Semua Bab Break the rules แหกกฎเฮดว๊าก: Bab 41 - Bab 50

ขณะนี้ทุกคนได้มารวมตัวกันที่บ้านป๊าม๊าของคิรันเป็นที่เรียบร้อยแล้ว เพื่อเตรียมตัวออกเดินทางไปต่างจังหวัด ซึ่งก็คือบ้านของมิเชลล์กับคะนิ้ง และที่ต้องมารวมตัวกันแบบนี้ นั่นก็เพราะว่าเพื่อนของร่างสูงแต่ละคนจะขับรถส่วนตัวกันไปเอง ทุกคนจึงต้องมารวมตัวกันที่นี่เพื่อจะได้ออกเดินทางพร้อมกัน"คิรันกับเพื่อนเอารถกันไปเอง งั้น5 สาวไปรถตู้กับม๊านะลูก" คริสตัลบอกกับเพื่อนสาวของมิเชลล์ด้วยเสียงอ่อนโยน"ค่ะม๊า" เบต้าพยักหน้าตอบรับ"หวังว่านั่งรถกับคนแก่ พวกเราจะไม่เบื่อนะ""ม๊าแก่ที่ไหนกันคะ นี่ถ้าไม่บอกว่ามีลูกแล้วพวกหนูคิดว่ายังเป็นเด็กวัยรุ่น ที่เพิ่งจะอายุ20 เอง" พริกแกงพูดไปอย่างที่คิด ที่เธอพูดไปไม่ได้ต้องการประจบหรือเอาใจแต่อย่างใด ทว่าเธอคิดแบบนั้นจริงๆตอนที่เจอกับคริสตัลครั้งแรก ถ้าไม่เคยเห็นหน้าท่านผ่านสื่อโซเชียลมาก่อนและไม่รู้ว่าเป็นใคร ก็คงไม่รู้ว่าคริสตัลคือภรรยาสุดที่รักของนักธุรกิจใหญ่ กับคุณแม่ลูกสี่!!"คิก! เราก็ชมม๊าเกินไป" คริสตัลยิ้มกว้างเมื่อได้ยินเด็กสาวรุ่นลูกชมเช่นนั้น"ใช่ค่ะ อีกอย่างบนรถก็ไม่ได้มีแค่คนแก่สักหน่อย แต่ยังมีพวกหนูด้วย!" คาริสชะโงกหน้าออกมาส่งยิ้มแฉ่งให้เพื่อ

"เราอย่าเพิ่งพูดถึงเรื่องนั้นดีกว่า ฉันมีอะไรดีๆ ให้พวกแกดูด้วยอยากไปแมะ?" มิเชลล์แอบยักคิ้วและส่งยิ้มกริ่มให้เพื่อน โดยไม่ให้ร่างสูงสังเกตเห็น…ทว่ามีหรือที่จะรอดพ้นสายตาเขาไปได้"จะทำอะไร?""ป๊าวว เชลล์แค่ เอ่อแค่จะพาพวกยัยพวกนี้ได้ดูนักมวยเขาซ้อมกันน่ะ" มิเชลล์ปฏิเสธเสียงสูง ตอนแรกเธอว่าจะเฉไฉ แต่พอเห็นสายตาคมดุก็ทำให้ต้องจำใจพูดออกไปตามตรง"ฉันอยากไป! เราไปกันเลยดีแมะ?" พริกแกงรีบเอ่ยออกมาเสียงดัง โดยที่ไม่รู้เลยว่าตอนนี้เพื่อนจะโดนงาบหัวอยู่แล้วว!!"เก็บอาการหน่อยยัยพริก! เรื่องผู้ชายนี่ไม่ได้เลยนะ" เบต้าปรามพริกแกง พลางกระตุกยิ้มขำกับท่าทางของหญิงสาวที่กระดี๊กระด๊าจนออกนอกหน้า"หรือแกไม่อยากดู?""อยากสิ! มิเชลล์รีบพาไปเลย ฉันอยากดูแล้ว!!" พอกันเลยยัยเพื่อนบ้า ก่อนที่จะไปดูผู้ชายแกช่วยหันมาดูฉันก่อนไหม! ฉันจะไม่มีเงาหัวอยู่แล้วนะเฟ้ย!!"อึก! ปะไปด้วยกันไหม?" ในเมื่อไม่มีทางเลี่ยง งั้นก็ชวนเขาไปด้วยเลย...หวังว่าเขาจะไม่งาบหัวนักมวยพวกนั้นด้วยนะ!"เดินไป..." มิเชลล์พยักหน้าเบาๆ ก่อนจะเดินนำทุกคนเข้าไปในค่ายมวยด้วยท่าทางสงบเสงี่ยมราวกับเดินจงกรม!!'เฮ้ย! พวกมึงรีบไปใส่เสื้อก่อนเฮียเข

