Semua Bab สองสามีของข้าคือท่านอ๋องจอมโหด: Bab 81 - Bab 90

"ท่านพ่อ เรื่องเลวทามเช่นนี้ท่านสมควรถามตนเองกระมังว่าตนเองไยต้องชั่วช้าถึงเพียงนี้ กระทั่งศพของท่านแม่ท่านยังไม่ดูแลให้ดี ขับไล่ข้าออกจากจวนข้าไม่ว่า แต่กระทั่งภรรยาผู้หนึ่งที่ถูกคนฆ่าตายท่านยังไม่สนใจ เช่นนั้นถ้าจะโทษเรื่องความเลวนี้หนานอิงคงได้มาจากท่านกระมัง""สารเลวเจ้าช่างกล้ายิ่งนัก คิดต่อปากต่อคำกับข้าหรือวาจาร้ายกาจเช่นนี้สมควรแล้วหรือนังลูกอกตัญญู"ท่านหนานอดรนทนไม่ไหวแล้ว ในที่สุดเขาก็ปรี่เข้ามาเงื้อมือขึ้นหมายจะตบหนานอิง ฝ่ามือของเขาฟาดลงมาเต็ม ๆ แต่กลับถูกใบหน้าของอาฉีบ่าวจากจวนอ๋องผู้นั้นที่ขยับกายเข้ามขวางเอาไว้ได้ทันหนานอิงตกใจยิ่ง เดิมทีนางกำลังจะหลบฝ่ามือนั้นแต่อาฉีผลักนางออกเสียก่อนและรับฝ่ามือของท่านหนานเข้าไปเต็ม ๆ นั่นเป็นเพราะอาฉีไม่ต้องการให้หนานอิงตอบโต้ท่านหนานจนเกิดพิรุธให้มือสังหารจับได้"อาฉี เจ้าเป็นอย่างไรบ้าง"อาฉีหัวเราะคล้ายจะสะใจบางประการและมีความสุขที่ถูกตบหน้า หนานอิงตาค้างหรือว่าอาฉีจะเป็นประเภทรักความรุนแรงกัน อาฉียังเงยหน้าท้าทายท่านหนานโดยไม่เกรงกลัว"ท่านคิดจะตบหน้าว่าที่หวางเฟยหรือ นางคือหวางเฟยของซู่อ๋องลู่หนิงหวังและยังเป็นหวางเฟยของอวิ๋น

เดิมทีท่านหนานคิดมาสั่งสอนหนานอิง แต่เห็นท่าทางเสแสร้งไม่สำนึกทั้งยังแข็งกร้าวเช่นนี้ของนางจึงทำให้พูดไม่ออก เขาเองก็ไม่อยากเดือดร้อนเมื่อฝ่าบาททรงฝากฝังนางเช่นนี้หากหนานอิงเป็นอะไรไปในจวนของเขาคนที่ต้องรับผิดชอบก็คือเขาอย่างไม่อาจหลีกเลี่ยงจึงทำให้เขาเองไม่อาจลงมือได้"ท่านพี่เจ้าคะ เรื่องนี้ท่านจะปล่อยไปไม่ได้เป็นอันขาด พ่อบ้านสือเป็นคนเก่าแก่ของข้าประดุจญาติผู้หนึ่ง เขาทำความผิดใดกันทั้งหมดข้ามั่นใจว่าเขาย่อมโดนใส่ความ"ฮูหยินใหญ่ไม่ยินยอม ยิ่งเห็นสภาพของพ่อบ้านที่นอนอยู่ที่พื้นใบหน้ายังบวมคล้ายถูกฟาดด้วยของหนักเช่นนี้ยิ่งเจ็บแค้น "หนานอิงเจ้าอย่าถือว่ากำลังจะเป็นพระชายาแล้วสามารถทำเช่นใดกับคนสกุลหนานก็ได้ ข้าวันนี้ต้องทวงความยุติธรรมให้พ่อบ้านสือ"ฮูหยินใหญ่ชี้หน้านาง หนานอิงกลับยิ้มเยาะอย่างไม่หวาดกลัว"ทำไมหรือจะให้ผู้ใดมาจับข้าแล้วลากไปตีอีกหรืออย่างไร ฮูหยินใหญ่การลงโทษของท่านนี่ไม่พัฒนาเสียจริง หลังจากจับข้าแล้วจะทำเช่นไรต่อ วางยาข้าหรือเจ้าคะ หากท่านจะทำเช่นนั้นอีกครั้งหนานอิงก็ไม่ขัดแล้ว""หนานอิงเจ้า"มือของฮูหยินใหญ่สั่นระริก ท่านหนานเองได้ยินดังนั้นพลันสงสัย เขาไม่เคยส

