Semua Bab หวงรักเมียเก่า#เฮียองศา: Bab 11 - Bab 20

คอนโด K01.50น.เป็นเวลาเกือบตีสอง หลังกลับจากบาร์ชายหนุ่มที่ยังคงจมอยู่ในความฟุ้งซ่านไม่อยากอยู่คนเดียว เขาจึงขอมานอนค้างคืนที่คอนโดของหนุ่มรุ่นพี่ในย่านใจกลางเมืองด้วยคน แต่จนกระทั่งมาถึงตอนนี้เข็มนาฬิกาได้เลื่อนขยับบ่งบอกเวลาว่านี่ใกล้จะตีสามแล้ว เขากลับยังไม่มีท่าทีหรือวี่แววว่าจะง่วงเลยสักนิด ซึ่งผิดกับอีกคนที่นอนหลับสบายอยู่บนเตียงนุ่มขนาดคิงไซร์นานหลายชั่วโมงแล้วภายในห้องนอนอันเงียบสงัด คนตัวสูงนอนพลิกตะแคงไปมาไม่หยุด ไม่ว่าเขาจะพลิกร่างไปทางไหนก็ยากจะข่มตานอนหลับลง เพราะในหัวสมองของเขาตอนนี้ยังคงมีเพียงเรื่องราวมากมายที่เกี่ยวกับเธอแทรกเข้ามาให้ได้คิดด้วยความที่ไม่อยากจะเสียหญิงสาวไป ชายหนุ่มยังยืนหยัดอย่างเด็ดเดี่ยวเลือกที่จะเข้าข้างตัวเอง ไม่ยอมรับความจริงง่ายๆ ทั้งแอบภาวนาหวังอยู่ในใจขอให้สิ่งที่เธอบอกเขามาในวันนี้เป็นเพียงแค่คำโกหกเท่านั้นตราบใดที่ยังไม่เห็นด้วยกับตาตัวเองแล้วละก็เขายังไม่ปักใจเชื่ออย่างเด็ดขาด ยังไงก็ต้องรู้ให้ได้06.45น.“ไอ้พี่คิน ตื่นได้แล้วพี่”“อือ…”“พี่คินเมียพี่มา!” เสียงตวาดปลุกให้หนุ่มรุ่นพี่ที่นอนหลับกำลังสบายอยู่บนเตียงนุ่มขนาดคิงไซร์ให้ส

ชายหนุ่มทั้งสองถึงกับเบิกตากว้างพร้อมกัน จ้องหน้าเด็กชายด้วยความรู้สึกเหลือเชื่อกับคำพูดประโยคเมื่อครู่ นี่ถ้าหากไม่เห็นว่าเป็นเพียงเด็กสี่ขวบ พวกเขาคงคิดว่าเด็กคนนี้จะฉลาดรู้มากเกินไปแล้วจริงๆ“หนูอยากจะช่วยอาจริงเหรอ” คิ้วเข้มเลิกขึ้นเล็กน้อยเอ่ยปากถามซ้ำหาความแน่ใจ เผื่อว่าการเข้าหาเด็กชายอาจจะเป็นหนทางที่ดีในการง้อหญิงสาวให้สำเร็จได้“ก็จริงสิฮะ สิงหาซะอย่างพูดคำไหนคำนั้นอยู่แล้ว”ใบหน้าเล็กพยักหน้าหงึกหงักให้คำมั่นกับชายหนุ่มด้วยน้ำเสียงหนักแน่น พร้อมยกกำปั้นน้อยๆ ทุบหน้าอกตัวเองเบาๆ แสดงความจริงใจอย่างตรงไปตรงมาการกระทำดังกล่าวนั้นหัวใจชายหนุ่มพองฟูขึ้นมาโดยพลัน แววตาแฝงความชอกช้ำคู่นั้นทอประกายความคาดหวังและรอคอยอย่างที่ไม่เคยเป็นมานาน เมื่อเห็นว่าเด็กชายรับปากที่จะช่วยเขา จนหยาดน้ำตาลูกผู้ชายอดไม่ได้ที่จะเอ่อระเรื่อขึ้นมาคลอขอบตา “อาขอบใจหนูมากนะ” เขากล่าวเสียงสั่นเครือเล็กน้อย ยกฝ่ามือหนาขึ้นลูบศีรษะเด็กชายเบาๆ อย่างอ่อนโยน“คุณอาไม่ต้องห่วง ผมจะช่วยคุณอาทำให้แม่ใจอ่อนเอง ผมอยากให้คุณอามาเป็นพ่อของผมจริงๆ นะ”“อาก็เหมือนกันครับ” เขากล่าวด้วยรอยยิ้มบางๆ ก่อนคว้าร่างเล็กเข้ามา

