Semua Bab Break the rules แหกกฎเฮดว๊าก: Bab 21 - Bab 30

เพี๊ยะๆ!!"อร๊ายยย!! พริกแกง! ฉันตบแกทีเดียวเองนะ!!" เมเบลล์ร้องลั่น เมื่อถูกพริกแกงฟาดลงบนแก้มอีก2 ครั้งอย่างไม่ยั้งมือ"แล้วไง...มึงตบกูทีเดียว แต่กูเอาคืนมึงหลายเท่า!!" ว่าจบพริกแกงก็หยุมหัวอีกคนต่อโดยไม่สนใจเสียงห้ามของเพื่อนทั้ง3 คนเลย"พริกแกงหยุด!" 3 สาวรวมทั้งโมเดลที่เห็นแบบนั้นก็รีบเข้าไปจับพริกแกงทันที เพราะตอนนี้เพื่อนกำลังโกรธมาก"อร๊าย! อิพริกแกง ปล่อยหัวฉัน!!" ตอนนี้เบต้าถูกพริกแกงกระชากผมสุดแรงจนเธอรู้สึกได้ว่ามันกำลังจะหลุดออกมาให้ได้"อิพริก! มึงปล่อยก๊อนน!!" มิลินเอ่ยห้ามเพื่อนสาวเสียงดัง พลางมองหารุ่นพี่ว่าเวลานี้หายหัวไปไหนหมด หรือเมื่อครู่ด่าพวกเธอเสร็จก็หายหัวไปเลย"โอ๊ยยอิโมเดล แกก็ไปช่วยเพื่อนแกสิ!!" รดาตะโกนใส่โมเดลที่มาจับเธอ แทนที่จะไปช่วยเพื่อนตัวเอง"อะเออ!" โมเดลที่ตกอยู่ในความสับสนเมื่อครู่ รีบเปลี่ยนเป้าหมายไปหาเพื่อนสาวของตัวเองทันที“มิเชลล์! เอาเพื่อนแกออกไปเลยนะ!”“ก็ทำอยู่นี่ไง!” แต่พริกแกงแรงเยอะชะมัด ขนาดพวกเธอ4 คนยังเอาไม่ลงเลย"เฮ้ย!! พวกเธอทะเลาะกันแบบนั้นเดี๋ยวก็โดนพวกพี่เขาลงโทษหรอก!" อาทิตย์ 1ในกลุ่มนักศึกษาที่ยืนมองเหตุการณ์อยู่เอ่ยห้าม แต

"มิเชลล์! / เฮ้ย! มิเชลล์อย่า!" เบต้ากับพริกแกงร้องออกมาเป็นเสียงเดียวกัน"อย่า...มิเชลล์อย่าไป!!" ร่างบางไม่ฟังคำทักท้วงของเพื่อนเลย เพราะหลังจากพูดจบเธอก็วิ่งไปรอบลานเกียร์ในทันที"แล้วพวกเธอจะยืนอยู่ทำไม?" คิรินถามหญิงสาวอีก3 คนที่ยังยืนนิ่งอยู่เหมือนเดิม"พี่คะ! ฉันขอวิ่งเท่ามิเชลล์ได้ไหม ฉันไม่อยากเอาเปรียบใคร..." เบต้าตัดสินใจพูดออกไปเสียงดัง!"ฉันก็ด้วยค่ะ! ฉันขอวิ่งเท่ามิเชลล์!!" พริกแกงพูดขึ้นอีกคน...เธอจะปล่อยให้เพื่อนวิ่งเยอะอยู่คนเดียวได้ไงกัน แม้จะต้องวิ่งเยอะขึ้นเธอก็ยอม!"แล้วเธอ?" เคนตะถามโมเดลที่ยืนเงียบอยู่"วิ่งด้วยสิคะ!!" โมเดลตอบออกมาอย่างไม่เสียเวลาคิด"ดี! เอาเป็นว่าพวกเธอ4 คนวิ่งเท่ากันคนละ75 รอบ ปฏิบัติ!!" สิ้นคำสั่งของคิรัน เบต้า พริกแกงและโมเดลก็วิ่งตามมิเชลล์ไปทันที'คนละ75 รอบ...4 คนนั้นจะไหวไหมวะ?'"ไหวก็บ้าแล้ว! ถ้าขาไม่ลาก...ก็เป็นลมก่อนแน่นอน!!"'ทำไงดีวะ...กูสงสารเพื่อนอ่ะมึงงง ฮื่อออ~ กูจะร้องไห้แล้วนะ!!''เมื่อกี้พี่เขาบอกว่าอนุโลมให้ช่วยเพื่อนวิ่งได้ ถ้าเราช่วยวิ่ง พวกนั้นก็จะวิ่งน้อยลง!' เสียงนักศึกษาชายคนหนึ่งดังขึ้น ทำให้ทุกคนย้อนคิดไปถึงคำที่คิ