เขาอยู่ในมุมมืดจึงเห็นกระบวนท่าการต่อสู้ได้อย่างชัดเจน ในที่สุดก็ขมวดคิ้วดาบของตนเองมุ่น และในเวลาต่อมาในเรือนของหนานอิงที่ลั่นดานเรียบร้อยกลับถูกคนร้ายบุกเข้ามาได้ด้านหน้าเตียงของนางคืออาโจวที่ได้รับยาอย่างเหมาะสมจากท่านหมอของจวนที่หนานอิงส่งอาฉีไปข่มขู่จนยอมจัดยาให้นอนหลับสนิทอยู่ตรงนั้นส่วนอาฉีปกติจะเฝ้าอยู่ตรงหน้าประตู ในยามนี้กลับไม่ยอมส่งเสียงหรือว่าอาฉีจะหลับไปเสียแล้ว หนานอิงค่อย ๆ ดึงมีดสั้นใต้หมอนออกมาเตรียมสังหารคนที่เข้ามาในยามวิกาลและปลุกอาฉีให้ตื่นแต่นางยังไม่ทันได้ลงมือตนเองก็ถูกใครบางคนคว้าเอวเอาไว้ในขณะที่ใครอีกคนคว้าร่างกายส่วนบนของนางเอาไว้เช่นกัน หนานอิงตกใจแต่ไม่ร้องออกมาสติของนางยังดีขึ้น เดิมทีหมายพลิกกายแล้วแทงใส่พวกเขาแต่ลมหายใจอุ่น ๆ ที่เป่ารดหน้าทำให้นางคลายมือที่จับมีดสั้นออกทันใด"ท่านอ๋องมีผู้ใดปีนหาเจ้าสาวก่อนงานแต่งบ้าง ผิดประเพณีแล้วยังพร้อมใจกันมาทั้งสองคนอีก"บุรุษสองคนกลับพูดอย่างพร้อมเพรียงกันโดยมิได้นัดหมาย"ข้าตามอาเซียวมาเพราะเป็นห่วงเขา""ข้าตามท่านพี่มาเพราะเป็นห่วงเขา"หนานอิงกำลังจะเอ่ยปากตำหนิต่อ ร่างทั้งร่างของนางก็ถูกรัดจนแน่นจนอึดอัด

"ท่านราชเลขาเกรงใจไปแล้ว ข้าจะให้คนไปตามเดี๋ยวนี้"เพราะบารมีของอ้ายเจิงทั้งฐานะและต้นตระกูลขุนนางอันเก่าแก่ จึงทำให้ขุนนางใหม่เช่นหนานกั๋วกงไม่กล้าที่จะวางอำนาจเหนือเขา อ้ายเจิงจึงแอบหัวเราะอยู่ในใจ เขาย่อมรู้ดีว่าลับหลังเขาท่านหนานผู้นี้คงจะก่นด่าเขาแทบจะถ่มน้ำลายลงพื้นเพื่อขับไล่เป็นแน่อาฉีตามมาพบอ้ายเจิงที่หน้าประตู เขานำยาบำรุงให้แก่นางในยามนั้นท่านหนานยังอยู่ที่นั่นอาฉีแอบส่งข่าวให้อ้ายเจิงโดยไร้พิรุธในยามที่รับยามือของสองคนประสานกันโดยบังเอิญอาฉีพยายามดึงมือออก แต่อ้ายเจิงไม่ยอมเขารวบมือของนางเอาไว้ แสร้งทำเป็นเจ้าชู้ต่อหน้าท่านหนานท่านหนานกระแอมเมื่อเห็นท่าทางเจ้าชู้ของอ้ายเจิงที่มีต่อบ่าวของหนานอิง ด้วยมารยาทเขาจึงหันหลังให้แววตาของอ้ายเจิงแพรวพราว ใบหน้าหล่อเหลาของเขาก้มลงมาใกล้อาฉีกระทั่งแทบจะจุมพิตใบหูของนางหูของอาฉีร้อนจนเห่อแดง อ้ายเจิงเอียงคอแสงแดดยามเย็นส่องกระทบใบหน้าด้านข้างของอาฉี ผิวพรรณอันละเอียดราวกับกระเบื้องเคลือบคล้ายจะสะท้อนแสงนั้นกลับไปจนอ้ายเจิงรู้สึกแสบตา"ท่านมีสิ่งใดรีบพูด"น้ำเสียงห่างเหินของนางยังคงเดิม อ้ายเจิงยิ้มน้อย ๆ เขาเอ่ยเบา ๆ "ข้าคิดถึ

เพราะต้องหนีความผิด คนของฮูหยินใหญ่จึงต้องออกจากสกุลหนาน แม้จะได้รับเงินมาจากฮูหยินใหญ่ก้อนหนึ่งแต่ทาสผู้ที่เคยอาศัยกินอยู่กับบ้านของเจ้านายมานาน ไม่รู้วิธีหาเงินเพื่อเลี้ยงชีพของตน และใช้เงินมือเติบทั้งเล่นพนันทั้งติดสุรานารีไม่นานเงินของพวกเขาก็หมดลงในยามนั้นพวกเขาเดือดร้อนคิดกลับมา ฮูหยินใหญ่นางจึงส่งพวกเขาไปอยู่กับหมู่โจรที่เคยฉุดคร่าหนานอิงในครานั้น และทำให้คนทั้งสองฝึกฝนตนเองกลายเป็นทาสรับใช้ที่ซื่อสัตย์คอยทำงานสกปรกให้ฮูหยินใหญ่โดยไม่มีผู้ใดล่วงรู้ว่าฮูหยินของท่านกั๋วกงจะคอยเลี้ยงดูกลุ่มโจรกลุ่มนี้อย่างลับ ๆการทำงานของพวกเขาครานี้ว่องไวและไม่ผิดพลาด คุณหนูห้าสกุลหนานผู้นี้ยังอ่อนแอ น่าสงสารที่วาสนาของนางหยุดอยู่เพียงแค่นี้ เหตุการณ์ก่อนหน้าพลิกผันเช่นไรไม่รู้ได้นางจึงได้กลายเป็นคนข้างกายของสองอ๋องแต่ครานี้หลังจากที่พวกเขาจับนางแล้วย่อมต้องรีบส่งนางไปเฝ้ารากต้นไม้สักต้นในป่าใหญ่ แต่ก่อนที่จะฝังนางนั้นพวกเขาก็ของเชยชมสตรีผู้งดงามที่นับว่าเป็นหญิงงามล่มเมืองแห่งแคว้นเสียก่อน พวกเขาเห็นหนานอิงตั้งแต่ยังเยาว์วัยด้วยเป็นบ่าวในสกุลมาตั้งแต่เกิด ความงามของนางนั้นย่อมตราตรึงอยู่ในหั