Tous les chapitres de : Chapitre 431 - Chapitre 438

MATAPOS ang “lambingan” kuno nilang dalawa ni West ay mabilis na umalis si Amber mula sa pagkakaupo sa kandungan ng lalaki, halos matapilok pa dahil sa panghihina ng tuhod.Nanginginig ang kamay niya habang pinulot ang short at underwear ni West na nasa kusina saka bumalik sa sala at marahas na ibinato iyon sa mukha ng asawa. Namumula siya, hindi lang dahil sa init ng katawan kundi lalo na sa galit at matinding kahihiyan.Gusto niyang matapos agad ang kalbaryong iyon—gusto niyang nakabihis na sila pareho, maayos na ang itsura at walang bahid ng kung anong nangyari bago pa muling sumilip si Maverick sa loob. Kilala niya ang anak—hindi ito mapagpigil, at kapag natagalan pa sila, tiyak babalik iyon para makipaglambingan.“That was hot… and wild, wife,” mapanuksong sambit ni West habang pinupunasan ang pawis sa kanyang dibdib. May halong pagmamayabang ang ngiti nito, na para bang ipinagmamalaki ang ginawa nilang kahibangan ilang sandali lang ang nakalipas.Napasinghap si Amber. Totoo man

“LET’S go fishing!” Masayang sigaw ni West nang puntahan ang kanyang mag-ina sa sala matapos nitong makipag-usap kay Jacob.May malawak na ngiti sa kanyang mukha na pinagtataka ni Amber. Nakataas pa ang isang kilay nito.“Fishing, dad?” Takang tanong ni Maverick, pero bakas ang excitement sa mukha nito.“Yep. There’s a lake in the middle of this island. It was big. Do you want to go fishing?” West said politely to his child.“At bakit naman tayo mangingisda?” Takang tanong ni Amber.Napakamot naman si West. “Wala na kasi tayong makakain,” pagsisinungaling niya. “The group is on the brink of bankruptcy, kaya frozen ang account ko.”Tumaas ang kilay ni Amber. Hindi niya mapigilang kabahin. Tinitigan niya si West sa mukha at bakas roon ang pagod at kahit may pilyong ngiti ay masasabing hindi ito nagsisinungaling.But Amber felt it was impossible. The Lee Group has a stable foundation. Kahit na noong namatay si West ay hindi man lang ito natinag. Ngayon pa kaya na buhay ito?But then she

“HAPPY BIRTHDAY, WIFE…”“HAPPY BIRTHDAY, WIFE…”Nag-aatubiling tinanggap ni Amber ang bulaklak, may maliit na ngiti sa labi ngunit hindi umabot sa kanyang mga mata.“You don’t have to do this, West,” mahina pero mariing saad ni Amber. May bakas ng lungkot sa boses at titig niya.Hindi naman kasi siya sanay sa ganitong engrandeng selebrasyon. Hindi rin niya sini-celebrate ang araw ng kanyang kaarawan. Sa totoo lang, wala siyang magandang alaala tungkol dito.Maliban na lang noong dinala siya ni West sa isang night dinner sa Pransiya—isang gabi na muntik nang maging espesyal. Doon, para bang sila lang dalawa ang tao sa buong mundo. She truly admired the place, the effort, the intimacy. It could have been a beautiful memory… kung hindi lang siya galit kay West noong mga panahon na iyon.Her parents never remembered her birthday. Hindi nila ito ipinagdiriwang kahit minsan. At kahit nagkaroon na siya ng sariling pamilya, hindi niya na rin ito naging tradisyon. For her, her birthday was just

“I’LL BE GONE FOR DAYS, WIFE…”Napapitlag si Amber sa narinig. Parang biglang lumamig ang paligid, ngunit nanatiling tikom ang kanyang mga labi.Hinawi ng lalaki ang ilang hibla ng buhok na nakaharang sa mukha ng asawa. His touch was gentle, almost reverent, as if he feared that one wrong move might shatter her fragile calm. Napakagat ng labi si Amber, pinipigilan ang bugso ng damdamin na gustong kumawala.“You’re so selfish, West…” bulong niya, halos hindi marinig pero puno ng kirot. Ramdam ng lalaki ang panginginig ng tinig nito, at bawat salitang iyon ay parang kutsilyong tumatama sa dibdib niya.Everything was finally going fine. Bakit kailangang muli siyang umalis? Why now, when she was only beginning to let him back into her heart? Bakit kailangan na namang iwan si Amber—at higit sa lahat, ang anak nila?“Ayos na e…” dugtong pa ni Amber, mahina at pilit iniiwas ang tingin sa kanya. “I’m learning to forgive you… to trust you again. And all of a sudden, you want to… leave?”For a