"แหม~ ก็ตอนนั้นฉันอยากจะเรียนอะไรเท่ๆ ที่จบมาแล้วสามารถเอาใบปริญญาไปฟาดหน้ายัยป้าสายเผือกได้ไง" ป้าสายเผือกที่เธอพูดถึงคือป้าข้างบ้านเธอเอง ความจริงแกชื่อสายบัว แต่ชอบเผือกเรื่องเธอกับครอบครัวเป็นชีวิตจิตใจ ก็เลยตั้งชื่อใหม่ให้ซะเลย...ส่วนตอนนี้ที่ยังไม่เสนอหน้ามาเผือก ก็เพราะว่าคงยังไม่รู้ หรือไม่ก็น่าจะหมกตัวอยู่ที่บ่อน แต่คิดว่าอีกไม่นานก็ต้องมีคนคาบข่าวไปบอกว่าเธอกลับมาบ้าน แล้วนางก็จะรีบวิ่งแจ้นมาที่นี่!!เพราะคติประจำใจที่ทุกคนร่วมกันตั้งให้ป้าสายเผือกคือ...เรื่องเผือกคือเรื่องใหญ่ เรื่องกำไรเอาไว้ทีหลัง!!!"อีกอย่างนะ ฉันคิดว่าถ้าจบสายนี้แล้วมีงานดีๆ ที่ทำให้ได้เงินเยอะๆ ฉันจะกลับมาสร้างบ้านให้พ่อแม่ และก็หาผัวเป็นตัวเป็นตน จากนั้นก็จะสร้างเรือนหอหลังใหญ่ เอาไว้ทับถมที่ยัยป้าสายเผือกชอบเอาฉันไปเปรียบเทียบกับหลานตัวเอง!!""เฮ้ออ~ กูล่ะอยากจะปรบมือให้มึงดังๆ เลยมิเชลล์...คนอื่นเรียนเพื่อที่จะได้ไล่ตามความฝัน แต่แกเรียนเพื่อที่จะได้ไล่ฟาดหน้ายัยป้าสายเผือก!!" ฟอร์ดสายหน้าไปมา เขารู้สึกยอมใจในความมิเชลล์จริงๆ"ใครบอกล่ะ นั่นแหละคือสิ่งที่ฉันฝันมาตั้งแต่เด็ก" ฝันว่าได้ฟาดหน้ายัยป้า