จุ๊บ!!"อื้อออ~" เสียงงัวเงียดังขึ้นในลำคอ เมื่อรู้สึกได้ถึงการถูกรบกวนในเวลานอน"คิรัน..." เปลือกตาอ่อนล้าค่อยๆ ลืมขึ้น จากนั้นก็ส่งยิ้มบางออกมาเมื่อพบเห็นใบหน้าหล่อเหลาของชายที่รักอยู่ตรงหน้า ทว่าไม่นานก็ต้องหุบยิ้ม และไล่มองร่างสูงด้วยคิ้วขมวด..."จะไปมหาลัยแล้วทำไมไม่ปลุกให้เร็วกว่านี้..." มิเชลล์ลุกขึ้นจากเตียง เพื่อไปอาบน้ำแต่งตัว...เขาปล่อยให้เธอนอนตื่นสายได้ยังไงกัน! ถ้าเกิดไปมหาลัยไม่ตรงเวลานัดเธอต้องถูกลงโทษแน่นอน...แต่เธอจะให้เป็นแบบนั้นไม่ได้ เพราะวันนี้ร่างกายเธอไม่พร้อมสำหรับการถูกลงโทษ...อึก! มันรู้สึกปวดเมื่อยตามตัว แล้วก็หน่วงที่ท้องยังไงไม่รู้หมับ!!"วันนี้การรับน้องที่มหาลัยไม่มีอะไรมาก...เธอนอนพักที่ห้องนี่แหละ" มือหนารั้งแขนเล็กไว้ก่อนที่เธอจะเดินผ่านหน้าไป จากนั้นก็อุ้มกลับไปนอนที่เดิม"อื้อออ ไม่เอา!""อย่าดื้อมิเชลล์! ตัวเธอรุมๆ เหมือนจะมีไข้ เพราะฉะนั้นวันนี้นอนพักที่ห้องซะ" มิเชลล์หน้าบึ้งไปเมื่อถูกร่างสูงดุ ก่อนจะยกมือไปอังหน้าผากตัวเองเพื่อวัดอุณหภูมิดูว่ามันจริงอย่างที่เขาพูดรึเปล่า...ซึ่งมันก็จริงนั่นแหละ"แค่นี้เอง...เชลล์ไปไหว" อุณหภูมิในร่างกายสูงขึ้