“มึงใจเย็นๆ หน่อยเถอะ”หนุ่มรุ่นพี่เอ่ยปลอบประโลมขอให้รุ่นน้องใจเย็นลง เมื่อเขาสังเกตเห็นสีหน้าและท่าทีของอีกฝ่ายแล้ว ไม่ต้องนึกเดาให้เสียเวลาเลยว่า เขาในตอนนี้คงมีแต่อารมณ์เดือดดาลแล่นพล่านอยู่ภายใน เพราะยากที่จะทำใจหลังจากทนเห็นผู้หญิงที่รักกำลังนั่งใกล้ชิดตีสนิทอยู่กับผู้ชายอื่น ถึงแม้ว่าจะเป็นลูกค้าก็ตามถ้าเป็นเขาก็คงจะไม่ยอมเหมือนกัน แต่เสียดายที่ไม่มีแฟน ฮ๊ะๆ แต่ดูเหมือนว่าคำพูดเขาจะไม่เป็นผล ช่วยให้อีกฝ่ายใจเย็นลงไม่ได้จริงๆ “…” ชายหนุ่มไม่ตอบ เขาเลือกยกแก้วกระเบื้องทรงเหลี่ยมตรงหน้าขึ้นมากระดกเหล้าเข้าปากไปหลายอึกแทน เพื่อระบายความโกรธและความวิตกกังวลที่วนเวียนในหัวเหมือนพายุที่ไม่มีวันสงบ ทั้งรอหญิงสาวอย่างใจจดใจจ่อหวังว่าเธอจะยอมมาหาเขา“เฮ้อ พูดยากจริงๆ เลยพวกวัยรุ่นใจร้อน งั้นกูไปก่อนดีกว่า เดี๋ยวมาหาว่ากูนั่งเป็นก้างขวางคอมึงอีก” เมื่อเห็นว่าไร้หนทางเยียวยา หลังจากพูดจบหนุ่มรุ่นพี่ก็หยัดตัวลุกจากโซฟายืนเต็มความสูง ก่อนจะเดินเอามือล้วงกระเป๋ากางเกงจากไปด้วยท่าทีสบายใจ หลีกทางปล่อยให้อีกฝ่ายนั่งรอหญิงสาวคนรักอยู่ตรงนั้นคนเดียวจนกระทั่งหลายนาทีต่อมา ในทางของแม่เล้า หล่