"โอเคดีค่ะ! พวกพี่เขาแทบจะไม่ต้องทำอะไรเลย นอกจากยืนมองน้องควายแบบนี้" คาริสว่าพร้อมกับยืดตัวตรง ทำหน้านิ่ง และเอามือไขว้หลัง เพื่อทำท่าประกอบให้ทุกคนดู"พรืด!!! ฮ่าๆๆๆ""โอ๊ย!! มิเชลล์~ นี่แกสั่งให้ลูกน้องพี่คิรันไปดูแลควายยังไงเนี่ย!""ฮ่าๆๆ นั่นสิ! ให้มาเลี้ยงควาย หรือมาเป็นบอดี้การ์ดให้ควายกันแน่เนี่ย โอ๊ย~ ฉันขำจนปวดท้องเลยอ่ะ!" ทุกคนระเบิดเสียงหัวเราะออกมาดังลั่น เมื่อเห็นการกระทำของชายบึกบึนหลายคน กำลังทำท่าทางเดียวกับที่คาริสทำให้พวกเธอดูก่อนหน้านี้ต่อหน้าฝูงควาย!"คิก!! พวกพี่ๆ คะ มานี่หน่อยค่ะ" มิเชลล์กวักมือเรียกชายหนุ่มทุกคน และพยายามกลั้นเสียงขำไว้"ครับนายหญิงน้อย!!" ชายร่างสูงทั้ง10 คนเข้ามายืนเรียงแถวหน้ากระดานต่อหน้าเธอ"คิก! พวกพี่ไม่ต้องคีพลุคก็ได้ค่ะ ทำตัวตามสบายเถอะ ถือซะว่าตอนนี้ไม่ได้อยู่ในหน้าที่บอดี้การ์ด...""ใช่ค่ะ พี่เชลล์ให้พวกพี่มาเลี้ยงควายนะ ไม่ได้ให้มาเป็นบอดี้การ์ด""เอ่อออ ขอโทษครับคุณหนู ขอโทษครับนายหญิงน้อย...พอดีว่าพวกเราชินกับหน้าที่บอดี้การ์ด และก็...ไม่เคยเลี้ยงควาย…" ชายคนหนึ่งเอ่ยขึ้นด้วยสีหน้ารู้สึกผิด จากนั้นก็โน้มตัวลงขอโทษหญิงสาวผู้เป็นที

"อาเดือน...สวัสดีค่ะ" มิเชลล์กับคิรันเดินมาถึงร้านขายหมูที่แม่เธอยืนอยู่ ก็ยกมือขึ้นไหว้เจ้าของร้านทันที ส่วนร่างสูงก็ยกมือขึ้นไหว้ตามเช่นกัน..."มิเชลล์! โอ๊ย~ คิดถึง! มาๆ มาให้อากอดหน่อยเร็ว...คิดถึงหลานคนนี้ที่สุด!!" มิเชลล์ยิ้มกว้าง ก่อนจะเข้าไปในร้านแล้วพุ่งเข้ากอดเดือนด้วยความคิดถึงเช่นกันอ้อ! เธอลืมบอกไปว่าอาเดือน หรือเดือนฉายคือน้องสาวแท้ๆ ของพ่อเธอเอง และก็เป็นแม่ของพี่ฟอร์ดด้วย"งื้อออ~ เชลล์ก็คิดถึงเหมือนกัน ไม่ได้เจอหน้ากันนาน อาของเชลล์สวยขึ้นไหมเนี่ย!!""หืม! ยัยเด็กแสบ เดี๋ยวนี้อัพสกิลเป็นเด็กปากหวานแล้วรึไง ถึงได้พูดเอาใจคนแก่แบบนี้" มือเรียวยื่นมาบีบแก้มนุ่มนิ่มของหลานสาวด้วยความหมั่นเขี้ยว"อายังไม่แก่สักหน่อย! สวยเอ๊าะเหมือนสาววัยรุ่นอยู่เลย ขนาดมีลูกตัวโตเท่าควายอย่างพี่ฟอร์ดแล้ว ก็ยังมีคนแวะมาขายขนมจีบอยู่เลย!""แบบนี้อาฟิล์มไม่หวงแย่เลยหรอ?""ฮ่าๆๆ ดูพูดเข้า! นี่พ่อกับแม่เราเล่าเรื่องอาให้ฟังใช่ไหม หืม?""ถึงพ่อกับแม่ไม่บอกเชลล์ก็รู้ เพราะอาเดือนสวยเหมือนเชลล์ คิกๆๆ" มิเชลล์ว่าจบก็ฉีดยิ้มกว้าง แล้วยกมือขึ้นนาบแก้มตัวเองทั้งสองข้าง"หึ!" ทุกอิริยาบถของมิเชลล์อยู่