัน” น้ำเสียงแข็งกระด้างเอ่ยทั้งที่ยังหลับตาอยู่ นั่นเป็นผลให้ฉันดึงข

Nevermind : 7ธิปก“เป็นอะไรหรือเปล่าแพร”“เปล่า แค่มึนหัวนิดหน่อย”“อ้าว พักก่อนไหม ฉันบอกพี่วันให้”ส่ายหน้าไปมาเพื่อบอกมุกว่าอย่าไปบอกพี่วันเลย ฉันน่ะหยุดงานไปเมื่อวานหนึ่งวันเต็มเลยนะ ฉะนั้นฉันต้องรวบรวมสติของตัวเองให้กลับมาสนใจเค้กตรงหน้าเพื่อตกแต่งสำหรับส่งให้ลูกค้าที่จองเค้กวันเกิด เมื่อเช้าตื่นมาก็ไม่เห็นคุณองศาเลย ราวกับว่าเขาไม่ได้กลับมาที่ห้อง และนั่นทำให้สมองของฉันประมวลเรื่องราวที่เกิดขึ้นอยากจะตบหน้าตัวเองสักพันครั้งแพรวา!เธอไปอ่อยเขาแบบนั้นได้ยังไงกันอะ คุณองศาคือผู้มีพระคุณนะ ไม่ควรทำกับเขาเหมือนเขาเป็นคนอื่นเลย ทั้งที่เขามองฉันเหมือนน้องสาวคนหนึ่งซึ่งสถานะนี้ฉันไม่สมควรได้รับมันด้วยซ้ำ แต่คุณองศาก็เลือกที่จะมองฉันเป็นใครในสายตาของเขา เพราะแบบนี้ฉันก็เลยรีบพาตัวเองมาทำงานตั้งแต่เช้าโดยที่มาคนเดียวนะ คนของคุณองศายังไม่ตื่นด้วยซ้ำไม่กล้าไปสู้หน้าเขาเลยบอกแค่นี้... จะมองหน้าเขายังไงไม่ให้ตัวเองรู้สึกผิด“ออกมาหน้าร้านหน่อย ไม่มีใครต้อนรับลูกค้าเลย”“ค่ะๆ แพรจะไปเอง” ฉันวางมือจากตกแต่งหน้าเค้กเพราะมุกเกี่ยงให้ฉันออกไป ตัวเองจะได้ตกแต่งหน้าเค้กไง ฉันออกมาอยู่ตรงหน้าเคาน์

Nevermind : 9หายไปหลายวันผ่านไป คุณองศาไม่ได้กลับมาที่ห้องเลย แน่นอนว่าความว่างเปล่าที่ฉันต้องประสบพบเจอมันเหมือนกับว่าฉันวนไปอยู่ในห้องที่เป็นบ้านป้า ไร้ซึ่งเสียงและความสุขที่เคยก่อเกิดขึ้น หากแต่ต่างกันตรงที่ว่าห้องของคุณองศานั้นปลอดภัยทำให้ฉันนอนหลับได้อย่างเต็มที่ ครัวที่ปกติฉันจะต้องทำอาหารเพื่อให้คุณองศากินในตอนเช้า ทุกอย่างในครัวดูสะอาดมาก รวมไปถึงของสดในตู้เย็นก็แทบจะไม่มีอะไรเหลือแล้ว ฉันถามเรื่องเขากับคุณนนท์ก็ให้เหตุผลว่าคุณองศาทำงานที่คาสิโนและบริษัทรถทุกวัน ไม่รู้ว่าที่ทำแบบนี้... ไม่อยากเจอหน้าฉันหรือเปล่า?ฉันน่ะทำผิดพลาดครั้งใหญ่หลวงเลย แต่ถึงตัวจะหายไปก็สั่งให้คุณนนท์ซื้อกับข้าวมาให้ฉันหรือไม่ก็ซื้อของสดเข้ามา ฉันไม่ทำกินเลยไง ถึงได้เน่าและก็ทิ้งไป หายไปก็แทนที่จะบอกกันสักหน่อย ทำแบบนี้ฉันก็รู้สึกผิดกับเรื่องนั้นน่ะสิและเพราะคุณองศาไม่อยู่ ฉันก็เลยมีเวลาหาข้อมูลเกี่ยวกับตัวตนของคุณธาม นั่นทำให้ฉันรู้ว่าทำไมชีวิตของเขาถึงได้กลัวความมืด พ่อกับแม่ที่เขาหมายถึงตอนที่หวาดกลัวมันเลวร้ายสำหรับเขาในวัยสิบขวบ เหมือนกับฉันเลย... เหมือนกับที่ฉันต้องทนเห็นบ้านไฟไหม้ไปต่อหน้าต่