นี่มันมัดมือชกกันชัดๆ!!เมื่อรู้ตัวว่ากำลังถูกฝ่ายจู่โจมข่มขู่ด้วยวิธีนี้ หญิงสาวจึงพยายามปรับลมหายใจและการเต้นของหัวใจที่สับสนไปหมดให้กลับมาเป็นปกติดังเดิม ระงับอารมณ์ที่แทบจะจวนเจียนคลั่งใส่ผู้ชายคนนี้ให้ถึงที่สุด ก่อนเบนสายตากลับมาประจันหน้ากับเขาอีกครั้งนี่ถ้าไม่เห็นว่าในตอนนี้เขาอยู่ในนามของลูกค้าและไม่กลัวตกงานแล้วล่ะก็ เธอคงตบหน้าเขาให้แรงๆ สองสามฉาดไปแล้วที่กล้ามาเล่นลูกไม้กันแบบนี้“ก็ได้ค่ะเฮีย เอาที่เฮียสบายใจเลยค่ะ” แต่ท้ายที่สุดแล้วเธอก็ทำได้แค่ฝืนระบายยิ้ม กัดฟันพูดตอบตกลงยินยอมให้เขาไปส่งที่บ้านอย่างไม่เต็มใจ ซึ่งต่างจากชายหนุ่มที่มองเธอด้วยรอยยิ้มพอใจ “ต้องแบบนี้สิ เด็กดี”“ค่ะ ถ้าเฮียพอใจแล้ว งั้นก็ปล่อยฉันให้นั่งที่โซฟาได้แล้วมั้งคะ” เธอพูดด้วยน้ำเสียงแข็งกระด้าง ไม่รอให้ชายหนุ่มอนุญาต เธอผลักมือเขาออกจากการเกาะกุมออกทันที ก่อนลุกออกจากหน้าตักเปลี่ยนไปทิ้งตัวนั่งลงข้างกายเขาแทนด้วยท่าทีหงุดหงิดใจ จากนั้นก็เริ่มทำหน้าที่บริการเขาต่อในฐานะลูกค้าจนจบงาน “เฮียจะดื่มอะไรมั้ยคะ เดี๋ยวฉันรินให้”“ไม่ละ พี่ยังไม่อยากดื่ม”“ก็ดีค่ะ”เมื่อเห็นว่าชายหนุ่มปฏิเสธ คนตัวเล็กจึง

“ว่าไงครับเด็กดื้อ”“ผมคิดถึงพ่อจังเลยฮะ”“คิดถึงเหมือนกันนะครับ วันนี้เป็นไงบ้างเล่นสนุกไหม”“สนุกฮะ แต่ผมคิดถึงพ่อมากกว่า”ดวงตาคู่สวยเต้นระริกจับจ้องมองทั้งสองกำลังสนทนากันตาปริบๆ ด้วยความรู้สึกประหลาดใจไม่น้อย พร้อมคิดในใจว่าเจ้าลูกชายของเธอไปทำความรู้จักกับเขาตั้งแต่เมื่อไหร่ ตอนไหน ทำไมถึงได้ดูคุ้นเคยราวกับคนรู้จักกันมานานขนาดนี้ทั้งที่เพิ่งมาเจอกันเป็นครั้งที่สองเองแต่ถึงอย่างนั้น มันก็ยังไม่สำคัญมากเท่ากับการที่ได้เห็นสองพ่อลูกมาอยู่พร้อมหน้าพร้อมตากันอีกครั้งรอยยิ้มน้อยๆ เปี่ยมไปด้วยความสุขของลูกชายในตอนนี้ทำให้หัวใจคนเป็นแม่ที่เต็มไปด้วยรอยแตกร้าว ไม่เคยไม่สัมผัสความรักมานานกระเพื่อมไหวขึ้นมาราวกับว่ามีไออุ่นไร้รูปร่างที่ไม่สามารถอธิบายได้กำลังเอ่อล้นเข้ามาช่วยซ่อมแซมทีละน้อย จนทำให้เธอรู้สึกดีมากกว่าครั้งไหนๆภาพตรงหน้าในตอนนี้ ถ้าหากขอพรวิเศษได้ เธอก็อยากจะขอให้หยุดเวลาเอาไว้แค่ตรงนี้จัง อยากให้ลูกชายมีช่วงเวลาของความสุข มีครอบครัวอบอุ่นและสมบูรณ์แบบที่สุดเหมือนครอบครัวคนอื่นๆ ถึงแม้เธอจะเกลียดเขามากก็ตามและก็รู้ดีอยู่แก่ใจเช่นกันว่ามันคงเป็นได้แค่ความคิดเพ้อเจ้อและไม่มี