วันแรกที่เธอเข้ามาในพื้นที่ของเขา...พรึ่บ!!! มิเชลล์สะดุ้งสุดตัวบนเตียงขาวสะอาด พลางกวาดตามองไปรอบๆ อย่างระมัดระวัง ความจริงก่อนหน้านี้เธอไม่ได้สลบ เพียงแต่ว่า พอเห็นเหตุการณ์เมื่อครู่ทำให้ร่างกายเธอมันชาจนแข็งทื่อไปหมด เธอไม่สามารถควบคุมตัวเองได้ จึงได้แต่หลับตาลงไปอย่างเงียบๆ ถึงช่วงเวลานั้นจะกลัวคนแปลกหน้าที่สามารถฆ่าคนในชั่วพริบตาเดียวได้ แต่เธอก็ไม่สามารถขยับตัวได้เลย ทำได้แค่นอนรอความตายเท่านั้น ทว่ามันผิดคาด! เขาไม่ได้ทำอะไรเธอเลยสักนิด นอกจากอุ้มเธอมาที่ไหนก็ไม่รู้ แล้วเขาก็หายไป...จนเวลาผ่านไปเกือบชั่วโมงตอนนี้ร่างกายเธอก็สามารถขยับได้แล้ว!"ที่ไหนวะเนี่ย!! ขะเขาคงไม่ได้พามาเพื่อรอเวลาเชือดหรอกนะ!" มิเชลล์พึมพำกับตัวเองเสียงเบา"ถ้าฉันจะเชือดเธอฉันทำไปนานแล้ว..." ร่างบางตกใจกับเสียงเข้มที่ดังแว่วเข้ามาในหูจนเกือบจะตกเตียง โชคดีที่มีมือหนารับไว้ทัน!"อ๊ะ!!" แต่กลับกลายเป็นคนเข้ามารับที่ต้องเจ็บตัวแทน เพราะมันสะเทือนแผลบริเวณที่โดนยิง"คะ คุณเป็นใคร?" มิเชลล์ได้สติจึงรีบเอ่ยถาม"เป็นผู้มีพระคุณที่ช่วยชีวิตเธอไง?" ช่วยชีวิตเธอ แต่กลับฆ่าคนอื่นได้หน้าตาเฉย น่ากลัวจริงๆ"ละ แล้ว

วันต่อมามิเชลล์เดินควบคู่เข้ามาในมหาลัยพร้อมกับร่างสูงอย่างเปิดเผย ท่ามกลางสายตาของผู้คนมากมาย...ตั้งแต่เมื่อวานที่มีข่าวของทั้งคู่หลุดออกไป จากที่มหาลัยมีแค่นักศึกษาคณะวิศวะซะส่วนใหญ่ ตอนนี้กลับเต็มไปด้วยผู้คนมากมาย และแน่นอนว่าพวกเขามาเพื่อจับตาดูมิเชลล์กับคิรันโดยเฉพาะ'ฉันเคยได้ยินเด็กวิศวะปี3 คุยกันว่าคิรันมีแฟนตั้งแต่อยู่ปี2 จะเป็นคนนี้ไหมวะ?''ตอนกูได้ยินข่าวไม่คิดว่ามันจะเป็นจริงด้วยซ้ำ!''ไม่อยากจะเชื่อว่าคิรันมีแฟน!!''คิดว่าข่าวที่คิรันมีแฟน เป็นข่าวปลอมจากพวกอยากได้คิรันจนตัวสั่นกุขึ้นมาซะอีก!''ข่าวคิรันมีแฟน เขาซุบซิบกันเงียบๆ แค่วงในเท่านั้น อาจจะเป็นจริงก็ได้แต่ว่าถูกปิดข่าวไว้''ต้องเพราะคิรันเป็นเฮดว๊าก ส่วนผู้หญิงคนนั้นเป็นเด็กปี1 แน่เลย!''นางเป็นใครอ่ะ แน่มาก! ถึงกับทำให้เฮดว๊ากแหกกฎ!''ผิดกฎการรับน้องสินะ...ถึงต้องปิด!''ที่แน่ๆ ปิดแน่นมาก แม้แต่เพจคนดังมหาลัยยังไม่กล้าทำข่าวเลย''ก็แน่ล่ะ...มึงดูนามสกุลเขาด้วย!''คิรันนามสกุลเดียวกับอธิการบดี! ไม่รู้ว่าเขาเกี่ยวข้องอะไรกัน แต่ก็น่าจะสนิทกันมาก เพราะฉันรู้มาว่ามีอาจารย์หลายคนหวันเกรงคิรันกับก็คิริน''คิรันใช่อำน